เมื่อมองไปที่ คุชินะ ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ไนโตะ ก็ลืมปัญหาและความเหนื่อยยากที่ผ่านมาทั้งหมดไปอย่างสิ้นเชิงและอดไม่ได้ที่จะหันมากอดเธออย่างอ่อนโยน
“นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการจากโลกนี้…”
ไนโตะ กระซิบคำพูดเหล่านี้อย่างแผ่วเบาเขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อ คุชินะ ไม่ว่าจะเป็นอะไรหรือเป็นใครเขาก็ต้องเอาชนะให้ได้เพื่อปกป้องเธอ แม้แต่ คางุยะ ก็ตาม
ด้วยเหตุนี้ ไนโตะ จึงสาบานว่าเขาจะเดินต่อไปไม่ว่าทางเดินข้างหน้าจะหนักหนาแค่ไหนเขาก็จะเดินไปอย่างไม่ลดละและแข็งแกร่งขึ้นจนกว่าเขาจะอยู่บนจุดสูงสุดของโลกนี้ จนกว่า…เขาจะปกป้องเธอได้
“จู่ ๆ นายเป็นอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย…?”
แก้มของ คุชินะ กลายเป็นสีแดง เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ ไนโตะ กอดเธอ
“เปล่าสะหน่อย”
ไนโตะ ปล่อยมือจากเธอแล้วยิ้ม
คุชินะ ยักไหล่อย่างไม่เข้าใจ จากนั้นเธอก็โน้มตัวไปหา ไนโตะ และจูบเขาจากนั้นก็หันมาด้วยรอยยิ้ม
“ฉันทำขนมเอาไว้ นายอยากกินไหม?”
“น่าสนใจ”
ไนโตะ มองไปที่เธอครู่หนึ่งแล้วเดินตาม คุชินะ ไป
………..
หลังจากหยุดพักครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็เริ่มฝึกซ้อมอีกครั้ง สำหรับ ไนโตะ แล้วตอนนี้การนอนหลับไม่ใช่เรื่องใหญ่
โหมดเซียนขั้นสมบูรณ์ทำให้เขาไม่รู้สึกเหนื่อยล้าหรืออ่อนเพลีย ในด้านจิตวิญญาณ วิญญาณของ ไนโตะ นั้นแข็งแกร่งพอที่จะทำให้เขาไม่ต้องการการนอนหลับอีกต่อไป
วิชาพลังวิญญาณขั้นที่ 2 ซึ่งเสร็จไปแล้วครึ่งหนึ่งนั้นง่ายกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก ความยากนั้นเทียบไม่ได้กับครึ่งแรก
ไนโตะ ได้สร้างต้นแบบของ พื้นที่สำหรับจิตวิญญาณ เอาไว้แล้ว
พื้นที่สำหรับจิตวิญญาณ เขาเรียกมันว่า มิติแห่งจิตวิญญาณ
มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ มิติที่บิดเบือนจากวิชานินจา และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพลังในอากาศ มันเกี่ยวกับพลังวิญญาณที่บริสุทธิ์ที่สุดเท่านั้น
เช่นเดียวกับวิชาลวงตา อ่านจันทรา ของ อุจิฮะ อิทาจิ ที่สร้าง มิติวิญญาณ ที่เป็นของเขาเอง และสิ่งที่ ไนโตะ ต้องการสร้างก็มีลักษณะเดียวกัน แต่วิชาของ อุจิฮะ โอบิโตะ นั้นต่างออกไปแม้ว่ามันจะจัดอยู่ในประเภทเดียวกันก็ตาม โดยการสร้างพื้นที่ของสสารซึ่งอยู่ในประเภทเดียวกับพื้นที่บริสุทธิ์และมีความเชื่อมโยงกับจิตวิญญาณเล็กน้อย
ทั้ง 2 สามารถเรียกได้ว่าเป็นวิชาในหมวดมิติ แต่วิชาหนึ่งเน้นไปที่เรื่องของจิตวิญญาณเป็นหลัก และอีกวิชาหนึ่งเน้นไปที่เรื่องของพื้นที่
มิติแห่งจิตวิญญาณ เป็นสิ่งที่ ไนโตะ ต้องการ และมันไม่มีรูปธรรม มันเป็นช่องว่างระหว่างจินตนาการและความเป็นจริง คล้ายกับโลกแห่งความฝัน แต่มันแตกต่างกันเล็กน้อยเพราะมันอาจส่งผลต่อความเป็นจริงได้
ถ้าโลกแห่งจินตนาการคือ 0 และโลกแห่งความจริงคือ 100 โลกแห่งความฝันก็คือ 50 ดังนั้น มิติแห่งจิตวิญญาณ ก็ควรจะอยู่ที่ 75
ส่วนที่เป็นปัญหาตอนนี้ก็คือระดับต้องแม่นยำ ไม่สามารถมากหรือน้อยไปได้
…
ในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ในส่วนลึกของจิตวิญญาณของ ไนโตะ อาจกล่าวได้ว่าเป็นส่วนในสุดของมหาสมุทรจิตวิญญาณของเขา
ท่ามกลางความมืดนั้นมีจุดแสงสีขาวจาง ๆ เปล่งประกายอยู่ซึ่ง ไนโตะ ยืนอยู่ในแสงนั้นและมองลงไป เขาคิดในขณะที่ร่างของเขาดูเหมือนจะเป็นแค่ร่างนิมิตรเท่านั้น
นี่คือต้นแบบของ มิติแห่งจิตวิญญาณ ที่ ไนโตะ สร้างขึ้น
“เริ่ม!”
เมื่อมองไปรอบ ๆ ดวงตาของ ไนโตะ ก็ดูเฉียบคม พลังแห่งจิตวิญญาณของเขาพุ่งสูงขึ้นจากนั้นก็เชื่อมต่อกับจักระของเขาทำให้โลกนี้ค่อย ๆ กลายเป็นจริง
พื้นดินปรากฏขึ้นใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเบื้องบน
แต่ในเวลานี้ ไนโตะ ก็ส่ายหัวเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ควบคุมท้องฟ้าด้านบนให้กระจายตัวและมุ่งความสนใจไปที่พื้น
มันต้องไม่จริงเกินไปหรือปลอมเกินไป มันต้องอยู่ตรงกลาง ไนโตะ เกือบจะเข้าใจมันได้อย่างสมบูรณ์และเขาเหลือเพียงเพิ่มสัมผัสสุดท้ายใน มิติแห่งจิตวิญญาณ ของเขาเท่านั้น
สัมผัสสุดท้ายคือการรวมจิตวิญญาณของเขาเข้ากับ มิติแห่งจิตวิญญาณ อย่างสมบูรณ์ ขั้นตอนสุดท้ายนี้เป็นขั้นตอนที่ยากที่สุดเช่นกัน เพราะในตอนแรกมิตินี้ถูกสร้างขึ้นจากจิตวิญญาณของเขา และตอนนี้ในการผสานจิตวิญญาณเข้ากับมิตินี้ให้ได้อย่างเต็มที่ไม่ว่าใครจะมาก่อนคุณก็จะต้องมีการควบคุมที่มั่นคง
แต่สำหรับ ไนโตะ แล้ว นี่มันยังไม่ยากพอที่จะหยุดเขา
จิตวิญญาณของ ไนโตะ แข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดามาก การควบคุมของเขานั้นแข็งแกร่งกว่า โอโรจิมารุ อย่างเห็นได้ชัด!
โอโรจิมารุ ใช้เวลาหลายปีในการทดลอง แต่ ไนโตะ สามารถสร้าง มิติแห่งจิตวิญญาณ ได้ภายในครึ่งปีแม้ว่าขั้นตอนสุดท้ายนี้จะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ก็ตาม!
โลกภายนอกจุดแสงยังคงมืดสนิท  แต่แล้วความมืดเหล่านั้นก็หลั่งไหลเข้าไปภายในจุดแสงนั้น จนในที่สุดโลกภายนอกก็ว่างเปล่า ในทางกลับกันจุดแสงก็กลายเป็นของแข็งและไม่เปล่งแสงสีขาวอีกต่อไป
มันดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับโลกภายนอกอย่างสมบูรณ์และไม่มีช่องว่างหรือขอบเขตอีกต่อไป
“ในที่สุดก็เสร็จแล้ว…”
เมื่อมองไปที่ภาพนี้ ไนโตะ ก็รู้สึกโล่งใจ กระบวนการพัฒนาวิชานี้ให้เขาต้องให้ความสำคัญกับมันเป็นอย่างมาก เขาต้องระวังไม่ให้เกิดความผิดพลาดใด ๆ
สติของ ไนโตะ ได้ถอนตัวออกจาก มิติแห่งวิญญาณ อย่างเงียบ ๆ และกลับสู่ความเป็นจริงจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
เมื่อมองดูก้อนอุกกาบาตที่มีพลังแปลกประหลาดที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น ไนโตะ ก็เอื้อมมือไปคว้ามันจากนั้นก็บีบมันอย่างแรง
แพ้ง! ซ่า!
ก้อนอุกกาบาตแตกออกและพลังทั้งหมดก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของ ไนโตะ ในพริบตา!
ต่อจากนั้น ไนโตะ ก็หลับตาลงอีกครั้งและสติของเขาก็เข้าสู่ มิติแห่งจิตวิญญาณ
กระแสของจักระสีม่วงที่ลอยอยู่ในอากาศดูเหมือนว่ามันพยายามที่จะออกจาก มิติแห่งจิตวิญญาณ
แต่ด้วยการจ้องมองที่เย็นชาของ ไนโตะ เขาใช้พลังสั่นสะเทือนวิญญาณหยุดจักระสีม่วงเหล่านั้นและทำให้มันแข็งอยู่กับที่
เหตุผลที่เขาสร้าง มิติแห่งจิตวิญญาณ ขึ้นมาก็เพื่อให้จักระนั้นเข้ามาที่นี่เพื่อที่นี่สามารถสัมผัสกับวิญญาณของเขาได้โดยตรง
“ขั้นตอนต่อไป…”
เมื่อมองไปที่จักระสีม่วงที่หยุดนิ่งอยู่ในอาการหลังจากที่เขาระงับมันด้วย พลังสั่นสะเทือนวิญญาณ เขาก็ส่ายหัวจากนั้นเขาก็เพิ่มแรงดันวิญญาณอีกเล็กน้อย
รังสีของจักระสีม่วงสลายไปแล้วกระจายออกทันที
แม้ว่าจะเป็นเพียงรังสี แต่ก็ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของ มิติแห่งจิตวิญญาณ เนื่องจากมันไม่เกี่ยวข้องกับโลกภายนอก มันจึงไม่มีสิ่งที่เรียกว่าระยะทาง
ซ่า!!
ภายใต้การกระจายของจักระสีม่วงนี้ก็มีการสั่นสะเทือนเล็กน้อยใน มิติแห่งจิตวิญญาณ ของ ไนโตะ แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้ตกใจ และเขาดูมีความสุขมากกว่า