ขณะนั้นบนสนามรบที่มีซอมบี้นับหมื่นตัว ศพของเหล่าซอมบี้มีเลือดสีดำไหลนองออกมาเรื่อยๆ ดินที่พื้นเริ่มกลายเป็นโคลนและแอ่งน้ำเลือดสีดำแทน ซึ่งเกิดจากศพและเลือดของซอมบี้จำนวนมากที่พวกเขาฆ่า แอ่งน้ำและโคลนที่เกิดขึ้นยิ่งทำให้กลิ่นสาบและเหม็นเน่าคลุ้งกระจายไปทั่ว
 
ฝั่งหนึ่งของสนามรบ ที่ซึ่งมีทหารสองร้อยคนยืนอยู่ท่ามกลางการกระเด็นไปมาของโคลนดำ ทุกคนโบกอาวุธในมือไปมาอย่างสุดกำลังขณะวิ่งทวนเข็มนาฬิกา หลายคนเหนื่อยล้าจนแทบทนไม่ไหว วงล้อมนอกซึ่งเป็นความรับผิดชอบของทีมนักฆ่าขนนก 18 คนก็เหงื่อโชกไปทั้งตัวไม่ต่างกัน พวกเขายังคงหลอกล่อซอมบี้ให้ตามมาไม่หยุด วิ่งวนรอบวงไม่หยุดพักเลยแม้แต่วินาทีเดียว
 
และเพราะแบบนั้น ภายใต้ความพยายามที่ไม่หยุดยั้งของพวกเขาส่งผลให้ซอมบี้ล้มตายมากขึ้นเรื่อยๆ จนพื้นเริ่มเต็มไปด้วยซากศพของซอมบี้ ส่วนขนาดของวงก็เริ่มเล็กลงเรื่อยๆและเริ่มอัดแน่นขึ้น
 
ซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิงที่สู้อยู่ด้านหน้าก็ตัวเปียกโชกไปด้วยเลือดสีดำของซอมบี้เช่นกัน แม้แต่หลี่บี๋เฟิงก็ยังมีบาดแผลที่ตัวสิบกว่าจุด แต่เขายังคงโจมตีใส่ซอมบี้ระยะ 5 อย่างบ้าคลั่งไม่หยุดพัก
 
“กูเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ไม่กลัวพวกมึงหรอก! ฆ่า!” หลี่บี๋เฟิงตกอยู่ในภาวะคลั่งไปแล้วเรียบร้อย เขาแหกปากตะโกนพร้อมกับวาดอาวุธในมือใส่ซอมบี้รอบตัวไม่หยุดหย่อน
 
เขาเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 บาดแผลที่ซอมบี้ระยะ 5 สร้างให้เขานั้นไม่ส่งผลอะไรต่อเขา มันจะค่อยๆหายดีเองด้วยเซลล์ของเขา แต่การเพิ่มบาดแผลขึ้นเรื่อยๆๆได้สร้างปัญหาหนักแก่เขาเพราะมันทำให้การโจมตีของเขาช้าลง เช่นเดียวกับพละกำลัง
 
ซูเฟิงเงียบตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ปืนด้ามยาวในมือของซูเฟิงส่งเสียงดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน ลูกกระสุนจากปืนของซูเฟิงเจาะเข้าใส่ซอมบี้ตัวแล้วตัวเล่า
 
ซอมบี้ระยะ 5 สองร้อยตัวถูกฆ่าไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นฝีมือของซูเฟิง หลี่บี๋เฟิงเองก็ฆ่าไปได้เยอะเหมือนกัน แต่ด้วยขีดจำกัดที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทำให้เขาฆ่าได้ไม่มากเท่าซูเฟิง
 
อีกฝ่ายคือซอมบี้ระยะ 5 ที่มีสติปัญญาไม่เหมือนกับซอมบี้ระยะต่ำๆ พวกมันเข้าใจถึงการร่วมมือกัน และพวกมันเริ่มค่อยๆร่วมมือกันเพื่อสู้กับซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิง
 
ชูฮันเองก็อยู่ในวิกฤตเหมือนกัน จำนวนที่มากของซอมบี้ระยะ 3 และ 4 ที่ล้อมรอบเขาในทันทีได้สร้างความลำบากให้แก่เขา ร่างของชูฮันไม่เคยต้องรับมือกับการต่อสู้กับซอมบี้ระยะสูงพร้อมกันจำนวนมากขนาดนี้มาก่อน แต่เขากำลังเลือดพล่าน เขาต้องกั้นพวกมันไว้ไม่ให้ฝ่าเข้าไปที่สนามรบหลักได้เด็ดขาด
 
ขวานซิ่วโหลในมือชูฮันฟาดฟันไม่หยุดประกอบกับพลังผันผวนระยะ 4 ของเขา แต่ละครั้งที่ขวานฟาดลงมาพร้อมกับลำแสงสีดำ มันจะเกิดแสงประกายวาบยิ่งกว่าแสงจากปืนด้ามยาวสีทองของซูเฟิงซะอีก จนเป็นจุดดึงดูดสายตาที่เห็นชัดเจนที่สุดจากทั้งสนามรบ
 
ทุกคนสามารถมองเห็นจุดกึ่งกลางของสนามรบได้ ขวานสีดำโบกไปมาในอากาศ หัวของซอมบี้ที่ปลิวว่อนหลุดออกจากร่าง ร่างของซอมบี้จำนวนมากล้มนอนกองตายกันอยู่ที่พื้นและทับถมกันขึ้นไปเรื่อยๆจนกลายเป็นกองซากศพขนาดใหญ่
 
ทุกคนรู้สาเหตุที่ทำไมพวกเขาสามารถฆ่าซอมบี้ต่อไปได้โดยไม่มีใครเสียชีวิตเลย นั่นก็เพราะท่านหัวหน้าชูฮันคอยรักษาเส้นทางและแบบแผนเอาไว้ให้!
 
ซอมบี้ระยะ 3 ถูกฆ่าไปแล้ว 600 ตัว ซอมบี้ระยะ 4 ที่มี 500 ตัวถูกฆ่าไปแล้ว 200 ตัว และจำนวนอมบี้ที่ตายจะเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ชูฮันยังคงถูกล้อมรอบไปด้วยพวกสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ แต่เวลาเดินต่อไปเรื่อยๆ มันเริ่มเข้าใกล้กำหนดเวลาเข้ามาทุกที พวกเขาเหลือเวลาอีกแค่ 55 นาทีเท่านั้น
 
ซอมบี้ทั้งหมดจะต้องถูกฆ่าภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง พวกเขาจำเป็นต้องเผื่อเวลาอีก 20 นาทีเอาไว้สำหรับการกลับไปที่สนามรบหลักและหาที่ซ่อนตัวอีก!
 
“เร่งมือเข้า!” เสียงตะโกนดังมากจากชูฮัน พร้อมกับท่าทางดุดันและแข็งแกร่งของเขาที่ประจักษ์ชัดท่ามกลางสนามรบ
 
ภายใต้ฝ่าเท้าของชูฮันมีซอมบี้ระยะสูงนอนตายอยู่ เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลแต่ชูฮันไม่กลับไม่ถ้อถอย เขายังคงยืนอยู่กลางสนามรบในฐานะพลเอก กั้นซอมบี้พวกนี้เอาไว้ไม่ให้ผ่านเขาไปได้
 
เงาของความเพียรของชูฮันทำให้ทุกคนสั่น อีกทั้งเลือดสีแดงที่ไหลหลงมาจากหน้าผากที่เห็นได้ชัดซึ่งเกิดจากฝีมือของซอมบี้ระยะ 4 ที่ล้อมแน่นชูฮันจนไม่มีทางหนี ไม่มีที่ให้ซ่อนตัว
 
ทำได้แค่สู้!
 
เลือดสีแดงไหลย้อยลงมาที่ตาและตามแนวโค้งของกรามลงมาเรื่อยๆ ชูฮันกระพริบตาเพื่อไล่เลือดออกไป สายตาจับต้องไปที่ซอมบี้จำนวนมากที่ยังคงพุ่งเข้าใส่เขาไม่หยุด สีหน้ากระหายและคลั่งของพวกซอมบี้จ้องเขม็งมาที่ชูฮัน เขี้ยวแหลมคมที่แยกออกและกัดลงอย่างแรงอย่างต้องการจะกัดกินเขา ทันใดนั้นสีหน้าของชูฮันก็พลันเปลี่ยนเป็นเหี้ยมโหด
 
“ตาย!”
 
“ปัง!”
 
ขวานซิ่วโหลส่องประกายแววอีกครั้ง พลังผันผวนของชูฮันระเบิดโพล่งออกมา อากาศรอบๆพลันหยุดนิ่ง ฝูงซอมบี้พลันเปลี่ยนปฏิกิริยาทันที ซอมบี้ระยะ 4 หลายตัวเริ่มเกิดความกลัวและสยองขึ้นมา
 
พัฟ! พัฟ!
โดยไม่มีปล่อยเวลาให้ได้คิด ขวานซิ่วโหลในมืออันรุนแรงของชูฮันได้สร้างรัศมีสีดำอันรุนแรงและระเบิดหัวของซอมบี้ไปหลายตัวในครั้งเดียว
 
“ตาย!” ทหารกว่าสองร้อยคนที่อยู่ข้างหลังชูฮันต่างตะโกนขึ้นเป็นเสียงเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง และยกอาวุธในมือตัวเองเข้าปะทะกับซอมบี้
 
เมื่อทุกคนได้เห็นชูฮันเป็นแบบนี้ และเห็นว่าหัวหน้ายืนอยู่ข้างหน้าและรับมือกับซอมบี้ด้วยตัวคนเดียวแบบนี้ ได้เห็นเลือดที่ไหลออกจากร่างของหัวหน้าและหยดลงพื้น
 
ทุกคนมีนัยน์ตาแดงก่ำและกู่ร้องก้องอยู่ในใจ พวกเขาจะต้องชนะ! พวกเขาต้องชนะ!
 
“ฆ่า!” ใครก็ไม่รู้ตะโกนขึ้นมาพร้อมกับพลังผันผวนที่ระเบิดโพล่งออกมาอย่างรุนแรง
 
“ยกระดับ?”
 
“ตายซะ! กูเป็นวิวัฒนาการ! ไอ้ซอมบี้ระยะ 2 กูมาแล้ว!” เกิดเสียงตะโกนดังขึ้นอีก ตามมาด้วยพลังผันผวนที่ระเบิดออกมา
 
ภายใต้การฆ่าอย่างดุเดือดและการดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง คนธรรมดาหลายคนได้มาถึงจุดวิกฤตที่เข้าสู่การกลายร่างเป็นวิวัฒนาการ รวมถึงวิวัฒนาการหลายคนที่เเกือบจะถึงจุดสูงสุดของระยะตัวเองและใกล้จะยกระดับ อีกทั้งวิวัฒนาการระยะ 1 หลายคนก็ได้ยกระดับขึ้นไปที่ระยะ 2
 
ส่วนที่เหลืออีกไม่กี่ตัวที่ไม่ได้กลายเป็นวิวัฒนาการมีความเป็นไปได้ที่น่าจะเป็นพรสวรรค์
 
จำนวนของวิวัฒนาการที่เพิ่มขึ้น ได้เพิ่มอิทธิพลความสามารถของทั้งหมดขึ้นไปเช่นกัน ส่งผลเห็นได้ชัดเมื่อวงล้อมวิ่งมาสวนกันอีกครั้ง จำนวนซอมบี้ที่ตายนั่นเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน รวมถึงความเร็วในการฆ่าเหมือนกัน
 
ในขณะเดียวกันซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิงกำลังแหกปากร้องพร้อมกับสู้กับซอมบี้ไปไม่หยุด และในตอนนั้นเอง——–
 
แปร้ง!
 
เกิดเสียงแปลกๆดังขึ้น ดาบยาวในมือของหลี่บี๋เฟิงโดนกระแทกอย่างแรงตามมาด้วยเสียงดาบที่ตกลงพื้นและหัก!
 
ตรงหน้าของหลี่บี๋เฟิงคือซอมบี้ระยะ 5 ที่พุ่งเข้ามาอย่างรดวเร็ว กรงเล็บของมันที่กำลังจะฟาดเข้าที่ตาของหลี่บี๋เฟิงในอีกไม่กี่อึดใจ
 
วร๊ากกกกกก!
ฟ