ดวงตาทั้งสองของลิลซันโตขึ้นเล็กน้อย
“นี่คือ… อะไรครับ?”
เอียนตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ
“นี่คือแผนที่ที่เก็บตำแหน่งของไอเทมที่ฉันต้องการอย่างแท้จริง เนื่องจากมันเป็นโบราณวัตถุ ฉันจึงไม่สามารถประเมินไอเทมด้วยความสามารถของฉันได้”
และจากคำอธิบายสั้นๆของเอียน ดูเหมือนว่าลิลซันจะเข้าใจทันทีในขณะที่เขาพยักหน้า
“โอ้ ฉันคิดว่าฉันจะต้องดูว่ามันเป็นโบราณวัตถุแบบไหน แต่มันน่าตื่นเต้นมาก นายช่วยส่งให้ฉันได้ไหม?”
ตามคำพูดของลิลซัน เอียนไม่ได้พูดอะไรอีกและหยิบกระดาษออกมาก่อนที่จะส่งให้ลิลซัน
ในขณะที่รับสิ่งนั้นลิลซันคิดกับตัวเอง
‘อืมม… อย่างดีที่สุด มันอาจจะเป็นโบราณวัตถุเกี่ยวกับระดับ Unique พอจะได้ไหม? แม้ว่าจะเป็นผู้เล่นทั่วไป แต่หากผู้เล่นที่อยู่ในระดับเอียนไม่สามารถประเมินราคาได้ นั่นหมายความว่ามันอยู่ในระดับสูงเลยทีเดียว…’
เอียนเป็นผู้เล่นอันดับต้นๆที่ตอนนี้มีเลเวล 200 กว่าแล้วด้วย
มันเป็นค่าที่เกือบสองเท่าของเลเวลที่แตกต่างกับลิลซันที่มีเลเวล 100 กว่า
อย่างไรก็ตาม ลิลซันไม่ได้คาดหวังมากจากโบราณวัตถุที่เอียนมอบให้เขา
นี่เป็นเพราะเพื่อที่จะขุดพบโบราณวัตถุระดับสูง ความสามารถในอาชีพของนักสำรวจมีความสำคัญมากกว่าเลเวลของตัวละคร
ด้วยการแสดงออกที่ไม่แยแส ลิลซันได้รับกระดาษจากเอียน
‘ไหนดูหน่อยสิ?’
ลิลซันรู้สึกอิ่มเอมใจชั่วขณะ เมื่อคิดว่าเขาแก้ปัญหาของเอียนได้ในพริบตาและได้รับคำชมจากเขา
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นาน ช่วยไม่ได้ที่เขาจะงุนงง
‘อะไรวะเนี่ย นี่มันระดับ Legendary งั้นหรอ?’
ลิลซันประสบความสำเร็จในการประเมินโบราณวัตถุซึ่งเป็นระดับ Legendary เป็นครั้งแรกเมื่อครั้งก่อน
ต้องขอบคุณสิ่งนั้น ข้อมูลที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันของโบราณวัตถุที่เอียนมองไม่เห็น เขาสามารถเห็นได้ เนื่องจากระดับการประเมินที่เพิ่มขึ้นของเขา
 
 
“…”
ขณะที่ลิลสันถูกแช่แข็งด้วยสีหน้างุนงง เอียนจึงถามเขา
“มีอะไรงั้นหรอ? มีปัญหาไหม…?”
ลิลซันตอบกลับด้วยความงุนงง
“ไอเทมนี้… นายได้รับมายังไงกัน? หากไม่ใช่สำหรับผู้เล่นที่มีอาชีพนักสำรวจ นี่คือโบราณวัตถุระดับ Legendary ที่หาไม่ได้เลย”
เอียนยักไหล่
“ฉันไม่แน่ใจ…”
อย่างไรก็ตาม ลิลซันรู้สึกว่าเขาได้รับโชคลาภ
‘คิ มันเป็นของขวัญจากเทพเจ้า! สำหรับโบราณวัตถุในตำนานอีกชิ้นหนึ่งจะกลิ้งมาแบบนี้ด้วยเท้าของมันเอง เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานนัก นับตั้งแต่ฉันประเมินโบราณวัตถุระดับ Legendary เป็นครั้งแรก! ‘
แม้แต่ลิลสันซึ่งอยู่ในระดับมาตรฐานซึ่งเขาเป็นนักสำรวจที่มีเลเวลสูงสุดในไคลัน ค่าประสบการณ์ที่เขาสามารถหาได้จากการประเมินโบราณวัตถุระดับ Legendary นั้นยิ่งเยอะมาก
เมื่อเป็นอย่างนั้น เขาจึงมีความสุข
ลิลซันแตะโบราณวัตถุที่เขาได้รับจากเอียนชั่วขณะก่อนที่เขาจะวางมันลงบนโต๊ะแล้วพูด
“ขอโทษนะเอียน”
“ห้ะ?”
“ฉันจะกลับมาอีกครั้งหลังจากฉันไปโรงประมูล”
เอียนถามด้วยความงุนงง
“ไปทำไมล่ะ?”
“อ่อ ไปซื้อไอเทมหินประเมินน่ะ”
“ถ้าเป็นสิ่งนั้น ฉันมีเยอะแยะเลย…”
ลิลซันส่ายหน้า
“มันใช้ไม่ได้กับแค่หินประเมินธรรมดา ฉันต้องการหินประเมินระดับสูงสุด ถ้านายรอสักครู่…”
อย่างไรก็ตาม เอียนหยิบหินประเมินระดับสูงสุดออกมาหนึ่งก้อนซึ่งอยู่ในรายการสั่งซื้อของลิลซันก่อนที่ลิลซันจะพูดจบและวางไว้ตรงหน้าเขา
“นี่ไง”
และลิลซันแสดงอาการงุนงง
“อะ ไอเทมที่แพงมากมายขนาดนี้…!”
หินประเมินระดับสูงสุดเป็นวัสดุสิ้นเปลืองราคาแพงที่ขายได้ประมาณ 30,000 ทองต่อก้อน
ในขณะที่ลิลซันสามารถเพิ่มค่าประสบการณ์ของนักสำรวจของเขาได้ด้วยเอียน เขาจึงวางแผนที่จะซื้อหินประเมินด้วยค่าใช้จ่ายของเขาเองเพื่อเป็นการชำระหนี้
อย่างไรก็ตามในขณะที่เอียนหยิบหินประเมินออกมาโดยไม่คาดคิดเช่นนี้ เขาก็มีสีหน้ากระวนกระวายใจ
 
 
ลิลซันได้รับหินประเมินด้วยมือที่สั่นเทา
‘สะ สามร้อย? นี่เกือบ 9 ล้านทอง! เขาให้สิ่งนี้กับฉันด้วยความเต็มใจเหรอ? เขาจะทำอย่างไรถ้าฉันออกจากระบบหลังจากได้รับสิ่งนี้กันล่ะ?’
สำหรับลิลซัน 9 ล้านทองไม่ใช่จำนวนที่น้อย
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเป็นจำนวนเงินที่ครอบคลุม หากเอียนเพียงแค่ขายก้อนหินเวทย์มนตร์ระดับต่ำ มันเป็นระดับที่ไม่เป็นภาระเกินไปในมุมมองของเอียน
เอียนถามลิลซัน
“มันเป็นไปได้ใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าหินเวทย์มนตร์ระดับสูงสุดจำนวนมากสามารถใช้กับการประเมินโบราณวัตถุระดับ Legendary นั่นคือเหตุผลที่ฉันซื้อมันมาจำนวนมาก…”
“นี่มันพอแล้ว! จะเหลือเยอะแน่นอน ฉันจะประเมินให้สำเร็จโดยเร็วที่สุดและส่งคืนให้นาย”
เมื่อลิลซันพูด เอียนส่ายหน้าขณะที่เขาแสยะยิ้ม
“นายเอาหินประเมินที่เหลือทั้งหมดไปเลย”
“จะ จริงดิ?”
“นายสามารถพิจารณาเป็นค่าคอมมิชชั่น”
ลิลสันซึ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งได้ศึกษาการแสดงออกของเอียนขณะที่เขาตอบอย่างเบาๆ
“ไม่หรอก… เอากลับไปเถอะ”
แรงผลักดันของลิลซันไปสู่การประเมินโบราณวัตถุเริ่มลุกเป็นไฟ
 
* * *
 
ในขณะเดียวกัน ในห้องประชุมเล็กที่อยู่บนชั้นสูงสุดของปราสาทของเมืองไพโร
ชายสามคนที่รวมตัวกันเป็นครั้งแรกในขณะที่นั่งรอบโต๊ะกลมและสนทนากันอย่างจริงจัง
“ตรงนี้และที่นี่ ถ้าคลื่นมอนสเตอร์เปิดขึ้นในสองจุดนี้ นายกำลังบอกว่าอย่างช้าที่สุด ผลพวงจะมาถึงเมืองของเราใช่ไหม?”
เมื่อคาร์วินพูด เฮิร์ซพยักหน้า
“ถูกต้อง ตามระดับความยากของคลื่นมอนสเตอร์ที่ประกาศในโฮมเพจอย่างเป็นทางการจนถึงระดับความยากแรก กองกำลังกำจัดจะหยุดมันลงในปริมาณที่เหมาะสม แม้ว่าคลื่นจะมาถึงเมืองของเราก็ตาม มันอาจจะเป็นแค่ขนมเล็กๆสองสามอย่างที่หลุดลอยไปที่ต่างๆ อย่างไรก็ตามเริ่มจากคลื่นลูกที่ 2 มันอาจจะเป็นคนละเรื่อง”
โครบานถามเฮิร์ซ
“ฉันอ่านประกาศนั้นเหมือนกัน แต่ดูเหมือนสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปเมื่อคลื่นลูกที่ 2 จากคลื่นลูกที่ 1 เป็นเพียงความจริงที่ว่าพวกมันเป็นอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลาง อสูรเวทย์มนตร์ระดับกลางนั้นแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยหรอ?”
เฮิร์ซพยักหน้าอย่างช้าๆ
“ครับพี่พลัง ต่อสู้ของอสูรเวทย์มนตร์ระดับกลางนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับอสูรเวทย์มนตร์ระดับต่ำ จากที่ผมรู้สึก ดูเหมือนว่าพวกมันจะแข็งแกร่งขึ้นเกือบ 1.5-2 เท่าในเลเวลเดียวกัน…”
“อะแฮ่ม… อย่างนั้นหรอ?”
ในบรรดาทั้งสามคน มีเพียงเฮิร์ซคนเดียวที่มีประสบการณ์ในโซนอาณาจักรปีศาจที่อสูรเวทย์มนตร์ระดับกลางปรากฏตัว
ในกรณีนี้ พวกเขาขึ้นอยู่กับข้อมูลของเฮิร์ซเพื่อตัดสินระดับความยากของคลื่นมอนสเตอร์
เช่นนั้น ทั้งสามคนกำลังประชุมกันเพื่อเตรียมการที่เกี่ยวข้องกับคลื่นมอนสเตอร์เป็นเวลานาน
และในระหว่างนั้น ดูเหมือนว่าคาร์วินก็จำอะไรบางอย่างได้ในขณะที่เขาพูดทันที
“แต่ว่าพี่เฮิร์ซ”
“ว่าไง?”
“เมื่อเร็วๆนี้พี่เอียนกำลังทำอะไร? ไม่สิ เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า? โดยทั่วไปฉันไม่เห็นอะไรเกี่ยวกับเขาเลย”
เฮิร์ซแสยะยิ้มขณะที่เขาตอบกลับ
“อืม เนื่องจากเขาส่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรปีศาจมาให้ฉันเป็นประจำ อย่างน้อยเขาอาจจะยังมีชีวิต”
โครบานส่ายหน้าขณะที่เขาบ่น
“ฉันรู้สึกว่ามันจะดีที่สุดถ้าเจ้านั่นมาที่นี่ก่อนที่คลื่นมอนสเตอร์จะเริ่มขึ้น…”
ก่อนที่จะมีใครตระหนักได้ จากพลังการต่อสู้ที่มองเห็นได้จากภายนอก กิลด์โลตัสได้กลายเป็นกิลด์ที่มีอำนาจเหนือกว่าซึ่งกำลังต่อสู้เพื่อชิงอันดับที่ 6-7
แม้ว่าเอียนจะไม่ได้ให้ความสนใจกับมัน แต่โดยมีเฮิร์ซและฟิโอลันเป็นหัวหน้า เมืองต่างๆก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยการบำรุงรักษาอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตาม แม้ว่ากิลด์โลตัสจะกลายเป็นกิลด์ยักษ์แบบนี้ แต่การมีอยู่ของเอียนก็ยิ่งใหญ่มาก
นี่เป็นเพราะไม่ว่าใครจะพูดอะไร เอียนเป็นคนที่มีผลกระทบมากที่สุดต่อกิลด์โลตัสที่เติบโตขึ้นอย่างมาก
แน่นอนว่าเฮิร์ซ สมาชิกผู้บริหารรวมถึงโครบาน, คาร์วินและฟิโอลันต่างก็หวังว่าเอียนจะทำเควสน์ทั้งหมดให้เสร็จโดยเร็ว ก่อนที่จะกลับมาและเป็นผู้นำของกิลด์อีกครั้ง
เฮิร์ซยิ้มเล็กน้อยให้โครบานขณะที่เขาพูด
“รออีกนิดนะพี่ ตามความเป็นจริงเขาบอกว่าจะไปที่เมืองภายในสองสามวันข้างหน้า”
โครบานบ่น
“เจ้านี่ ถ้าเขาอยู่ในอาณาจักรปีศาจแบบนั้น เขาก็ควรจะมาเยี่ยมพี่ของเขาทุกๆครั้งและแบ่งปันหินเวทย์มนตร์ของเขาให้ฉันด้วยไม่ใช่เหรอ?”
คาร์วินตกลงเข้าข้างๆเขาอย่างกระตือรือร้น
“ใช่สิ! อะไรคืออาวุธยอดเยี่ยมระดับที่ 4 สำหรับตัวเขาเอง? แย่จริงๆเลย!”
ทั้งสามคนที่คุยลับหลังของเอียนสักครู่ก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการเตรียมการสำหรับคลื่นมอนสเตอร์อีกครั้ง…
โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเอียนนั่งอยู่บนพื้นด้านล่างของพวกเขา
 
* * *
 
 
ทุกครั้งที่จำนวนหินประเมินลดลงทีละก้อนการแสดงออกของลิลซันก็ซีดลงและซีดลง
‘มันเป็นแบบนี้ไม่ได้! ไม่สิ แม้แต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันประเมินโบราณวัตถุระดับ legendary ฉันรู้สึกเหมือนใช้หินประเมินระดับสูงสุดประมาณ 120 ก้อน แต่ไอเทมนี้มันอะไรกัน ยังไม่ได้รับการประเมินเลย แม้ว่าฉันจะใกล้จะใช้ 300 ก้อนแล้ว?’
อย่างไรก็ตาม โชคดีที่เมื่อมีหินประเมินเหลืออยู่ประมาณเจ็ดก้อน ‘แผนที่สมบัติที่ปรารถนา’ ที่เขาได้รับจากเอียนก็เริ่มฉายแสงอันเจิดจ้า
กริ๊ง-!
 
 
สำหรับลิลซัน แทนที่จะเป็นโบราณวัตถุระดับ Legendary ที่เขาประสบความสำเร็จในการประเมิน หินประเมินซึ่งเขามีเหลือ 7 ก้อรเท่านั้นที่จับตาของเขาก่อน
‘เอ่อ… น่าผิดหวังจัง ฉันคิดว่าฉันจะเหลือมากกว่านี้ซะอีก’
เนื่องจากเลเวลการประเมินของเขาเพิ่มขึ้นมากจากความสำเร็จในการประเมินโบราณวัตถุระดับ Legendary มาก่อนแล้วครั้งหนึ่ง ลิลซันจึงคิดว่าเขาจะสามารถประเมินโบราณวัตถุระดับ Legendary นี้ได้สำเร็จด้วยหินประเมินเพียง 50 ก้อน
ความฝันอันทะเยอทะยานของลิลซันที่จะเก็บหินประเมิน 250 ก้อนและเก็บ 7.5 ล้านทอง ลดเหลือ 210,000 ทองเช่นนั้น
ลิลซันยกแผนที่สมบัติที่ปรารถนาซึ่งเขาประสบความสำเร็จในการประเมินและส่งมอบให้กับเอียน
เนื่องจากในกรณีของโบราณวัตถุที่ถูกประเมิน ค่าความทนทานของพวกมันจึงอ่อนแออย่างมาก ท่าทางมือของเขาจึงระมัดระวังอย่างไม่น่าเชื่อ
“ลองดูสิ”
ลิลสันอยากรู้ข้อมูลของไอเทมอย่างมาก แต่ถึงกระนั้นเอียน เจ้าของโบราณวัตถุควรจะตรวจสอบเนื้อหาเป็นคนแรก เขาจึงไม่ได้ตรวจสอบข้อมูลล่วงหน้า
“ขอบคุณนะ!”
เอียนที่ได้รับ ‘แผนที่สมบัติที่ปรารถนา’ จากลิลซันรีบเปิดหน้าต่างข้อมูลของไอเทม
 
ประเภท – สินค้าเบ็ดเตล็ด (โบราณวัตถุ)
ระดับ – Legendary
*ซินตะมานิเป็นสไอเทมที่ลึกลับซึ่งนำโชคมาสู่ผู้ที่ถือครองและกำจัดสิ่งชั่วร้ายและภัยธรรมชาติ
นอกจากนี้สมบัติชิ้นหนึ่งที่จำเป็นเพื่อให้มอนสเตอร์งูเลื้อยขึ้นไปบนท้องฟ้า ซินตะมานินี้เป็นสมบัติลูกปัดซึ่งเป็นหนึ่งใน ‘สมบัติทั้งเจ็ด’ ที่ราชาวงล้อครอบครองมาแต่เดิม
ราชาวงล้อได้สร้างแผนที่ขุมทรัพย์ซึ่งเป็นที่ตั้งของสมบัติทั้งเจ็ดของเขาและมอบความไว้วางใจให้กับสมบัติทั้งเจ็ดที่น่าเชื่อถือที่สุดของเขาและแผนที่สมบัติที่ปรารถนานี้เป็นหนึ่งในแผนที่สมบัติทั้งเจ็ด
*นี่คือไอเทมที่ผูกไว้กับผู้เล่น ‘เอียน’
*หากใช้ไอเทมนี้จะสามารถตรวจสอบแผนที่ที่มีตำแหน่งของซินตะมานิได้
 
เอียนที่อ่านข้อมูลของไอเทมนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย
‘อะไรวะเนี่ย? ทำไมถึงมีคำยากๆเยอะจัง?’
หลังจากอ่านคำอธิบายข้างต้นซึ่งเต็มไปด้วยอักษรจีนที่เข้าใจยากแล้ว สายตาของเขาก็หันไปมองสองบรรทัดที่เขียนไว้ที่ด้านล่างสุด
‘งั้น… ฉันแค่ต้องใช้แผนที่นี้และดูว่าซินตะมานิอยู่ที่ไหนใช่ไหม?’
เอียนบ่นเมื่อเขาใช้แผนที่สมบัติทันที
‘เอาล่ะ ไหนดูสิว่าซินตะมานิอยู่ที่ไหน?’
และภาพขนาดยักษ์ของทุกทวีปไคลันก็แผ่กระจายออกไปต่อหน้าเอียน
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นาน ช่วยไม่ได้ที่เอียนจะแสดงสีหน้างุนงงอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่สิ อะไรวะเนี่ย?”
เมื่อเอียนตกใจ ลิลซันที่อยู่ข้างๆเขาก็ตกใจและถาม
“เกิดอะไรขึ้น? มีปัญหาอะไรกัน…?”
“ไม่ๆ ไม่ใช่อย่างนั้น…”
เอียนตรวจสอบแผนที่ที่โผล่ขึ้นมาตรงหน้าอย่างละเอียดอีกครั้ง
‘นี่มันของปลอมเหรอ?’
อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งของซินตะมานิไม่ได้ถูกทำเครื่องหมายไว้ที่ใดบนแผนที่เลย