เอียนซึ่งมาถึงแท่นบูชาของราชาสามารถทำงานให้สำเร็จได้ง่ายกว่าที่เขาคิด
เขาไปยังสถานที่ที่หัวหน้าเลขานุการซิกนำเขาและถวายขนแกะ 20 ชิ้นและมีข้อความจากระบบปรากฏขึ้น
กริ๊ง-!
 
[ถวาย ‘ขนแกะคุณภาพเยี่ยม’ ที่แท่นบูชาของราชา]
[ท่านได้ทำเควสต์สำหรับ ‘รับสัญชาติของอาณาจักรมอเรีย’ สำเร็จแล้ว]
[คุณได้รับ ‘ความเป็นพลเมืองของจักรวรรดิโมรียา’]
[ได้รับชื่อเสียง 10,000 หน่วย]
 
ชายชราที่มีเคราสีขาวยาวลงมาจนถึงเอว – เดินเข้ามาหาเขาช้าๆ
ชายชราดูเหมือนจะเป็นผู้ดูแลแท่นบูชา เขาเดินเข้ามาใกล้เอียนและพูด
“ข้าเดาว่า เจ้าคือเอียน…”
“ใช่ครับ”
“ขอแสดงความยินดีที่ได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรีย โดยปกติแล้วจะไม่สามารถหาขนคุณภาพเยี่ยมได้มากเท่านี้ในช่วงเวลาสั้นๆ… เจ้าทำงานหนักมาก…”
ด้วยคำพูดเหล่านี้จากชายชรา เอียนเริ่มพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา
‘มันเป็นงานที่ลำบาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออัตราการดรอปของขนแกะนี้หายาก…’
แต่แน่นอนเอียนพูดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
“ไม่เลยชายชรา เป็นเกียรติที่ได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรียครับ”
“ฮ่าฮ่า… มันเป็นความรู้สึกที่น่ายินดีอย่างแท้จริง… การได้เป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรียน่ะ”
หลังจากนั้นเอียนที่สามารถแบ่งปันคำพูดดีๆกับชายชราได้รับบัตรประจำตัวไม้เก่าๆ
เอียนที่ได้รับมันมีสีหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย
‘นี่คือ… หน้าตาค่อนข้างคล้ายกับที่ฉันได้มาใน Tobolldae เลย…?’
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเอียนได้รับการ์ดสถานะอย่างอัปยศซึ่งเป็นทหารอันดับ D
‘มีการระบุด้วย D หรือไม่?’
แต่สถานการณ์ที่นี่แตกต่างกันมากเมื่อเทียบกับ Toboldae
ในเวลานั้นเอียนมีส่วนร่วมในสงครามมิติแห่ง Toboldae ในทวีปทางเหนือเพื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์
และเอียนมีความภาคภูมิใจในตนเองมากกว่าที่จะยอมรับอันดับนั้น
แต่ในอาณาจักรมอเรีย เอียนเป็นคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์แบบ
และแม้ว่าจะเป็นเฟิร์สคลาส ผู้เล่นคนนั้นก็คงเป็นคนธรรมดาทั่วไปและสถานการณ์นี้ก็ไม่เลวร้ายนัก
เอียนเปิดข้อมูลเกี่ยวกับไอเทมไม้ที่เขาได้รับจากชายชรา
 
– – – – – – – – – –
 
หมวด : ทั่วไป
ประเภท : สินค้าเบ็ดเตล็ด
อันดับพลเมือง : Sudra
อันดับ : D
นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าท่านเป็นพลเมืองของอาณาจักรมอเรีย
หากท่านมีบัตรประชาชนนี้ ท่านสามารถรักษาความสัมพันธ์ขั้นพื้นฐานกับผู้คนในอาณาจักรมอเรียได้
*ไอเทมนี้เป็นของผู้เล่น ‘เอียน’
*ไม่สามารถโอนหรือขายให้กับผู้เล่นคนอื่นได้และจะไม่ดรอป แม้ว่าผู้เล่นจะเสียชีวิตก็ตาม
 
– – – – – – – – –
 
เอียนอ่านเนื้อหาในบัตรประจำตัวอย่างละเอียดโดยยกขึ้น
‘อืม…? นี่คืออะไร? การจัดอันดับคงจะมีความพิเศษเล็กน้อยที่นี่’
เอียนจ้องมองไปยังส่วนของ ‘อันดับพลเมือง’ ซึ่งมี ‘Sudra’ และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง
‘หึ… นี่เป็นคำที่ฉันได้ยินมามากพอสมควร…’
แม้ว่าเกมจะรู้สึกอึดอัดอย่างน่าประหลาด แต่เอียนคิดว่าการเป็นคนธรรมดาสามัญดีกว่าทหารและเขาก็ใส่บัตรประจำตัวไว้ในคลังของเขา
‘ตอนนี้… ประตูสำหรับการทดสอบคืออะไร…? ฉันควรไปที่นั่นไหม?’
เอียนกำลังถ่ายทอดข้อมูลที่ได้รับจากหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยในหัวของเขาและออกจากแท่นบูชาของราชา
เมื่อเอียนออกมาจากอาคารหิน กาก้าที่รอเขาอยู่ข้างหน้าก็ร้องเรียกเอียน
“เจ้านาย”
“นายรอนานไหม?”
กาก้ากำลังนั่งอยู่บนโขดหินซึ่งลอยอยู่บนอากาศ
“ไม่ ไม่นาน… แต่มีบางอย่างที่ฉันอยากรู้”
“อะไรล่ะ?”
กาก้ากระพือปีกเล็กๆของเขาและบินไปด้านหน้าของเอียนและถามด้วยเสียงเบาๆ
“ท่านประสบความสำเร็จในการรับตัวตนของอาณาจักรมอเรียหรือยัง?”
เอียนพยักหน้า
“ใช่ ฉันทำสำเร็จแล้ว”
กาก้าถามอีกครั้ง
“บางที ท่านได้อันดับติดมาด้วยหรือเปล่า?”
“อืม… นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นยศแบบนั้น”
“แต่เดิมทีตำแหน่งในอาณาจักรมอเรียนั้นไม่ธรรมดาเลยนะ เจ้านาย”
“มันคืออะไร? มันคือ Sudra หรอ…? ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดี”
และทันทีที่กาก้าได้ยินยศ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“พั่ก…! ฮา…! คิกคัก… !!”
เอียนมีสีหน้าไม่สบายใจเมื่อเห็นภาพนี้
“เฮ้ย! เป็นอะไรไปหรือเปล่าทำไมถึงทำแบบนั้น?”
มีบางอย่างที่รู้สึกไร้ความปรานีและเป็นลางไม่ดี!
กาก้าซึ่งหัวเราะคนเดียวมานานแล้วและพูดกับเอียน
“เจ้านาย ท่านรู้ไหมว่า Sudra คืออะไร?”
เอียนขมวดคิ้วกับคำถามของเขา
“แกดูเหมือนจะมีความมั่นใจมาก แกอยู่ในระดับที่แกกำลังดูถูกเจ้านายของแก แกเป็นทาสนะ?”
เมื่อเอียนพูดเสร็จ กาก้าก็เริ่มยิ้มแล้วก็กลายเป็นเสียงหัวเราะอีกครั้ง
กาก้าหัวเราะและหัวเราะอยู่พักหนึ่งและแทบจะไม่สามารถพูดได้
“คึ! เจ้านาย ตอนนี้ท่านเป็นเพื่อนกับฉันนะ ฮ่าๆ!!”
‘Sudra’ เป็นคำที่ใช้เรียกคนชั้นต่ำสุด
มันจะง่ายที่จะพูดว่า ‘Sudra’ ของอาณาจักรมอเรียอาจถูกพิจารณาว่าเป็นทาส
และในอาณาจักรมอเรีย มีคนที่ไม่ได้อยู่ในวรรณะใดและถูกมองว่าเป็น ‘จัณฑาล’ แต่นี่ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเช่นกัน
ดังนั้นในแง่หนึ่งคำพูดของกาก้าก็ไม่ได้ผิดอะไรมากนัก
เอียนซึ่งรู้สึกเบื่อหน่ายที่ไม่รู้ว่า Sudra หมายถึงอะไร มองไปที่กาก้าและพึมพำกับตัวเอง
‘ฉันควร… ตรวจสอบทางอินเทอร์เน็ตไหม…?’
และเวลาที่เอียนจะออกจากระบบก็มาถึง และเขาคิดว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีในการค้นหาสิ่งนี้ก่อนที่จะเชื่อมต่อเข้าสู่เกมอีกครั้ง
 
* * *
 
‘อ๊ากก… ฉันเป็นทาส! เป็นบ้าอะไรกัน…’
เอียนโกรธ
‘มันสมเหตุสมผลหรอสำหรับเกมที่ใช้เงินเพื่อสร้างอันดับเช่นนั้น?’
อย่างไรก็ตาม มีอะไรไม่มากที่เอียนจะทำได้ แม้ว่าเขาจะโกรธก็ตาม
นี่เป็นย่านที่น่ารังเกียจที่มีผู้พิทักษ์ซึ่งมีเลเวลมากกว่า 350
‘หึ แต่… ต้องดูว่าเควสต์นี้จะสามารถเปลี่ยนระบบการจัดอันดับได้หรือไม่’
แน่นอนว่าคงจะดีไม่น้อยหากมีการนำระบบวรรณะมาใช้อย่างเหมาะสม แต่การเพิ่มขึ้นของสถานะเป็นส่วนที่เป็นไปไม่ได้มากที่สุด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงสถานการณ์ในเกมและมีเพียงชื่อของอันดับเท่านั้นที่คล้ายกับระบบวรรณะ
มันจะง่ายต่อการประมวลผลหากถือเป็นรูปแบบของตัวตนที่นำเสนอต่อเอียนซึ่งเป็นอันดับผู้เล่นที่ใช้กันมากในอาณาจักรมอเรีย
ขึ้นอยู่กับสถานะและความสัมพันธ์กับ NPC ของมันจะเปลี่ยนไปและคุณภาพของเควสต์ก็จะเริ่มเปลี่ยนไปด้วย
และนี่เป็นพื้นฐาน ขึ้นอยู่กับวิธีการเล่นของผู้เล่นซึ่งจะส่งผลต่อโอกาสที่เขาจะได้ขึ้นไปสูงเพียงใด
“เฮ้ย! กาก้าหยุดหัวเราะ”
เอียนขู่กาก้าที่ยังหัวเราะอยู่
“ถ้าแกเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะไม่ให้อาหารแก ฉันจะไม่ให้มีตบอลแกอีกต่อไป”
อย่างไรก็ตาม กาก้าตอบด้วยความมั่นใจ
“ฉันไม่ใช่บุ๊กค์นะเจ้านาย ฉันไม่กลัวไม่แม้แต่น้อย”
ด้วยคำพูดเหล่านั้น บุ๊กค์ก็แข็งกระด้าง
“บุ๊กค์ ไม่ละเลยมีตบอลบุ๊กค์!”
“…”
แม้ว่าบุ๊กค์จะได้รับการวิวัฒนาการ แต่ความรักในมีตบอลก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
และเอียนซึ่งกำลังเดินอยู่บนถนนได้เข้าตัวเมืองไปยัง ‘ปราสาทคาร์ปิลา’ ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ในอาณาจักรมอเรีย
ปราสาทคาร์ปิลาอยู่ในระดับเดียวกับอาณาจักรลัสเปลซึ่งไม่ได้เล็กลงเลยเมื่อเทียบกัน
เอียนที่เพิ่งเดินไปรอบๆโดยสังเกตสภาพแวดล้อม จู่ๆก็มีแนวความคิดที่แตกต่างออกไป
‘ยังไงซะ ไคลันมีผู้พัฒนากี่คนกัน? พื้นที่ลับเหล่านี้มีขนาดใหญ่มากและได้รับการออกแบบอย่างพิถีพิถัน มีมุมมองที่กว้างไกลของโลก’
เหมือนที่เอียนเคยคิดไว้ ไม่มีที่ใดที่จะซ่อนจากสายตาของไคลันได้
เอียนยังคงอยู่ในความชื่นชม
‘นี่จะเป็นครั้งแรกสำหรับฉันที่ได้เล่นเนื้อหาเกี่ยวกับเกมที่เฉพาะเจาะจงเป็นเวลานาน สิ่งนี้น่าสนใจมาก’
หากทีมวางแผนของ LB ได้ยินความคิดของเอียน พวกเขาก็คงจะตกอยู่ในสภาพเสื่อมโทรม
เอียนจำเป็นต้องตรงไปที่ประตูแห่งการทดสอบเพื่อดำเนินการตามเควสต์ แต่เขาตัดสินใจที่จะอ้อมเล็กน้อยและมองไปที่เมือง
‘เควสต์นั้นสำคัญมาก แต่ฉันต้องไปดูสถานที่เหล่านี้สักครั้ง ใครจะรู้ว่าสิ่งของที่ซ่อนอยู่ในสถานที่เหล่านี้มีอะไรบ้าง’
และในตัวเมืองที่เอียนเข้าไปมีร้านขายของเก่าเล็กๆอยู่ในตอนแรก
 
* * *
 
เอียนไม่ชอบคำว่า ‘ไอเทม’ มากขนาดนั้น
แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ชอบไอเทม
การมีอุปกรณ์ที่ทรงพลังมีส่วนสำคัญในการเป็นผู้เล่นอันดับต้นๆและเอียนก็กังวลกับส่วนนั้นมาก
แต่คำว่า ‘ไอเทม’ ที่เอียนไม่ชอบหมายถึงคือ ’ไม่มีทักษะในการเล่นเกม, แค่มีไอเทมดีๆ’
ในแง่นั้นเอียนไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใช้วิหาร
แต่เอียนคิดว่าเขาอยู่ในระดับที่ไม่สามารถวัดผลได้เมื่อเทียบกับทักษะของเขา
‘การพิพากษาของจิตวิญญาณแห่งราชาเป็นอาวุธทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่ อืม แต่ถึงอย่างนั้น…’
เอียนมีความมั่นใจไม่รู้จบ!
และเหตุผลที่เอียนย้ายไปอยู่ที่ถนนสายอื่นก็เพราะว่าเขาอยากได้ของดี
เอียนมองไปที่ร้านขายของเก่าด้วยสายตาที่เอาใจใส่
‘อืม… น่าจะดีนะ…’
ภายในไคลัน มีร้านขายของเก่าที่ถูกเรียกว่า ‘ร้านพนันสุดหรู’
อาจเป็นเพราะข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนการซื้อสินค้าจะเป็นความลับและสินค้านั้นจะขายในราคาที่สูงกว่าร้านค้าทั่วไปถึง 10 เท่า
แต่สิ่งที่ดีของร้านขายของเก่าคือผู้เล่นสามารถค้นหาข้อมูลและตัดสินไอเทมภายในได้
ในร้านพนันการชำระเงินของไอเทมจะได้รับการแก้ไขในลักษณะสุ่มและร้านค้าจะซื้อจากผู้เล่น…
อย่างไรก็ตาม ในร้านขายของเก่า พวกเขามองเข้าไปในรูปลักษณ์ของไอเทมแล้วจึงซื้อมัน
ต้องใช้ทองอย่างน้อยหนึ่งแสนทองเพื่อซื้อ ’ดาบเหล็กขึ้นสนิม’ หรือ ‘เกราะหนังเก่า’
‘อืม… นี่เป็นครั้งแรกสำหรับฉันที่มาที่เมืองนี้ น่าจะมีสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจและน่าสนใจมากมายอยู่ที่นี่ใช่มั้ย? อาจจะแพงหน่อย แต่…’
พูดตามตรง ราคาไอเทมไม่ได้สำคัญ
และทุกวันนี้เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเอียน แถมเขายังมีทรัพยากรมากมาย
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเป็นคนแรกที่ค้นพบอาณาจักรมอเรีย เอียนจึงได้รับส่วนลด 30% จากร้านค้าทั้งหมดในอาณาจักร
ขณะที่เขากำลังดูของในร้านขายของเก่า ตาของเอียนก็เริ่มเปล่งประกาย
และเบื้องหลังเอียนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มองดูสิ่งของเหล่านี้ด้วยความตื่นเต้นซึ่งมากกว่าเอียนถึงสามเท่า