Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน ตอนที่ 970
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 970 ใบหน้าภูตผีและดอกบัวสีแดงแปลโดย iPAT ตำนานกล่าวว่ามีแม่น้ำสายหนึ่งไหลไปทั่วโลก ด้วยการเคลื่อนไหวของแม่น้ำสายนี้ โลกจึงดำเนินต่อไปได้ตามปกติ แม่น้ำสายนี้ถูกเรียกว่าสายธารแห่งกาลเวลา นี่คือแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ สถานที่ที่วิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลาจำนวนมากถือกำเนิดและอาศัยอยู่ มันเป็นแม่น้ำที่ส่องประกายระยิบระยับหลากหลายสีสัน ฟางหยวนรู้สึกว่ามันเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่งดงามที่สุด เมื่อคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับเก้าหอคอยดวงตาสวรรค์โจมตีลงมาอย่างกระทันหัน ฟางหยวนไม่สามารถหลบหนี ทางเลือกเดียวของเขามีเพียงวิญญาณกาลาเวลาเท่านั้น อย่างไรก็ตามวิญญาณกาลเวลาเป็นเพียงวิญญาณระดับหก มันมีโอกาสที่จะล้มเหลวทุกครั้งที่ใช้งาน บนภูเขาชิงเหมา ฟางหยวนประสบความสำเร็จ บนภูเขาซานชา ฟางหยวนก็ประสบความสำเร็จ หากนับรวมในชีวิตก่อนหน้า ฟางหยวนประสบความสำเร็จในการใช้งานวิญญาณกาลเวลามาแล้วถึงสามครั้ง แต่สุดท้ายเขาก็พบกับความล้มเหลวในครั้งนี้ จั๊กจั่นไม้แห่งกาลเวลาระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยขณะที่จิตวิญญาณของฟางหวนจมลงสู่สายธารแห่งกาลเวลาและถูกกลืนกินราวกับเด็กทารกที่พลัดตกลงไปในทะเล ‘ในที่สุดข้าก็ล้มเหลว…’ ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย จิตใจของฟางหยวนยังสงบนิ่ง ไม่กังวลและไม่เสียใจ ตั้งแต่เขาเลือกเส้นทางสายนี้ เขาก็คาดการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้เอาไว้แล้ว ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับมันจริงๆ ฟางหยวนจึงไม่แปลกใจและไม่แตกตื่น เขาทำทุกอย่างที่ทำได้ไปแล้ว ‘หากเลือกได้อีกครั้ง ข้าก็ยังจะเลือกเดินบนเส้นทางสายนี้ ฮ่าฮ่า แม้เรื่องราวในฐานะผู้อมตะของข้าจะจบลงที่นี่ แม้ข้าจะไม่สามารถฝากชื่อหรือมรดกเอาไว้เบื้องหลัง แต่มันก็ไม่สำคัญ’ จิตวิญญาณของฟางหยวนกำลังจะแตกดับแต่เขากลับสงบนิ่งและกระทั่งรู้สึกมีความสุข หากเขายังมีใบหน้า มุมปากของเขาคงยกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้มในเวลานี้ เขาตายขณะมุ่งหน้าสู่เป้าหมาย เหตุใดต้องเสียใจ? ‘ฮ่าฮ่าฮ่า หือ…’ ฟางหยวนหยุดหัวเราะ เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ ห่างออกไป ใบหน้าของภูตผีค่อยๆปรากฏขึ้น มันมองมาที่ฟางหยวนด้วยดวงตาเย้ยหยัน แก้มของมันจะพองโตขึ้นก่อนที่มันจะพ่นดอกบัวตูมขนาดใหญ่ออกมาจากปาก หลังจากนั้นมันจึงเผยรอยยิ้มตลกขบขันแต่แฝงไว้ด้วยความสยดสยองขณะมองมาที่ฟางหยวน ดอกบัวค่อยๆผลิบานเป็นดอกบัวสีแดงท่ามกลางสายธารแห่งกาลเวลา ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากใจกลางของดอกบัวแดงมายังบริเวณที่จั๊กจั่นไม้แห่งกาลเวลาร่วงหล่นลงมา ขณะเดียวกันใบหน้าภูตผีก็ค่อยๆจมลงไปใต้น้ำ ทุกอย่างราวกับภาพยนตร์ที่ฉายย้อนกลับ จิตวิญญาณของฟางหยวนเหลืออยู่ไม่มากนัก แต่ภายใต้แสงสีแดง จิตวิญญาณของเขากลับฟื้นตัวขึ้นด้วยความเร็วสูง ชิ้นส่วนของจั๊กจั่นไม้แห่งกาลเวลาพุ่งเข้ามาหลอมรวมกันและกลายเป็นวิญญาณกาลเวลาที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบ จั๊กจั่นไม้แห่งกาลเวลำแบกจิตวิญญาณของฟางหยวนและเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง! แสงสีแดงหายไปพร้อมกับดอกบัวแดง สายธารแห่งกาลเวลากลับสู่สภาพปกติ ทุกอย่างราวกับภาพมายาที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อย่างไรก็ตามวิญญาณกาลเวลาได้รับการกู้คืนแล้วและยังนำจิตวิญญาณของฟางหยวนบินทวนกระแสน้ำ! ย้อนอดีต! หวนคืน! ….. แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งดวงดาว โลหิตพิษกำลังเดือดพล่าน ค่ายกลวิญญาณสามชั้นถูกกัดกร่อนขณะที่หมอกพิษเริ่มแพร่กระจายออกไป ใบหน้าของฟางหยวนกลายเป็นเคร่งเครียด ‘ต่อไปเป็นขั้นตอนที่ยากที่สุด ผสานปราณพิภพดารา’ เขานำทรัพยากรอมตะออกมา หนึ่งคือแก่นดินดำทรงกลม อีกหนึ่งคือปราณดาราที่อยู่ในรูปลักษณ์ของดวงแสงสีฟ้าอ่อน ปราณดาราคือปราณสวรรค์ที่เกิดขึ้นในสวรรค์ทั้งเก้า แก่นดินดำคือปราณพิภพที่ควบรวมเป็นก้อน โดยทั่วไปปราณสวรรค์และปราณพิภพจะไม่สามารถอยู่ร่วมกัน แต่ปราณพิภพดาราคือการหลอมรวมกันของปราณสวรรค์และปราณพิภพ ฟางหยวนผสานปราณดาราและแก่นดินดำเข้าด้วยกัน ทั้งสองหมุนวนรอบกันราวกับกงล้อหยินหยาง ‘ท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมทั่วไปไม่สามารถจัดการพวกมันได้อย่างสมบูรณ์ ขั้นตอนนี้ต้องใช้ท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังเช่น ท่าไม้ตายอมตะอสรพิษสายฟ้า หิมะย้อนกลับ กลองสายฟ้า หรือโม่หินสายลม โชคไม่ดีที่ข้าไม่มีหนึ่งในท่าไม้ตายอมตะในตำนานทั้งสี่ ในขั้นตอนนี้ข้าต้องใช้เวลาและความพยายามเท่านั้น’ ฟางหยวนกระโดดเข้าไปในกระดองเต๋า ต่อมาเขายังใช้กรงเล็บกรีดเฉือนร่างกายของตนเอง ท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งเลือด คลื่นโลหิต! เลือดของฟางหยวนผสานเข้ากับโลหิตพิษ ขณะเดียวกันโลหิตพิษก็ไหลเข้าสู่บาดแผลบนร่างกายของฟางหยวน ความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีฟางหยวนแต่เขายังไม่แยแส ร่างผีดิบอมตะไม่มีความรู้สึกแต่เขาใช้วิญญาณทำให้ร่างกายรับรู้ถึงความเจ็บปวดเพื่อที่เขาจะได้รู้ว่าการหลอมรวมบรรลุถึงขั้นตอนใดแล้ว หลังจากขั้นตอนนี้เริ่มเกิดเสถียรภาพ เขาจึงนำปราณดารากับแก่นดินดำออกมาอีกครั้งและกลืนพวกมันลงไปในท้อง นี่เป็นทักษะบนเส้นทางแห่งเลือดจากชีวิตก่อนหน้าที่เขาเรียกมันว่าทักษะเนื้อสด ปราณดารากับแก่นดินดำถูกห่อหุ้มด้วยเลือดและเริ่มหลอมละลายอยู่ในท้องของฟางหยวน ร่างของฟางหยวนเต็มไปด้วยบาดแผล ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว เวลาผ่านไปสามวันสองคืน “ยัง…ยังต้องใช้เวลาอีกหนึ่งคืน ตราบเท่าที่ข้าผ่านขั้นตอนที่ยากที่สุดนี้ ข้าจะประสบความสำเร็จในการหลอมรวมวิญญาณอมตะ…อุ๊บ!” ทันใดนั้นใบหน้าของเขาพลันปรากฏให้เห็นถึงความทุกข์ทรมานที่เพิ่มสูงขึ้น ดวงตาที่ส่องประกายสดใสของเขาเผยให้เห็นถึงความสับสนและเริ่มมืดมนลง “พรวด!” เขาพ่นเลือดคำโตออกมาจากปากอย่างกระทันหันและล้มลงไปในบ่อพิษ “นายท่าน!” จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาวตะโกน แต่ในจังหวะนี้ศีรษะของฟางหยวนกลับโผล่ขึ้นมา ความสับสนบนใบหน้าของเขาหายไปและถูกแทนที่ด้วยชีวิตชีวา เขาพึมพำ “ที่นี่คือ…” ได้ยินคำกล่าวของฟางหยวน จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาวยิ่งรู้สึกกังวล “นายท่านเสียสติเพราะล้มเหลวในการหลอมรวมวิญญาณงั้นหรือ?” ฟางหยวนมองฝ่ามือทั้งสองของเขาก่อนจะกวาดตามองบ่อเลือดและหยุดสายตาที่จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาว “ตอนนี้เป็นเวลาใด?” ฟางหยวนถาม จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาวลอบส่ายศีรษะอยู่ภายในแต่ยังตอบคำถาม “หลายวันผ่านไปแล้วหลังจากนายท่านเริ่มหลอมรวมวิญญาณอมตะ” “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ฟางหยวนเงยหน้าหัวเราะอย่างเต็มที่ จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาวรู้สึกหวาดกลัว “โอ้ ไม่ นายท่านเสียสติไปแล้ว หลังจากล้มเหลวในการหลอมรวมวิญญาณอมตะ นายท่านได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถจดจำวันเวลาและตอนนี้ยังหัวเราะอย่างมีความสุข…” ฟางหยวนไม่จำเป็นต้องอธิบายเกี่ยวกับเหตุผลที่ทำให้เขามีความสุข ‘ข้ากลับมาแล้ว!’ ‘แม้วิญญาณกาลเวลาจะล้มเหลว แต่เหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นทำให้ข้ากลับมาจากความตายและสามารถหวนคืนสู่อดีตอีกครั้ง’ ‘ตอนนี้ข้ากำลังหลอมรวมวิญญาณอมตะเปลี่ยนรูปลักษณ์…ข้าย้อนกลับมาประมาณหนึ่งปีงั้นหรือ? สั่นมาก!’ ‘ตามพื้นฐานของข้า ข้าควรย้อนกลับไปในอดีตหลายร้อยปี เป็นไปได้หรือไม่ว่าเพราะความล้มเหลวของวิญญาณกาลเวลาทำให้ข้าย้อนกลับมาเพียงหนึ่งปีก่อนหน้า’ ‘นอกจากนั้นใบหน้าภูตผีและดอกบัวสีดอก…มันคือสิ่งใด?’
คอมเม้นต์