คุชินะ ตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ราวกับว่าเธอออกกำลังกายมาตลอดทั้งวัน แต่เธอก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย แต่เธอกลับรู้สึกสดชื่นและมีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ
เธอกัดฟันจากนั้นก็ตระโกนใส่ ไนโตะ ว่า “ฉันบอกให้นายหยุดไง!!”
“เธอบอกว่าตอนนี้ยังกลางวันอยู่! แล้วกลางวันเราฝึกกันไม่ได้งั้นเหรอ?!”
ไนโตะ มองไปที่ คุชินะ อย่างเจ้าเล่ห์แล้วยื่นแก้วน้ำให้เธอและพูดว่า “เธอดูเหนื่อยนะ ดื่นน้ำซักหน่อยไหม”
“แล้วมันเพราะใครละ!!!”
คุชินะ จ้องไปที่ ไนโตะ และในที่สุดเธอก็รับแก้วน้ำจากเขามา หลังจากเธอดื่มน้ำจนหมดเธอก็กระแทกแก้วลงบนโต๊ะ
แน่นอนว่าเธอไม่เคยคิดที่จะฝึกกับ ไนโตะ เลย สิ่งที่เธออยากทำกับเขานั้นคืออย่างอื่น แต่เธอก็อายที่จะพูดออกมา
เมื่อ ไนโตะ สังเกตดูที่ใบหน้าของ คุชินะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาราวกับว่าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นเขาก็พูดออกมาว่า “ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่”
งั๊ม!!
คุชินะ ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอพุ่งเข้าหา ไนโตะ และกัดเข้าที่ไหล่ของเขาอย่างแรง
“โอ้ย! หยุดก่อน! หยุดก่อน! มันจั๊กจี้นะ!!”
เมื่อ คุชินะ เห็นการแสดงออกของเขา เธอก็กระโดดออกจากเขาและกำหมัดแน่นแล้วตะโกนออกไปว่า “หนอยแน่!”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ไนโตะ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แล้วเขาก็กวักนิ้วให้เธอและยิ้มเยาะ “เธออยากจะกัดฉันอีกทีไหมละ?”
“ฉันจะฆ่านาย!”
คุชินะ กดฟันแน่นและแสดงท่าทางอย่างดุเดือดราวกับว่าเธอเป็นเสือที่กำลังต้องขย่ำเหยื่ออย่าง ไนโตะ
“เอาละ ๆ เราหยุดเรื่องนี้ไว้ก่อน ฉันว่าตอนนี้เธอไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
ไนโตะ หัวเราะออกมา
เพราะ คุชินะ อยู่ที่บ้าน เธอจึงใส่แค่เสื้อซับตัวเดียว และมันก็เปียกโชกจน ไนโตะ เกือบจะเห็นทุกอย่าง
อย่างไรก็ตาม คุชินะ ไม่สนใจเรื่องนั้น เพราะพวกเขาอยู่ด้วยกันมานานแล้ว
หลังจากเธอจ้องไปที่ ไนโตะ อย่างดุร้าย เธอก็หันหลังและเดินไปที่ห้องน้ำและเข้าห้องน้ำไป
ไนโตะ ยักไหล่แล้วหยิบม้วนกระดาษขึ้นมา จากนั้นเขาก็หลับตาและใช้สัมผัสพิเศษเพื่อตรวจสอบดูว่าม้วนกระดาษมีกับดักอะไรหรือเปล่า
“ระยะ สัมผัสพิเศษ ของเราก็เพิ่มขึ้น แต่น่าเสียดายที่เราก็ยังไม่สามารถเพิ่มสีเข้าไปได้ มันเป็นเหมือนกับ เนตรสีขาว”
“แต่มันก็ดีที่ คาถาวงตา ไม่สามารถหลอก สัมผัสพิเศษ ของเราได้ เพราะมันเป็นสัมผัสเป็นอิสระจากประสาทสัมผัสทั้ง 5”
ไนโตะ ลืมตาอีกครั้งแล้วมองไปที่ม้วนกระดาษ
ในขณะนี้ คุชินะ ก็ออกมาจากห้องน้ำแล้ว
เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาโดยมีผ้าขนหนูอาบน้ำพันอกอยู่เพียงผืนเดียว จากนั้นเธอก็โยนเสื้อผ้าของเขาใส่หัวเขา
“นายก็ตัวเปื้อน ไปอาบน้ำ!”
ไนโตะ หยิบเสื้อผ้าแล้วมองไปที่ คุชินะ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “มันไม่มีเหงื่อสักหน่อย!”
“แล้วไง เธอต้องไปอาบน้ำ!”
ถึงแม้ว่านี่จะไม่มีเหตุผล แต่ ไนโตะ ก็หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เขาได้แต่คิดในใจว่า…แล้วทำไมฉันต้องทำตามที่เธอพูดด้วยเนี่ย…
ไนโตะ บิดขี้เกียจแล้วกระโดดเข้าห้องน้ำและปิดประตูทันที
แต่ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก
คุชินะ ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ไนโตะ อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย แต่ คุชินะ ก็ไม่ได้มองเขา เธอเดินตรงไปที่เสื้อผ้าของเธอที่อยู่ในกะละมังแล้วนั่งลงซักพวกมัน
“เธอ…”
ฉันไม่ได้มาดูนาย ฉันมาซักเสื้อผ้าของฉัน”
ไนโตะ อาบน้ำ ในขณะที่เขามองไปที่ คุชินะ ที่กำลังซักผ้าอยู่ เธอดูจะตั้งใจกับการซักผ้ามาก
ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะแก้แค้น คุชินะ ที่บังคับให้เขามาอาบน้ำ เขาส่ง พลังสั่นสะเทือน อ่อน ๆ ไปที่กะละมังซักผ้า ทำให้น้ำกระเด็นไปโดนเสื้อผ้าของเธอจนเปียกโชก
พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และอาบน้ำต่อไป จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “โอ้ เธอเปียกอีกแล้ว โชคไม่ดีเลยนะเนี่ย งั้นก็ถอนเสื้อผ้าแล้วมาอาบน้ำอีกรอบสิ ฉันไม่รังเกียจหรอก”
คุชินะ “…”
ไนโตะ “…”
“ฮาฮาฮาฮาฮา”
ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะหัวเราออกมา
คุชินะ “…”
ทันใดนั้น คุชินะ ก็มองเขาด้วยสีหน้าโกรธจัด แล้วเธอก็ยกถังน้ำสาดไปที่เสื้อผ้าแห้งของ ไนโตะ
ไนโตะ ตะโกนออกมา “ทำอะไรของเธอเนี่ย!!”
ทันใดนั้นห้องน้ำก็กลายเป็นสนามรบ!
…
พวกเขาเล่นกันอยู่นานจนในที่สุด คุชินะ ก็เหนื่อย จากนั้นเธอก็ออกจากห้องน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนลงบนเตียงเพื่อพักผ่อน
หลังจากที่เธอหลับไป ในที่สุด ไนโตะ ก็มีเวลาที่จะศึกษาม้วนกระดาษ เขาไปนั่งที่โต๊ะแล้วเปิดม้วนกระดาษอ่าน
ก่อนอื่น เขาศึกษาวิธีเข้า ถ้ำริวจิ อย่างรอบคอบเพื่อศึกษาวิธีฝึก โหมดเซียน ของที่นั่น
หลังจากที่เขาอ่านข้อมูลทั้งหมด ไนโตะ ก็สามารถสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่ามันแตกต่างจากวิธีการฝึกของ ภูเขาเมียวโบคุ
ภูเขาเมียวโบคุ มีพลังงานพิเศษที่ช่วยในการฝึก แต่ไม่มีการพูดถึงสิ่งนี้ในม้วนกระดาษนี้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าทั้ง 2 วิชาเซียนนั้นแตกต่างกัน
ยิ่งไปกว่านั้น การเข้าโหมดเซียนของทั้ง 2 วิชานั้นก็แตกต่างกัน โหมดเซียนของ ภูเขาเมียวโบคุ มีความพิเศษด้านความแข็งแกร่ง ส่วน โหมดเซียนของ ถ้ำริวจิ นั้นจะมีความสามารถและลักษณะบางอย่างของงู
พูดง่าย ๆ ก็คือ โหมดเซียนของแต่ละสถานที่จะมีความสามารถพิเศษแตกต่างกันออกไป
เช่นโหมดเซียนของ ฮาชิรามะ ซึ่งเป็นโหมดพิเศษที่ผู้ใช้จะได้รับความสามารถในการรักษาตัวเองที่ทรงพลังมาก
โหมดเซียนนี้ สามารถเปิดใช้งานได้ตามต้องการ และใช้เวลาไม่นานในการรวบรวมและดูดซับพลังงานธรรมชาติ แต่วิธีที่ ฮาชิรามะ ใช้ในการฝึกเพื่อให้ได้โหมดเซียนนั้นมา ก็ไม่ได้อธิบายไว้ในการ์ตูน
แต่สิ่งที่รู้อย่างแน่นอนก็คือ โหมดเซียนของ ภูเขาเมียวโบคุ , ถ้ำริวจิ และ ป่าชิโคซึ นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!