“พวกเธอ…”
คุชินะ ได้สติกลับมาเมื่อ มินาโตะ และ เมอิ โผล่มาอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกอายและแก้มของเธอแดงมากจริง ๆ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เธอได้แต่มองหน้าของ ไนโตะ
สีหน้าของ ไนโตะ ก็ดูแปลก ๆ เมื่อมองไปที่ทั้งคู่
พวกเขามาด้วยกันได้ยังไง?
มินาโตะ และ เมอิ รู้สึกได้ว่า ไนโตะ มองพวกเขาด้วยความอึดอัดเล็กน้อย
“เมอิ รู้สึกได้ถึงจักระของ คุชินะ แล้วมันก็เป็นเรื่องเร่งด่วน ฉันเลยไม่ได้กลับไปแจ้งให้หมู่บ้านทราบและรีบมาที่นี่กับเธอ”
“โอ้…พวกเธออยู่ด้วยกันตอนเกิดเรื่องเหรอ?”
คุชินะ ถามด้วยความอยากรู้ จากนั้นเธอก็เข้าในในทันที และเธอก็ตกใจจนต้องร้องอุทานออกมา
“นี้สิน่ะ คือสิ่งที่เธอทำอยู่ทุกวัน ๆ เธอตามสะกดรอย…”
“อ๊าๆๆๆ!!”
เมอิ รีบวิ่งเข้าไปปิดปาก คุชินะ ด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอ ในขณะที่แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง
พวกเธอทั้งคู่เริ่มแสดงท่าทางแปลก ๆ และแม้แต่ ไนโตะ ก็ไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร
“ฮ่าฮ่าฮ่า…เอาละ ๆ …มันจบแล้ว เยี่ยมมากเลยที่ ไนโตะ ตามมาช่วย คุชินะ ได้ทัน” มินาโตะ รู้ว่าพวกเธอพูดถึงอะไรและพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
ไนโตะ กำเส้นผมของ คุชินะ ไว้ในมือแน่น
เขาเหลือบมองไปที่ มินาโตะ โดยคิดว่าถ้า เมอิ กลายเป็น พลังสถิตร่าง เรื่องทั้งหมดก็จะกลับตาลปัตร
แต่ตอนนี้ คุชินะ ก็ยังคงเป็น พลังสถิตน่าง ซึ่งทำให้ ไนโตะ รู้สึกแปลกใจเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการปราฏตัวขึ้นมาของ เมอิ
พวกเขาทั้งง 4 คนค่อย ๆ เดินไปตามถนนเพื่อกลับไปที่หมู่บ้าน ระหว่างทางพวกเขาก็พบกับ นินจาโคโนฮะ และ นินจาโคโนฮะ ก็ไม่ประหลาดใจเลยที่รู้ว่า ไนโตะ ช่วย คุชินะ มาได้
ไนโตะ แข็งแกร่งมาก และเขาก็รู้สึกดีกับ คุชินะ ดังนั้นนี้จึงเป็นเหตุผลที่เขาจะช่วยชีวิตเธอเสมอ
อย่างไรก็ตาม แม้แต่ หน่วยลับโคโนฮะ ก็ตกตะลึงเมื่อพวกเขารู้ว่า หน่วยพิเศษคุโมะ ทั้งหมดถูกทำลายโดย ไนโตะ
หน่วยพิเศษคุโมะ เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความเร็ว
หน่วยนี้เคยประสบความสำเร็จในการโจมตี โคโนฮะ และ ซึนะ ทำให้พวกเขามีผลงานที่ดีมากในสนามรบ
แต่ตอนนี้พวกเขาถูกทำลายโดย ไนโตะ!
นี่เป็นเพียงแค่พลังส่วนหนึ่งของ คนที่สามารถบุกทำลายหนึ่งในหมู่บ้านใหญ่ได้ด้วยตัวเอง และฆ่า คาเงะ ของหมู่บ้านนั้น
นี่เป็นเพียงการพิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขา!
……..
ห้องโถงมืดใต้ดินที่ไหนสักแห่ง
อุจิฮะ มาดาระ หลับตาอยู่ ร่างของเขากำลังจะตายและแม้ว่าเขาจะพึ่งพลังของ เทวรูปมารนอกรีต แต่เขาก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว
มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเขาที่ต้องวางรากฐานของแผนของเขาในเวลานี้
ทันใดนั้น เซ็ทสึ ก็ปรากฏตัวขึ้นจากกำแพงข้าง ๆ เขา
“พวกเขากลับไปที่ โคโนฮะ แล้ว ฉันตามพวกเขาไปไม่ได้อีกต่อไป ถ้าฉันตามไปพวกเขาจะตรวจจับฉันเจอ”
มาดาระ ลืมตาขึ้นและมองไปที่ เซ็ทสึ จากนั้นเขาก็เปิดเผยร่องรอยของการเยาะเย้ยออกมา
“พลังสถิตร่าง ของ 9 หาง…ตระกูลอุซึมากิ และผนึก 4 วิถี…ผนึกเก่าแก่ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน”
“แม้ว่าจะมีความลึกลับมากมายเกี่ยวกับ ไนโตะ แต่เขาก็ยังให้ความสำคัญกับผู้คน และนี่คือจุดอ่อนของเขา”
“และตราบใดที่เขายังมีจุดอ่อนอยู่ เราก็ยังสามารถควบคุมเขาได้”
เมื่อ เซ็ทสึ ได้ฟังคำพูดของ มาดาระ เขาก็พยักหน้าและยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่ง
……..
โคโนฮะ
ในที่สุด ไนโตะ และคนอื่น ๆ ก็กลับมาถึงหมู่บ้าน ก่อนอื่นเขาก็ไปส่ง คุชินะ กลับบ้าน จากนั้นเขาก็เดินไปยังถนนอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยัง สำนักงานโฮคาเงะ
“พวกคุโมะ ช่างกล้ามาก พวกมันไม่กลัวเราโกรธเลยสิน่ะ งั้นก็ถึงเวลาแล้วที่เราจะไปที่นั่นและเอาความลับของ อาภรณ์สายฟ้าขั้นที่ 3 มา!”
ดวงตาของ ไนโตะ เย็นชามากจนทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบนถนนรู้สึกหลัวเป็นอย่างมาก
การได้เรียนรู้ คาถาแปลงวิญญาณ ทำให้พลังวิญญาณของ ไนโตะ แข็งแกร่งขึ้น ซึ่งทำให้จิตสังหารของเขารุณแรงขึ้นไปด้วย
หลังจากที่พลังวิญญาณของเขาได้รับการพัฒนา แม้ว่าภายนอกเขาจะดูธรรมดา แต่เมื่อคนอื่นเข้าใกล้เขา พวกเขาก็จะรู้สึกได้ถึงจิตสังหาร ซึ่งทำให้พวกเขาบางคนในถนนรู้สึกกลัว!
ในไม่ช้า ไนโตะ ก็มาถึง สำนักงานโฮคาเงะ
“ท่านไนโตะ!”
นินจาผู้เฝ้าประตูหน้าของ สำนักงานโฮคาเงะ เห็น ไนโตะ และโค้งคำนับให้เขาในทันที
ไนโตะ เหลือบขึ้นไปมองด้านบนของสำนักงานโดยใช้สัมผัสพิเศษของเขา และเขาก็สัมผัสได้ว่า ซารุโทบิ อยู่ในห้องทำงาน จากนั้นเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วเคลื่อนที่ชั่วพริบตาและหายไปทันที
นินจา 2 – 3 คนที่เฝ้าประตูสำนักงานอยู่ ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที
“นี่คือความเร็วของ ท่านไนโตะ สิน่ะ…”
ไนโตะ มาถึงประตูของ ห้องทำงานโฮคาเงะ ที่เปิดอยู่ ข้างในนั้น ซารุโทบิ กำลังยืนอยู่และโกรธมาก
ไนโตะ เดินเข้าไปในห้อง
ในขณะเดียวกัน ซารุโทบิ ก็ได้รับข่าวว่า ไนโตะ สามารถช่วยเหลือ คุชินะ เอาไว้ได้ และเขาก็ต้อนรับ ไนโตะ ด้วยความโล่งใจ
ซารุโทบิ มองไปที่ ไนโตะ และพูดว่า “ไนโตะ เรารู้เรื่องแล้ว และโชคดีที่ คุโมะ ทำไม่สำเร็จ”
“พวกมันกล้าจริง ๆ ตอนนี้พวกมันกำลังต่อสู้อยู่กับ อิวะ แต่พวกมันก็ยังมาถึงที่นี่เพื่อลักพาตัวคนของเราไป ครั้งนี้พวกมันข้ามเส้นเกินไปแล้ว”
ด้วยสีหน้าที่เยือกเย็นมาก ไนโตะ ก็เดินตรงไปที่โซฟาและนั่งลง
เดิมที ไนโตะ ไม่มีปัญหาใด ๆ กับ หมู่บ้านคุโมะ แต่ตอนนี้หลังจากที่พวกเขากล้ามาลักพาตัว คุชินะ ไม่ว่าจะเพราะจุดประสงค์อะไร ไนโตะ ก็ไม่สามารถนั่งดูอยู่เฉย ๆ ได้!
ไนโตะ มาที่ สำนักงานโฮคาเงะ ก็เพื่อเตือน ซารุโทบิ ว่า โคโนฮะ ควรจะปกป้อง คุชินะ ให้ดีกว่านี้!
แต่ ไนโตะ ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรออกไป เพราะเพียงแต่จิตสังหารของเขาก็เพียงพอที่จะบอกทุกอย่างแล้ว
ซารุโทบิ ไม่มีความตั้งใจใด ๆ ที่จะทำร้าย คุชินะ เขาห่วงใยเธอมาก ความโศกเศร้าและรู้สึกผิดปรากฏชัดในสายตาของเขา แต่เมื่อเขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารของ ไนโตะ ก็ทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย
สงครามสามารถเปลี่ยนแปลงคนได้จริง ๆ!!
“หมู่บ้านอิวะ สูญเสียดินแดนของพวกเขาไปมากมาย และพวกเขาก็ทำได้เพียงแค่ปกป้องหมู่บ้านของพวกเขาไว้เท่านั้น และที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเรา”
“โชคดีที่ หมู่บ้านคุโมะ ทำภารกิจของพวกมันไม่สำเร็จ หากพวกมันจับตัว 9 หาง ไปได้แล้วละก็ ต่อให้เรายกกำลังทั้งหมดไปชิงคืน ก็คงจะทำได้ยาก”
การแสดงออกของ ซารุโทบิ ดูเคร่งขรึมมาก แม้ว่าเขาจะหายใจเข้าลึก ๆ เขาก็ไม่สามารถใจเย็นลงได้
เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขา!
ไนโตะ มองไปที่ ซารุโทบิ และพยักหน้า
ไม่ใช่ช่วงเวลาที่สงบสุข โลกยังอยู่ในช่วงสงคราม และแม้แต่ทีมเต็มรูปแบบของ หน่วยลับ ก็ยังไม่เพียงพอที่จะปกป้อง คุชินะ
แม้ว่าในการ์ตูน จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้ว แต่ ไนโตะ ก็ยังรู้สึกว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่าง