Pang- Pang- 
 
[อ่า เงียบหน่อยได้ไหม? นี่มันเสียงอะไรเนี่ย?]
 
“เสียงอะไรงั้นหรอ… ฉันกำลังซักผ้าอยู่”
 
[ที่บ้าน?]
 
“อือ”
ขณะที่วางโทรศัพท์ไว้กับไหล่ จินซุงกำลังแขวนเสื้อผ้าของเขา
และจากสมาร์ทโฟนก็ได้ยินเสียงของยูฮยอน
 
[ซักผ้า… หรอ? นายกำลังทำงานบ้าน?]
 
“ฉันไม่ควรทำงั้นหรอ?”
 
[ไม่ใช่หรอก แค่ว่าฉันไม่เคยเห็นนายกวาดพื้นเลยด้วยซ้ำ]
 
“ฉันทำเดือนละครั้งน่ะ”
 
[อะไรนะ?]
 
“ทำความสะอาดไง ล้างจานและอื่นๆ ฉันทำเดือนละครั้งน่ะ”
 
[เอ่อ…]
 
ยูฮยอนดูเหมือนจะไม่เชื่อหูตัวเองและยังคงถามต่อไป แต่จินซุงดูเหมือนจะไม่สนใจ
“งานบ้านต้องทำอย่างมีประสิทธิภาพเดือนละครั้ง”
 
[ประสิทธิภาพงั้นหรอ? นายจะรอทำความสะอาดอีก 1 เดือนตลอดเลยหรอ?]
 
“ฉันก็อยากจะทำทุกปีเหมือนกัน… จะได้เผื่อเวลาไว้ให้ฮาริน”
ยูฮยอนถูกบอกเลิกจึงไม่มีแฟน
 
[เหอะๆ อย่าพูดเรื่องนั้นเลย]
 
จินซุงที่คุยโทรศัพท์กับยูฮยอนก็เปลี่ยนหัวข้อ
“เออๆๆๆ โทรมาทำไม? มีอะไรเปล่า?”
ยูฮยอนตอบทันทีที่รู้ว่าจินซุงจะพูดอะไร
 
[มีบางอย่างเกิดขึ้น นายก็รู้ ฉันกำลังเตรียมตัวสำหรับสงครามอยู่]
 
“ฉันรู้อยู่แล้ว”
 
[ถึงอย่างนั้น นายก็ไม่เข้าร่วมงั้นเหรอ?]
 
“ไม่ว่ายังไงมันก็ยากสำหรับฉันที่จะทำตอนนี้ แต่คู่ต่อสู้ของนายตอนนี้คือเรดโครว์ใช่ไหม?”
 
[อืม]
 
“นายจะชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
 
[แม้ฉันจะรู้ว่าการชนะเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่วิธีที่เราชนะก็สำคัญไม่แพ้กัน]
 
จินซุงเข้าใจทันทีว่ายูฮยอนหมายถึงอะไร
“นายกังวลเกี่ยวกับกิลด์อื่นๆที่เข้าร่วมงั้นหรอ?”
 
[ใช่]
 
ตอนนี้กิลด์โลตัสมีพลังในการโค่นกิลด์เรดโครว์
แม้ว่าเอียนจะไม่ได้ต่อสู้กับพวกเขา แต่ก็ไม่มีความแตกต่างในแง่ของพลังมากนักเนื่องจากกองทหารที่ก่อตั้งขึ้นตอนนี้มีพลังมหาศาล
เมื่อเร็วๆนี้กรณีของไวเวิร์นไรเดอร์ที่เป็นกองกำลังที่มีศักยภาพสามารถแสดงให้เห็นถึงพลังของผู้เล่นอาชีพนักหอก
ถ้ากิลด์โลตัสเต็มไปด้วยพลัง เรดโครว์ก็เปรียบเป็นซากเรือเดินได้
‘ดังนั้นถ้าคุณชนะได้อย่างง่ายดาย… จากนั้นกิลด์อื่นจะเข้าร่วมกำลังทันที’
แม้จะมีกิลด์ที่มีการจัดอันดับจำนวนมากรวมกัน แต่กิลด์โลตัสก็ไม่ง่ายที่จะชนะ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
เนื่องจากการสูญเสียขั้นต่ำมีบทบาทในการยกระดับกิลด์และชื่อเสียงของกิลด์
ดังนั้นแม้ว่ากิลด์โลตัสจะต้องการเป็นอาณาจักร แต่อาณาจักรลัสเปลก็ไม่สนับสนุนเช่นนั้น
เอียนดันหูของเขาเข้าไปใกล้โทรศัพท์อีกครั้งเพื่อฟังสิ่งที่ยูฮยอนพูด
 
[ดังนั้นฟิโอลันและฉันจะกำหนดกลยุทธ์ซึ่งจะซ่อนพลังไว้ให้มากที่สุดแล้วปล่อยให้ผู้เล่นคนอื่นปกป้องดินแดน แม้ว่ามันจะดูอันตรายไปหน่อย แต่ทุกคนก็จะได้รับประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน]
 
“ถ้านายทำแบบนั้นจะดูเหมือนว่านายกำลังต่อสู้อย่างใกล้ชิดและการทำแบบนั้นจะซ่อนความแข็งแกร่งของนายไว้ได้อย่างแน่นอน”
 
[นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องการให้นายมาเป็นประกัน… แต่ยังไงก็ตาม ถ้ากิลด์เรดโครว์และกิลด์เซนต์บิลล์รวมกัน นายก็สามารถช่วยได้โดยการต้านกลับด้วยการเสริมกำลัง]
 
จินซุงพยักหน้าและตอบ
“นั่นเป็นแผนการที่ดีแน่นอน เนื่องจากผู้เล่นจะต้องตายแน่ๆ”
ซึ่งแตกต่างจากผู้เล่นกองกำลังของ NPC เมื่อพวกเขาตายพวกเขาก็ตาย
ตราบใดที่ผู้เล่นยังดำเนินสงครามอยู่มันเป็นไปได้ที่จะซ่อนพลังของกิลด์ให้ได้มากที่สุดและช่วยกองกำลัง NPC
ยูฮยอนพูดต่อว่าเขากำลังพูดอะไร
 
[ที่ฉันหมายถึงคือ… นายจะเข้าร่วมได้ไหม?]
 
“อืม… ตอนนี้ฉันกำลังช่วยฮูนี่ย์ทำเควสต์อยู่ มันอาจจะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์น่ะ”
 
[ไม่แน่ใจสินะ]
 
“น่าจะอย่างนั้นแหละ? เนื่องจากมันไม่ใช่เควสต์ที่เกี่ยวข้องกับเวลา”
 
[เข้าใจแล้ว ตอนนี้เรามาวางแผนสำหรับเดือนนี้กันเถอะ]
 
“โอเค”
หลังจากใช้เวลากับกลยุทธ์ต่างๆนานขึ้น จินซุงก็ตัดโทรศัพท์และเริ่มแขวนเสื้อผ้าของเขา
‘ฉันแน่ใจว่าตอนนี้ถึงเวลาอ้างสิทธิ์ในราชอาณาจักรแล้ว’
แม้แต่เงื่อนไขในการประกาศเป็นอาณาจักรก็ยังบรรลุมานานแล้ว
สาเหตุที่พวกเขาชะลอการประกาศอาณาจักรเป็นเพราะอาณาจักรลัสเปล
การประกาศอาณาจักรหมายถึงการหลุดพ้นจากเงามืดของอาณาจักรลัสเปล
แน่นอนว่าพวกเขาสามารถจ่ายเครื่องบรรณาการได้ทุกเดือนและมีจุดยืนเดียวกันกับเมืองขึ้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ
หลังจากประกาศราชอาณาจักรแล้ว คำสั่งที่พวกเขาวางแผนไว้คือเอาชนะธงของลัสเปลและประกาศอาณาจักรโลตัส
‘ถ้ามันเริ่มต้นเราต้องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยทางตอนเหนือของลัสเปลจะต้องถูกควบคุม’
ในความคิดของเขา เขากำลังวางแผนที่จะทำอะไรแบบนั้นและจินซุงก็ซักผ้าที่เหลือ
“เฮ้อ ฉันไม่สามารถซักทั้งหมดนี่ได้ ฉันควรเอาทองไปแลกกับเครื่องอบผ้า ฉันจะสั่งแบบที่เห็นในช่องโฮมช็อปปิ้งมาซะ”
จินซุงที่เหนื่อยกับการทำงานบ้านก็ยืดตัวและนอนลง
“แค่ชั่วโมงเดียว ฉันจะกลิ้งไปมา”
ทันใดนั้นเอียนก็นึกถึงฮูนี่ย์ที่เพิ่งเข้ามาในหัว
“ยังไงก็ตาม เด็กคนนั้น ฮูนี่ย์เขาสบายดีไหมนะ?”
 
* * *
 
“โอ้โห! มาทางนี้ครับคุณฮัน!”
“มันคืออะไร?”
“นี่เป็นแร่ก้อนแรกของผม!!”
“รอเดี๋ยวนะ! ฉันกำลังไป!”
ตอนนี้ความต้านทานเวทย์มนตร์ของเอียนติดตั้งกับเหมืองแล้ว
คนแคระฮันซึ่งเคยเป็นผู้จัดการเหมืองภายใต้ความไว้วางใจของเอียนมีแรงจูงใจในการทำงานมากกว่าคนอื่นๆ
เอียนยังให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติมแก่ฮันซึ่งก็คือทอมสันซึ่งเป็น NPC คนงานเหมืองของเผ่าพันธุ์มนุษย์
“ทอมสัน อยู่ฝั่งไหน?”
“พื้นที่เหมืองแร่ฝั่ง C ครับ”
“หืม? นั่น… ด้านข้างคือที่ที่อัศวินแห่งความมืดกำลังทำงานอยู่สินะ…?”
คนแคระฮันที่ติดตามทอมสันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเมื่อเขาเห็นแสงสีขาวมาแต่ไกล
“เฮ้อ นี่มันแสงสีขาว…!”
และตรงหน้าจุดที่แสงมาจากฮูนี่ย์กำลังยืนอยู่กับพลั่ว
ฮูนี่ย์เห็นฮันก็พูดด้วยเสียงห้วนๆ
“คนเตี้ยมาแล้ว”
คนแคระฮันตอบในขณะที่แอบมอง
“ฉันไม่ใช่คนเตี้ยหรอกนะเจ้าหนูตัวเล็ก”
“ไม่มีทาง นายเตี้ยกว่าฉันมาก”
ฮันส่ายหัวและตอบกลับ
“ห้ะ? ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนายนะ แต่ในตระกูลเอิร์กของคนแคระฉันเป็นคนที่หล่อที่สุด”
“บู…!”
ทันทีที่ฮูนี่ย์ได้ยิน เขาก็เริ่มไอ
แต่ฮูนี่ย์เริ่มไอเพราะความสกปรกในเหมืองหลังจากหัวเราะได้สักพัก
“แค่ก แค่ก…!”
อย่างไรก็ตามฮันไม่ได้หยุดพูด
“ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างฉันสามารถครองใจคนแคระหญิงสามคนได้เลยนะ”
“ห้ะ…”
ฮูนี่ย์หยุดไอสักพักแล้วพูด
“พอแล้ว ดูแร่นี่คือสิ่งที่ฉันพบ อย่าวางแผนที่จะยกเครดิตของฉันกับพวกเขาล่ะ”
ฮูนี่ย์ชี้นิ้วไปที่ทาสเผ่ากอร์
มินิโกเลมที่มีร่างกายกำยำที่ทำจากหินดูเหมือนกับนักล่า
เขายักไหล่
Grrk- Grrrrk-
ฮันก็พูดขึ้น
“โอ้…! นี่มันดี”
เขามองไปที่ฮูนี่ย์และพูดว่า
“เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าเป็นนักเวทย์มืดจริงๆ”
“จะถามอีกทำไม?”
“ทำไมความรู้ของเจ้ามนฐานะนักเวทย์ถึงน้อยมากจนเจ้าไม่สามารถระบุสมาชิกของเผ่ากอร์ได้?”
“ห้ะ…”
“เจ้าไม่มีสกิลในการขุดและเจ้าคงทำแบบนี้ไม่ได้ใช่ไหม?”
ฮันมองฮูนี่ย์เหมือนเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสมเพช
หลังจากที่ฮูนี่ย์กำจัดสิ่งสกปรกแล้ว ฮันก็เข้ามาใกล้หินมากขึ้น
มันสนุกมากที่ได้ก่อกวนฮูนี่ย์ แต่มันก็ไม่สนุกเท่ากับการขุดแร่หายากในเหมือง
ฮันหยิบพลั่วและเข้าหาแร่ จากนั้นเขาก็แสดงให้เห็นถึงความเป็นมืออาชีพอย่างสุดขั้วเมื่อเขาเข้าไปใกล้แร่
“ไม่นะ…! ถ้าฉันขุดไม่โดนมัน มันก็อาจจะเป็นหินระดับสูงกว่านี้ก็ได้!”
สีหน้าจริงจังของฮูนี่ย์ขัดกับเสียงเชียร์ของเขา
ผู้เชี่ยวชาญด้านการขุดซึ่งก็คือฮันที่มีเสียงของการขุด – ลุกขึ้นหยิบอุปกรณ์อื่นและกลับไปที่สถานที่นั้น
Kang- Kang- Kang-
 
* * *
 
ณ สงครามขนาดใหญ่ระหว่างมนุษย์
โฮมเพจทางการของไคลันซึ่งสงบและเงียบมาหลายเดือนเริ่มกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง
 
– ฮ่า ฉันอยากเห็นเมื่อกิลด์โลตัสจะหยิบดาบ ฉันเดาว่าในที่สุดฉันก็จะได้เห็นมัน
– ใช่ กิลด์เรดโครว์ปะทะกิลด์โลตัสนี่มันช่างน่าดูจริงๆใช่มั้ย?
– ใครจะชนะกันนะ? ฉันตรวจสอบการเดิมพันที่ไซต์ไคลันและอัตราการเดิมพันจะแบ่งเท่าๆกัน
– การเดิมพันที่ไคลันเป็นกีฬาประเภทหนึ่งซึ่งเป็นเว็บไซต์ที่จะทำนายผลการแข่งขันที่กำหนดไว้ เช่นสงครามกิลด์หรือการดวลในไคลัน
– ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเฉพาะในแง่ของพลังกิลด์… เรดโครว์น่าจะเป็นผู้ชนะ แต่มันยากที่จะบอกในตอนนี้
– ใช่มั้ยล่ะ? เป็นกิลด์ที่มีเอียน นึกไม่ถึงหรอกว่าโลตัสจะแพ้
– หากใครได้เห็นพลังของเอียนในช่วงสงครามมิติ เรดโครว์ก็สามารถโดนหยุดได้โดยเอียนคนเดียว
– แล้วทำไมถึงแบ่งเงินเดิมพัน?
– ฉันรู้เหตุผล
– โอ้ มันคืออะไร?
– ก่อนหน้านี้เอียนดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมแมตช์นี้ จึงไม่ค่อยมีความน่าเชื่อถือ…
– โอ้ จริงเหรอ?
– หือ? จริงดิ? มีการพูดถึงกิลด์โลตัสมากมายในการสนทนาของกิลด์ นับตั้งแต่สงครามมิติกิลด์ โลตัสมีการต่อสู้เกือบ 10 ครั้ง แต่ไม่เคยเห็นเอียนในสงครามไหนๆเลย
– โอโห…? ฉันไม่รู้ว่าเนื่องจากฉันไม่ได้ดูการอภิปรายของกิลด์มากนัก แต่ทำไมเขาไม่มาล่ะ?
– เอียนกำลังทำเควสต์สำคัญในตอนนี้ละมั้ง?
– อืม เขาจะไม่เข้าร่วมสงครามกิลด์เหรอ? สงครามกิลด์เป็นเพียงวิธีการที่เพิ่มอิทธิพลต่อชื่อเสียงของกิลด์และอันดับของพวกเขาเท่านั้น… สงครามอาณาจักรเป็นการต่อสู้ที่สำคัญที่จะกำหนดความเป็นหรือความตาย
– นั่นแหละ ดังนั้นฉันเดาว่าเราสามารถพูดได้ว่าความน่าจะเป็นที่เอียนจะมานั้น 50/50 แล้ว?
– ฮ่าๆ ฉันเดาเอียนอาจเข้าร่วมหรือเอียนอาจไม่เข้าร่วมก็ได้…?
– อันที่จริงถ้าเป็น ‘สงครามอาณาจักร’ จะไม่เป็นหัวข้อเรื่องนี้
 
แม้ว่าเอียนจะเป็นส่วนหนึ่งของกิลด์โลตัส เนื่องจากไคลันนั้นสงบสุขมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนโดยไม่เกิดเหตุการณ์แม้แต่ครั้งเดียว – สงครามครั้งนี้กลายเป็นประเด็นใหญ่
การถ่ายทอดเกมต่างๆครอบคลุมสิ่งอื่นๆ
นี่เป็นเรื่องธรรมดาเนื่องจากไม่มีเนื้อหาให้ออกอากาศมากนัก
และด้วยเหตุนี้ ในที่สุดทั้งสองกิลด์ก็เริ่มลงมือ