“บุ๊กค์ บุ๊-บุ๊กค์!”
‘ฉันรู้สึกถึงพลังงานอันแข็งแกร่งจากบางที่บุ๊กค์!’
บุ๊กค์ซึ่งกำลังกินมีตบอลอย่างเอร็ดอร่อยหลังจากการต่อสู้เหมือนเวลาอื่นๆ ทันใดนั้นก็สะบัดหัวขึ้น
เขารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนจนถึงตอนนี้กำลังเรียกเขา
หลังจากผลักมีตบอลทั้งหมดที่อยู่ข้างหน้าเขาเข้าไปในปากของเขา บุ๊กค์พยักหน้าให้เอียน
“บุ๊-กค์!”
‘เจ้านาย ฉันแค่จะมาทำธุระสักเล็กน้อยบุ๊กค์!’
แน่นอนว่าไม่มีทางที่เอียนซึ่งเป็นคนฟุ้งซ่าน จะได้ยินรายงานของบุ๊กค์ (?) แต่บุ๊กค์ก็ไม่สนใจ
เนื่องจากรายงานเป็นเพียงพิธีเฉยๆ
ด้วยเสียงฝีเท้าตื่นเต้น บุ๊กค์เริ่มคลานไป
‘พลังงานที่แข็งแกร่งอย่างนี้หมายความว่าอาจมีอิลิกเซอร์แสนอร่อยได้บุ๊กค์!’
เป็นเพราะเขาได้รับฮัลลิและพินหรอ?
ในบางจุดมีหลายกรณีที่เอียนทิ้งบุ๊กค์ไว้เพียงคนเดียวในระหว่างการต่อสู้
เนื่องจากเขามีสัตว์เลี้ยงมากขึ้นและพวกเขาส่วนใหญ่ต่อสู้โดยใช้สกิลระยะไกล เว้นแต่จะเป็นสถานการณ์ที่อันตรายมาก เขาจึงล่าโดยไม่วางบุ๊กค์ไว้ที่อยู่บนหลังของเขา
‘เพราะว่ามันสักพักมาแล้วตั้งแต่ฉันถูกแขวนไว้บนหลังเป็นเวลานานๆ ฉันรู้สึกเหมือนจะตายบุ๊กค์!’
อย่างไรก็ตามนับตั้งแต่ที่พวกเขามาถึงทวีปกลางเพราะพื้นที่การล่าของตัวมันเองนั้นมีเลเวลสูงอย่างมากและไม่มีเวลาให้ประมาทเลย เอียนจึงมีบุ๊กค์อยู่บนหลังของเขาตลอดเวลา
เพราะอย่างนั้น มันเป็นครั้งแรกในระยะเวลาแสนนานที่เอียนได้วางบุ๊กค์ลงและบุ๊กค์ผู้ที่ได้รับอิสรภาพเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เข้าสู่ทวีปกลาง ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
‘รู้สึกดีจังเลยบุ๊กค์! ฉันหวังว่ามันจะมีอะไรที่อร่อยมากกว่ามีตบอลนะบุ๊กค์!’
เอียนไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ แต่เมื่อบุ๊กค์ได้รับอิสระ เขาออกไปโดยที่เอียนไม่รู้และขุดออกมาและกินอิลิกเซอร์
และในดันเจี้ยนยักษ์ที่ บุ๊กค์มาเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา อิลิกเซอร์ที่เขาปรารถนาจะกระจัดกระจายอยู่ที่ต่างๆ
กลิ่นของสิ่งที่ไม่รู้จักที่สามารถสัมผัสได้ยิ่งแรงขึ้นขณะที่บุ๊กค์ขยับขาที่สั้นของเขาขยับให้เร็วยิ่งขึ้น
‘ฉันเจอหนึ่งที่แล้วบุ๊กค์!’
บุ๊กค์ที่คลานไปบนผนังด้วยร่างอ้วนๆของเขาสำเร็จ ขุดหญ้าหลายสีที่งอกออกมาจากกำแพงถ้ำและเริ่มกินมัน
“บุ๊กค์! บู๊-บุ๊กค์!”
‘อืม กลิ่นนี้! พื้นผิวที่รู้สึกได้บนลิ้นของฉันนั้นเหนือกว่าการเปรียบเทียบบุ๊กค์!’
สำหรับบุ๊กค์การชิมอิลิกเซอร์ทุกชนิดที่กระจายอยู่ทุกที่ทั่วทั้งทวีปเป็นงานที่สนุกอย่างไม่น่าเชื่อ
แน่นอนว่ามันยากที่จะหาสิ่งที่บุ๊กค์พอใจมากกว่ามีตบอลซึ่งมีรสชาติกระตุ้นที่เต็มอยู่ในปากของเขา แต่ก็มีเสน่ห์แตกต่างกันในการชิมสมุนไพร
‘ฉันรู้สึกถึงพลังของธรรมชาติในท้องของฉันบุ๊กค์!’
เมื่อใดก็ตามที่เขากินสมุนไพรยา พลังงานใหม่จะดูดูซับความแข็งแกร่งเข้าหาร่างกายของบุ๊กค์
หลังจากกลืนรากสมุนไพรที่มีขนาดใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์ บุ๊กค์ก็เริ่มเดินอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ข้อความน่ารำคาญก็โผล่ขึ้นต่อหน้าของบุ๊กค์
 
 
ข้อความที่น่ารำคาญนี้โผล่ขี้นทุกครั้งที่เขากินสมุนไพรยา
บุ๊กค์ส่ายหน้าด้วยท่าทางนิ่งๆ
‘ฉันไม่ได้ต้องการบุ๊กค์! ถ้าเจ้านายฉันรู้ จากนั้นเขาจะบอกฉันให้เอาไปให้เขาด้วยบุ๊กค์! ฉันจะกินมันให้หมดด้วยตัวเองบุ๊กค์!’
เมื่อเขาทำอย่างนั้น ข้อความได้หายไปและบุ๊กค์เริ่มเดินอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
‘เร็วๆนี้ เจ้านายของฉันจะรู้สึกตัวว่าฉันหายไปและมาหาฉันบุ๊กค์ ฉันต้องกินให้มากเท่าที่ทำได้ก่อนถึงตอนนั้นบุ๊กค์!’
บุ๊กค์ได้เคลื่อนไหวไปอย่างรวดเร็วจนถึงจุดที่ยากที่จะเชื่อว่าความเร็วเช่นนั้นมาจากขาสั้นๆเช่นนั้นและเขาก็เดินไปรอบๆเพื่อรับประทานสมุนไพรที่อยู่ภายในดันเจี้ยน
และหลังจากนั้นไม่นาน
ตามที่บุ๊กค์กังวล ความแข็งแกร่งที่ไม่รู้จักเริ่มปกคลุมรอบตัวของบุ๊กค์
เจ้านายของเขาสั่งคำสั่งให้ยกเลิกการอัญเชิญ
บุ๊กค์เริ่มต่อต้านพลังที่แข็งแกร่งและไม่รู้จัก
‘ฉันไม่ต้องการบุ๊กค์! ฉันจะกินให้มากกว่านี้บุ๊กค์!’
เมื่อเขาทำอย่างนั้น น่าแปลกใจที่แสงสีฟ้าที่ปกคลุมรอบๆบุ๊กค์เริ่มหายไปบนอากาศ
และบุ๊กค์ที่สำเร็จการต่อต้านคำสั่งการยกเลิกอัญเชิญของเอียน เริ่มเดินอีกครั้ง
‘ไม่มีใครหยุดฉันได้บุ๊กค์!’
ด้วยความมั่นใจ บุ๊กค์เริ่มกินอิลิกเซอร์ที่เขาพบอีกครั้ง
อย่างแรก ปกติแล้วบุ๊กค์ไม่มีความแข็งแกร่งที่จะปฏิเสธคำสั่งของเอียนได้
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากินอิลิกเซอร์และค่อยๆแข็งแรงขึ้นก็เป็นไปได้ที่เขาจะปฏิเสธพลังงานที่ไม่รู้จักนี้
บุ๊กค์ก็ยังมีความฝันเล็กๆ
‘ถ้าฉันกินอิลิกเซอร์ให้มากขึ้น เป็นไปได้ที่ฉันจะสามารถหลบหนีจากเจ้าของที่ชั่วร้ายนี้บุ๊กค์!’
บุ๊กค์เป็นเต่าที่โดนแรงงานที่ฝันอยากหนีเจ้าของชั่วร้ายที่ให้ราคาถูกกับการจ่ายค่าแรง
ในหลายๆวิธี การรวบรวมอิลิกเซอร์เป็นงานที่มีความสำคัญอย่างเหลือเชื่อสำหรับบุ๊กค์
อย่างไรก็ตามจากนั้นก็ได้ยินเสียงที่แตกต่าง
และช่วยไม่ได้ที่จะดึงดูดความสนใจของบุ๊กค์
 
 
เมื่อได้ยินคำชื่นชม บุ๊กค์ลืมที่จะกินสมุนไพรยาที่เขาเคี้ยวและหันหัวไป
‘ไม่นะ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าจะมีใครบางคนที่จะจดจำรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของฉันจากนอกสถานที่เช่นนี้บุ๊กค์!’
และสายตาได้มาบรรจบกัน ช่วยไม่ได้ที่บุ๊กค์จะตกตะลึง
นี่เป็นเพราะในชั่วขณะหนึ่งเขาก็มองไม่เห็นอะไรเลยด้วยการส่องแสงสีทอง
“บุ๊กค์- บู๊-บุ๊กค์!”
หลังจากนั้นไม่นานวิสัยทัศน์ของบุ๊กค์ซึ่งถูกบดบังก็กลับมาเป็นปกติและหลังจากตรวจสอบอีกครั้ง ดวงตาสองตาของบุ๊กค์ก็เบิกโพลง
‘บุ๊กค์! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเต่าที่เท่ห์ขนาดนี้บุ๊กค์!’
ตรงหน้าของบุ๊กค์ เต่าสีทองที่กระดองเปล่งแสงสีทองและขนาดใหญ่ หัวที่สวยงามกำลังคลานมาหาเขา
แม้แต่บุ๊กค์เต่าที่หลงตัวเอง มันเป็นลักษณะที่สมบูรณ์แบบที่ช่วยไม่ได้ที่เขาจะยอมรับ
มีคำหนึ่งที่ยากที่จะจดจำของบุ๊กค์นั้นสักครู่หนึ่ง
 
 
มันเป็นเรื่องราวที่เขาได้ยินจากเจ้าของชั่วร้ายเมื่อสองสามเดือนก่อนที่เขายากจะเชื่อ
 
 
บุ๊กค์ซึ่งจำเรื่องราวเต่าที่เท่ห์ที่เขาได้ยินจากเอียนแสดงออกที่แน่วแน่ขณะที่จ้องมองเต่าสีทอง
ฝ่ายตรงข้ามแน่นอนว่าเป็นบักค์ที่เอียนพูดถึง
‘บักค์…! ฉันไม่คิดว่าจะได้มาเจอนายที่นี่บุ๊กค์!’
บักค์เป็นเต่าชั่วร้ายที่นำบุ๊กค์มาสู่โลกของการควบคุมอาหารและควบคุมสัดส่วน
บุ๊กค์ไม่เคยลืมชื่อนั้น
และภายในเขาทำให้ความมุ่งมั่นของเขาเพิ่มขึ้น
‘ถ้าฉันสามารถกำจัดการเต่าที่มีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ได้ ฉันก็ควรจะได้กินมีตบอลตามที่ใจฉันต้องการอีกครั้งบุ๊กค์…!’
และก่อนที่การต่อสู้ของเต่าทั้งสองตัวจะเริ่มขึ้น
เอียนและปาร์ตี้ของเขาได้ปรากฏด้านหลังของบุ๊กค์
 
* * *
 
ณ โบราณสถานที่ตั้งอยู่ตรงกลางของทะเลทราย
ด้วยเหตุนี้จึงมีเนินทรายมากมายอยู่รอบๆและที่มุมหนึ่งของเนินเขาเหล่านั้นธงขนาดใหญ่ก็พลิ้วไหว
มันเป็นธงของกิลด์ที่มีพื้นหลังสีขาวและพระจันทร์เสี้ยวสีดำวาดอยู่
นั่นคือธงของดาร์ครูน่า กิลด์ที่อยู่ในอันดับที่ 1
“โซลิน เราจะต้องรออีกนานแค่ไหน?”
เมื่อคำพูดของผู้เล่นที่อยู่ข้างเธอ โซลินวางนิ้วชี้ไว้ที่ริมฝีปากของเธอขณะที่เธอตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ
“รออีกสักนิดหนึ่งเป็นการดีที่สุดที่จะไม่กระทำการอย่างประมาทจนกว่าหัวหน้าจะมาถึง”
โซลินคือผู้เล่นวอริเออร์หญิงเลเวลสูงที่เป็นหัวหน้ากลุ่มสอดแนมที่ 1 ของกิลด์ดาร์ครูน่า
เธออยู่ที่เลเวล 139
และในขณะนี้เลเวล 139 อยู่ในเลเวลสูงพอที่จะอยู่ใกล้กับ 50 อันดับแรกของการจัดอันดับทั่วไป
‘ฉันรู้สึกว่ามันจะถึงเวลาที่พวกเขาออกมาแล้ว…’
โซลินตรวจสอบข้อมูลของดันเจี้ยน
 
ระดับดันเจี้ยน : Heroic
เลเวลดันเจี้ยน : 170
บอสของดันเจี้ยน : โฮลดรีมเลเวล 270
เคลียร์หรือไม่ : ดันเจี้ยนถูกเคลียร์
ผู้เล่นคนแรกที่เคลียร์ : ไม่ทราบ
สุสานของ ‘โฮลดรีม’ หัวหน้าของคนโบราณ ยักษ์ คนที่เหมือนเทพเจ้า
หากบอสถูกฆ่า ขุมทรัพย์ของโฮลดรีมสามารถรับได้ในอัตราที่ต่ำ
* ‘จอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีม’ จะถูกได้รับจากการเคลียร์ครั้งแรก
* ไอเทม ‘จอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีม’ จะดรอปเพียงการเคลียร์ครั้งแรก
 
โซลินที่ตรวจสอบข้อมูลก็แสดงท่าทางงุนงง
“อะไรกันเนี่ย? ทำไมผู้เล่นที่เคลียร์คนแรกถึงปรากฏขึ้นว่าไม่ทราบล่ะ?”
ปกติแล้วผู้เล่นที่เคลียร์ดันเจี้ยนคนแรก ชื่อของผู้เล่นที่โจมตีบอสครั้งสุดท้ายก่อนที่บอสจะตายจะปรากฏขึ้น
เพราะถึงแม้ว่ามันจะเป็นผู้เล่นที่ทำให้ข้อมูลของพวกเขาเป็นส่วนตัว แต่มันก็ถูกทำเครื่องหมายคล้ายกับบางสิ่งบางอย่างเช่น ‘*** (ส่วนตัว)’ โซลินจึงงุนงง
และสมาชิกกิลด์คนอื่นที่อยู่ใกล้ๆได้แก้ไขคำถามของเธอ
“อ่อ ถ้า NPC สร้างการโจมตีสุดท้ายให้บอส ดูเหมือนว่ามันจะเขียนแบบนั้น ฉันเคยเห็นมันมาก่อน”
“อ่อ…”
ในที่สุดโซลินก็เข้าใจและพยักหน้า
‘ไม่ว่ายังไง เนื่องจากมีการโผล่ขึ้นมาว่าดันเจี้ยนได้ถูกเคลียร์… ไม่ว่าจะเป็น NPC หรือบุคคลบางคนก็อาจจะออกมา’
และความคาดหวังของเธอก็ไม่ผิด
“โซลินมีใครออกมาจากตรงนั้น”
เมื่อสมาชิกกิลด์พูด โซลินจ้องไปที่ทางออกของโบราณสถาน
“โจมตีเลยมั้ย?”
เมื่อคำถามนั้น โซลินยกมือขึ้นและหยุดพวกเขา
“รออีกสักนิด ฉันไม่คิดว่ามันเป็นผู้เล่น”
อัศวินของราชวงศ์เริ่มออกมาทีละคนหลังจากที่ออกจากสุสาน
และโซลินผู้ตรวจสอบสัญลักษณ์ที่วาดบนเกราะของอัศวินสามารถรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเป็นอัศวินที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรลัสเปล
‘ไม่น่าแปลกใจ… ไม่มีทางที่กิลด์ที่มีความสัมพันธ์กับอาณาจักรจะสามารถเข้าสู่ทวีปกลางได้อย่างรวดเร็ว’
กิลด์สเปนดอร์เป็นกิลด์ที่มีอันดับสูงสุดในบรรดาพันธมิตรลัสเปลอยู่ในอันดับที่ 3
อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับกิลด์ดาร์ครูน่าหรือกิลด์ไททั่นที่แก่งแย่งในอันดับที่ 1 และ 2 พลังการต่อสู้ของพวกเขานั้นต่ำกว่ามาก
นี่เป็นเพราะผู้เล่นส่วนใหญ่ที่อยู่ใน 50 อันดับแรกได้เข้าร่วมกับกิลด์ยักษ์ทั้งสอง
โซลินครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง
‘ถ้าพวกเขาเป็นอัศวินแห่งราชวงศ์อย่างน้อยพวกเขาจะต้องมีเลเวลมากกว่า 140 … เราจะสามารถต่อสู้กับพวกเขาด้วยพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของเราได้ไหม?’
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ใช้เวลาในการคิดนานนัก
เพราะว่าไม่มีหนทางที่จะเลือกมากนัก
‘ถ้าเราแค่ปล่อยพวกมันไป จากนั้นเราจะเสียจอกศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน’
มันไม่ใช่แม้แต่กิลด์ธรรมดา แต่คืออัศวินแห่งราชวงศ์และถ้าพวกเขาเสียจอกศักดิ์สิทธิ์ให้กับพวกมัน ไม่มีทางที่จะได้มันกลับมา
โซลินคิดว่าอัศวินแห่งราชวงศ์จะมีจอกศักดิ์สิทธิ์แน่นอน
เธอไม่สามารถแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับความจริงที่ว่ามีคนเหลืออยู่ในดันเจี้ยนที่เสร็จสมบูรณ์แล้วและล่าอยู่
‘ด้วยพลังการต่อสู้ของกิลด์ประมาณ 50 คนในขณะนี้… และเนื่องจากอิลาฮันจะมาพร้อมกับกำลังหลักในไม่ช้า…’
ดูเหมือนว่าจะมีอัศวินลัสเปลประมาณ 100 คนและหากเป็นเช่นนั้น เธอรู้สึกว่าพวกเขาจะสามารถต่อสู้กับพวกมันได้ด้วยตัวเลขที่เหนือกว่า
เนื่องจากถ้ากำลังหลักมาถึงจะมีผู้เล่นประมาณ 200 คน แม้จะนับผู้เล่นที่มีมากกว่าเลเวล 130
“นานแค่ไหนที่หัวหน้าบอกว่าจะมาถึง?”
“เขาบอกว่าเขาจะมาถึงใน 10 นาที”
โซลินพยักหน้า
“เอาล่ะ สู้กับพวกมันเลย”
เมื่อโซลินพูด สมาชิกกิลด์ที่นั่งอยู่พรางตัวของพวกเขาได้ยืนขึ้น
“รับทราบ”
Seu-reu-reung-.
ขณะที่เธอก้มและยกดาบยาวจากเอวของเธอจากด้านหลังของขบวน เสียงแตรก็ดังขึ้น
ปูนนน-!
 
 
และสายตาของอัศวินแห่งลัสเปลที่ได้ยินเสียงของแตรก็หันไปทางยอดเขาทรายในเวลาเดียวกัน
“บุก…!”
ย๊าาา-!
เช่นนั้น การต่อสู้ครั้งแรกระหว่างทั้งสองอาณาจักรในทวีปกลางเริ่มต้นด้วยการต่อสู้ระหว่างกิลด์ดาร์ครูน่าและอัศวินแห่งราชวงศ์ลัสเปล ในอนาคตมันเป็นจุดเริ่มต้นของภัยพิบัติที่เรียกว่า ‘ฝันร้ายแห่งทวีปกลาง’ สมาชิกของกิลด์ดาร์ครูน่า