ลมสีฟ้าพัดผ่านหุบเขาและตกลงมาที่ใจกลางสนามรบ
ลมสีฟ้าอยู่ระหว่างการเผชิญหน้าที่เกิดขึ้นระหว่างชาวแอสโมเดียกับมนุษย์
และในสถานที่นั้นลมเริ่มหมุนวนและก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ
“นั่นคืออะไร…?”
ในความนิ่งเงียบสามารถได้ยินเสียงพึมพำของใครบางคนและมันเป็นความอยากรู้อยากเห็นที่เป็นตัวแทนของทุกคน
ทุกคนอยู่ในระหว่างการต่อสู้ แต่ผู้เล่นลืมสถานการณ์ไปหมดแล้วและสายลมสีฟ้าก็รวบรวมความสนใจ
แล้วในหูของทุกคนสามารถได้ยินเสียงลึกลับที่พวกเขาไม่รู้จัก
 
[เจ้าของซินตะมานิ ความกล้าหาญของเจ้าคือเสือที่เหมือนเสือหลายร้อยตัว]
 
และเสียงพูดต่อไป ดวงตาของเอียนซึ่งไม่เหมือนกับของผู้เล่นคนอื่นๆก็เริ่มเบิกกว้าง
‘นี่คืออะไรน่ะ…? ฉันรู้สึกเหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่ง…’
เอียนเริ่มระลึกถึงความทรงจำของเขา
เสียงที่ได้ยินตอนนี้เป็นเสียงที่สร้างความประทับใจอย่างมากในจิตใจของเอียน
ช่วงเวลาที่เขาได้ยินคำว่า ‘ซินตะมานิ’ มันรู้สึกเหมือนร่างกายของเขาคลายความเหนื่อยล้า
และเอียนก็สามารถจำชื่อของเจ้าของเสียงได้โดยไม่ยากมาก 
‘เสียงนี้คือเทพมังกร… เซไค…?’
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาได้ยินคำว่า ‘ซินตะมานิ’ พร้อมกับน้ำเสียงที่รุนแรงเขาก็สามารถคิดชื่อนี้ขึ้นมาได้
ดวงตาของเอียนเบิกกว้างด้วยความคาดหวัง
และสายตาของเขาจับจ้องไปที่กระแสน้ำวนสีฟ้า
และเสียงพูดต่อไป
 
[โครงกระดูกของเหยื่อกองเป็นเหมือนภูเขา แต่หมายความว่ากำลังนำไปสู่ทางที่ถูกต้อง]
 
Wheeing-!
ลมพัดเล็กน้อยและพลังงานสีฟ้าก็ค่อยๆเคลื่อนไปในทิศทางของเอียนและไปตรงหน้าเขา
อึก-
เอียนกลืนน้ำลายของเขา
‘มันจบแล้ว…! จบแล้ว!’
ใบหน้าของเอียนบวม
เป็นเพราะเขาเชื่อมั่นว่าเทพมังกรจำความสามารถของเขาได้
ผนึกของซินตะมานิถูกปลดปล่อยออกมา
มันหมายถึงการถือกำเนิดของมังกรอเวจีและการเปลี่ยนแปลงเป็นมังกรอเวจี
‘มันคือจุดสิ้นสุดของสงครามต่างมิติและชัยชนะของมนุษย์’
ด้วยเหตุผลบางประการ แม้แต่เอียนก็ไม่สามารถเข้าใจรายละเอียดที่แน่นอนได้
มันเป็นเพียงข้อสรุปที่เขาวาดขึ้นโดยพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน
แต่มันเป็นปัญหาที่จะต้องคิดทบทวนในเวลาต่อมา
และตอนนี้การปรากฏตัวของเทพมังกรก็เหมือนกับแสงสว่างที่ส่องลงมาในความมืด
Grr-
กระแสน้ำวนสีฟ้าที่หยุดอยู่ตรงหน้าเอียนเริ่มสูญเสียโมเมนตัมอย่างช้าๆ
และต่อหน้าเอียน เด็กผู้ชายผมสีเงินที่คุ้นเคยก็ปรากฏตัวขึ้น
‘เซไค…!’
เอียนอยากจะพูด แต่เสียงของเขาไม่ออกมา
ช่วงเวลาที่เทพมังกรเซไคปรากฏตัว AI ได้ครอบงำตัวละครอีกครั้ง
และเอียนเริ่มสังเกตความคืบหน้าของเควสต์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง
 
[เอียน ด้วยความสัตย์จริงความสามารถของเจ้าไม่เป็นไปตามความคาดหวังของข้า]
 
เอียนพยักหน้าและพูดกับเทพมังกรด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“ฉันรู้เซไค ความสามารถที่ขาดหายไปของฉันไม่มีใครได้มองเห็นมัน…”
และเซไคก็เริ่มพูดอีกครั้ง
 
[แต่สิ่งที่จำเป็นสำหรับเจ้าของซินตะมานิไม่ใช่พลัง แต่เป็นหัวใจที่แน่วแน่และความชอบธรรม]
 
เซไคมองเข้าไปในดวงตาของเอียนแล้วมองไปข้างบน
 
[เจ้ามีความกล้าหาญและความแข็งแกร่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่ในตัวมนุษย์]
 
เอียนก้มหน้า
“ขอบคุณพระคุณท่านเทพมังกร…”
เซไคยื่นมือขวาไปทางเอียน
 
[ดังนั้นข้าเซไค… ยินดีที่จะให้เจ้ายืมกำลังของข้า]
 
และในขณะที่เอียนกำลังจะตอบกลับ ราชาปีศาจฮาร์เซนก็ตะโกนออกมาด้วยความสับสน
 
[เทพมังกร เจ้าเป็นบิดาของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและเป็นผู้พิทักษ์ที่รับผิดชอบสำหรับโลกมิติเดียว หากเจ้ามีส่วนร่วมในสถานการณ์นี้ เจ้าจะละเมิดกฎพื้นฐาน!]
 
เมื่อได้รับเสียงร้องจากฮาร์เซน เซไคก็มองมาที่เขาและพูด.
 
[อย่าหัวเสียไปเลย เซไคไม่มีเจตนาที่จะทำลายเงื่อนไขของสาเหตุ ข้ามาที่นี่เพื่อคืนของที่เป็นของมนุษย์]
 
จากนั้นท่าทางที่มีปัญหาของฮาร์เซนก็ผ่อนคลายลง
ฮาร์เซนเข้าใจผิดว่าเทพมังกรจะต่อสู้เพื่อโลกมนุษย์โดยตรง
และนั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่เขาคิดว่าเอียนจะได้รับพลังจากเทพมังกรและหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ราชาปีศาจก็คิดว่าพวกเขาจะไม่ทำให้มันดำเนินต่อไป
เทพมังกรประกาศว่าเขาจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องโดยตรงใดๆและเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดที่จะไม่ตกเป็นเหยื่อ
และเซไคที่เคลียร์ความเข้าใจผิดของฮาร์เซนได้คุยกับเอียนอีกครั้ง
สีฟ้ารอบตัวเขารวมตัวกันทำให้เป็นทรงกลมขนาดเล็กซึ่งพุ่งเข้าหาฝ่ามือของเอียน
และข้อความของระบบก็ปรากฏต่อหน้าของเอียน
กริ๊ง-!
 
[มังกรเซไคยอมรับท่านแล้ว]
[ผนึกที่ติดอยู่บนไอเทม ‘ซินตะมานิ’ จะถูกปลด]
[ความสามารถในการปิดผนึกถูกลบออก ความมีเสน่ห์และความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 15%]
[ความสามารถปิดผนึกถูกลบออก ความเสียหายเวทย์ทั้งหมดจะถูกยกเลิกโดย 17%]
 
AI ของเอียนมองไปที่เซไคด้วยการแสดงออกทางอารมณ์
“ความสามารถที่ท่านมอบให้ผม ผมจะใช้มันอย่างชาญฉลาดเพื่อที่ผมจะไม่ทำลายชื่อเสียงของท่านเซไคและผมจะไม่ต่อต้านความชอบธรรมของท่าน”
รอยยิ้มกระจายไปทั่วใบหน้าของเซไค
 
[ได้ ข้าจะคอยดูนะ]
 
เซไคที่พูดเสร็จตอนนี้เริ่มจางหายไป
และในช่วงเวลาที่เขาหายตัวไปอย่างสมบูรณ์ ฮาร์เซนก็เดินเข้าไปหาเอียนพร้อมกับแสยะยิ้มบนใบหน้าของเขา
 
[แกโง่งั้นหรอเจ้ามนุษย์?]
 
เอียนพยายามพูดตอบกลับคำพูดเหล่านั้น
แต่เอียนยังคงอยู่ภายใต้ AI และเพื่อความแม่นยำ AI จึงยิ้มบนใบหน้าของเอียนและตอบสนองต่อคำพูดของฮาร์เซน
“ฮ่าฮ่าฮ่า โง่งั้นหรอ… จะไม่เป็นเรื่องน่าเศร้าเลยถ้าฉันทำลายล้างแกในภายหลังด้วยสิ่งที่เรียกว่า ‘โง่’ ที่ฉันเพิ่งทำไป”
 
[เจ้าพูดว่าอะไรนะ…?!]
 
และช่วงเวลาที่ฮาร์เซนกำลังจะตอบกลับ
เอียนนำซินตะมานิออกมาในมือของเขา
และซินตะมานิในมือของเขาเริ่มเปล่งประกายด้วยแสงที่รุนแรงและคำพูดของเอียนก็ดำเนินต่อไป
“ตอนนี้เงื่อนไขทั้งหมดของข้อตกลงเสร็จสิ้นแล้ว”
และสายตาของเอียนก็หันไปทางบุ๊กค์
“พลังแห่งอเวจี… จงตื่นขึ้น…!”
ได้ยินเสียงอย่างรุนแรงในหุบเขาทั้งหมด
เสียงที่ไม่น่าเชื่อและเต็มไปด้วยวิญญาณดังขึ้นจากร่างของมนุษย์ตัวเล็กๆและร่างทั้งหมดของมนุษย์ก็เริ่มเปล่งประกายด้วยซินตะมานิ
นี่เป็นอีกฉากหนึ่งที่เหมือนกับครั้งสุดท้าย เมื่อเอียนและไม่ใช่ AI ส่งซินตะมานิไปที่บุ๊กค์
และฮาร์เซนพร้อมกับสหายของเขาที่เฝ้าดูสิ่งนี้ก็หน้าซีด
 
[ไม่สิ… ทำได้ยังไง… นี่มัน…?]
[ไม่มีทาง! อเวจีไม่ได้ถูกเปิดผนึกมาเป็นเวลา 100 ปีแล้ว!]
[นี่คือสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น!]
 
พวกปีศาจตกใจ
โดยไม่คำนึงถึงปฏิกิริยาของพวกเขา ร่างกายของบุ๊กค์เริ่มเปล่งประกายแวววาวและเติบโตอย่างรวดเร็ว
Thuk- Thuk-!
ข้อต่อและกระดูกทั้งหมดของร่างกายเริ่มใหญ่ขึ้นในเวลาเดียวกัน
เอียนตรวจสอบหน้าต่างสถานะด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความหวัง
 
[วิวัฒนาการ]
 
หัวใจของเอียนเริ่มเต้นเร็วขึ้นทันทีที่เขาตรวจสอบคำเดียว
ปีกเล็กๆที่อยู่ด้านหลังของบุ๊กค์ตอนนี้เติบโตขึ้นจนมีขนาดที่ทำให้เกิดเงาขนาดใหญ่ คอสั้นและหน้ากลมเริ่มเปลี่ยนเป็นมังกรที่โฉบเฉี่ยวและกล้าหาญ
และผู้เล่นที่อยู่รอบๆต่างก็มองไปที่สถานการณ์ด้วยสีหน้าว่างเปล่า
พวกเขาไม่ได้พูดอะไร พวกเขาไม่อยู่ในฐานะที่จะพูดได้
ในวันนั้นครึ่งวัน พวกเขาได้รับประสบการณ์มากเกินไป
ไม่มีอะไรที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจได้อีกต่อไป
 
[อ่า… พลังของอเวจีตื่นขึ้นมาจริงๆเหรอ…?]
[วันนี้ข้ารอมา 3000 ปีแล้ว…]
 
หูของเอียนได้ยินคำพูดจากเจ้าชายปีศาจ
มันเป็นเสียงเล็กๆที่ไม่สามารถได้ยินได้ในสภาพเดิมของเขา แต่ตอนนี้เอียนกำลังฟังมันจากช่องว่างที่สาม
ดังนั้นเอียนจึงสามารถได้ยินเสียงบ่นได้โดยไม่ยาก
‘หุหุ มีอะไรพอดีเป๊ะกว่านี้ไหม? ไม่มีเวลาที่สมบูรณ์แบบอีกแล้ว ฉันรักคุณเทพมังกร’
ปีกของบุ๊กค์เริ่มขยับตามการวิวัฒนาการ
Flap- flap-!
ร่างกายแบบใหม่ทั้งหมดปรากฏขึ้นในอากาศและในเวลาเดียวกันเกล็ดของมังกรที่มีแสงสีฟ้าวิเศษก็เริ่มเติบโตขึ้นทั่วทั้งตัว
ร่างสุดท้ายของบุ๊กค์มีขนาดใหญ่กว่าร่างเดิมถึงสิบเท่า
สิ่งเดียวที่ผิดปกติคือมีหนามแหลมและเกล็ดที่ด้านข้างของใบหน้า
‘เจ๋ง…!’
เอียนจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจและหลังจากนั้นไม่นานวิวัฒนาการก็จบลงด้วยเสียงคำราม
“โฮกกกกก!”
จากนั้นต่อหน้าของเอียนข้อความจากระบบที่เขารอคอยมานานก็มาถึง
กริ๊ง-!
 
[สัตว์เลี้ยง ‘บุ๊กค์ (เต่ามังกรอเวจี)’ ได้วิวัฒนาการเป็น ‘มังกรอเวจี’ เรียบร้อยแล้ว]
[จากระดับแรกของ ‘Legendary’ สัตว์เลี้ยงได้เปลี่ยนเป็นระดับ ‘Myth’]
[ท่านได้รับฉายา ‘เทมเมอร์ในตำนาน’]
[ท่านได้รับชื่อเสียง 50,000 หน่วย]
 
บุ๊กค์ที่เพิ่งวิวัฒนาการนั่งลงบนพื้นพร้อมกับกางปีกออกอย่างกว้างขวาง
Kung-!
และปากของบุ๊กค์ก็เปิดออก
 
[ข้าเดาว่าเจ้าคงลืมไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 3,000 ปีก่อนราชาปีศาจ? เจ้าได้ย่างกรายเข้ามาใกล้มนุษย์อีกครั้ง… เจ้านั้นโง่จริงๆ…!]
 
เสียงของมังกรอเวจีเต็มไปด้วยความโกรธ
ฮาร์เซนที่ได้สบตากับบุ๊กค์ตอบด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
 
[สงครามและการพิชิตเป็นสัญชาตญาณพื้นฐานของพวกเราชาวแอสโมเดียน เรารอคอยวันนี้]
 
และมังกรอเวจีก็พูดอีกครั้ง
 
[แต่ตอนนี้พลังของอเวจีได้ตื่นขึ้นอีกครั้งและเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 3,000 ปีก่อนเจ้าจะสิ้นหวัง]
 
ฮาร์เซนหัวเราะและเริ่มก้าวต่อไป
และเมื่อเท้าของเขาก้าวไปข้างหน้ามอนสเตอร์ตัวอื่นๆก็ก้าวไปข้างหน้า
 
[ดี ไม่ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะทรงพลังเพียงใด เจ้าก็เป็นเพียงคนกลางในมิตินี้ สงครามครั้งนี้จะจบลงด้วยชัยชนะในฝั่งของเราและเราจะทำลายวิญญาณของเจ้าก่อนที่เจ้าจะได้รับพลังจากเทพเจ้า]
[แน่นอน หากไม่มีผู้ดูแล เทพก็ไม่สามารถสำแดงพลังในมิตินี้ได้]
[เจ้ารู้จักตัวของเจ้าเป็นอย่างดี]
 
มังกรอเวจี
บุ๊กค์พูดกับเจ้าชายปีศาจด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
 
[แต่ถ้าเป็นไปได้ล่ะ?]