ชูฮันสูดลมหายใจพลางพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มลึก “ด้วยคำพูดของพวกคุณตำแหน่งของพลเอกมันก็คุ้มค่าจริงๆ เอาล่ะไหนเมื่อผมแก้ไขปัญหาลูกผสมได้ ไหนล่ะคุณความดีหรือรางวัล? ผมขอเหรียญล่มสลาย 20,000 เหรียญ”
 
ชูฮันที่รู้ที่จะยอมรับ เขารู้ว่าต่อให้เขาไม่พอใจจริงๆแต่เขาก็ไม่สามารถมีปัญหากับทุกคนได้
 
พัฟ! เสียงกระอักเลือดในอกของผู้คนในห้องประชุมดังตามกันมาเรื่อยๆ ส่วนคนที่มีอายุมากก็แทบจะเป็นลมล้มไป
 
ทั้งสองพี่น้องเหมิงหมิงและเหมิงไซได้สำลักออกมาเป็นเลือดไปแล้วสามครั้งและมันทำให้พวกเขาเกือบตาย ในตอนนี้ทั้งคู่มองไปที่กลุ่มคนที่เห็นได้ชัดว่าพร้อมจะสละพวกเขาทิ้ง ซึ่งมันยิ่งทำให้เหมิงหมิงเสียใจอย่างสุดซึ้งขณะมองไปที่เหมิงไซที่ยังไม่รู้สึกตัวเลย…ถ้าแกไม่มีอะไรทำ แกจะไปสร้างปัญหาอะไรก็ได้ แต่ทำไมต้องไปยั่วโมโหชูฮัน?
 
การปลดของเหมิงไซไม่ใช่เรื่องเกินจริงและเหมิงไซยังถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ความสามารถ แม้แต่การรักษาทางกองทัพก็ยังไม่ดูแลให้ ส่วนเหมิงหมิงถูกถอดออกจากตำแหน่งของกัปตันและถูกจับไปอยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีอำนาจอะไรเลย แถมยังไม่ได้อยู่ในเมืองชั้นในด้วยซ้ำ
 
หลายคนที่ได้ประจักษ์กับพฤติกรรมกล้าแกร่งของชูฮันก็ยิ่งเป็นการย้ำเตือนพวกเขาไม่ให้มีเรื่องกับชูฮัน เพราะสุดท้ายแล้วชูฮันจะยืนอยู่บนฝั่งที่มีเหตุผลและไม่ช้าก็เร็วชูฮันจะคว่ำเรือที่ฝ่ายต่อต้านพยายามสร้างขึ้นมาจนไม่เหลือซาก
 
ทุกคนต่างกลับไปที่ที่พักของตนเองเพื่อสรุปผลการอภิปรายในวันนี้ และเหนือข้อยกเว้น การประกาศใช้เหรียญล่มสลายจะเริ่มต้นขึ้นในวันพรุ่งนี้
 
เฉินช่าวเย่ถือปืนไรเฟิลพิเศษกลับมาในเมืองชั้นใน และเมื่อได้เห็นสองพี่น้องเหมิงที่ประคองตัวกันออกมา เฉินช่าวเย่ก็รู้เลยว่าอารมณ์ของหัวหน้าคงดิ่งถึงขีดสุด เฉินช่าวเย่รีบเร่งไปบ้านพักของชูฮันและทันทีที่เหยียบเท้าผ่านประตูเข้าไป เฉินช่าวเย่ก็ต้องชะงักฝีเท้า
 
บรรยากาศภายในห้องแปลกมาก ชูฮันนั่งเงียบอยู่บนโซฟา สีหน้าท่าทางไม่แย่หรือดี แต่สัมผัสพิเศษของเฉินช่าวเย่สัมผัสได้ว่ามันค่อนติดลบอย่างหนักหากเฉินช่าวเย่ก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่ามันเป็นเพราะอะไร ถัดไปเป็นหลิวยู่ติงที่ก็เงียบสนิทเช่นกัน
 
เฉินช่าวเย่อยากจะพูดว่า ‘เขาฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้ว’ แต่เฉินช่าวเย่ก็ต้องกลืนคำพูดลงคอไป ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ชูฮันบอกไว้แล้วว่าไม่ต้องรู้ผลลัพธ์
 
อีกครั้งที่เฉินช่าวเย่จ้องไปที่มุมถัดไปจากโซฟา สถานที่ตรงนั้นคือมุมอับสายตาของหลิวยู่จิงแต่ไม่ใช่ของเขา ตรงปลายเท้าของชูฮันมันมีกระต่ายสีขาวที่กำลังแทะน่องไก่อยู่ เฉินช่าวเย่กลัวจนตัวกระเด้ง ตาเบิกกว้างและได้เห็นต่ออีกว่ามันมีซากกระดูกไก่กองพะเนินอยู่ที่พื้น
 
นี่มันกระต่ายอะไร?
 
หวังไคที่กำลังแทะไก่ไม่หยุดต้องถอนหายใจในอกเมื่อรับรู้ถึง…สายตาของไอ้อ้วนที่จ้องมา!
 
ไม่นานหลิวยู่ติงก็รับรู้ถึงการมาของเฉินช่าวเย่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู เฉินช่าวเย่เดินเข้ามาในตัวบ้านเรื่อยๆและนั่งลงที่โซฟาถัดจากหลิวยู่ติง
 
บรรยากาศภายในบ้านยิ่งแปลกประหลาดขึ้นไปอีก ไม่มีใครเอ่ยปาก ชูฮันยังคงเงียบนิ่งไม่ขยับราวกับรูปปั้น
 
เฉินช่าวเย่อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปากและมองหลิวยู่ติงด้วยความสับสน
 
หลิวยู่ติงหันหน้ามามองเฉินช่าวเย่ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้เฉินช่าวเย่ดูเอกสารบนโต๊ะที่วางไว้ เฉินช่าวเย่จึงรีบคว้ามาดูอย่างรวดเร็วและทันทีที่ได้เห็นตัวอักษรตัวโตบนหน้าเอกสารที่ชัดเจน——-
 
รายงานภารกิจของทีมหลงยา
 
เฉินช่าวเย่ตะลึงตาค้างพลางหันไปมองชูฮันด้วยท่าทางแปลกๆ…หัวหน้าสุดยอดมาก
 
หลิวยู่ติงถอนหายใจอย่างเป็นกังวล เขาไม่เคยเห็นชูฮันในรูปแบบนี้มาก่อน รายงานของทีมหลงยาไม่ใช่สาเหตุที่ชูฮันมีท่าทีหดหู่ เขากลับมาจากห้องประชุมพร้อมกับชูฮัน ตั้งแต่เข้ามาในบ้านพักชูฮันก็ทำเพียงแค่วางเอกสารลงบนโต๊ะทันที ไม่มีการหยิบมาเปิดดูอะไรทั้งนั้น
 
ตำแหน่งของหลิวยู่ติงไม่สูงพอที่จะได้เข้าร่วมการประชุมเมื่อตอนบ่าย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่จากเสียงซุบซิบที่ได้ยินมา ชูฮันไม่มีทางจะเป็นบ้าได้ขนาดนี้นอกจากจะโดนกระตุ้นมาอย่างหนัก สิ่งที่เกิดขึ้นภายในการประชุมไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อชูฮันแต่มันคือทางออกของชูฮันต่างหาก
 
มันไม่ใช่การกล่าวเกินจริงเลยถ้าเรียกการประชุมนั้นว่าการปาหี่
 
หลิวยู่ติงเป็นเพื่อนเล่นกับชูฮันเมื่อตอนเด็ก พวกเขามีมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครรู้จักตัวตนของชูฮันได้ดีกว่าเขาแล้ว มันเป็นปกติที่ชูฮันจะแสร้งทำตัวร้ายกาจ สิ่งที่ชูฮันทำกับกองทัพอาจดูไร้เหตุผลแต่มันคือความตั้งใจของชูฮันที่จะปล่อยช่องโหว่ไว้ ชูฮันขุดหลุมเพื่อรอให้คนกระโดดลงมาติดกับและตาย
 
มันก็แค่การประชุมในบ่ายวันนี้มันแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง เห็นได้ชัดว่ามันคือการล่าหัว มันเกิดอะไรขึ้นกับความโกรธของชูฮันกัน?
 
ชูฮันหลับตาแน่น และเห็นภาพฟางหลงที่แทบไม่เหลือความเป็นคน และใบหน้าบ้าคลั่งของเติ้งเวยป๋อ…เพื่อนรวมกัน 4 คน ตายไปแล้ว 2
 
ชูฮันสูดลมหายใจเข้าลึก เปิดตาขึ้นหลังจากหลับสนิทไปสิบวินาที เขาพยายามจัดการอารมณ์ของตัวเองให้คงที่จากนั้นก็ยื่นมืออกไปหยิบรายงานขึ้นมาดู
 
นี่เป็นข้อมูลที่หวังไคเสี่ยงชีวิตไปขโมยมาจากส่วนที่ลึกที่สุดของห้องข้อมูล และก็เป็นจุดประสงค์หลักของชูฮันในการมาซางจิง การประชุมในบ่ายวันนี้ก็เป็นเพียงแค่ข้อสรุป สิ่งที่ทีมหลงยาทำสำเร็จไม่ใช่เรื่องเปิดเผย มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นที่รู้
 
ชูฮันรีบพลิกหน้ากระดาษรายงานในมือทันที ทันใดนั้นนิ้วของเขาก็หยุดอยู่ที่รายงานหน้าที่ 5 และตัวพิมพ์บนเอกสารนั้นทำให้หัวใจของชูฮันแทบหยุดเต้น
 
เจอแล้ว!
 
หลิวยู่ติงและเฉินช่าวเย่ที่นั่งอยู่ข้างๆตลอดกระบวนการ มีเพียงแค่เสียงที่ชูฮันพลิกหน้ากระดาษให้ได้ยินและทันใดนั้นเสียงมันก็หยุดลง ในตอนนั้นเองทั้งสองคนก็มองไปที่ชูฮันพร้อมกันและจังหวะนั้นพวกเขาก็ได้เห็นชูฮันขมวดคิ้ว หากสายตาของชูฮันเป็นประกาย และเนื้อหาในหน้าที่ 5 ของรายงานก็เปิดเผยสู่สายตาของทั้งเฉินช่าวเย่และหลิวยู่ติงเช่นกัน
 
ภารกิจที่ 5 : ช่วยชีวิตชูยุนเทียน
ข้อมูลของชูยุนเทียน : สมาชิกหลักขององค์กร Mensa มีค่า IQ เป็นอันดับที่ 10 ของ Mensa สาขาประเทศจีน
ภารกิจ : เสร็จสมบูรณ์
 
พรึบ! พรึบ!
เฉินช่าวเย่และหลิวยู่ติงผุดลุกขึ้นทันทีอย่างพร้อมเพรียงและมองไปที่ข้อมูลในมือชูฮันด้วยความตกใจอย่างยิ่ง
 
ชูยุนเทียน?!