สรุปได้ว่าเควสต์ของเอียนสำเร็จเรียบร้อย
ในช่วงเวลาสุดท้ายที่มีความเสี่ยงกองกำลังทางทหารของอาณาจักรที่ประจำการอยู่ที่อีสลันออกมาพบกับเรือของเอียน
กองทัพเรือของไคม่อนซึ่งไล่ตามเอียน เลือกที่จะหันหัวเรือของพวกเขากลับในตอนนี้ก่อนและทันทีที่เอียนซึ่งเป็นห่วงว่าสงครามเต็มรูปแบบจะเกิดขึ้นก็สามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เหตุผลที่เอียนรู้สึกโล่งใจไม่ใช่เพราะอันตรายที่เกิดขึ้นจากสงครามเต็มรูปแบบ
‘เฮ้อ ถ้าสงครามเต็มรูปแบบเกิดขึ้นทันทีฉันจะต้องเล่นอีกกี่ชั่วโมงกันละเนี่ย?’
เวลาเล่นเกมต่อเนื่องของเอียนนานกว่า 38 ชั่วโมงแล้ว
แม้ตอนนี้เนื่องจากความเหนื่อยล้าที่เพิ่มขึ้น เขารู้สึกทั่วทั้งร่างกายของเขา ดวงตาของเขาถูกปิดไปครึ่งหนึ่ง
เอียนต้องการพักสายตาของเขาสักครู่หลังจากกลับมาที่เมืองหลวงและทำเควสต์ให้สำเร็จ
ซูมมมม-
ด้วยเรือเกลเลี่ยนที่เอียนเป็นหัวหน้ากองเรือของอาณาจักรลัสเปลก็สามารถมาถึงที่ท่าเรืออีสลันได้อย่างปลอดภัย
Clunk-.
สมอของเรือที่จอดเทียบท่าแล้ว เอียนก็นำร่างที่หนักอึ้งของเขาเดินออกจากเรือ
พอลลีนซึ่งออกมาก่อน แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจขณะที่เขาดึงมือของเอียน
“ทำได้ดีครับบารอน คุณทำได้ดีจริงๆ”
เมื่อพอลลีนพูด เอียนพยักหน้าอย่างอิดโรยขณะที่เขาตอบ
“เฮ้อ นายทำได้ดีเช่นกันพอลลีน เรายังพยายามที่จะกลับมา”
เมื่อเอียนพูด ไคซาร์ที่อยู่ด้านหลังของเขาแสยะยิ้ม
“อะไรกัน สู้ไปเท่าไหร่ก็หมดแรงแล้วหรอ ตอนที่ข้าอายุเท่านี้ ข้ายังมีชีวิตชีวาแม้ว่าข้าจะสู้โดยไม่พักเลยสองสามคืน”
เมื่อไคซาร์ตำหนิ เอียนแสดงท่าทางงุนงง
‘เรามีความแตกต่างของอายุมากแค่ไหนสำหรับเขาที่จะพูดอย่างนั้น?’
นี่เป็นเพราะว่าดูจากภายนอกไคซาร์ดูเพียงอายุ 30 ต้นๆเท่านั้นเอง
ในการพบกันครั้งแรกของพวกเขา เขาไม่สามารถคาดเดาอายุได้เพราะเขามีผมยุ่งเหยิงสีขาวพันกัน แต่ตอนนี้ซึ่งเขามีเครื่องแต่งกายที่เหมาะสม เขาดูเหมือนจะอายุเท่ากันกับเอียน
แม้กระทั่งผมสีขาวที่ยืดตรง แต่ออร่าของความลึกลับก็ยังปรากฏอยู่
“แล้วนายอายุเท่าไหร่ล่ะผู้ติดตาม? ดูเหมือนว่านายจะไม่มีความแตกต่างกับฉันมาก…’
เมื่อเอียนบ่น ไคซาร์ตอบด้วยหน้านิ่งๆ
“ข้าอายุ 120 ปีแล้ว”
“…?”
เมื่อเอียนจ้องที่ไคซาร์ด้วยสีหน้าไม่เชื่อ เขาแสยะยิ้มเมื่อเขาพูดต่อ
“เอ๊ะ อาจจะมีข้อผิดพลาดระยะ 5 ปี มันผ่านไปก็หลายสิบปีแล้วที่ฉันนับอายุของฉันอย่างคร่าวๆ”
ช่วยไม่ได้ที่เอียนจะยอมรับมันด้วยสีหน้าที่ขมขื่น
“ขะ เข้าใจแล้ว…”
และเขาบ่นในใจ
“ใช่สิ มันเป็นเกม ดังนั้นมันเป็นไปได้…’
เอียนมองแววตาของผู้ติดตามของเขาที่คล้ายกับสัตว์ประหลาดในหลายๆทาง (?) เอียนส่ายหน้า
“ดูแลผู้ติดตามของนายต่อไปนะ เจ้าหนูลอร์ด”
“…”
พอลลีนที่เฝ้าดูคนสองคนทะเลาะกันอยู่ครู่หนึ่งก็หัวเราะขณะที่เขาพูด
“เอาล่ะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ไปที่เมืองหลวงกันเถอะ พระราชาน่าจะรออยู่”
เมื่อพอลลันพูด ทั้งสองคนพยักหน้าและเดินไป
“ครับ”
“ตามนั้นแหละ”
 
* * *
 
ณ เมืองหลวงของอาณาจักรลัสเปล
และที่สำคัญคือที่ทรงงานของราชาซีเรียส
ซีเรียสต้อนรับเอียนที่กลับมาอบอุ่นอย่างมาก
“โอ้! ทำดีมากท่านเอียน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าทำงานได้ดีมาก”
“ครับท่านราชา พวกเราช่วยเหลือนักโทษทั้งหมดของปาสคาลและกลับมาแล้วครับ”
มันเป็นเช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องรายงานผลของเควสต์อาณาจักรร่างของเอียนนั้นเคลื่อนไหวด้วยตัวของมันเองโดยไม่ตามความต้องการของเขา
Chak- Cha-chak-!
ในขณะที่จ้องมองร่างกายของเขาที่แสดงความอ่อนโยนต่อพระราชาด้วยการมีระเบียบวินัย เอียนแทบไม่ทันรู้ตัวในใจของเขารอการทำเควสต์ให้เสร็จสมบูรณ์
‘ทำไมมารยาทของราชวงศ์จึงซับซ้อนอย่างงี้? ไม่มีเหตุผลสำหรับความสมจริงแบบนี้นะ…’
เมื่อเอียนเล่นเกมเขามองความสามารถในการวางแผนทั่วไปมากกว่ารายละเอียดที่ดี
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขามีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องน่ารำคาญก็ตาม
“ในแผนของพวกเราที่ช่วยนักโทษของคุกปาสคาลครั้งนี้…”
เขายังเริ่มรายงานเนื้อหาของเควสต์ด้วยตัวเองตอนนี้!
เอียนรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าจิตใจของเขาว่างเปล่าเขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย
‘ถึงกระนั้นเนื่องจากทุกอย่างทำให้ฉันเอง มันจึงเป็นความสะดวกสบาย…’
อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากสำหรับเอียน แต่จริงๆแล้วมีผู้เล่นจำนวนมากที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับรายละเอียดที่สมบูรณ์แบบของไคลันซึ่งมีลักษณะนิสัยที่ผิด
“โดดเด่นน่าทึ่งจริงๆทำงานได้ดี ท่านทำได้ดีกว่าที่ข้าคาดไว้ท่านเอียน”
“ขอบพระคุณครับ ฝ่าบาท”
เซเลียสซึ่งได้ยินเนื้อหาทั้งหมดในรายงานของเอียนยิ้มอย่างแจ่มใสและมีการแจ้งเตือนให้เอียนทราบถึงความสำเร็จของเควสต์ที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขา
กริ๊ง-
 
 
แม้แต่ดวงตาทั้งสองของเอียนซึ่งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า กลับมามีชีวิตเมื่อใดก็ตามที่รายชื่อรางวัลโผล่ขึ้นมา
‘มันเหนื่อย แต่เพิ่มเลเวลอย่างบ้าคลั่งในระดับเลเวล 120… ถ้ามันเยอะขนาดนี้ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะทำ’
เอียนยิ้มอย่างพึงพอใจ
อย่างไรก็ตาม ตาทั้งสองของเอียนที่ตรวจสอบรางวัลทุกอย่างที่เข้ามา เริ่มปิดตาลงอย่างข้าๆ
ความเหนื่อยล้าที่ถูกระงับด้วยความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขารุมเร้าในทันทีที่เขาเห็นคำว่า ‘เควสต์เสร็จสมบูรณ์’
‘อ่า… ฉันต้องนอนลงบนเตียงของฉันแล้ว…’
อย่างไรก็ตาม โดยไม่คำนึงถึงความต้องการของเอียน เอียนก็เริ่มสูญเสียความคิดของเขาอย่างช้าๆ
 
 
และเอียนก็ได้ยินเสียงของซีเลียสอย่างแผ่วเบา
“ท่านเอียน! คงสติไว้!”
 
* * *
 
ด้านหน้าของสตูดิโออพาร์ตเมนต์ของจินซุง
ฮารินกดออดอย่างระมัดระวัง
กริ๊ง-ก๊อง-!
อย่างไรก็ตามแม้หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่งไม่สามารถรู้สึกถึงร่องรอยแม้แต่น้อยจากบ้านของเอียน
‘ไอตูดหมึกหายไปไหนเนี่ย… เขาหลับอยู่หรอ? ไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่อยู่บ้านตอนนี้นะ…’
ฮารินซึ่งได้ยินคำว่าบาร์จะเปิดที่แผนกความเสมือนจริงสำหรับงานเทศกาลโรงเรียนจะไปสนุกกับเพื่อนของเธอ
อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินว่าจินซุงไม่ได้ไปโรงเรียนวันนี้ เธอก็ลุกขึ้นจากจุดที่เทออยู่ทันทีแล้วมาที่บ้านของจินซุง
‘นี่มัน 3 ทุ่มแล้ว… เขายังหลับอยู่หรอเนี่ย?’
เพราะมันถูกตั้งค่าไว้แม้ว่าเขาจะเล่นเกมภายในแคปซูล ถ้าออดถูกกดการแจ้งเตือนก็จะเข้า แต่ความจริงที่ว่าไม่มีสิ่งบ่งชี้ว่ามีบุคคลอยู่นั่นหมายความว่าจินซุงไม่ได้อยู่บ้านหรือ เขาหลับ
เมื่อจินซุงเป็นคนนอนหลับไม่ลึก ฮารินผู้ตัดสินใจว่าเขาออกไปไหนซักครู่หนึ่งก็เปิดล็อกประตูและเริ่มกดรหัสผ่าน
ติ๊ด- ติ๊-ติ๊ด-
หลังจากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาตัดสินใจที่จะทิ้งแคปซูลอีกเครื่องไว้ที่บ้านของจินซุงและมีฮารินใช้มัน จินซุงก็บอกรหัสผ่านบ้านไว้กับฮารินเช่นกัน
ความจริงที่ว่าเธอกดออดแค่ครั้งเดียว ‘ตามมารยาท’
“ดูเหมือนว่าเขาจะออกไปสักพัก… อย่างน้อยฉันควรทำอาหารเย็นไว้มั้ย?”
Harin somehow felt like she had become a wife, and while humming, she entered Jinsung’s house.
ฮารินรู้สึกว่าเธอกลายเป็นภรรยาและในขณะที่กำลังฮัมเพลง เธอก็เข้าไปในบ้านของจินซุง
Bee-reep- Bee-ree-reep-!
เมื่อฮารินปิดประตู ประตูก็ล็อคโดยอัตโนมัติและไฟตรวจจับตรงทางเดินเปิดขึ้น
“จากสิ่งที่ฉันเห็นครั้งล่าสุดสำหรับคนที่อยู่คนเดียวเขาดูเหมือนจะซื้อสิ่งต่างๆมากมาย…”
ฮารินวางกระเป๋าลงมุมหนึ่งของห้องและตรงไปที่ห้องครัว
อย่างไรก็ตาม แสงสีฟ้าบนแคปซูลของเอียนที่เปิดอยู่จับตาของเธอ
‘ห้ะ…? นั่นเป็นแสงที่เปิดขึ้นเฉพาะถ้ามีคนอยู่ในแคปซูลนิ’
ฮารินที่แสดงท่าทางงุนงง ค่อยๆเข้าหาแคปซูลของเอียน
“ดูเหมือนว่าจะปิดเกมไปแล้ว… แต่ทำไมมันแบบนี้? แคปซูลรุ่นใหม่ทำงานผิดปกติหรอ?”
ฮารินบ่นขณะทีเธอกดปุ่มเปิดของแคปซูล
เมื่อเธอทำอย่างนั้น แคปซูลปล่อยเสียงฟู่ดังขึ้นเมื่อประตูเอียงขึ้นด้านบน
และหลังจากนั้นไม่นาน ฮารินกลืนน้ำลายก่อนจะรู้สึกตัว
เป็นเพราะจินซุงผู้ที่อยู่ในภาวะหมดสติ (?) อยู่ในแคปซูลได้หลับตาลงขณะที่ร่างกายของเขาเหยียดออกมา
“อะ อะไรกันเนี่ย? จินซุงทำไมนายหลับที่นี่แบบนี้?”
ฮารินลองเขย่าไหล่ของจินซุงและปลุกเขาตื่น
อย่างไรก็ตาม จินซุงไม่ขยับแม้แต่ปลายนิ้ว
ตาของเธอเบิกโพลงมากขึ้น
“จินซุงนายอาการไม่ดีหรอ? นายแน่ใจนะว่านายไม่ได้ป่วยจากการเล่นเกมมากเกินไปน่ะ”
เมื่อจินซุงไม่ตื่นขึ้นไม่ว่าเธอจะเขย่ามากแค่ไหน ฮารินที่คร่ำครวญก็คิดว่าอย่างน้อยเธอก็ต้องโทรไปที่ห้องฉุกเฉิน
อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่เธอเปิดสมาร์ทโฟนและกำลังจะกดหมายเลข…
คร๊อกกก ฟี๊-
ในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงกรนของจินซุงและขณะที่เทอยิ้ม ฮารินก็วางสมาร์ทโฟนของเธอลง
“Ha…”
“ฮ่า…”
เธอกลั้นขำไว้ ฮารินสอดมือไปที่คอของจินซุงและอีกข้างก็ยกเขาออกจากแคปซูล
“จินซุงถ้านายนอนแบบนี้นายจะหมอนรองกระดูกเคลื่อนนะ… ลุกขึ้น! นายต้องไปนอนบนที่นอนของนาย”
ฮารินยืนตรงเพื่อดึงจินซุงออกมาจากแคปซูล
อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่ฮารินที่เป็นผู้หญิงจะสามารถดึงร่างกายของจินซุงออกมาอย่างง่ายดาย
‘อั๊ก นายหนักกว่าที่ฉันคิดนะนิ’
อย่างไรก็ตามจากนั้น
แขนของจินซุงที่วางไว้บนที่พนักแขนโอบรอบเอวของฮาริน
“เอ่อ… เอ้ย!”
ฮารินซึ่งเอนไปหาจินซุง สูญเสียจุดศูนย์ถ่วงของเธอทันทีและร่างของเธอทรุดตัวลง
ตึง-
นอกจากเสียงของอากาศที่ดังขึ้น ร่างของฮารินอยู่บนจินซุงเล็กน้อย
ใบหน้าที่ซีดเซียวของฮารินนั้นกลายเป็นสีแดงราวกับบีทรูท
‘อะ อะไรวะเนี่ย? เขาไม่ได้หลับหรอ?’
หลังจากนั้นไม่นานจากใบหน้าแดงสดใสของเธอและมองจินซุง เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเนื่องจากจินซุงกรนดังขึ้นอีกครั้ง
‘ไม่นะ นานแค่ไหนที่เขาเล่นเกมและหลับเช่นนี้?’
เพราะฮารินเห็นจินซุงปรากฏตัวขึ้นที่ช่อง YTBC เธอรู้ว่าเขากำลังทำเควสต์อาณาจักรขนาดใหญ่อยู่
เธอแค่คิดไม่ออกเลยว่าเขาไม่ได้ออกจากระบบเลยซักครั้งเกือบ 40 ชั่วโมง
“อืมม อะแฮ่ม”
ฮารินที่เคลียร์ลำคอของเธอ ยกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นและลงไปในแคปซูลเล็กน้อย
ในขณะที่เธอทำเช่นนั้น หมอนอิงนุ่มๆของแคปซูลก็เปิดออกและร่างกายของเธอลื่นไปทางขวาถัดจากจินซุงและฮารินที่อยู่ในอ้อมแขนของจินซุงมากกว่าเดิมอย่างมั่นคง (?) ยิ้มอย่างเขินอาย
“ฮิฮิ… ฉันควรอยู่อย่างงี้สักพักดีมั้ย…?”
ฮารินกำลังจะกดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยไปที่แก้มของจินซุงเมื่อเธอหยุดและหันหัวของเธอวางไว้บนหน้าอกของจินซุงแทน
เขาต้องการให้โอกาสแก่จินซุง (?)
‘ถึงกระนั้น ผู้ชายควรเริ่มจูบก่อน’
ฮารินที่แสดงรอยยิ้มอันพึงพอใจ หลับตาของเธอเล็กน้อย
เพราะเธอบอกกับครอบครัวของเธอแล้วว่าเธอจะสายไปหน่อยในวันเทศกาล เธอจึงเหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง
และ…
แคปซูลรุ่นใหม่ของจินซุงสบายราวกับนอนบนเตียง