นี่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่จะกำหนดผลลัพธ์ของสงครามทั้งหมด
ด้วยเหตุนี้ทัศนคติของผู้เล่นในการต่อสู้จึงแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
จนถึงตอนนี้ทุกคนคิดว่าการอยู่รอดของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคะแนนค่าสาธารณะ แต่ตอนนี้ทุกคนคิดว่าชัยชนะมีความสำคัญสูงสุดในสงครามปัจจุบันนี้
สาเหตุที่ทำให้ผู้เล่นมีทัศนคติที่เปลี่ยนไปไม่ได้เป็นเพราะความรู้สึก ‘เห็นแก่ผู้อื่น’
เป็นเพราะผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับจากการชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในสงคราม
อย่างแรกชื่อเสียงและทองคำที่จะแจกจ่ายตามเนื้อหานั้นเพิ่มขึ้น 1.5 เท่าเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์ที่พ่ายแพ้และชื่อของ ‘วีรบุรุษสงคราม’ จะมอบให้กับผู้เล่นทั้งหมดของฝั่งที่ได้รับชัยชนะ
ทันทีที่การต่อสู้ชนะ รางวัล 30 วันของผู้ชนะจะเพิ่มขึ้น 1.5 เท่าและหนึ่งคนจะได้รับตำแหน่งที่ไม่ซ้ำใครพร้อมคุณสมบัติมากมาย เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้เล่นทุกคนต้องการสิ่งเหล่านี้
ผู้เล่นยังไม่หมดสภาพ แต่นั่นก็หมายความว่าสงครามครั้งนี้เลวร้ายจริงๆ
เอียนที่เป็นผู้บัญชาการสงครามตั้งแต่เริ่มแรกตอนนี้กำลังวิ่งไปรอบๆสนามรบและนำฝั่งมนุษย์
“ถ้าพวกเขาผลักดันเราให้ถอยออกไปอีกก็ไม่มีที่ให้เราไปอีกแล้ว!”
“แท้งค์ทุกคนที่พลังชีวิตหมดไปกว่าครึ่งแล้วจงย้ายไปด้านหลัง! โล่บริเวณกว้างเกิดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง!”
“การฮีลจะกลับมาหลังจากเวลาคูลดาวน์สองนาที โปรดจัดการเวลาและพลังชีวิตของคุณด้วย!”
มันเป็นบทบาทที่ยาก แม้สำหรับเอียนที่มีความแข็งแกร่งของเหล็กกล้า แต่เขาก็ดันส่วนที่แข็งแกร่งไปที่ด้านหลังของสมองของเขาและเริ่มสนุกกับการบัญชาการการต่อสู้
‘ฉันควรจะนำทาง NPC ที่แข็งแกร่งหรือฉันควรปล่อยให้พวกเขาเคลื่อนไหวเอง?’
การที่ผู้บัญชาการเบควีซูส่งมอบคำสั่งของกองทัพหมายความว่ากองทัพทั้งหมดของราชาแห่งแหวนจะติดตามเอียน
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเอียนจะมีอำนาจเหนือกองทหารทันที
เอียนรู้สึกว่าสมาชิกใหม่ของกองทัพเป็นเหมือนพนักงานใหม่ของบริษัท
‘ในที่สุดเราต้องการผู้บัญชาการกองทัพเพื่อชนะสงครามนี้ แม้ว่ามันจะหมายความว่าผู้เล่นจะต้องตาย แต่คนเหล่านี้ก็ต้องอยู่รอด’
การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ผู้เล่นหลายร้อยคนจากหลายพันคนได้เสียสละตัวเอง
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความพยายามของเอียน
‘ฮ่าๆ มาลุ้นกัน ฉันคิดว่าเราสามารถชนะได้’
ขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป เอียนรู้สึกว่ากองทัพของปีศาจกำลังแข็งแกร่งขึ้น แต่เขาเลือกที่จะไม่ยอมแพ้
เพื่อช่วยผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้าเอียนจึงต่อสู้กับมังกรปีศาจโดยตรงและมันไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับสงคราม
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องราวของผู้เล่นอันดับต้นๆ
เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้จัดอันดับเช่น รีเมียร์และชยาครานที่จะต่อสู้ แต่ผู้เล่นที่ได้รับการจัดอันดับเช่น ฟิโอลันที่ไม่คุ้นเคยกับการโจมตีดังกล่าวได้ก้าวไปข้างหน้าและมีการใช้งานตลอดการต่อสู้
และเรฟย่าที่แสดงสกิลการฟื้นฟูและสกิลการป้องกันที่ยอดเยี่ยมอยู่เสมอก็แสดงสกิลที่น่ารังเกียจเช่นกัน
มันไม่ดีเท่าเอียน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็น่าทึ่งมากพอที่จะโดดเด่นในหมู่ผู้จัดอันดับ
เอียนคิด แต่จะชนะสงครามแม้ว่าเขาจะต่อสู้ก็ตาม
‘ตอนนี้ฉันเห็นแล้ว ผู้บัญชาการกำลังมีปัญหากับบัลโร๊คสองตัว ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้ไหมด้วยการสนับสนุน…’
เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปเอียนสามารถเข้าใจความสามารถในการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตใหม่ที่อยู่ข้างเขาและเอียนก็ใช้ข้อมูลนี้เพื่อสร้างกลยุทธ์
‘พวกเขาสามารถฆ่ามังกรปีศาจได้ด้วยตัวเอง… ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถจัดการอสูรเวทย์มนตร์ได้ด้วยตัวเอง’
ใบหน้าของเอียนแข็งกระด้างในขณะนั้น
สายตาของเขาพุ่งไปที่ราชาปีศาจที่กำลังเข่นฆ่ากองกำลังของฝ่ายมนุษย์
เอียนหรี่ตา
‘เจ้าชายปีศาจและผู้บัญชาการกองทัพเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้มากที่สุด พวกเขาไม่ได้แสดงสถานะหรือข้อมูลใดๆในการต่อสู้จนถึงขณะนี้’
จนถึงตอนนี้บุคคลที่เปราะบางของแต่ละฝั่งกำลังจะตาย ดังนั้นเจ้าชายปีศาจหรือผู้บัญชาการกองทัพเบควีซูจึงไม่ได้ต่อสู้กับพวกเขา
จนถึงตอนนี้คู่ต่อสู้ของพวกเขาเป็นเพียง ‘หอยทาก’ ที่ยังไม่ถึงมาตรฐานของพวกเขา
พวกเขาจำเป็นต้องเผชิญหน้ากันเพื่อให้รู้ความสามารถของพวกเขา
ผู้บัญชาการใหญ่แห่งกองทัพของพระเจ้าเบควีซู
เมื่ออสูรเวทย์มนตร์ยักษ์กำลังมุ่งหน้าไปหาผู้บัญชาการ เขาไล่พวกมันออกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและมอนสเตอร์ระดับ Legenday เช่น บัลโร๊คและมังกรปีศาจก็ไม่รอดแม้แต่นาทีเดียว
ในทางกลับกันเมื่อใช้เวทมนตร์ของเจ้าชายปีศาจทหาร NPC เลเวล 150 จะตายทันที
‘อืม… การออกจากอาณาจักรปีศาจในวันนี้คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน’
จนถึงตอนนี้พวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มชาวแอสโมเดียนได้มากเกินไป ดังนั้นการโจมตีพวกเขาจึงไม่ใช่ทางเลือก
พวกเขาต้องรักษาตัวเองสำหรับวันพรุ่งนี้ แม้ว่าวันนี้พวกเขาจะยังคงต่อสู้อยู่
อย่างไรก็ตามสงครามต่างมิติในวันนี้แตกต่างออกไปและอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้
พวกเขาควรใช้พลังงานทั้งหมดเพื่อคว้าชัยชนะ
เป็นการต่อสู้ที่ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถเลือกที่จะถอยหลังได้และกองกำลังของทั้งสองฝ่ายที่เต็มไปด้วยหุบเขาก็เริ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัด
เอียนที่จ้องมองกองทัพปีศาจหันกลับมาและแสยะยิ้ม
‘ตกลง ฉันเชื่อในตัวคุณ…! ฉันต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนี้มันจะเป็นการสูญเปล่าถ้าฉันออกไปจากที่นี่ใช่มั้ย?’
เขาเริ่มเคลื่อนไหวโดยใช้การพิพากษาของจิตวิญญาณแห่งราชา
จนกระทั่งสงครามยุติลง
เอียนไม่มีความตั้งใจที่จะพักผ่อนในตอนนี้
 
* * *
 
ซังมินหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเกมไคลัน
เขาไม่สามารถเข้าร่วมในสงครามมิติได้ ดังนั้นวันนี้เขาจึงอยู่ที่บ้าน เขานั่งอยู่บนโซฟาขณะดูทีวี
ในความเป็นจริงวันนี้เป็นวันที่ใครๆก็นั่งหน้าทีวีโดยไม่มีเงื่อนไข
มันเป็นวันสุดท้ายของสงครามมิติ
ในห้องนั่งเล่นของเขาหน้าทีวี เขานั่งอยู่บนโซฟากับเยริมภรรยาของเขาเป็นเวลาเกือบ 4 ชั่วโมงเหมือนมนุษย์หิน
Wack-
“อา กินเงียบๆหน่อย ฉันไม่ได้ยินอะไรเพราะแบบนั้น”
“อ๊ะ… โอเคค่ะ ขอโทษ”
แม้แต่คุกกี้ก็เตรียมไว้สำหรับกินระหว่างดูทีวีก็เหลืออยู่ไม่กี่ชิ้น
การต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่กำลังออกอากาศนั้นน่าสนใจมากและทุกคนต่างก็จับตามอง
หลังจากนั้นไม่นานเยริมก็ปิดความเงียบ
“ที่รัก”
“คะ?”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“อืม…?”
สายตาของทั้งสองคนจับจ้องไปที่หน้าจอแม้ว่าพวกเขาจะพูดคุยกันก็ตามและบนหน้าจอคือบุคคลในชุดเกราะสีทองยาวที่เผชิญหน้ากับราชาปีศาจ
พื้นที่โดยรอบถูกทำลายเกือบทั้งหมดและจำนวนคนที่อยู่ในสนามรบมากกว่าห้าร้อยคน
ซังมินกลืนน้ำลายแล้วอ้าปากช้าๆ
“อืม… จนถึงตอนนี้ผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ทำได้ดีมาก แต่… ถึงอย่างนั้นคุณไม่คิดว่ามันจะยากที่จะชนะสงครามเหรอ?”
“ทำไมล่ะ?”
“ทำไมหรอ? อืมม ถ้าคุณดูตอนนี้มีกองทหารมากกว่าชาวแอสโมเดียน ยิ่งไปกว่านั้นมีเจ้าชายปีศาจ 6 คนและทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่
“ถ้าคุณคิดอย่างนั้น ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้ายังมีชีวิตอยู่งั้นหรอ? มีกองทหารจำนวนมากจากกองทัพของพระเจ้าที่ยังเหลืออยู่นะ”
“อืม ฉันรู้ เจ้าชายปีศาจเหล่านั้นดูเหมือนจะมีอำนาจพอๆกับกองทัพแห่งพระเจ้าทั้งหมดและมีเจ้าชายปีศาจมากมายเมื่อเทียบกับกองทัพของพระเจ้าใช่ไหมล่ะ?”
“นั่นอาจพูดได้ว่า…”
ซังมินยิ้มและพูดอีกครั้ง
“คุณอยู่ฝ่ายมนุษย์ใช่ไหม?”
เยริมพยักหน้าและตอบกลับ
“ใช่!”
“ทำไมล่ะ?”
“อืม… นั่นคือสิ่งเดิมที่ฉันทำ… มันไม่ถูกต้องที่จะเชียร์งั้นหรอ?”
ซังมินสนับสนุนชาวแอสโมเดียนมาโดยตลอด แต่วันนี้เขาเชียร์ฝ่ายมนุษย์
สายตาของซังมินหันไปทางเอียนที่อยู่ข้างหลังผู้บัญชาการและกำลังหายใจแรง
‘การออกอากาศจะสิ้นสุดลงหลังจากวันนี้ ฉันจะเข้าร่วมกับแฟนคลับ’
 
* * *
 
Kwanggg-!
ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้าเบควีซูคำรามพร้อมกับถือตรีศูลในมือของเขา
จากนั้นโลกก็เริ่มแยกออกรอบๆจุดที่ตรีศูลติดอยู่
Chuk- chuuk-!
เอียนถ่มน้ำลายขณะดูฉากนั้น
‘ในที่สุดการต่อสู้ระหว่างผู้บัญชาการและเจ้าชายปีศาจก็เกิดขึ้นแล้วหรอ?’
เอียนรู้สึกอยากเห็นมัน
ตอนนี้เขาใช้พลังใจมากกว่าพลังกาย
‘ฉันทำทุกอย่างที่ทำได้ กองทัพแห่งพระเจ้ามีกองทหารจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่แทนที่จะเป็นครั้งแรกและกองกำลังของปีศาจน้อยกว่าเล็กน้อย’
แต่ถึงแม้จะมีความคิดเหล่านั้นเอียนก็ไม่มีความรู้สึกไม่สบายใ
แม้ว่าพวกเขาจะแพ้สงครามในตอนนี้ เขาก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ
ในขณะที่เอียนกำลังคิดถึงเรื่องเหล่านี้ เบคฮวีซูและราชาปีศาจฮาร์เซนก็พูดคุยกัน
เบควีซูอ้าปาก
“ทำไมเจ้าชาวอาณาจักรปีศาจถึงบุกมิติอื่นโดยไม่หยุดพัก?”
ฮาร์เซนหัวเราะและตอบกลับ
“การทำลายล้างและการพิชิตมันเป็นธรรมชาติของชาวแอสโมเดียน มันเหมือนกับการกินและการนอนสำหรับพวกเราและถ้าเจ้าถามแบบนั้น… ข้าก็ไม่รู้จะตอบยังไง”
แม่ทัพเบควีซูขมวดคิ้ว
“นั่นคือเจ้าหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง สิ่งมีชีวิตที่สร้างขึ้นด้วยธรรมชาติแบบนี้… ไม่ควรมีอยู่ในโลก!”
ฮาร์เซนพูดด้วยสีหน้าไม่สบายใจซึ่งแม้แต่เบควีซูก็มี
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันสำคัญจริงๆหรอ? เราเจอมาแล้วในฐานะศัตรูและเราต้องสรุปตรงนี้หรือไม่?”
ฮาร์เซนยกมือขวาขึ้นแล้วไฟก็ลุกเป็นไฟ
เวทมนตร์เข้มข้นเริ่มพ่นรอบมือของเขา
ดวงตาที่เฉียบคมของฮาร์เซนสัมผัสกับเบควีซู
“ถ้าเจ้าเป็นผู้นำกองทัพแห่งพระเจ้า… งั้นข้าคิดว่าข้ามีอำนาจที่จะฆ่าเจ้าได้”
ฮาร์เซนยังคงพูดต่อไป
“มันอาจจะแตกต่างออกไปถ้าเจ้าเป็นชาวแอสโมเดียน แต่เจ้าเป็นมนุษย์”
เบควีซูหัวเราะและพูด
“ถ้านี่คือมิติสวรรค์ ข้าจะกวาดล้างพวกเจ้าทุกคน พวกเจ้าทุกคนก็จะหายไป”
ฮาร์เซนตอบ
“หึหึ… ได้สิ”
เบควีซูดึงตรีศูลที่ติดอยู่ที่พื้นออกแล้วชี้ไปทางฮาร์เซน
“ถ้าเจ้ารู้ว่าเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้าได้ก็คงจะดีที่เจ้าจะถอยไปตอนนี้ราชาปีศาจ”
ฮาร์เซนหัวเราะและรวบรวมมานาไว้ในมือซ้ายของเขา
“นั่นควรจะเป็นคำพูดของข้า ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้า”
เจ้าชายปีศาจอีกคนที่อยู่ข้างหลังฮาร์เซนยืนอยู่และเบควีซูหรี่ตาลง
“ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าก็ไม่มีแรงที่จะจัดการกับพวกเราทุกคนได้”
Hwark-
มานาในมือของฮาร์เซนกระจายไปทั่วร่างกายของเขาจนร่างกายของฮาร์เซนเต็มไปด้วยมานาสีแดง
“แล้วข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังที่ที่เจ้าจากมา สวรรค์ไงล่ะ”
“เหอะ!”
“ข้าคิดว่ามันเป็นเวลาที่มนุษย์ของเจ้าเรียกว่า ‘พลัง’ ข้าสามารถให้ตำแหน่งอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”
ความตึงเครียดกำลังไหลระหว่างทั้งสองฝ่าย
แต่เบควีซูก้มหน้าและค่อยๆเดินไป
“ข้าทำอย่างนั้นไม่ได้ราชาปีศาจ”
“ทำไมล่ะ? มนุษย์ก็ไม่ใช่แค่สิ่งมีชีวิตที่สำคัญสำหรับเจ้าเช่นกัน”
เบควีซูเดินต่อไปยังฮาร์เซน
“ถ้าข้าถอนตัวจากสงครามครั้งนี้ ข้าจะทำให้ชื่อเสียงของกษัตริย์ของเราเสื่อมเสีย”
ระยะห่างระหว่างพวกเขาสั้นลง
“ท้ายที่สุด ก็ต้องต่อสู้สินะ”
ตอนนี้ฮาร์เซนก็เคลื่อนตัวไปหาเบควีซูเช่นกันและเมื่อระยะทางแคบลงพวกเขาก็เริ่มวิ่งเข้าหาอีกฝ่าย
“ขอพรจากสวรรค์จงสถิตอยู่กับข้า!”
และด้วยเหตุนี้การต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มขึ้น
Kwang- Kwakwang-!
มานาจากเจ้าชายปีศาจและเวทย์มนตร์ของฮาร์เซนไปถึงคู่ต่อสู้ซึ่งทำให้เกิดเสียงดัง
เอียนและผู้เล่นมนุษย์คนอื่นๆเริ่มการต่อสู้ของตนเองกับฝ่ายตรงข้าม แต่การต่อสู้ของพวกเขาไม่เหมือนที่ราชาปีศาจกำลังทำ
Grrrung-!!
เสียงคำรามของสวรรค์ดังกึกก้องไปทั่วและทำให้ผู้เล่นเคลื่อนไหวอย่างอิสระได้ยากขึ้น
เอียนคิดต่างออกไป
‘จะมีสักวันไหมที่มอนสเตอร์เช่นพวกนั้นจะตามล่าเรา?’
ผู้เล่นทุกคนต้องหยุดการต่อสู้และดูการต่อสู้ระหว่างปีศาจฮาร์เซนและผู้บัญชาการ
แต่การต่อสู้ใช้เวลาไม่นานอย่างที่หลายคนคาดการณ์ไว้
“เอื้อออ…!”
ประมาณ 20 นาทีหรือประมาณนั้น?
หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดซึ่งทำให้ทั้งแผ่นดินสะเทือน ในที่สุดเจ้าชายปีศาจทั้งหกก็ประสบความสำเร็จในการล้มกองทัพแห่งพระเจ้าและแม้แต่ปราบปรามเบควีซู
Thda-!
หนึ่งในเจ้าชายปีศาจตัดเสื้อเกราะของเบควีซูออก
Shak-
เบควีซูที่ดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถล้มลงได้ล้มลงไปยังพื้นดินที่หนาวเย็น
“ฮ่าาา…”
และผู้เล่นที่ดูสิ่งนี้ต่างก็ถอนหายใจ
‘จบแล้วเหรอ…?’
ปากของเอียนหัวเราะอย่างขมขื่น
สายตาของเอียนย้ายไปที่ด้านบนสุดของสนามรบ
เวลาที่เหลืออยู่สำหรับการสิ้นสุดของสงครามต่างมิตินั้นนานกว่าหนึ่งชั่วโมง
ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในฝ่ายมนุษย์ที่สามารถหยุดเจ้าชายทั้งหกได้
แต่รอยยิ้มขมขื่นบนปากของเอียนกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ
‘ยังไม่เป็นไร มันสนุกใช่มั้ยล่ะ?’
หลังจากช่วงนี้เนื้อหาใหม่จะรอพวกเขาอยู่
ก่อนที่เขาจะออกไป
เบควีซูหันมาสบตากับเอียน
“ข้าขอโทษวีรบุรุษ ข้าไม่สามารถตอบแทนความกล้าหาญของเจ้าได้…”
เอียนสะดุ้งและตอบกลับ
กองทัพทั้งหมดพังทลายลงรวมถึงเบควีซูที่ค่อยๆจางหายไป ทิ้งผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ไว้ข้างหน้ากองทัพของราชาปีศาจ
“เฮ้อ”
ใครบางคนถอนหายใจอีกครั้งและสิ่งนี้แสดงความรู้สึกของทุกคน
และเมื่อพวกเขายอมแพ้
Wheeing-
สายลมสดชื่นเริ่มพัดผ่านหุบเขา