ในเวลานี้ แม้แต่ นินจาคิริ ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังต้องตกใจ
แหวนที่นิ้วของ ไนโตะ เพิ่งกลายเป็นดาบที่สามารถตัดทำลาย คาถานินจา ที่แข็งแกร่งถึง 2 คาถาได้ในครั้งเดียว หลังจากนั้นก็ส่องแสงแปล ๆ ออกมาและทำให้ท้อฟ้าเกิดรอยแยกเหมือนมิติกำลังจะแตก
พลังอันน่าสะพรึงกลัวที่เกินกว่าจินตนาการของทุกคนในสนามรบจะจินตนาการได้ แม้แต่ สัตว์หาง ก็ไม่มีพลังเช่นนี้ได้!
แต่ความรู้สึกตกใจเหล่านี้ ไม่เพียงแต่เข้าครอบคลุมจิตใจของ นินจาคิริ เท่านั้น แต่มันยังเข้าครอบคลุมจิตใจของ นินจาโคโนฮะ ด้วยเช่นกัน
เพราะในเวลานี้ แม้ว่า ไนโตะ จะเป็นพวกเดียวกับพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถรู้สึกตื่นเต้นหรือมีความสุขได้เลย…พวกเขาไม่สามารถแสดงความรู้สึกเหล่านี้ได้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นน่าตกใจมากพอที่จะทำให้จิตใจของพวกเขาว่างเปล่า!
ไก ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังของ ไนโตะ ด้วยตาของเขาเอง มันแทบจะทำลายความสงสัยทั้งหมดที่เขาเคยมีต่อ ไนโตะ ทันที แม้ว่า ไมโตะ ได พ่อของเขา จะเปิดประตูด่านพลังบานที่ 7 หรือแม้แต่บานที่ 8 ก็จะไม่สามารถเอาชนะ ไนโตะ ได้!
“นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของ คุณไนโตะ เหรอครับเนี่ย?!”
เขาไม่รู้เลยว่าเขาสติหลุดไปนานเท่าไรแล้วก่อนที่เขาจะพึมพำกับตัวเองขึ้นมา
ได และ จิไรยะ ยืนอยู่ที่แถวหน้าของ นินจาโคโนฮะ ในขณะที่ ไนโตะ ยังคงก้าวเข้าหา กองทัพคิริ ต่อไปอย่างต่อเนื่อง
แม้แต่ 2 คนนี้ก็ไม่สามารถสงบสติของพวกเขาได้หลังจากที่พวกเขาได้เห็นภาพสยองขวัญที่เกิดขึ้น
จิไรยะ เคยเห็น ไนโตะ หยุด กระสุนสัตว์หาง ของ 9 หาง มาก่อน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาตกใจเท่ากับครั้งนี้
เพราะช่วงเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นฝ่าย โคโนฮะ หรือศัตรู พวกเขาทั้ง 2 ฝ่าย ก็ต่างรู้สึกว่าแสงที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้มันสวยงามอย่างน่าประหลาดใจ ราวกับว่ามันเป็นการกระทำของเทพเจ้า…บางสิ่งที่เกินความเป็นมนุษย์!
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน ทันทีที่พวกเขาตระหนักถึงความหน้ากลัวของมัน เลือดในตัวของพวกเขาก็เหมือนจะถูกแช่แข็งอย่างฉับพลัน!
งดงาม…แต่ก็อันตราย!
“นินจา…อัจฉริยะ…ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ…ฉายาเหล่านี้ไม่เพียงพอสำหรับเขาอีกต่อไป”
เมื่อมองไปที่ ไนโตะ จากทางด้านหลัง จิไรยะ ก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็ถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมาว่า “ดูเขาสิ เหมือนเรากำลังมองเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ที่เราไม่มีวันเอื้อมไปถึง เขาเดินอยู่บนนั้นราวกับว่าเขาเป็น สิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์ ที่กำลังมองลงมายังพื้นโลก”
จิไรยะ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชม ไนโตะ และ ได  ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน!
“ใช่แล้ว” ได พยักหน้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย จากนั้นเขาก็พูดว่า “เทพเจ้าแห่งนินจา…หลังจากสิ้นสุดสงครามครั้งนี้ จะไม่มีใครเรียกเขาว่าครึ่งเทพเจ้าอีกต่อไป!!”
ความเงียบยังคงปกคลุมทั้ง กองทัพคิริ
ไนโตะ ก้าวเดินลงมาจากท้องฟ้าอย่างช้า ๆ จนกระทั่งเขาไปยืนอยู่ตรงหน้าของ มันเงสึ และคนอื่น ๆ ทันใดนั้นพวกเขาก็ตื่นจากความฝันพร้อมกับแสดงสีหน้าที่เหมือนกันทุกคน
ตกตะลึง!
พวกเขาอาจดึงสติกลับมาได้ แต่แรงกดดันจักระที่พวกเขารู้สึกได้ก็ยังไม่หายไป
มันแข็งแกร่งมากจริง ๆ!
แรงกดดันจักระที่น่ากลัวนี้ ไม่ได้เกิดจากตอนที่ ไนโตะ ทำลายคาถานินจาที่แข็งแกร่ง 2 คาถาด้วยดาบเดียว หรือการที่แหวนของเขากลายเป็นดาบ แต่ที่พวกเขารู้สึกก็คือตอนที่ลมอ่อน ๆ พัดเสื้อคลุมสีขาวของเขาเบา ๆ !
พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังยืนอยู่ต่อหน้า สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ที่อยู่เหนือกว่าทุกสิ่ง แรงกดดันจักระและการปรากฏตัวของ ไนโตะ ในเวลานั้นทำให้พวกเขารู้สึกด้อยกว่าทันที
แรงกดดันจักระ นั้นทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่า ไนโตะ เป็นทูตจากสวรรค์ที่ลอยลงมายังโลกมนุษย์ด้วยปีกที่สง่างามของเขา
พวกเขาไม่สามารถอธิบายสิ่งที่พวกเขารู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ แม้ว่าพวกเขาจะต้องการก็ตาม อย่างไรก็ตามแววตาที่พวกเขามองไปที่ ไนโตะ ก็สามารถอธิบายความรู้สึกของพวกเขาเหล่านั้นได้ทั้งหมด
ไนโตะ มองไปที่ นินจาคิริ ที่อยู่ต่อหน้าเขา แล้วเขาก็เดินต่อไป
เกือบจะในทันทีที่ ไนโตะ ก้าวเท้าออกไป กองทัพคิริ ทั้งกองทัพก็ถอยกลับไปอย่างไม่รู้ตัว!
ไม่เว้นแต่ มันเงสึ , กลุ่ม 7 ดาบนินจาคนอื่น ๆ และ พลังสถิตร่างของ 3 หาง ก็ตาม!
ไม่แปลกที่พวกเขาจะรู้สึกตกใจกับแรงดันจักระของ ไนโตะ ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าระดับ คาเงะ มันแข็งแกร่งพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกหนักอึ้งและต่ำต้อย แข็งแกร่งพอที่จะทำให้เหงื่อจำนวนมากปรากฏขึ้นมาบนหน้าของพวกเขาเพียงแค่การจ้องมองของ ไนโตะ!
“เป็นอะไรไปละ? เมื่อกี้นินจาของคุณยังบอกว่าจะฆ่าฉันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?!”
ไนโตะ หยุดเดินและมองพวกเขาด้วยสายตาที่ผิดหวัง ในขณะที่ กองทัพคิริ ก็กำลังถอยหลังไปทีละก้าว
คำพูดของ ไนโตะ ทำให้ นินจาคิริ หยุดถอยหลังอย่างกะทันหัน
มันเงสึ และ นินจาคิริ ทุกคน รู้สึกตัวได้ทันทีว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเจอมาในชีวิต!
ไม่มีใครใน กลุ่ม 7 ดาบนินจา กล้าที่จะตอบโต้กลับไป แม้ว่าพวกเขาจะมีดาบอยู่ในมือ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถขยับนิ้วได้เลย
พวกเขากลัวว่าถ้าพวกเขาเคลื่อนไหวแม้แต่นิ้วเดียว มันจะเป็นการประกาศเริ่มการต่อสู้
ยิ่งพวกเขาดูหวาดกลัวมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งกดดันมากขึ้นเท่านั้น
ในขณะนั้นทุกคนรู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงด้วยการเกิดสิ่งเลวร้ายและพ่ายแพ้ ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหว
คร๊าก!!!
ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังมาจากด้านหลังของ กองทัพคิริ และทำลายความเงียบทั้งหมด!
ทันใดนั้น 3 หาง ก็ออกมา!
แรงดันจักระที่รุนแรงของ ไนโตะ ทำให้จิตสำนักของ พลังสถิตร่าง อ่อนแอลง ทำให้เป็นโอกาสดีของ 3 หาง ที่จะเข้าควบคุมจิตใจและร่างกายของ พลังสถิตร่าง จากนั้น 3 หาง ก็หลุดออกจากกรง!
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน ที่ 3 หาง จะได้ออกมาอาละวาด!