หลังจากเรียนรู้สกิลการผลิต เอียนได้ทำเครื่องรางเมื่อใดก็ตามที่เขามีโอกาส
และเขาได้รวบรวมเครื่องรางที่มีความสามารถที่เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับการใช้ในโรงประมูลและขายพวกมันในราคาคงที่ แต่เมื่อความนิยมของพวกมันมากขึ้น ทันทีที่ลงขายในโรงประมูล พวกมันจะขายหมดทันที
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีเครื่องรางมากมายที่เอียนได้ทำไว้ การขายของเครื่องรางจึงได้รับความไว้วางใจอย่างสมบูรณ์กับผู้ติดตามของเอียน ซีเลีย ดังนั้นฟิโอลันจึงติดต่อกับซีเรียและแจกของกำนัลให้กับสมาชิกแฟนคลับล่วงหน้า
และของกำนัลนี้มีผลแน่นอน
 
 
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฟิโอลันรู้ดีถึงสถานการณ์ของแฟนคลับของเอียนแบบนี้
นี่เป็นเพราะเธอก็เป็นสมาชิกของเลิฟลีอัน
มันเป็นแฟนคาเฟ่ที่เธอเข้าร่วมตั้งแต่แรกที่อยากรู้อยากเห็น แต่ตอนนี้เธอเป็นแฟนที่มีชื่อที่กระตือรือร้นเหมือนคนอื่นๆ
ฟิโอลันที่บรรลุเป้าหมายของเธอพึมพำด้วยสีหน้าพึงพอใจ
“ฮ่าฮ่า เป็นไปตามที่คาด ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันต้องออกมาดี”
หากสมาชิกของเลิฟลีอันต้องรวมตัวกัน พวกเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับแรงงาน
เนื่องจากผู้เล่นส่วนใหญ่ของแฟนคาเฟ่ยังรวมถึงผู้เล่นเลเวลสูง แม้ว่าจะมีผู้เล่นเลเวลต่ำที่มีปัญหาในการเข้ามาในทวีปกลาง พวกเขาจะสามารถได้รับความช่วยเหลือและเข้ามา
“เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันต้องคุยกับเอียนเพื่อทำสิ่งนี้ในตอนนี้…”
อย่างไรก็ตามยังมีภูเขาอีกหนึ่งลูกที่เธอต้องการข้าม
มันเป็นความผิดของฟิโอลันที่ทำไปโดยพละการ
“ถึงกระนั้นมันก็เป็นวิธีการรับกำลังคนอย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นเขาอาจจะทำโดยไม่มีการบ่นมากใช่ไหม?”
ปัญหาคือเครื่องรางที่มีการออกแบบของบุ๊กค์และไล
นี่เป็นเพราะมันเป็นไอเทมที่ไม่มีอยู่ในตอนแรก
‘มันเป็นสิ่งที่ฉันพูดไปเองอย่างเป็นธรรมชาติเหรอ? ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างเครื่องรางด้วยการออกแบบของบุ๊กค์ใช่ไหม?’
ฟิโอลันแสดงท่าทางที่กระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่ไม่นานเธอก็ส่ายหัวแล้ววิ่งไปที่ค่ายทหารที่เอียนอยู่ด้วยขั้นตอนที่สั้นและรวดเร็ว
 
* * *
 
“ดังนั้น… เธอกำลังบอกว่าฉันมีแฟนคลับใช่ไหม?”
“นายจะถามกี่ครั้งล่ะเอียน? นั่นคือสิ่งที่ฉันบอกนาย”
“และแฟนคลับเหล่านั้นก็เต็มใจช่วยเหลือพวกเรา?”
“ใช่ ถูกต้อง”
เอียนถอนหายใจ
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องวาดยันต์ตลอดทั้งวันจากนี้”
ในขณะที่ดูเอียนซึ่งเริ่มคิดบูดบึ้งกับความคิดที่ว่าเขาจะไม่สามารถมีส่วนร่วมในการล่าของกิลด์ที่มีกำหนดเริ่มต้นตั้งแต่เช้า ฟิโอลันแสดงรอยยิ้มเจื๋อนๆ
“ฮะ ฮ่าฮ่า… เนื่องจากนายล่าอย่างบ้าคลั่งตั้ง 2-3 วัน คิดดูสิเหมือนนายได้พักเลยนะ…”
เอียนหันหัวของเขาไปหาเฮิร์ซซึ่งนั่งไปทางขวาและกำลังคิกคักขณะที่เขาดูการสนทนาของทั้งสองคน
“ยูฮยอน”
“ว่าไง?”
“แนวหน้าถูกผลักไปอีกไกลแค่ไหน?”
เฮิร์ซซึ่งดึงแผนที่ออกมาจากหน้าอกของเขาและตรวจสอบบางสิ่งบางอย่างในชั่วครู่ตอบอย่างช้าๆ
“อืมม… มันถูกผลักกลับไปทางทิศตะวันออกประมาณ 1500 เมตรเมื่อเทียบกับเมื่อฉันตรวจสอบเมื่อวานนี้เมื่อวานนี้”
เอียนขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ฮ่า มันถูกผลักลงเร็วกว่าที่ฉันคาดไว้ สภาพปัจจุบันของ NPC ที่ใกล้เคียงนักรบทะเลทรายหรือ NPC ที่เป็นกลางเป็นยังไงบ้าง? ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีการโจมตีเลยเหรอ?”
มี NPC ที่เป็นกลางจำนวนมากที่ไม่มีความสัมพันธ์ฉันมิตรกับค่ายไหนอยู่ตามทวีปกลางในที่ต่างๆ
นักรบทะเลทรายก็เป็นหนึ่งในชนเผ่าต่างๆเช่นกัน แต่ด้วยหน้ากากของมาเจนต้า พวกเขากลายเป็นชนเผ่าที่เป็นมิตรกับอาณาจักรไคม่อน แต่นอกเหนือจากพวกเขายังมี NPC ที่ค่อนข้างเป็นกลางที่เป็นที่รู้จัก เช่นกลุ่มโจรหรือแม่หมอแมงป่อง
พวกเขายังคงอยู่ในเขตปลอดภัยจากกองทัพของอาณาจักรไคม่อน แต่เมื่อพวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อใดที่พวกเขาจะถูกโจมตีโดยชนเผ่าที่เป็นกลาง เอียนก็ถาม
“ใช่ ไม่มี NPC ที่เป็นกลางที่ถูกค้นพบในบริเวณใกล้เคียง เราได้ต้านพวกเขาไปแล้วหนึ่งครั้งในขณะนี้และแม้ว่าการโจมตีจะกลับมา เนื่องจากเราได้สร้างป้อมปราการจำนวนมาก เราสามารถต้านการโจมตีขนาดเล็ก ดังนั้นไม่ต้องกังวล”
ตระหนักถึงความตั้งใจลับของเอียนในการพยายามหลบหนีจากหนองน้ำแห่งการฟาร์มด้วยข้ออ้างบางอย่าง ฟิโอลันช่วยอย่างรวดเร็ว
“ถูกต้อง เราสามารถต้านพวกเขาได้แม้ไม่มีนายเอียน ดังนั้นไม่ต้องกังวล”
“เฮ้อ…”
ในขณะที่มองเอียนผู้ถอนหายใจ ฟิโอลันเสริมคำพูดของเธอ
“ลองคิดดูสิว่านายกำลังพัฒนาความสามารถในการผลิตของนายสำหรับวันนี้และเพิ่มพลังงานให้กับนาย”
เอียนซึ่งคิดอะไรซักครู่ได้พูดอีกครั้ง
“ถ้างั้นฟิโอลัน”
“ว่าไง”
“โปรดดึงมิชเยลออกจากการล่าของกิลด์ในวันนี้”
ฟิโอลันถามกลับด้วยเสียงงุนงง
“ห้ะ? ทำไมมิชเยล? เวทไฟของมิชเยลช่วยได้มากเมื่อเราล่าแบบ AoE…”
อย่างไรก็ตาม เอียนต้องการมิชเยลอย่างแน่นอน
“ฉันต้องการมิชเยลเพื่อสร้างรูปแบบของบุ๊กค์และไล”
“…?”
“ถ้าฉันออกแบบสัญลักษณ์ จากนั้นการออกแบบของไลอาจจะเสร็จสมบูรณ์ด้วยให้ดูเหมือนลูกสุนัขที่ทรมานจากโรคเรื้อนของสุนัข”
“อ่อ ถ้ามันเป็นเหตุผลละก็”
ฟิโอลันซึ่งในที่สุดก็จำได้ว่ามิชเยลเป็นผู้ออกแบบที่สำคัญ พยักหน้าของเธอและเฮิร์ซซึ่งอยู่ถัดจากเธอก็แสยะยิ้มในขณะที่เขาพูดอะไรบางอย่าง
“ถ้านั้นใช้เวลาที่มีคุณภาพกับมิชเยล”
เอียนดึงวัสดุยันต์ออกจากคลังของเขาทีละอันขณะที่พยักหน้าเบาๆ
“เอาล่ะ”
 
* * *
 
หลังจากนั้น การดำเนินการป้องกันของฐานของกิลด์โลตัสดำเนินการต่อด้วยความเร็วสูง
กิจกรรมพิเศษ (?) ที่กระจายผ่านแฟนคลับของเอียนและกระจายอย่างรวดเร็วในชุมชนที่เป็นทางการและแม้แต่เนื้อหาที่ฟิโอลันไม่ได้กล่าวถึงแม้แต่ครั้งเดียวก็ถูกเผยแพร่อย่างไม่ถูกต้อง
อย่างเช่น…
 
 
… อะไรเช่นนี้
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดฝูงชนจำนวนมากเริ่มรวมตัวกันที่ไซต์ที่มีการสร้างกำแพงป้องกันของกิลด์โลตัสและแม้แต่คนที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแฟนคลับของเอียน แต่ก็แค่ล่าในบริเวณใกล้เคียงของทวีปกลางและอยากรู้อยากเห็น พวกเขามาหาฐานของกิลด์โลตัส
และในช่วงกลางของสถานที่ก่อสร้างเอียนได้แบ่งปันการสนทนาอย่างจริงจังกับใครบางคน
“ศาสตราจารย์ ดังนั้นคุณกำลังบอกว่าเราแค่ต้องสร้างส่วนนี้เหมือนวิธีนี้ใช่ไหมครับ?”
“ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องดีที่เด็กคนหนึ่งเข้าใจคำแนะนำได้ดี เธอต้องปล่อยที่นี่แบบนี้เพื่อที่ว่าแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามา เธอก็สามารถแยกพวกมันออกได้อย่างง่ายดาย”
หนึ่งในสองคนคือเอียนและอีกคนคือศาสตราจารย์ด้านสถาปัตยกรรมของมหาวิทยาลัยเกาหลีที่ได้รับคำเชิญจากศาสตราจารย์ลีจีนุก
“ผู้เชี่ยวชาญแตกต่างอย่างแท้จริงเลยนะครับศาสตราจารย์ ตราบใดที่มันจะเสร็จสมบูรณ์แบบนี้ ดูเหมือนว่าเราจะสามารถต้านได้แม้กระทั่งกองทัพขนาดใหญ่หนึ่งล้านคน”
“ฮ่าๆๆ ฉันชอบเธอจริงๆ เธอพูดว่าเธอเป็นนักเรียนของแผนก VR ใช่ไหม?”
“ใช่ครับ ศาสตราจารย์”
“เธอคิดอย่างไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนวิชาเอกเป็นสถาปัตยกรรมเมื่อโครงการนี้จบลง? ฉันต้องการคนฉลาดและมีความสามารถเช่นเธอในฐานะนักเรียนของฉัน”
เอียนเช็ดเหงื่อของเขาขณะที่เขาตอบด้วยเสียงเบาๆ
“นั่น นั่นออกจะ…”
เนื่องจากเป็นสถานที่ก่อสร้างขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบ มีปัญหาเล็กๆเกิดขึ้นที่ต่างๆและเงินมากมายของกิลด์โลตัสก็เริ่มหดตัวอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ในขณะที่เอียนมองไปที่ป้อมปราการเขาไม่สามารถซ่อนถึงความพึงพอใจของเขาได้
‘ความเร็วในการก่อสร้างเร็วกว่าที่ฉันคาดไว้ ดูเหมือนว่าเราจะสามารถก่อสร้างให้เสร็จสมบูรณ์ก่อนที่แนวหน้าจะถูกผลักมาที่นี่’
เอียนขึ้นไปบนส่วนที่เป็นเนิน เขามองเห็นทุกสิ่งและมองไปที่กำแพงที่ต่อเนื่องกันเป็นแนวยาวไปทางทิศตะวันตก
และเขาก็เบะปาก
‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้ถ้าเราสามารถวางเสาการค้าแห่งสงครามไว้ในกำแพง มันจะสมบูรณ์แบบ  ถ้ากำแพงด้านนอกตัวที่สองถูกสร้างขึ้นฉันรู้สึกว่ามันจะเข้ามาในระยะของเรามากพอ…’
มีความสำคัญอย่างมากของเสาการค้าแห่งสงครามที่เข้ามาในพื้นที่ภายในของฐาน
อย่างแรกก็คือโลตัสกิลด์สามารถผูกขาดข้อดีของเสาการค้าแห่งสงครามและอย่างที่สองแม้ว่าฐานจะล้อมรอบไปด้วยฝ่ายตรงข้ามและพวกเขาอยู่โดดเดี่ยว การจัดหาทรัพยากรจะสามารถเป็นไปได้
‘แม้ว่าเราจะยังคงทำสงครามป้องกันต่อไป แต่คะแนนพิเศษของเราก็จะกองพะเนินจนกระทั่งพวกมันล้น’
ในทวีปกลางเพื่อรับรางวัลในทุกการต่อสู้จะได้รับแต้มพิเศษ
แม้ว่า NPC ของศัตรูหรือผู้เล่นจะเผชิญหน้าของรางวัลรางวัลจะยิ่งใหญ่ขึ้น ดังนั้นนั่นหมายความว่าสงครามที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะจบลงทันทีเมื่อจัดหาทรัพยากรได้
‘การยึดฐานที่อยู่ใกล้กับเสาการค้าแห่งสงครามเป็นการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง’
ในเวลานั้นเขาเลือกฐานที่อยู่ใกล้เพราะมันง่ายที่จะยึด แต่เขาไม่รู้ว่ามันจะใช้แบบนี้ได้
ในขณะที่เอียนกำลังคิดเรื่องนี้อยู่และเมื่อเขามองไปรอบๆสถานที่ก่อสร้างเขาได้ยินเสียงเรียกเขาจากด้านหลัง
“เอียน!”
เอียนหันกลับมามองอย่างระมัดระวังเพื่อที่เขาจะหันกลับมาและโลเรนซึ่งอยู่ด้านหลังของไวเวิร์นบินไปด้านข้างของเอียนอย่างรวดเร็ว
“อ่อ ว่าไงโลเรน”
ลอเรนที่กระโดดลงมาจากด้านหลังของไวเวิร์นจับมือของเอียนขณะที่เธอตอบ
“ใช่ ถูกต้อง! ฉันคือโลเรน นายรู้จักฉันได้ยังไง?”
ในขณะที่มองเธอเข้าไปในดวงตาของเขาด้วยประกายระยิบระยับเอียนแสดงสีหน้าแปลกๆ
“ฮะ ฮ่าฮ่า ฉันจำเธอได้ โลเรน ฉันจะไม่รู้จักซัมมอนเนอร์อันดับ 1 ในอันดับซัมมอนเนอร์ได้อย่างไร? ฉันรู้จักโลเรนมานานแล้ว”
คำพูดของเอียนไม่ได้พูดไปงั้นๆ
เขารู้จักโลเรนตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว
มีแม้กระทั่งเวลาที่เขามองหาเธอ
‘ชื่อซัมมอนเนอร์ที่เห็นได้ชัดว่าได้รับข้อมูลเกี่ยวกับไข่ของสัตว์เลี้ยงก่อนคือโลเรน’
ความทรงจำของเอียนดีจนมาถึงจุดที่ไม่มีใครเทียบได้
นับตั้งแต่เมื่อนานมานี้ เขาได้จดจำชื่อที่เขาได้ยินมาชั่วครู่บนเรือที่ข้ามทะเลสาบอบีสมัล
และด้วยคำพูดของเขาที่เขารู้จักเธอ ดวงตาขนาดใหญ่ของโลเรนก็ยิ่งมีชีวิตชีวา
“ฉันไม่รู้จริงๆว่านายรู้เกี่ยวกับตัวฉันเอียน! การพูดแบบนี้นานหมายถึงอะไรฉันคืออันดับ 1 ของซัมมอนเนอร์ทุกคนรู้ความจริงว่าคุณอยู่อันดับที่ 1”
ในขณะที่มองเธอผู้ซึ่งจ้องมองไปที่ด้านข้างของเขาจนถึงจุดที่มันเป็นภาระเมื่อเธอพูดไปเรื่อยๆ เอียนแสดงสีหน้าพูดราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไร
“ยะ อย่างงั้นหรอ?”
ทันใดนั้นในขณะที่เขากำลังแบ่งปันการสนทนาชั่วขณะกับโลเรนอย่างนั้นและเดิน
ภาพเงาที่ผู้หญิงคุ้นเคยจากระยะไกลอย่างไม่น่าเชื่อจับจ้องเอียน
“ปาร์คจินซุง นายทำอะไรที่นี่ในตอนนี้…?”
และเขาไม่รู้เหตุผลว่าทำไม แต่ผิวของเอียนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว