ขณะที่ ไนโตะ กำลังคิดเรื่อง หมู่บ้านโรรัน อยู่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ไนโตะ และ คุชินะ ลืมตาขึ้นพร้อมกัน คุชินะ ยิ้มให้เขาแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วไปที่ประตูเพื่อเปิดมัน
คนที่เคาะประตูก็คือ โคนัน เธอถือเอกสารบางอย่างอยู่ในมือ เมื่อประตูถูกเปิดออกและเห็น ไนโตะ ในชุดนอนของเขา เธอก็เบิกตากว้าง
โคนัน หน้าแดงเผยให้เห็นการแสดงออกที่น่ารัก จากนั้นเธอก็พูดเบา ๆ ว่า “ครูไนโตะ ขอโทษค่ะ…หนูมารบกวนรึเปล่า?”
ไนโตะ ยักไหล่และยิ้ม “ไม่แน่นอน ข้อมูลพวกนี้ใช้ข้อมูลของ หมู่บ้านโรรัน หรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ”
โคนัน พยักหน้า
ไนโตะ ขอให้เธอรวบรวมข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับ หมู่บ้านโรรัน รวมถึงตำแหน่งเฉพาะของมัน
ไนโตะ รับเอกสารมาจากเธอ แต่ไม่ได้รีบเปิดดู เขาวางมันไว้ในขณะที่ คุชินะ ใส่เสื้อผ้าและเดินเข้ามา
“ช่วงนี้ยุ่งหน่อยนะ!”
คุชินะ ยิ้มให้ โคนัน จากนั้น คุชินะ ก็ดึง โคนัน เข้าไปในห้อง โคนัน ดูเครียด แต่เธอก็เดินตามเข้าไป
“ไนโตะ…คาเงะ ของ หมู่บ้านอาเมะ กลายเป็นคนขี้เกียจขึ้นทุกวัน ๆ และทุกอย่างของหมู่บ้านก็ตกอยู่กับเธอ น่าสงสารเธอจริง ๆ ฉันอยากจะช่วยนะ แต่ฉันไม่คุ้นเคยกับการจัดการกับสิ่งเหล่านั้นจริง ๆ ”
เมื่อพูดอย่างนั้น คุชินะ ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่ ไนโตะ หลังจากที่เขากลายเป็นผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ หลังจากนั้น 1 เดือนเขาก็ทิ้งงานเอกสารทุกอย่าง รวมถึงกิจกรรมของหมู่บ้านและไม่ทำอะไรเลย ทุกอย่างถูกจัดการโดย โคนัน และ ยาฮิโกะ
เมื่อมองไปที่การแสดงออกของ คุชินะ ไนโตะ ก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เขาขี้เกียจเกินไปที่จะจัดการเรื่องเหล่านี้ด้วยตัวเอง และนั้นก็เป็นเหตุผลที่เขาพา ซึนาเดะ มาอยู่นที่นี่
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรายังมี ท่านซึนาเดะ ช่วยอยู่ เธอช่วยเราได้หลายอย่างเลยค่ะ” โคนัน พูดพยายามปกป้อง ไนโตะ
ในตอนที่หมู่บ้านถูกโจมตีก่อนหน้านี้ ซึนาเดะ ได้ออกไปเล่นการพนันในเมืองเล็ก ๆ หลังจากนั้นเธอก็โทษตัวเองในเรื่องนี้เธอจึงเริ่มช่วยจัดการเรื่องทั้งหมดของ หมู่บ้านอาเมะ
แม้ว่า ไนโตะ จะยังคงเป็นผู้นำของหมู่บ้านนี้ แต่คนที่จัดการทุกอย่างในหมู่บ้านดันกลายเป็น ซึนะเดะ คนที่เป็น โฮคาเงะ รุ่น 5 ของ โคโนฮะ ในการ์ตูน เธอเก่งมากพอที่จะเป็นผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ เธอทำให้มันเรียบง่ายในขณะที่เธอจัดการกับทุกสิ่งด้วยตัวเธอเอง
เมื่อเห็นสาวทั้ง 2 คุยกัน ไนโตะ ก็ยิ้มเล็กน้อย เขาไม่อยากรบกวนพวกเขาเขาจึงหยิบเอกสารและหันหลังเดินออกจากห้องไป
ในขณะนั้น โคนัน ดูเหมือนว่าเธอจำบางสิ่งที่สำคัญได้และรีบพูดว่า “โอ้ใช่ครู ท่านซึนาเดะ กำลังตามหาครูอยู่”
โคนัน พยายามยืนขึ้นและเตรียมตาม ไนโตะ ไปหา ซึนาเดะ
อย่างไรก็ตาม คุชินะ กลับดึงเธอนั่งลงและมองเธอขณะหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “แหม ท่านซึนาเดะ ไม่ได้ตามหาเธอ ปล่อยให้ ไนโตะ จัดการเอง เธออยู่กับฉันที่นี่เนี่ยเหละ ฉันอยากคุยกับเธอ”
“อืม…”
โคนัน ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของ คุชินะ ได้เธอจึงทำได้เพียงแค่อยู่ต่อ
ท้ายที่สุดแล้วในหมู่บ้านนี้ คุชินะ ก็เป็นคนนอก แต่นับตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในหมู่บ้าน สถานะของเธอก็อยู่สูงที่สุด ชาวบ้านจึงไม่ชอบเธอ คนที่เธอสามารถพูดคุยด้วยได้ก็มีแค่ โคนัน , ยาฮิโกะ และ ซึนาเดะ เท่านั้น
ส่วนคนอื่น ๆ ใน หมู่บ้านอาเมะ ต่างก็เคารพเธอด้วยความจำเป็นเท่านั้น
ไนโตะ ไม่ได้รบกวนผู้หญิง 2 คนคุยกัน และออกจากห้องไป จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องทำงานของเขาและพบกับ ซึนาเดะ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน และอ่านเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ
ข้าง ๆ เธอเป็นเด็กสาวอายุไล่เลี่ยกับ คาคาชิ ยืนอย่างเชื่อฟัง เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่เงียบขรึมที่ติดตาม ซึนาเดะ ไปทุกที่เหมือนในการ์ตูน
ในการ์ตูน ชิซึเนะ ได้รับความช่วยเหลือจาก ซึนาเดะ ในช่วงของ มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 เช่นเดียวกับ อังโกะ ที่กลายมาเป็นผู้ช่วยของ โอโรจิมารุ
ตอนที่ ซึนาเดะ มาที่ แคว้นแห่งฝน เธอไม่ได้พา ชิซึเนะ มาด้วย เมื่อ ซาคุโมะ เสียชีวิตเธอก็ไปที่ โคโนฮะ และพา ชิซึเนะ กลับมาด้วย
“ท่านไนโตะ”
เมื่อ ชิซึเนะ เห็น ไนโตะ เข้ามา เธอก็ก้มหัวให้เขาด้วยความเคารพ ความเคารพที่เธอมีต่อ ไนโตะ นั้นเหมือนกับการบูชาเทพเจ้ามากกว่า แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ใน หมู่บ้านอาเมะ ตั้งแต่แรกและได้เห็น ไนโตะ เพียงไม่กี่ครั้งก็ตาม
แน่นอนว่าสำหรับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น เทพเจ้าแห่งนินจา เธอก็ต้องชื่นชมจากใจอยู่แล้ว
อย่างไรก็ตาม ซึนาเดะ ที่อยู่ข้าง ๆ ก็ไม่ได้สังเกตเห็น ไนโตะ เข้ามาและยังคงทำงานเอกสารต่อไปราวกับว่าเธอเพิกเฉยต่อ ไนโตะ โดยสิ้นเชิง
เมื่อเห็นว่า ซึนาเดะ กำลังฝังหัวของเธอไว้ในแฟ้มต่าง ๆ ไนโตะ ก็นั่งลงข้าง ๆ เธอ จากนั้นก็บ่นออกมาเสียงดัง “ท่านซึนาเดะ งานยุ่งมากกกกก จนไม่มีเวลาสนใจเราเลย”
ซึนาเดะ แทบตะลึงกับคำพูด ไนโตะ เหตุผลที่เธอยุ่งมากก็เพราะ ไนโตะ ไม่ยอมทำงานของเขา!
“ไอ่เด็กบ้า รอฉันทำงานเสร็จก่อนเถอะ ฉันจะด่าให้เข็ด”
เธอมองไปที่ ไนโตะ ด้วยความโกรธจากนั้นเธอก็ทำงานเอกสารต่อไป
สำหรับคนอื่น ๆ แล้ว ไนโตะ เป็น เทพเจ้าแห่งนินจา คนที่กุมโลกไว้ในมือและเป็นนินจาที่ทุกคนในโลกชื่นชม
แต่ในสายตาของ ซึนาเดะ เขาก็ยังเป็นน้องชายของเธอ
ในทำนองเดียวกัน คุชินะ ก็ไม่เคยเปลี่ยนทัศนคติของเธอที่มีต่อ ไนโตะ แม้ว่าเขาจะกลายเป็นเทพเจ้า แต่ ไนโตะ ก็ยังคงเป็น ไนโตะ ในสายตาของเธอ
ไนโตะ ไม่ได้เกลียดการที่ทุดคนกลัวและชื่นชมเขา แต่ถ้าทุกคนรอบตัวเขาเป็นแบบนั้น มันจะดูแปลก โชคดีที่ ซึนาเดะ และ คุชินะ ไม่เปลี่ยนไป สำหรับ โคนัน…เธอชื่นชมเขามากตั้งแต่เริ่มต้น ดังนั้นคุณสามารถพูดได้ว่าเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเช่นกัน
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
ตอนนี้เขาโดนดุจริง ๆ แต่ ไนโตะ ก็ไม่สนใจมันและยังหัวเราะ เขาหยิบแก้วขึ้นมาจากนั้นก็รินน้ำให้ดื่มและรอให้ ซึนาเดะ ทำงานเสร็จ
ชิซึเนะ ที่อยู่ข้าง ๆ อยากจะรินน้ำให้ ไนโตะ แต่เธอพบว่าเขาทำมันด้วยตัวเองแล้ว ทันใดนั้นเองเธอก็แสดงสีหน้าลำบากใจ ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกว่า ไนโตะ ซึ่งเป็น เทพเจ้าแห่งนินจา ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น
ปกติ ซึนาเดะ เป็นคนอารมณ์ร้อนและชอบเล่นการพนัน แต่เธอก็ยังคงจริงจังมากเมื่อต้องทำงาน แม้ว่า ไนโตะ จะอยู่ในห้องเดียวกัน แต่เธอก็ยังคงทำงานต่อไปจนกว่าจะเสร็จจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง ไนโตะ
“ฉันได้ยินมาว่าเธอฆ่า ดันโซ”
“ใช่แล้ว”
ไนโตะ ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้า แม้ว่า โคโนฮะ จะปล่อยข่าวว่าเขาถูกสังหารโดยมือลอบสังหารบางคนที่ต้องการทำลายหมู่บ้านและในที่สุดมือลอบสังหารคนนั้นก็ถูก ไนโตะ จัดการ แต่ ซึนาเดะ ก็รู้ว่า ไนโตะ อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้
“ดี เขาสมควรโดน”
ซึนาเดะ ไม่ชอบ ดันโซ อยูแล้ว ความเกลียดชังเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเธอตั้งแต่แรกเริ่มเมื่อเธอเป็นศิษย์ของ ซารุโทบิ
ดันโซ และ ซารุโทบิ แตกต่างกันมาก ซารุโทบิ ให้ความสำคัญกับความสามารถแต่ก้ยังคงให้ความสำคัญกับความสามารถที่โดดเด่นของทุกคน ดังนั้น ซึนาเดะ , โอโรจิมารุ และ จิไรยะ จึงเติบโตได้อย่างมีประสิทธิภาพจนได้กลายเป็นคนที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงมากในโลกนินจา
แต่ ดันโซ ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาต้องการผลิตเครื่องจักรที่ไร้รู้สึก แม้ว่าพวกเขาจะแสดงรอยยิ้มและความโกรธได้ แต่มันก็เป็นของปลอม
นอกจากนี้ ดันโซ ก็มักจะต่อสู้กับ ซารุโทบิ ด้วยเหตุนั้น ซึนาเดะ จึงไม่ชอบเขา ต่อมาหลังจากที่เธอได้เห็นด้านมืดของหมู่บ้านเธอก็เกลียดเขามากขึ้น
“เขาซ่อนความทะเยอทะยานของเขาไว้เบื้องหลังคำพูดที่สวยหรูในอุดมคติของการปกป้อง โคโนฮะ”
ไนโตะ ดื่มน้ำของเขาแล้วพูดประโยคนี้ที่อธิบายถึงธรรมชาติที่แท้จริงของ ดันโซ โดยเฉพาะ
ซึนาเดะ ก็พยักหน้า
ไนโตะ วางแก้วลงแล้วยิ้ม “พี่เรียกผมมาถามเรื่องนี้เหรอ?”
“ไม่ใช่แน่นอน ฉันต้องการคุยเรื่องสำคัญกับเธอ”