“ยินดีต้อนรับสู่ร้านค้าของข้า เจ้ากำลังมองหาสินค้าประเภทใดอยู่รึ?”
มีการสร้างเป็นสามชั้นและดูเหมือนร้านขายของเก่าที่ยอดนิยม
แต่เนื่องจากลูกค้าคนเดียวในนั้นคือเอียน เจ้าของร้านจึงเข้าหาเอียนด้วยความสนใจ
ชายวัยกลางคนผมสีขาวครึ่งหนึ่งเดินเข้ามาหาเอียนอย่างเป็นธรรมชาติและเอียนเกาหัวขณะตอบ
“โอ้ ผมไม่ได้มาที่นี่ด้วยความคิดที่เจาะจง ผมแค่เข้ามาเพราะฉันสนใจของเก่า”
“โอ้?”
เพื่อให้ NPC พอใจและรวบรวมความสัมพันธ์ คำโกหกก็ออกมาจากปากของเอียน
“ผมกำลังเดินไปทั่วเมืองและผมพบร้านที่ดูสวยงามแห่งนี้จึงเข้าไปดูข้างใน”
นี่ไม่ใช่เรื่องโกหกโดยสิ้นเชิง
ร้านขายของเก่าที่เอียนเข้ามามีลักษณะหรูหรากว่ามากเมื่อเทียบกับร้านอื่นๆที่เขาเคยเห็น
‘โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นเรื่องโกหกเป็นการโกหกที่น่าสนใจพร้อมกับความจริงเล็กน้อย’
และเนื่องจากคำชมจากเอียน เจ้าของร้านจึงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา
“ฮ่า ดูเหมือนว่าเพื่อนของข้าที่นี่จะรู้เรื่องหนึ่งหรือสองเรื่อง ข้ามาที่นี่หลังจากเดินทางไปรอบเกาะทางใต้เป็นเวลา 450 ปีและรวบรวมสิ่งหายากต่างๆที่มันมีไม่มีร้านขายของเก่าอื่นๆในโลกที่มีของยอดเยี่ยมเท่านี้”
ชายคนนั้นยื่นมือไปทางเอียนและเอียนก็จับมือของเขา
ในขณะที่จับมือ เอียนก็มองใบหน้าของเขาอย่างงุนงง
‘อะไรคือ 450 ปี? ถ้าอย่างนั้น เขาจะต้องอยู่มานานกว่า 450 ปี นี่ไม่ใช่เผ่าพันธุ์มนุษย์หรอ?’
เอียนมองชายตรงหน้าเขาและดูเหมือนชายวัยกลางคนธรรมดาๆ
และชายคนนั้นก็พูด
“ข้าจะแนะนำตัวเองอีกครั้ง ข้าเป็นเจ้าของร้าน ‘รีโน่ บาร์น’”
“ผมเป็นนักเดินทางเดินทางไปยังเกาะทางใต้ของบูจู เอียน”
เอียนมองไปที่ดวงตาของชายคนนั้นและในช่วงเวลาเดียวกันข้อความของระบบก็เริ่มปรากฏขึ้น
กริ๊ง-!
 
[ความสัมพันธ์กับ ‘รีโน่ บาร์น – เจ้าของร้านค้าในปราสาทคาร์ปิลาได้เพิ่มขึ้น 10 หน่วย]
[ความน่าจะเป็นในการซื้อไอเทมระดับสูง เมื่อซื้อก็เพิ่มขึ้น 1.5% ด้วย]
 
มุมปากของเอียนยกขึ้น
‘ใช่ มันเป็นสิ่งจำเป็นเสมอที่จะพูดคุยกับ NPC อย่างไรก็ตามฉันสงสัยว่า 1.5% จะเป็นอย่างไร…?’
เอียนคิดว่าเขาควรจะซื้อของมากมายจากร้านขายของเก่า
อันเป็นผลมาจากการใช้การสำรวจ ทำให้มีสินค้าราคาแพงไม่กี่ชิ้นที่มีราคามากกว่าทองคำหลายล้าน
แต่สำหรับเอียนที่ไม่ได้ใช้เงินเป็นเวลานาน สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่แพงมาก
‘ถ้าฉันจะเล่นการพนันที่ร้านขายของเก่านี้ ฉันก็ควรพยายามหาสิ่งที่ถูกต้องให้ได้’
เอียนถามเจ้าของร้าน
“คุณรีโน่บาร์น มีอะไรจะแนะนำให้ผมบ้างไหมครับ?”
เมื่อถามคำถามนี้ รีโน่พยักหน้าและตอบ
“ก่อนอื่น บอกข้าว่าเจ้ากำลังมองหาของแบบไหน?”
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เอียนก็ตอบ
“ไม่มีอะไรที่เฉพาะเจาะจงที่ผมกำลังมองหาอย่างที่ผมบอกไป ผมแค่สนใจของเก่า ผมแค่อยากซื้อของเจ๋งๆไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม”
เช่นเดียวกับที่เขาบอกกับรีโน่ เอียนไม่ได้มีอะไรเฉพาะเจาะจง
เขาแค่เข้าไปในร้านขายของเก่าเพื่อไอเทมเพราะเขาสามารถจ่ายได้
‘เมื่อไม่นานมานี้ มีผู้ชายบางคนมาและส่งของอาชีพลับไปที่ร้านขายของเก่า’
นั่นเป็นกรณีที่ได้รับความนิยมอย่างมากในการพนันและการพนันก็ควรจะเป็นเช่นนั้นซึ่งเป็นเรื่องสนุก
และดวงตาของเอียนก็ส่องประกาย
“หึหึ… อืม… บางอย่างที่ถูกใจเจ้า นักเดินทางหลายคนมาที่ร้านของข้าและมองหาอาวุธที่แข็งแกร่งและทรงพลัง… แต่ดูเหมือนเจ้าจะแตกต่างออกไป”
และมีข้อความระบบปรากฏขึ้น
 
[ความสัมพันธ์กับ ‘รีโน่ บาร์น’ เจ้าของร้านขายของเก่าในปราสาทคาร์ปิลาได้เพิ่มขึ้น 10 หน่วย]
 
และคำพูดจากรีโน่ออกมา
“ตามมา ข้าจะแสดงชั้นที่สามให้เจ้าโดยเฉพาะ”
เมื่อพูดคำเหล่านั้น ตาของเอียนก็เบิกกว้าง
‘ชั้น 3…? เขาจะเปิดพื้นที่ที่ไม่มีใครเข้าไปได้หรอ?’
ตาของเอียนเริ่มเหมือนตาของเด็ก
พื้นที่ลับในสถานที่ระดับสูงที่ไม่มีใครเคยไป
พื้นที่พิเศษภายในร้านขายของเก่า
นี่คือสิ่งที่ไม่คาดคิด
เอี๊ยด- เอี๊ยด-
เมื่อรีโน่เริ่มเดิน บันไดไม้ก็เริ่มดังเอี๊ยด
และเอียนก็เดินตามเขาไปอย่างช้าๆ
‘จะมีอะไรกัน? ในบรรดาอุปกรณ์ในปัจจุบันของฉัน รองเท้ามีความสามารถน้อยที่สุด… ฉันหวังว่าจะเจอ’
ในขณะที่เขากำลังเดินอยู่นั้น เอียนก็รู้สึกโดดเดี่ยว
และสาเหตุของความเหงานั้นก็คือกาก้า
เอียนไม่ได้สังเกตว่ากาก้าที่อยู่ข้างหลังเขาตลอดเวลาไม่ได้ติดตามเขา
“หืม…?”
เอียนก้าวลงบันไดและมองไปรอบๆ เขาพบกาก้าที่กลืนกินอะไรบางอย่างที่มุมของชั้นหนึ่ง
“เฮ้ย! กาก้าขึ้นมาเร็ว”
กาก้าที่กำลังดูบางอย่างอย่างตั้งใจมองมาที่เอียนแล้วพยักหน้า
“โอเค เจ้านาย”
กาก้าบินไปหาเอียนทันที
และในมือของกาก้าคือหนังสือที่ดูเก่ามาก
เอียนพยายามดูหนังสือให้ดีและถามกาก้า
“นั่นคืออะไร? ทำไมถึงเอามาด้วยล่ะ?”
กาก้าบอกเอียน
“เจ้านาย ซื้อนี่”
เอียนที่ไม่เข้าใจว่ากาก้าหมายถึงอะไรจึงถามอีกครั้ง
“แล้วนั่นคืออะไร?”
กาก้ายักไหล่และตอบกลับ
“ท่านไม่เข้าใจเจ้านาย ท่านมาที่ร้านขายของเก่าแห่งนี้เพื่อซื้อของ แต่ท่านมีความคิดว่าจะได้อะไรบ้าง?”
เอียนไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเกาหัว
“ยะ… อย่างงั้นเหรอ?”
แต่เอียนไม่ใช่คนโง่
ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงเรื่องนี้
เป็นเพราะเขาคิดว่ากาก้าที่แสดงความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ในด้านความรู้ อาจมีความสามารถในการจดจำไอเทมหายากในร้านขายของเก่า
“ยังไงก็ตาม ซื้อนี่สิเจ้านาย”
“อืมมม…”
ถึงกระนั้น เอียนก็คิดว่าถ้ากาก้าสนใจไอเทมมากๆก็อาจมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมันได้
และทันทีที่เอียนตรวจสอบข้อมูล
 
[ชื่อ : บันทึกโบราณที่เข้าใจยาก / ประเภท : สินค้าเบ็ดเตล็ด /
ระดับ : ??? / ราคา : 875000 ทอง]
 
เอียนยืนยันราคามากกว่าค่าสถานะอื่นๆ ความจริงแล้ว เขาค่อนข้างกังวลว่าวัตถุโบราณมีราคาแพงแค่ไหน
‘นี่ไม่ใช่อุปกรณ์สักชิ้นและทองเกือบล้านสำหรับกระดาษเก่าๆงั้นหรอ?’
87 ล้านทองไม่ใช่ราคาที่สูงสำหรับเอียน แต่เขาไม่แน่ใจว่ากระดาษนั้นมีราคาสูงขนาดนั้นหรือไม่
แต่เอียนอยากจะเชื่อการตัดสินใจของกาก้าและตัดสินใจเสี่ยงโชคสักครั้ง
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว เดี๋ยวไปซื้อของทั้งหมดพร้อมกันเถอะ”
กาก้าพยักหน้าด้วยสีหน้าสดใส
“ขอบคุณมากครับเจ้านาย”
กาก้าลงบนไหล่ของเอียนและเอียนก็เริ่มเดินขึ้นบันไดพร้อมกับรีโน่
รีโน่หยุดเคลื่อนไหวและมองไปที่ทั้งสองด้วยการแสดงออกที่น่าสนใจ เมื่อพวกเขาคุยกันเรื่องวัตถุ
และรีโน่ที่เริ่มออกเดินอีกครั้งมองย้อนกลับไปดูว่านั่นคือสิ่งที่เขากำลังคิด
สายตาของเขาตกลงบนไหล่ของเอียน
“หืม…? ยังไงก็ตาม ตัวที่ติดตามเจ้า… ดูเหมือนว่าเป็น ‘คากะแฟนท่อม’ สินะ?”
ด้วยคำพูดเหล่านี้จากรีโน่ ดวงตาของเอียนเปลี่ยนไปด้วยความกังวลใจ
‘หืม…? เขารู้จักตัวตนของกาก้าหรอ…?’
หลายเดือนแล้วที่เอียนอยู่กับกาก้า
แต่จนถึงตอนนี้ไม่มีผู้เล่นหรือ NPC ที่สามารถระบุตัวตนของกาก้าได้
แต่พวกเขาอยู่ห่างไกลจากการระบุตัวตนมากและส่วนใหญ่คิดว่ากาก้าเป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงของเอียน
แต่ไม่เหมือนเอียนที่กวนประสาท กาก้าก็ยังคงแสดงออกเช่นเดิม
กาก้าอ้าปากค้าง
“โอ้ ใช่แล้ว คนที่ถูกเลือกสามารถจดจำตัวตนที่แท้จริงของฉันได้”
รีโน่เริ่มปีนบันไดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา แต่เอียนยังคงงุนงงกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นตรงหน้า
‘สองคนนี้กำลังพูดถึงอะไรกัน?’
กาก้าที่ตระหนักถึงความกังวลในใจของเอียน พูดคำปลอบโยนสั้นๆ
“ไม่ต้องกังวลมากหรอก เจ้านายจะรู้เร็วๆนี้”
แม้ว่าเขาจะอยากรู้เกี่ยวกับ ‘คนที่ถูกเลือก’ ที่กาก้าพูดถึง แต่การเข้าไปในชั้นลับของร้านขายของเก่านั้นสำคัญกว่ามาก
 
* * *
 
Kwang- Kwakwang-!
บนที่ราบสูงขนาดใหญ่ การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังเกิดขึ้น
มีการระเบิดที่ทรงพลังเกิดขึ้นที่ต่างๆ เนื่องจากภูมิประเทศที่เป็นภูเขานี้ซึ่งเริ่มปรากฏแผนที่
ภูมิประเทศที่เป็นหินที่ก่อตัวขึ้นและหินสไลด์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากสกิลการต่อสู้ถือได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ยิ่งใหญ่
อย่างไรก็ตาม มันเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจจากมุมมองของผู้ชมเท่านั้นและผู้เล่นในสนามต่างก็ลิ้มรสความตาย
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในทวีปทางตอนเหนือ บนที่ราบสูงลิเบลเลีย
“ตอนนี้ถอยไปสู่รูปแบบการต่อสู้ป้องกัน! ที่นี่ยากมาก!”
หลังจากที่เอียนหายตัวไป การต่อสู้ของทวีปทางเหนือก็อยู่ในมือของซูฮี
และเธอก็ชุ่มเหงื่อด้วยอุปกรณ์ที่ขาดรุ่งริ่ง แต่ดวงตาของเธอยังคงแสดงเจตจำนงที่จะต่อสู้
‘เฮ้อ แค่ขยันขึ้นอีกหน่อย เราจะสามารถปกป้องที่ราบลิเบลเลียได้ในวันนี้’
สองวันหลังจากที่เอียนพ้นตำแหน่ง
Tobolldae ถูกบังคับให้ส่งมอบที่ราบสุรางกาให้กับมอนสเตอร์ เนื่องจากการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของพวกมัน
แต่สถานการณ์ก็ไม่ได้เลวร้ายนัก มันเป็นการหลบหนีเชิงกลยุทธ์ ดังนั้นผู้เล่นจึงไม่รู้สึกถูกหลอกหรือผิดหวัง
‘เอียนมีบทบาทสำคัญอย่างแน่นอน’
ที่ราบสุรางกาเป็นแผนที่ที่ไม่ดีสำหรับการต่อสู้ เนื่องจากเป็นที่ราบหญ้าที่ไม่มีสิ่งกีดขวางสำหรับการป้องกันกล่าวคือเป็นสถานที่ที่ไม่ดีในการจัดการกับชาวแอสโมเดียนและมอนสเตอร์ที่อาละวาด
ในทางกลับกัน ที่ราบสูงลิเบลเลียเป็นสถานที่ที่ดีในการป้องกันตนเองจากคู่ต่อสู้อย่างมีประสิทธิภาพ หากกลยุทธ์ของพวกเขาได้รับการวางแผนและดำเนินการอย่างดี
ซูฮีมีประสบการณ์มากมายในสนามรบพร้อมกับเอียนและเธอใช้ความรู้นี้เพื่อสกัดกั้นมอนสเตอร์จากพื้นที่ทางเหนือ
‘แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้… ฉันสงสัยว่าจะนานเกิน 5 วันหรือเปล่า’
ตั้งแต่สงครามมิติเริ่มขึ้น พวกเขาก็ใกล้จะหยุดคลื่นลูกที่สามได้แล้ว
ระดับความยากที่รู้สึกตั้งแต่เริ่มต้นนั้นแตกต่างกันมาก
‘เฮ้อ… เมื่อพวกมันมาถึงจุดนี้ มันจะต้องใช้เวลาอีกไม่นานก่อนที่พวกมันจะไปถึงอาณาจักร’
ที่ราบสูงลิเบลเลียเป็นสถานที่หลบหนีทันทีจากแผนที่ดั้งเดิมของสุรางกา ยังมีแผนที่อีกสามแผนที่ที่เหลืออยู่บนพรมแดนของอาณาจักร
แต่แผนที่ที่เหลือไม่เหมาะสำหรับการสกัดกั้นการโจมตีที่มาจากมอนสเตอร์ที่อาละวาด พวกเขาไม่ได้มีพื้นที่กว้างพอที่จะต่อสู้
ซูฮีคิดว่าเมื่อมอนสเตอร์สามารถเจาะเข้าไปในที่ราบสูงลิเบลเลียได้แล้วจะต้องใช้เวลาหนึ่งหรือสองวันก่อนที่พวกมันจะไปถึงพรมแดนของอาณาจักร
‘เอียนต้องกลับมาก่อนที่จะเกิดขึ้น…’
เอียนบอกว่าเขาจะกลับมาอีกแน่นอนและหัวหน้าของทวีปทางเหนือก็เชื่อคำพูดนั้น
สงครามมิติต้องจบลงด้วยชัยชนะของสหภาพ Toboldae
หากพวกเขาไม่สามารถจัดการได้ ดินแดนทางเหนือทั้งหมดจะหายไป