Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ ตอนที่ 232
เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวรู้ว่าการจะได้ยานี้มาเขาจักต้องจ่ายด้วยราคาสูง ! ความจริงแล้ว เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว รู้ว่าอะไรคือราคาที่ต้องจ่าย ดังนั้น แม้นว่าจวินโม่เซี่ยจะยังพูดไม่จบ ก็ดูเหมือนจะไม่จำเป็นสำหรับเขาอีกแล้ว ! ทั้งสองรู้ดีว่าข้อตกลงคืออะไร ! แม้นว่าดวงตาทั้งสองจะประสานกัน ด้วยเหมือนจะเข้าใจกัน แต่รอยยิ้มเล็กๆ และ เงียบสงบบนใบหน้าก็ได้ปิดบังถึงการต่อสู้ที่ทั้งสองเก็บซ่อนไว้ ! การต่อสู้เงียบๆ เพื่อผู้ที่ใจร้อนกว่า จักเป็นผู้แพ้ ! …. และมันเป็นเช่นนั้นอยู่เนิ่นนาน ทันใดนนั้น เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวพยักหน้า หัวเราะ ถอนหายใจ และพูด” ทั้งหมดที่ข้าจะพูดคือ เจ้าสามารถเสนอเงื่อนใขใดๆก็ได้ เพราะ การเสนอนี้ช่างล่อใจยิ่ง … ความจริง ข้าไม่อาจปฏิเสธได้ และที่เจ้า … สามารถบรรลุในการรักษาอารมณ์เช่นนี้ไว้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นมิใช่สิ่งอัศจรรย์แม้แต่น้อย ! ข้า เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว เดินทางมาทั่วโลก แต่หากเจ้าถามข้า ข้าไม่เคยเห็นสิ่งใดเทียบได้กับปิศาจตัวน้อยที่เจ้าเป็น กระนั้น ข้าก็ยินดีที่ได้พบเจ้าในวันนี้ ! แต่ครั้งนี้ เจ้าคิดผิดไป ! “ ” โอ้ว ! “สีหน้ามือสังหารไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อยขณะเขารักษาท่าทีไว้ระหว่างเหลือบขึ้นมาเล็กน้อย ” ไม่มีผู้ใดในโลกใบนี้ ที่จะสามารถปฏิเสธยาอัศจรรย์ที่เจ้าพูดถึงได้ สำหรับที่ข้าคิด ข้าปฏิเสธไม่ได้ว่า ข้ามิอาจะทนต่อการเย้ายวนให้ก้าวข้ามจากขั้นที่ห้าไปยังขั้นที่หกได้ “ เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว ยิ้ม” อย่างไรก็ตามแม้นมันยากจะต้านทาน แต่เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวผู้นี้ไม่เคยปล่อยให้ผู้ใดดูหมิ่นตัวเขาเอง ! ข้าไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ แม้นว่าปรมาจารย์ของเจ้าจะกำหนดมันด้วยตัวเอง ! เพราะ… ข้าคือเหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว ! เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวแห่ง ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ ! “เปลวไฟคุกร่นอยู่ในดวงตาของเขาขณะคำรามทางจมูก” ข้าจักทำตามประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าอันสิงสถิตอยู่บนชั้นฟ้า และจะไม่เป็นทาสของผู้คน ! และมันไม่มีข้อยกเว้น ! “ ” พูดได้ดี ! “จวินโม่เซี่ย ปรบมือชื่นชมคำพูดของเขาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ” บางทีท่านอาจารย์เหยี่ยวอาจเข้าใจข้าผิดไป ข้าไม่เคยขอให้อาจารย์เหยี่ยวมาเป็นทาสของผู้คน ! แต่กระนั้น จะผิดอะไรไหม หากข้ายังมิได้เอ่ยข้อตกลงของข้า ? ! “ ” ฮี่ ฮี่ … นายน้อยจวิน ดูเหมือนว่าแม้แต่ตอนนี้ข้าก็ยังประเมินเจ้าต่ำไป อย่างไรก็ตาม เจ้ามิอาจปฏิเสธได้ว่าประโยคนี้ขัดกับความคิดของเจ้าอย่างสิ้นเชิง ? “ ตอนนี้เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวดูเหมือนจะตำหนิ” เจ้าเป็นคนที่ประสงค์จะบรรลุเป้าหมายด้วยวิธีอันยุติธรรมหรือตะกละตะกราม ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าจะกอบโกยผลประโยชน์ให้ตัวเองมากที่สุดหากเจ้าพบช่องทาง ! นี่คือสิ่งที่ข้ามั่นใจ ข้ามิได้เข้าใจผิด ! “ จวินโม่เซี่ย เงียบอยู่นาน …เขาดูถูกผู้ที่มีฝีมือที่สุดในโลกจริงๆหรือ ? เขาจัดการให้ทุกคนทำตามความต้องการของเขาตั้งแต่มาจุติยังโลกนี้ อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขาดความมั่นใจ ทำให้เขาตกตะลึง และ พูดไม่ออก ! นายน้อยจวินยิ้มเล็กน้อยขณะพูด” อาจารย์เหยี่ยวพูดถูกแล้ว ข้าเป็นคนเช่นนั้น เจ้าไม่ผิดที่ตัดสินข้าเช่นนั้น แต่ … เจ้าไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ข้าพูด ..อย่างไรก็ตาม … “ ” ข้ายังสามารถช่วยเจ้าเพิ่มระดับการบำเพ็ญได้ตราบใดที่เจ้าสัญญาจะช่วยทำสิ่งหนึ่งแก่ข้า ! และหากเจ้าสัญญาณ ข้าจะพยายามแจ้งให้อาจารย์ของข้ารวบรวมวัตุดิบหายากสำหรับการกลั่นตัวยานี้ในทันที ! “ ” เงื่อนไขนั้นคืออะไร ? ข้ากำลังฟังอยู่ “เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวดูเหมือนไม่ตื่นเต้นแม้แต่น้อย แต่ปรากฏว่าเขาตื่นตัวแทน เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวติดต่อกับนายน้อยผู้นี้มานานพอจะเข้าใจว่าการหาประโยชน์จากความเห็นแก่ตัวนั้นยากยิ่งกว่าการขึ้นไปยังชั้นฟ้า !แม้ว่าสิ่งที่เขาให้นั้นจะไม่ธรรมดา แต่เขาไม่เคยทำมันโดยปราศจากสิ่งเย้ายวน ด้วยเหตุนี้ ราคาที่เขาจะเรียกร้อง จึงเหนือกว่าทั่วไปอย่างแน่นอน ดังนั้น เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวจึงอดที่จะระวังตัวไม่ได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของเขาเป็นสีเทาโดยไม่ตั้งใจ ” ข้าเพียงจะขอว่า หากสกุลเซี่ยวต้องการจะจบข้อพิพาทนี้ และสกุลจวินจะต้องทำสงครามกับเมืองพายุสีเงิน เจ้ายื่นมือเข้ามาช่วยข้าหน่อย หากข้าตัดสินใจช่วยเหลือป้าของข้า ! “ดวงตาของจวินโม่เซี่ยเปล่งประกาย ” มันเป็นภารกิจช่วยเหลือ แต่เจ้าจะถูกเรียกว่ามือสังหาร “ เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวเดินไปมาทั่วห้องขณะที่เขาครุ่นคิด สุดท้ายเขากัดฟันพร้อมตัดสินใจ ” ดี ! เพียงแค่สิ่งเดียว ! “ ” เป็นอันตกลง ! “จวินโม่เซี่ยยิ้ม ” อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยหนึ่งปีหลังจากนี้ ! หากสิ่งนี้เกิดในช่วงหนึ่งปีนี้ ข้อตกลงนี้ถือเป็นอันยกเลิก “เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวยิ้มอย่างภูมิใจ” ข้าจะไม่ช่วยเหลือเจ้า หากเจ้าข้อให้ข้าทำสิ่งนี้ภายในหนึ่งปีหลังจากยานั่นช่วยให้ข้าบรรลุ เพราะข้ายังไม่แข็งแกรมากพอจะรับมือกับงานนี้ ! อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหนึ่งปี ข้าจักสามารถแน่นอน ! “ ใบหน้าของจวินโม่เซี่ยเผยถึงร้อยยิ้มอันจริงใจเป็นครั้งแรก” เป็นเช่นนั้น ! “ นิสัยหนึ่งอย่างของ เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว นี้เป็นเหตุผลที่ทำให้เขายังคงอยู่กับจวินโม่เซี่ยได้เป็นเวลานาน เขาไม่เคยเอาเปรียบผู้ใด อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาไม่เห็นด้วยที่จะเสียเปรียบ ! เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยวเดินไป พร้อมกับสุราสองเหยือก จวินโม่เซี่ย เอาชิ้นหยกแปลกประหลาดออกมาจากเจดีย์หงส์จวิน และเฝ้ามองมันอย่างถี่ถ้วนอยู่ชั่วครู่ แต่แล้วก็ใส่กลับเข้าไปเหมือนเดิมเนื่องจากเขาไม่อาจะเข้าใจมัน กระนั้น จวินโม่เซี่ยสามารุสัมผัสถึงกลิ่นอายของ เจดีย์หงส์จวินซึ่ง สะอาด สดชื่น และ สดใสได้อย่างชัดเจน ขณะที่เขาเอาจี้หยกนั้นใส่กลับเข้าไปในเจดีย์ และรู้สึกได้ว่า กลิ่นอายของเจดีย์นั้นแข็งแกร่งขึ้น และหนาแน่นขึ้น ตลอดเวลาที่ พลังอันแปลกประหลาดทั้งสองรวมตัวกัน จวินโม่เซี่ย ย่อเข่าขณะนั่งลง และเริ่มเพ่งมอไปยัง พระจันทร์นอกหน้าต่าง ขณะง่วนอยู่กับการวางแผนการ ข้าต้องหา สมุนไพรวิญญาณทั้งสามให้เร็วที่สุดเพื่อเร่งการบำเพ็ญของท่านปู่ อีกทั้ง ยังต้องคิดถึงวิธีการช่วยชีวิตของเขาหากมีบางอย่างผิดพลาด … นั่นเป็นอันดับแรก อันดับที่สอง การกลั่นยานี่เริ่มกลายเป็นเรื่องสำคัญขึ้นมาแล้ว ! ไม่ว่าจะเป็นเหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว หรือ ท่านลุง ( ขอเปลี่ยน จากน้า เป็นลุงนะขอรับ เนื่องจากผู้แปลสับสนการลำดับเครือญาติ แหะๆ ) ความแข็งแกร่งของพวกเขาจำต้องเพิ่มขึ้นให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ อีกทั้ง ข้ามิอาจละเลยผู้คนจ้า ป่าเถียนฟา ได้เลย สาม ข้าจักต้องเร่งให้ ไฮ่เฉินเฟิง ให้รวบรวมขบวนการใต้ดินของเมืองเถียนฟาให้เร็วที่สุด พวกเราจะต้อง รู้ถึงการเคลื่อนไหวทั้งหมดภายในเมืองเหลวงให้ได้ … งานแต่ละอย่างนั้น ไม่มีสิ่งใดง่ายเลย ทำให้มือสังหารต้องขมวดคิ้วขณะยังคงเพ่งมองไปยังแสงจันทร์อย่างต่อเนื่อง … ขณะตะเกียงน้ำมันถูกจุดขึ้น เงาของนายน้อยจวินยังคงโดดเดี่ยวอยู่ในความมืดค่ำคืนนี้ … ทันใดนั้นเอง ร่างสีขาวเด่นตาปรากฏขึ้นบนกำแพงลานบ้าน แม้นจะมองมาจากที่อันห่างไกล ก็ยังสามารถเห็นว่า จวินโม่เซี่ย ย่นคิ้วของเขาได้อย่างชัดเจน ว่า นายน้อยผู้หล่อเหลาผู้นั้นกำลัง จมอยู่กับความคิด ตลอดวันคือเพื่อประโยชน์ในอนาคตของสกุลของเขา … ร่างอันสวยงามนี้เฝ้ามองเขาอยู่เป็นเวลานาน ก่อนสุดท้ายนางจะถอนหายใจและจากไป หลงเหลือไว้เพียงกลิ่นอันหอมหวนนั้น … ในอีกส่วนหนึ่งของลานบ้าน จวินวูอี้เอนกายพิงหน้าต่าง เขาหลับตา และใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่น … เขาเลิกคิ้วอย่างโศกเศร้าและกัดฟันจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาอย่างไม่รู้ตัว แสดงถึงความโศกในหัวใจอย่างชัดเจน … … … ทั้งร่างของ ไฮ่เฉินเฟิง ดูเหมือนจะกระเพื่อมไปด้วยคลื่นสีฟ้าแห่งท้องทะเล ขณะเขาลอยผ่านฝูงชนที่มีสมาชิก ก๊กจินหยาง นับสิบอย่างนุ่มนวล ” เริ่มดำเนินการ ! คณะจัดการต้องการเห็นผลลัพธ์ก่อนแสงแรกในวันพรุ่ง ! “ แสงจันทร์อันอ่อนโยนฉโลมอาวุธที่พวกเขาถือ ขณะคนเหล่านั้นเหาะขึ้นสู่อากาศอย่างเงียบเฉียบ ราวกับชั้นเหล็กบางๆ ของเงามืด …. แห่งการนองเลือด ! คนจำนวนหนึ่งปีนขึ้นกำแพงจากในจวนสกุลลี่ แยกออกเป็นสองกลุ่ม และหายไปในความมืดยามค่ำคืนในทันที คืนนี้ ถูกกำหนดให้เป็นอีกหนึ่งการนองเลือดในเมืองเทียนเชียง … หนึ่งในหก ขบวนการใต้ดิน ก๊กวิญญาณมังกร ได้นำพาภัยมาสู่ตัวเอง แม้นว่า หกขวนการใต้ดินหลักในเมืองหลวงนั้นจะได้รับการยอมรับในฝีมือของพวกเขาเสมอ แต่ความแข็งแกร่งของกองกำลังของพวกเขานั้นไม่ต่างกันมา แม้ว่า อันดับหนึ่ง คือ ก๊กจินหยาง จะแข็งแกร่งกว่าระดับต่ำสุดคือ ก๊กเมืองเหนือ อย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็ไม่มาก จนทำให้พวกเขาเป็นกังวล ยิ่งไปกว่านั้น มันก็เป็นที่รู้กันระหว่างก๊กทั้งหก ซึ่งทำให้พวกเขาอยู่กันได้อย่างสงบสุข โดยไม่มีความขัดแย้งอันใดสามารถลดระดับพวกเขาลงได้ หากมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้น ก๊กที่เหลือจะรวมตัวกันเพื่อต่อต้านผู้รุกราน แต่วันนี้ ก๊กวิญญาณมังกร ได้รับข้อความตอบกลับ จาก ก๊กจินหยาง สถานการณ์ของก๊กทั้งหกนั้น มีอันตรายกับผลประโยชน์ของพวกเขามากยิ่งขึ้น เนื่องพวกเขาถูกสกุลอันทรงพลังลอมมากขึ้น ซึ่งมันจะกัดกร่อนความแข็งแกร่งของก๊กเหล่านี้ ความจริงแล้ว ก๊กเมืองเหนือ เพิ่งถูกทำลายลงไปด้วยฝีมือของ ผู้อาวุโสถัง เมื่อไม่นานมานี้ ทำให้เกิดการ ตื่นตระหนก หวาดกลัว และวิตกกังวล จนก๊กไม่อาจดำเนินการแม้แต่ ปฏิบัติการพื้นฐาน ดังนั้น ก๊กวิญญาณมังกร จึงเสนอการเป็นพันธมิตรระหว่างก๊กหลัก เพื่อหวังจะฝ่าพายุนี้ไปด้วยเรือลำเดียวกันได้ เดิมที พวกเขาต้องการเป็นก๊กที่ทรงพลังที่สุด ก๊กจินหยางจึงเป็นพันธมิตรหลักของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกเขากำลังจะยื่นข้อเสนอ เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว ได้มาอาละวาดในก๊กจินหยาง โจมตี จิ้นเฟิงเล่ย สีดำและสีน้ำเงิน จนทำให้การเป็นพันธมิตรหยุดลงชั่วคราว แต่กระนั้น วันนี้ ทั้ง ก๊กวิญญาณมังกร ก็มีความสุขเมื่อได้รับการตอบกลับอย่างไม่คาดคิดจากก๊กจินหยาง แต่ จดหมายนั้นถูกฉีดทิ้งหลังจากที่ ผู้นำ ก๊กวิญญาณมังกร หลงต้าเห่ย อ่านจบไม่นานจดหมายฉบับนี้เสนอให้พวกเรายอมจำนนต่อความเหนือกว่า และสวามิภักดิ์แก่พวกเขา ! นี่ช่างอวดดียิ่งนัก ! เขาไม่เคยได้ยินถึงการยอมจำนนต่อก๊กอื่นมานับสิบปี ตั้งแต่พวกเราได้ก่อตั้งขั้น ? จิ้นเฟิงเล่ย เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่า หกก๊กหลักนั้นมีความเท่าเทียมกันมาเสมอ ? เหตุใดเจ้าจึงกล้าทำเช่นนี้ ? ขณะที่เดือพล่านด้วยโทสะ หลงต้าเห่ย เรียกรวมแกนนำก๊กเพื่อตอบโต้ในทันที ความจริง คนของเขาจำนวนมาได้ปลุกปั่นให้ต่อสู้กับ ก๊กจินหยางตาย ในขณะที่คนอื่นๆต้องการใช้โอกาสนี้ในการเข้าควบคุมก๊กจินหยาง อย่างไรก็ตาม ผู้นำ ก๊กวิญญาณมังกร ยังคงต้องใช้เวลาเพื่อการตัดสินใจ … ในขณะที่มีเสียงอันวุ่นวายนี้ ประตูทางเข้าระเบิดขึ้นในทันใด สิ่งให้เศษไม้กระเด็นไปทุกทิศทาง คนจำนวนหนึ่ง ถูกทิ้งให้เจ็บปวด ขณะที่เศษไม้ตัดผ่านใบหน้าของพวกเขาจนชุ่มไปด้วยเลือด ทุกคนหันไปตรงทางเข้าอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีฟ้าครามเปล่งประกายผ่านกลุ่มหมอกยามค่ำคืน ขณะที่เศษฝุ่นขี้เลื่อยจางลง มีชายผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้า ดูเหมือนกับ ชาย ยืนในชุดสีครามพร้อมสองมือไพร่หลังขณะดวงตามองไปทั่วห้องด้วยดวงตาเปล่งประกายสีฟ้า แม้แต่ดวงตาของชายผู้นี้ยังเปล่งประกายเป็นสีฟ้าดั่งทะเล ! ” ยอดฝีมือสวรรค์เชวียน ! “ สมาชิก ก๊กวิญญาณมังกร อดที่จะร้องด้วยความตื่นตระหนกเมื่อได้เห็น ยอดฝีมือเทพเชวียนไม่ได้ ! ยอดฝีมือเทพเชวียนมา ! ทั่วทั้ง ก๊กวิญญาณมังกร สั่นสะท้าน ! ” ข้าขอถาม … “หนวดของ หลงต้าเห่ยสั่นขณะยื่นขึ้นอย่างลังเลและถามด้วยท่าทางสุภาพ ” ก๊กจินหยางต้องการปกครองขบวนการใต้ดิน เจ้ามีสองทางเลือก สวามิภักดิ์หรือยอมตาย ! “ดวงตาอันเยือกเย็นของชายชุดฟ้าดูแปลกประหลาด ราวกับพวกมันถูกอาบไปด้วยกลิ่นอันลึกลับ ขณะที่เขามองสำรวจกลุ่มคนอีกครั้งขณะประกาศ ความจริง แม้แต่คำพูดของเขาก็เหมือนจะเต็มไปด้วยความอาฆาต !
คอมเม้นต์