สงครามที่มีขนาดใหญ่ที่สุดตลอดกาลในไคลัน
ไม่สิ นี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ในไคลัน แต่ก็ถือได้ว่าเป็นสงครามที่ใหญ่ที่สุด แม้รวมถึงประวัติศาสตร์ของเกม VR ทั้งหมด
เพียงแค่นับจำนวนทหารในแต่ละฝั่งของทั้งสองฝ่ายมีประมาณ 30,000 คนในแต่ละด้าน
ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนของอัศวินที่ใกล้เคียงกับฝ่ายละ 1,000 คน มีผู้เล่นมากกว่า 1,000 คนที่เข้าร่วมสงคราม
และฉากที่มีขนาดใหญ่นี้ เมื่อนับจำนวนผู้คนสามารถเรียกได้ว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่
“ฆ่าคนของอาณาจักรไคม่อนให้หมด!”
“ไม่มีการถอย! เชิดชูศักดิ์ศรีของนักรบลัสเปล!”
“วู้วววว!”
ผู้เล่นที่เข้าร่วมในการต่อสู้รู้สึกถึงความตื่นเต้นที่สุดในการต่อสู้ขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์จนถึงจุดที่รู้สึกเป็นจริง
“มันรู้สึกเหมือนกันฉันได้เข้าร่วมสงครามจริงๆ!”
“ไม่ตลกหน่า มันเหนื่อยกว่าการล่าในพื้นที่อีก แต่ก็มีความกังวลใจที่แตกต่างไปจากการล่าเช่นกัน!”
ตำแหน่งของผู้เล่นในสมรภูมินี้ถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางของทหารและอัศวิน
นี่เป็นเพราะว่าเลเวลของทหารอยู่ที่ประมาณ 110-130 ขณะที่เลเวลของอัศวินอยู่ที่ประมาณ 150-180
แน่นอนว่ายังมีผู้เล่นที่อยู่ในเลเวลที่ต่ำกว่าทหาร ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะเสียชีวิตทันที
Baaang-!
 
 
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของนักเวทมนตร์หรือนักธนูซึ่งเป็นอาชีพที่มีพลังป้องกันต่ำแม้ว่าพวกเขาจะถูกโจมตีด้วยอัศวินระดับสูงเพียงครั้งเดียว ช่วยไม่ได้ที่เขาจะต้องจบเกมไปเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะถูกโจมตีด้วยการโจมตีเดียวกัน ขึ้นอยู่กับพลังป้องกันของผู้ที่ถูกแรงโจมตีนั้นก็แตกต่างกันไปในหลายๆทาง
 
 
ความยิ่งใหญ่ของบักค์ซึ่งพลังป้องกันอยู่ใกล้กับ 4,000 หน่วยกำลังแสดงให้ประจักษ์
เมื่อมองดูข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้รับความเสียหายเพียง 5,000 หน่วย ถึงแม้ว่าเขาจะถูกโจมตีที่ไม่ใช่แค่การโจมตีปกติ แต่เป็นการโจมตีด้วยสกิล เอียนก็แสดงความพึงพอใจ
‘ฉันควรแนบคุณสมบัติการฟื้นฟูพลังชีวิตไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเครื่องรางที่ฉันจะมอบให้กับบักค์ แม้ว่ามันจะไม่ปรากฏบ่อยก็ตาม’
ถ้าเขามอบให้กับบักค์ซึ่งพลังป้องกันและพลังชีวิตสูงอย่างไม่น่าเชื่อ เครื่องรางที่มีคุณสมบัติการฟื้นฟูระดับสูงติดอยู่จะเห็นได้ชัดว่าประสิทธิภาพของมันจะเยอะมากเลยทีเดียว
เพราะเขายังได้สร้างฟิล์มป้องกันทุกๆหนึ่งนาทีด้วยความสามารถติดตัวของเขา ถ้าเขามีคุณสมบัติในการฟื้นฟูที่ดี เขาก็รู้สึกว่าเขาสามารถกู้คืนพลังชีวิตทั้งหมดที่เขาสูญเสียไปในช่วงเวลาของฟิล์มป้องกันได้
‘เมื่อการต่อสู้จบลง ฉันควรฟาร์มเครื่องรางสัก 2-3 ชั่วโมง’
เพราะเขาไม่ได้พักจากการผลิตเครื่องราง เมื่อใดก็ตามที่เขามีโอกาสจนถึงตอนนี้เขาสามารถทำเครื่องรางที่อยู่เหนือระดับ Heroic ได้เช่นกัน
เขายังสวมใส่ไอเทมให้กับบักค์ซึ่งเหมาะสมในบรรดาเครื่องรางที่เขาสร้างขึ้นมาจนถึงตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่น่าพอใจ
เอียนซึ่งขี่อยู่บนหลังของบักค์ สั่งคำสั่งออกมา
“บักค์ ใช้คำอวยพรของมังกรเต่าให้กับไล!”
 
 
และกระแสแห่งแสงสีทองที่พุ่งออกมาจากร่างของบักค์ยิงออกไปทางไลขณะที่มันย้อมเป็นสีเหลืองในอากาศ
 
 
เอียนที่ตรวจสอบสกิลที่ถูกใช้งาน หันหน้าไปสั่งการซีเรีย
“ซีเรียให้ดุ๊กเดถอยหลังมานิดหน่อยและให้ความสนใจกับการใช้สกิลฟื้นฟูสัตว์เลี้ยงกับบักค์!”
“ค่ะ ท่านลอร์ด!”
แม้ว่าจะเป็นบักค์เพราะพลังชีวิตของเขาลดลงในทันทีหากเขาได้รับความเสียหายที่ไลได้รับมาแทนในช่วงเวลาที่สกิลคำอวยพรของมังกรเต่าถูกเรียกใช้ อย่างน้อยพวกเขาจำเป็นต้องมุ่งเน้นสกิลการฟื้นฟูให้กับบักค์
และแม้ว่าเอียนจะไม่สั่งการเขา แต่ไลก็พุ่งเข้าใส่ในสนามรบและเริ่มสังหารศัตรู
 
 
เอียนผู้ตรวจสอบข้อความระบบจำนวนมากที่โผล่ขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อใดก็ตามที่ไลฆ่าทหารก็ได้หันหัวของเขาอีกครั้งและมองไปรอบๆในสนามรบ
‘มันสำคัญมากที่เราต้องจับตาดู แต่เนื่องจากสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการนำการต่อสู้ไปสู่ชัยชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!’
ในฐานะที่เป็นจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเอียนที่เข้าร่วมในการต่อสู้คือการรักษาแนวหน้า เอียนมุ่งเน้นไปที่การลื่นไหลของสนามรบ
และจากที่ไกลๆ หลังที่คุ้นตาจับตาของเอียน
‘เอ่อ ทำไมเขาถึงอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว? เขาควรฟังสิ่งที่ฉันพูดสักนิด!’
หลังของตัวละครหลังไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไคซาร์
ไคซาร์อยู่ในสนามรบที่เอียนเข้าร่วมกับเขา แต่เมื่อเขาทำอย่างที่เขาพอใจ เขาไม่ฟังคำสั่งของเอียนเลย
เมื่อถึงจุดที่ถ้าเอียนบอกให้เขาเคลื่อนไหวไปทางทิศตะวันออก เขาก็เคลื่อนไหวไปทางตะวันตกโดยเจตนา
จนถึงจุดที่เขารู้สึกเหมือนว่าอัศวินของอาณาจักรทั่วไปที่เอียนมีความสัมพันธ์สูงและฟังคำพูดของเอียนได้ดีกว่าไคซาร์ซะอีก
‘เอ่อ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เนื่องจากค่าประสบการณ์และชื่อเสียงก็หลั่งไหลเข้ามา ฉันควรพึงพอใจกับของแค่นั้นไหมนะ’
เขารู้สึกราวกับว่าแม้แต่ไคซาร์ก็ถูกสอดแทรกเข้าไปในแนวรบด้านตะวันตกซึ่งกำลังพังทลายลงอย่างช้าๆความสมดุลจะกลับมาอีกครั้ง แต่ไคซาร์ตื่นเต้นต่อสู้กับอัศวินในแนวหน้าตรงกลาง
‘ฉันควรปรับให้เข้ากับการเคลื่อนไหวของไคซาร์แทนและเคลื่อนไหวตามนั้น’
เอียนเรียกพินที่ใช้สกิลกระแทกกับทหารอยู่
“พินมานี่สิ!”
Kku-ruk- Kku-ruk-!
เมื่อเอียนสั่ง พินเข้าหาเขาด้วยความเร็วสายฟ้า
หลังจากเอียนลูบหัวพินสักพักหนึ่ง เขานั่งบนหลังของพินด้วยทักษะการเคลื่อนไหว
“ซีเรีย ฉันจะปล่อยให้เธออยู่ตรงนี้ พยายามที่ฮิลในขณะที่ฮิลบักค์และดุ๊กเดได้ดี ฮัลลิก็จะช่วยด้วย”
“ค่ะ ท่านลอร์ด ไว้วางใจให้ฉัน!”
เอียนก็ออกคำสั่งง่ายๆให้กับพอลลีนซึ่งต่อสู้อย่างขยันขันแข็งที่ด้านหน้า
“พอลลีนเนื่องจากการปกป้องสายนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อย่าเข้าไปลึกเกินกว่าที่จะเจาะผ่านด้านหน้าและรักษาแนวเอาไว้”
พอลลีนพยักหน้าอย่างมีพลังขณะที่เขาตอบกลับ
“รับทราบครับ ท่านลอร์ด!”
เอียนซึ่งออกจากสนามรบไปยังผู้ติดตามที่เชื่อถือได้ของเขา บินขึ้นไปบนอากาศบนหลังของพินราวกับลูกศร
Kkyaaooh-!
ตามที่คาดหวังจากจักรพรรดิแห่งท้องฟ้าสีฟ้าพินร้องเสียงดังก้องดังขึ้น
เอียนมองลงไปที่สนามรบในขณะที่เขาเริ่มปล่อยบอลเวทและ Current Proliferation
อย่างขยันขันแข็ง
‘อย่างที่คาดไว้ ฉันไม่คิดว่าจะมีสกิลที่มีสถานะ AoE ใดที่มีประสิทธิภาพเท่ากับ Current Proliferation ในการต่อสู้ขนาดใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นถ้ามันเป็นการต่อสู้แบบนี้มันจะดียิ่งขึ้นไปอีก!’
เช่นนั้น เอียนเริ่มกำกับการต่อสู้ทั้งหมดอย่างมีประสิทธิภาพ
เขาไม่ได้ส่งคำสั่งไปยัง NPC หรือผู้เล่นโดยตรง แต่ในขณะที่เขาปล่อยสกิลดีบัฟหรือสกิลการโจมตีสถานะให้กับคนที่ถูกต้องในสถานที่ที่เหมาะสม เขาก็เริ่มคว้าทิศทางสนามรบในทางอ้อม
And the ones that felt threatened by Ian’s form first were the users of the Kaimon Empire.
และคนที่รู้สึกว่าถูกคุกคามโดยรูปแบบของเอียนก่อนคือผู้เล่นของอาณาจักรไคม่อนจักร
“อะไรวะนั่น? มีแม้แต่ NPC ที่ขี่กริฟฟินในประเภทการต่อสู้ของอาณาจักรลัสเปลด้วยหรอ?”
“อะไรวะเนี่ย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแบบนั้นเช่นกัน นั่นเป็นคนขี่กริฟฟินจริงๆหรอ?”
ผู้เล่นที่ไม่รู้เกี่ยวกับเอียนจริงๆ คิดว่าเอียนซึ่งบินไปรอบๆบนอากาศและรบกวนการต่อสู้ทีละเล็กทีละน้อยก็คือ NPC แต่ก็มีผู้เล่นที่รู้จักเขาเช่นกัน
“ผู้เล่นนั่นคือเอียน! ฉันเคยดูวิดีโอของเขาที่ขี่กริฟฟินและปล่อยสายฟ้า!”
“ถูกต้อง! ถ้าได้รับการโจมตีจากลูกบอลสีม่วงนั่น มันจะค่อนข้างเจ็บเลยล่ะ ระวังมันด้วย!”
Pung-!
ผลกระทบของพลังการต่อสู้ของผู้เล่นคนหนึ่งที่มีต่อสมรภูมิรบขนาดใหญ่นี้ไม่สามารถช่วย ที่จะพูดได้อย่างตรงไปตรงมา แต่ไม่ว่าใครจะเห็นเอียนก็คิดว่าเขาออกแรงมากมายในการต่อสู้โดยรวม
เอียนใช้พันธมิตรที่แข็งแกร่งของเขาอย่างถูกต้องและเขาแยกศัตรูที่คุกคามอย่างมีฝีมือและทำให้พวกเขายากที่จะแสดงความแข็งแกร่งอย่างเต็มที่
ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไปเช่นนั้นสนามรบก็ค่อยๆเอนไปทางด้านข้างของอาณาจักรลัสเปล
ดูเหมือนว่าผู้เล่นที่เป็นพันธมิตรกับลัสเปลที่ยังมีชีวิตอยู่และต่อสู้อย่างขยันขันแข็งก็รู้สึกเช่นกัน เมื่อพวกเขาเริ่มพูดจากความตื่นเต้น
“ว้าว ในที่สุดเราก็จะชนะใช่ไหม?”
“ใช่สิ ฉันรู้สึกว่าพวกเราจะชนะกันจริงๆในวันนี้!”
“ฉันได้ยินมาว่าเราเพิ่งแพ้สามวันติดต่อกันนับตั้งแต่สงครามเริ่มขึ้น แต่เราจะชนะได้ยังไงในวันนี้?”
“นายไม่เห็นคนขี่กริฟฟินตรงนั้นหรอ? ฉันคิดว่าคนนั้นเก่งจริงๆ ต้องขอบคุณคนนั้น ฉันรอดมาได้ตั้งสองครั้งเพราะเขา”
“นายหมายความว่าอะไรคนนั้น? คนนั้นคือเอียนที่เป็นอันดับที่ 1 ของการจัดอันดับซัมมอนเนอร์ ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ในตอนท้ายของการต่อสู้ ฉันก็คิดว่าอย่างน้อยจะได้ลายเซ็น”
“โอ้ จริงหรอ? คนนั้นคือเอียนที่นายคุยกันอ่ะนะ?”
ผู้เล่นมองไปยังเอียนที่บางครั้งก็ขี่พินและบินไปบนอากาศหรือบางครั้งก็ขี่ฮัลลิและไปรอบๆสนามรบด้วยสายตาอิจฉา
“เฮ้ ถ้าฉันดูไปที่เอียนแล้ว ฉันคิดว่าอาชีพซัมมอนเนอร์เป็นอาชีพที่โกงแน่ๆ แต่ทำไมมีแค่ข่าวซุบซิบกันในกระดานข่าวของซับมอนเนอร์ล่ะ?”
เมื่อผู้เล่นคนหนึ่งพูดขึ้น ผู้เล่นอัศวินที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของเขา ส่ายหน้าขณะที่ตอบกลับ
“ตอนนี้การเล่นนั้นดูง่ายสำหรับนายมั้ยล่ะ? ในขณะที่สัตว์เลี้ยงเองก็มี AI พวกมันต่อสู้จนถึงระดับแม้ว่านายจะปล่อยให้พวกมันอยู่ตัวเดียว แต่ถ้านายไม่ออกคำสั่งพวกมันอย่างสม่ำเสมอก็จะควบคุมไม่ได้มาก การควบคุมของเอียนนั้นช่างน่าอัศจรรย์ฉันเฝ้าดูเขาอยู่พักหนึ่ง แต่เขาไม่มีสัตว์เลี้ยงที่คลุกคลีอยู่ข้างบนฉันคิดว่าระดับของสัตว์เลี้ยงเป็นอย่างน้อยต้องระดับ Heoric”
เช่นนั้นหลังจากที่เอียนให้ความสนใจทั้งหมดของเขาโดยไม่เหลือและเดินไปรอบๆสมรภูมิอาณาจักรลัสเปลก็สามารถได้รับชัยชนะได้อย่างสมบูรณ์
ความจริงที่ว่านักรบทะเลทรายที่มีส่วนช่วยในชัยชนะของอาณาจักรไคม่อนไม่มากนักจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ถือว่าเป็นโชค แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่เหมือนบทบาทของเอียน
“ฮูเร่! ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีชีวิตรอจนถึงจบการต่อสู้เลย!”
“แจ็คพอต! ฉันก็มีชีวิตรอด ฮ่าฮ่า!”
“เฮ้ พวกนานไม่แม้แต่จะถึงเลเวล 120 พวกนายรอดมาถึงตอนนี้ได้ยังไง?”
“แหะๆๆ ฉันตามหลังเอียนมา เอียนช่วยชีวิตฉันถึง 3 ครั้ง! เทพเจ้าเอียน!”
จำนวนผู้เล่นของอาณาจักรลัสเปลที่รอดชีวิตเมื่อสิ้นสุดการต่อสู้มีเพียงประมาณ 900 คนซึ่งประมาณ 30% ของ 3,000 คนที่เข้าร่วมการต่อสู้ในตอนแรก แต่จริงๆแล้วก็เป็นมาตรฐานที่เหลือเชื่อเช่นกัน
แม้ว่าจะเป็นค่ายที่ได้รับชัยชนะจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีกรณีใดที่ผู้เล่นกว่า 10% จะรอดชีวิตมาได้
กล่าวอีกนัยหนึ่งการต่อสู้ในวันนี้ถือได้ว่าเป็นชัยชนะครั้งสำคัญ
‘เราจะผลักดันการต่อสู้ในวันนี้ได้ไกลแค่ไหนกัน?’
เอียนเปิดแผนที่ของเขาและหลังจากตรวจสอบแนวหน้าที่เผชิญหน้าที่เกิดขึ้นใหม่และระยะห่างระหว่างจุดนั้นกับฐานแล้ว เอียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หากในกรณีที่พวกเขาแพ้ในวันนี้ ฐานก็จะตกอยู่ในอันตรายจริงๆ
‘เอาล่ะ ถ้าเราสามารถชนะอย่างต่อเนื่องในอีกสองวันหรือมากกว่านั้นดูเหมือนว่าฐานของเราสามารถหลีกเลี่ยงโซนอันตรายได้’
หลังจากเอียนตรวจสอบความจริงที่ว่าความสามารถของเขาแสดงผลที่ยิ่งใหญ่กว่าที่คาดไว้ แม้ในการสู้รบขนาดใหญ่เขาก็พอใจอย่างไม่น่าเชื่อ
‘ค่าประสบการณ์นั้นยอดเยี่ยมเช่นกัน ฉันควรวิ่งเป็นทหารรับจ้างในแนวหน้าสองสามวัน’
อย่างไรก็ตามแผนการของเอียนซึ่งดูราบรื่น ไม่สามารถช่วยได้จะแตกเป็นเสี่ยงๆในวันถัดไป
 
* * *
 
 
การแสดงออกของเอียนที่เข้าไปในห้องแชทเพื่อคุยเกี่ยวกับชัยชนะในการต่อสู้ แต่กลับได้ยินข่าวที่ไม่คาดฝัน
“อ่า… หน้ากากของมาเจนต้าหรืออะไรก็ตาม ไม่มีวิธีดูรายละเอียนของไอเทมนั้นเลยหรอ? ฉันจะบ้าตาย”
ฐานทวีปกลางของกิลด์โลตัสกำลังสร้างอาคารอย่างรวดเร็วและอยู่ในช่วงกลางของการพัฒนา
ทรัพยากรและสินค้าที่จำเป็นในการสร้างอาคารเหล่านั้นแน่นอนว่าสิ่งต่างๆที่จัดหาผ่านเสาการค้าแห่งสงคราม
‘หากการโจมตีเข้ามาอย่างต่อเนื่องดูเหมือนว่าเราจะต้องสร้างหอป้องกันก่อนไม่ใช่อาคารผลิต เราจะต้องลงทุนเพิ่มมากขึ้นในกำลังแรงงานเช่นกัน…’
แต่เนื่องจากจะสูญเสียมากเกินไปที่จะยกเลิกอาคารผลิตที่ถูกสร้างขึ้น พวกเขาจำเป็นต้องจัดหาทรัพยากรเพิ่มเติมจากที่อื่น
หัวของเอียนเริ่มมีความซับซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเขาปิดหน้าต่างแชทและมุ่งหน้าไปยังฐาน
‘หากเป็นเช่นนี้ ในท้ายที่สุดหมายความว่าเราจะต้องดึงทรัพยากรจากทวีปทางเหนือ…’
เอียนซึ่งจัดการความคิดของเขาในไม่ช้าส่งข้อความส่วนตัวถึงใครบางคน