ดาบโทซึกะ (ดาบสะบั้นเมรัย) ซึ่งเป็นหนึ่งใน ดาบคุซานางิ ถูกพบใน แคว้นแห่งฝน…
เมื่ออ่านข้อมูลในม้วนกระดาษ ไนโตะ ก็เข้าสู่ห้วงความคิด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าข้อมูลนี้ถูกต้อง เพราะมันถูกเก็บรวบรวมโดยหน่วยลับ จึงทำให้ความน่าเชื่อถือของข้อมูลควรจะสูงมาก
ตามในการ์ตูน เดิมที ดาบโทซึกะ (ดาบสะบั้นเมรัย) เป็นของ อุจิฮะ อิทาจิ แต่ตอนนี้ อิทาจิ ยังไม่เกิด
น่าจะเป็นเวลาราว ๆ กับที่เขาออกจาก โคโนฮะ และเข้าร่วมกับ แสงอุษา ซึ่งเขาก็เป็นคนหาดาบนั้นด้วยตัวเขาเอง ดังนั้น โอโรจิมารุ จึงไม่รู้ว่าเขามี ดาบคุซานางิ ไว้ในครอบครอง
จากข้อมูลในม้วนกระดาษได้เขียนไว้ว่า มีนินจาเคยพบเห็นดาบเล่มนี้ในตลาดมืดใต้ดินของ แคว้นแห่งฝน
เมื่อพูดถึงตลาดมืดใต้ดิน คุณจะสารถพบของที่ทรงพลังเช่นนี้ขายได้อย่างง่ายดาย
สำหรับคนที่มีเงินและชอบสะสมสิ่งของเหล่านี้ พวกเขาก็มักจะไปเที่ยวตลาดแบบนี้ที่มีอยู่ทั่วโลก หากคุณค่าของมันคุ้มกับเงินที่จ่ายไป ก็มีแนวโน้มว่ามันจะถูกขายออกไปอย่างรวดเร็ว
“ตลาดมืดใต้ดินงั้นเหรอ…ถ้อย่างงั้น ดูเหมือนว่าการเดินทางที่ยอดเยี่ยมกำลังรอเราอยู่สินะ”
ไนโตะ อ่านม้วนข้อมูลต่อไปและหลังจากที่เขาอ่านจบ ในที่สุดเขาพึมพำคำเหล่านี้ออกมา
ด้วยข้อมูลทั้งหมด ไนโตะ ก็พบว่ามี ดาบคุซานางิ เล่มใหม่ที่ปรากฏในตลาดมืด
ในการ์ตูน มีการกล่าวถึง ดาบคุซานางิ เพียง 3 เล่มเท่านั้น ซึ่ง 1 ในนั้นอยู่ที่ ไนโตะ นั่นคือดาบที่มีชื่อว่า ดาบอสรพิษ
อีก 2 เล่ม คือ ดาบโทซึกะ (ดาบสะบั้นเมรัย) ของ อิทาจิ และ ดาบของ ซาสึเกะ
และในตอนนี้ก็มีข่าวเกี่ยวกับดาบ 2 เล่มนี้ ซึ่งทั้ง 2 เล่มก็ถูกพบเห็นในตลาดมืด และ ไนโตะ ก็ต้องลองไปที่นั่นเพื่อหาพวกมัน
หลังจากที่เขาบอกลาทั้ง โคนัน และ ยาฮิโกะ แล้ว ไนโตะ ก็เดินออกจากที่นั่นไป
ตลาดมืดในโลกแห่งนี้มีเครือข่ายเป็นของตัวเองและมันก็กระจายตัวอยู่ทั่วทั้งแคว้น จึงไม่แปลกที่จะพบเห็นนินจาจำนวนมากในตลาดมืดเหล่านี้
ดันโซ ก็เป็นหนึ่งในนั้น
แน่นอนว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะพบคนอย่าง ซารุโทบิ ที่เป็น โฮคาเงะ มาปรากฏในสถานที่แบบนี้
แต่ในขณะเดียวกัน หน่วยลับ ก็มีเครือข่ายเชื่อมโยงกับตลาดมืดใน แคว้นแห่งไฟ อยู่ด้วย
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่ ไนโตะ จะหาตลาดมืดใน แคว้นแห่งฝน ได้เจอ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่ได้อยู่ใน หน่วยลับ แล้วก็ตาม
ตลาดมืดใน แคว้นแห่งฝน ตั้งอยู่ในเมืองที่ห่างไกลความเจริญ
ในเมืองแห่งนี้ ไนโตะ เห็นนินจาหลายคนจาก หน่วยลับโคโนฮะ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ แล้วเดินตรงเข้าไปในตลาดมืดต่อไป
หลังจากที่เขาเข้าไปในโรงเตี๊ยม เขาก็เดินเลี้ยวตามทางไป 2 – 3 โค้ง แล้วเขาก็เข้าสู่ ด้านมืดของโลกใบนี้
ตลาดมืดดูคล้ายกับโครงสร้างใต้ดินขนาดใหญ่ของ โคโนฮะ  มันเกือบจะดูเหมือนถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่
แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ในที่นี่เป็นโจร
ที่จุดศูนย์กลางของตลาดมืด มีทั้งคนที่ไม่รู้ว่ามาจากหมู่บ้านไหน และก็มีนินจาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ
นินจาส่วนใหญ่สวมหน้ากากและเสื้อคลุมเพื่อซ่อนตัวตนของพวกเขา
ไนโตะ ไม่ได้สวมหน้ากาก เขาเกลียดสิ่งที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา และตอนนี้เขาไม่ต้องการปกปิดตัวตนของเขาอีกต่อไป
เมื่อ ไนโตะ ก้าวข้าเข้าไปในตลาดมืด บางคนที่ไม่เคยเห็นเขามาก่อนก็รู้สึกประหลาดใจมาก
“คนแปลกหน้าเข้ามาในนี้ได้ยังไง?!”
“แต่เหมือนฉันเคยเห็นเขามาก่อน…เขาคงเป็นเด็กที่ฉันเคยเจอไหนสักที่ แต่ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ ?!”
นินจาบางคนรู้สึกคุ้นเคยเมื่อมองมาที่เขา แต่พวกเขาก็จำเขาไม่ได้
ในเวลานี้ ไนโตะ เดินเข้าไปในตลาดมืด จากนั้นก็เดินทางไปยังแผนกข่าวกรองข้อมูลในทันที
ตลาดมืดใต้ดินทั้งหมดเผยให้เห็นบรรยากาศที่มืดหม่นมาก มันมากยิ่งกว่าที่ สำนักงานหน่วยลับของโคโนฮะ ที่แห่งนี้ แม้แต่อากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด ทำให้น่าอึดอัดเป็นอย่างมาก
เกือบทุกคนในที่แห่งนี้ ทำตัวลึกลับและน่าสงสัย เพราะพวกเขาอยู่ในเครือข่ายแบบนี่มาเป็นเวลาหลายปี
จริง ๆ ตลาดเหล่านี้ไม่ได้ถูกควบคุม เพราะแม้แต่หมู่บ้านใหญ่ ๆ ก็ไม่สามารถควบคุมตลาดมืดในแคว้นของตนได้ คนเหล่านี้จึงเป็นคนอันตรายที่สุดและกระจายอยู่ทั่วโลก
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่มีการควบคุมตลาดมืด แต่มันก็มีระเบียบเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งพื้นที่ขายของต่าง ๆ ก็ได้รับการแบ่งออกเป็นสัดส่วนอย่างชัดเจน และยังมีนินจาที่คอยดูแลที่นี่อยู่ด้วย
ไนโตะ ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง
อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนแปลกหน้าและเขาก็ไม่ได้สวมหน้ากาก
สายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่เขา
คนส่วนใหญ่ที่มอง ไนโตะ  มองเขาด้วยสายตาที่น่ากลัว ดูราวกับว่าพวกเขารู้จักตัวตนของเขา
แต่แน่นอนว่าบางคนก็จำ ไนโตะ ไม่ได้ แต่พวกเขาก็ดูตะลึงเมื่อเห็นเขา
ไอ้เด็กนี้เข้ามาได้ยังไง?!
แต่จู่ ๆ พื้นดินด้านหลัง ไนโตะ ก็สั่นและใกล้ ไนโตะ เข้ามาเรื่อย ๆ แต่ ไนโตะ ก็ยังคงมองไปข้างหน้าอย่างใจเย็น
ตึ้ม! ตึ้ม!! ตึ้ม!!!
ในไม่ช้า ก็มีคนตัวใหญ่เดินเข้ามาหาและหยุดอยู่ข้างหลัง ไนโตะ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแล้วดวงตาของเขาก็จ้องไปที่ ไนโตะ
ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กเหลือขอ!
“ไอ้เด็กเหลือขอ แกเป็นใคร ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับเด็กอย่างแก!”
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็พยายามเอื้อมมือไปที่คอของ ไนโตะ เขาต้องการโยน ไนโตะ ออกไปจากที่นี่
คนที่อยู่รอบ ๆ ไม่ได้ทำอะไร พวกเขาทำเหมือนกับกำลังดูสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นปกติด้วยสายตาที่ชั่วร้าย
ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็หันกลับมามองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
ตู้ม!!!
ในวินาทีต่อมา เสียงระเบิดดังคำรามไปทั่วทั้งตลาดมืด พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของ ไนโตะ ทรุดตัวลง ผู้คนในที่แห่งนี้ต่างรู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือน ทันใดนั้น ไนโตะ ก็มาถึงชายคนนั้น และด้วยหมัดของ ไนโตะ เขาต่อยชายคนนั้นลงไปที่พื้น
เลือดของชายคนนั้นซึมไปตามรอบแตกของพื้นอย่างช้า ๆ
“ฆ่าคนที่นี่ ไม่ผิดใช่ไหม?”
ไนโตะ ดึงหมัดของเขากลับอย่างช้า ๆ และมองไปที่นินจาที่ดูแลที่นี่อยู่
ในเวลานี้ นินจาที่มองดูอยู่ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก และในที่สุดพวกเขาก็รู้ถึงตัวตนที่แท้จริง ไนโตะ ในทันที
ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!!
ไม่ใช่แค่นินจาเท่านั้นที่ตกใจกับการที่ ไนโตะ โจมตี ชายร่างใหญ่คนนั้น แต่ผู้คนในที่นั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากตกใจกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน
สำหรับนินจาที่อยู่ใกล้ ๆ  พวกเขาทั้งหมดหยุดหายใจเมื่อพวกเขาจำ ไนโตะ ได้!
และนินจาคนอื่น ๆ ที่จำเขาได้ตั้งแต่ต้นก็ดูตกใจ
ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!
“นั่นคือเขาจริง ๆ !”
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นั่นคือเขาจริง ๆ!”
“เขาดูเด็กกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่แรงดันจักระที่น่ากลัวขนาดนี้ คงเป็นใครไม่ได้นอกจากเขา”
นินจาหลายคนมองหน้ากัน พวกเขาไม่อย่ากเชื่อว่า ไนโตะ จะเป็นเด็กคนนี้!
นินจาที่ดูแลอยู่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และเขาแทบจะไม่สามารถระงับความตกใจในหัวใจของเขาได้ จากนั้นเขาก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า “ไม่มีปัญหาแน่นอน คุณไม่ต้องทำอะไรกับศพ เดียวเราจัดการเอง”
ในสถานที่แห่งนี้ไม่มีกฎใด ๆ มีแค่พลังเท่านั้น