ผู้เล่นหลายคนที่อยู่ระหว่างการล่าในสถานที่ต่างๆทั่วไรลัน ต่างก็แสดงท่าทีตกตะลึง หลังจากตรวจสอบข้อความระบบโลกที่ปรากฏขึ้นในทันที
“อะไรวะเนี่ย? มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?”
“เกิดอะไรขึ้นในอาณาจักรปีศาจกันแน่?”
ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในของอาณาจักรปีศาจ เป็นความจริงที่มีเพียงผู้เล่นระดับสูงเท่านั้นที่รู้
แม้ว่าผู้เล่นที่เข้าสู่อาณาจักรปีศาจตอนนี้ถือว่ารู้ค่อนข้างเยอะ แต่มีผู้เล่นยากมากเพียงประมาณ 100 คนเท่านั้นที่ได้ทำเควสต์
หากไม่รวมพวกเขา เนื่องจากคนที่เหลือทั้งหมดเพิ่งออกล่าในโซน 120 ไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้เกี่ยวกับปีศาจร้าย คาร์ลิฟาร์และอื่นๆ
เมื่อเป็นเช่นนั้น มันยากที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะเข้าใจความจริงที่ว่าราชาปีศาจริคาร์โดทำลายคลื่นสัตว์มอนสเตอร์
“มันจะเป็นยังไงกันแน่? มีความขัดแย้งภายในบางอย่างเกิดขึ้นในอาณาจักรปีศาจงั้นหรอ?”
“บ้าไปแล้ว มีสิ่งแปลกๆมากมายเกิดขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคลื่นมอนสเตอร์ถูกทำลายด้วยตัวมันเอง”
และความสนใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสาธารณชนคือส่วนที่เกี่ยวข้องกับว่าคลื่นมอนสเตอร์ที่ถูกทำลายจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาหรือไม่
“อย่างไรก็ตาม เมื่อคลื่นมอนสเตอร์ถูกทำลายไปแล้ว 1/3 ของมันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ?”
“ยังไง?”
“ถ้าเราไม่สามารถหยุดคลื่นมอนสเตอร์ได้ เราจะสูญเสียแม้แต่ทวีปตอนกลางและตอนเหนือ หากเป็นเช่นนั้นปริมาณการสูญเสียเนื้อหาจะมหาศาลในขณะที่เอียนและรีเมียร์หยุดสิ่งนั้นแล้ว”
“เอ่อ ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น ทีมพัฒนาจะวางแผนสร้างคลื่นมอนสเตอร์เพื่อให้ผู้เล่นไม่สามารถหยุดยั้งมันได้หรือป่าว? “
“ห้ะ…?”
“ลองคิดดูสิ ถ้าทวีปกลางและทวีปทางตอนเหนือต้องเป็นอาณาเขตของอาณาจักรปีศาจเหมือนที่นายพูดไว้ อาจไม่ใช่กรณีสำหรับผู้เล่นมือใหม่ที่ล่าในทวีปตะวันออกและตะวันตก แต่นั่นหมายความว่าฐาน ของผู้เล่นระดับกลาง – สูงที่อยู่ระหว่างเลเวล 70-150 จะหายไป นั่นหมายถึงความสมดุลจะพังทลาย”
“อย่างนั้นหรอ”
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันคิดว่าเอียนและรีเมียร์ได้ทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์แทน”
“ทำไมอีกล่ะ?”
“เนื่องจากพวกเขาทำให้คลื่นมอนสเตอร์สองที่ไร้ประโยชน์ พื้นที่ล่าของเราจึงหดหายไป”
“โห… นั่นคือสิ่งที่จะบอกหรอ?”
ความคิดเห็นมากมายระหว่างผู้เล่นเริ่มอาละวาดและในชุมชนอย่างเป็นทางการ การต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้นทุกวัน
นี่เป็นเพราะความคิดเห็นครึ่งๆกลางๆโดยด้านหนึ่งสนับสนุนเอียนและรีเมียร์ในขณะที่อีกฝ่ายวิจารณ์พวกเขาโดยระบุว่าพวกเขาแสดงท่าทีเห็นแก่ตัวเพื่อทำเควสต์ส่วนตัว
อย่างไรก็ตามแน่นอนว่า ผู้คนที่เกี่ยวข้องโดยตรงไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับปฏิกิริยาเช่นนั้นจากชุมชนอย่างเป็นทางการ
 
* * *
 
“ระ รอเดี๋ยว”
“ทำไม? มีอะไรงั้นหรอ?”
รีดมียร์มีผมสีแดงที่สลวยเป็นประกายและผิวซีดราวกับตุ๊กตา
เธอที่เป็นแบบนั้น ดูซีดเซียวราวกับทาสที่ถูกลากขึ้นจากเรือตกกุ้งก่อนที่ใครจะรู้ตัว
“พะ พักสักนิดเถอะ”
“เราพักเมื่อ 5 ชั่วโมงที่แล้วนิ”
“ไม่ แต่ แต่ว่า…!”
“จากสี่วัน ผ่านไปเพียงครึ่งเดียว! ฉันบอกเธอว่าถ้าอาณาจักรปีศาจนี้ปิดตัวลงตอนนี้ก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าเราจะได้พบพื้นที่ล่าแสนหวานแบบนี้อีกเมื่อไร”
“เอ่อ…”
ระหว่างริมฝีปากที่แยกออกเล็กน้อยของรีเมียร์มีการถอนหายใจเบาๆ
‘ฉันคิดว่าเขาบ้าไปแล้วจริงๆ มีมนุษย์แบบนี้อยู่ด้วยหรอเนี่ย?’
หลังจากที่พวกเขาเคลียร์เควสต์ของตัวเองทั้งหมด เมื่อหินอัญเชิญปีศาจถูกทำลาย รีเมียร์ก็พูดกับเอียนอย่างโอ้อวด
 
 
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้รีเมียร์รู้สึกเสียใจอย่างมากที่ไม่ให้เวลาเอียนในการขายสินค้าเบ็ดเตล็ดของเขาในตอนนั้น
‘เอ่อ… นี่มันคือนรก นรกแน่ๆ!’
แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มล่าในช่วงแรก รีเมียร์ก็มีความสุขอย่างมาก
เนื่องจากเธอเข้ากับเอียนมากกว่าใครๆจนถึงตอนนี้เมื่อมาถึงปาร์ตี้การล่า
เมื่อเธอดูค่าประสบการณ์และหินเวทย์มนตร์ของเธอที่สะสมไว้ ความเหนื่อยล้าของเธอก็ถูกลืมไปโดยอัตโนมัติ
อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
เมื่อ 4 ชั่วโมง 5 ชั่วโมงและ 6 ชั่วโมงผ่านไป เอียนก็ไม่ได้บอกรีเมียร์ว่าพวกเขาควรพักแม้แต่ครั้งเดียว
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากรีเมียร์เป็นผู้เล่นที่ภาคภูมิใจในตัวเองว่าเป็นคนพิการในเกมที่ดี เธอจึงอดทนต่อไปด้วยความภาคภูมิใจ
‘อย่างไรก็ตาม การเล่นเกมโดยไม่นอนจนถึง 30 ชั่วโมงผ่านไปนั้นมากเกินไป!’
เนื่องจากเอียนที่ล่าอย่างบ้าคลั่งจนถึงจุดที่ใครก็ตามที่เห็นจะคิดว่าเซิร์ฟเวอร์ไคลันจะปิดอีกในสามวัน รีเมียร์จึงได้รับความเจ็บปวดอย่างไม่รู้จบ
“เอียน ถ้างั้นแค่ 10 นาที ขอพักสัก 10 นาทีแล้วเริ่มใหม่อีกครั้งเพื่อที่ฉันจะได้รีเซ็ตเวลาคูลดาวน์ของสกิลของฉันหนึ่งครั้งและตรวจสอบคลังของฉัน”
ตอนนั้นเองที่เอียนพยักหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจราวกับว่าเขากำลังบอกว่าไม่มีอะไรสามารถทำได้
“ถ้างั้น… ก็ตามนั้นแหละ”
“เอาล่ะ!”
“อย่างไรก็ตาม”
“…?”
“แค่ 10 นาทีนะ”
“โอ้ โอเค”
รีเมียร์บ่นภายในใจ
‘เอ่อ มาดูกันดีกว่าว่าฉันจะปาร์ตี้กับเจ้านี่อีกไหม!’
อย่างไรก็ตาม พูดตามตรงแม้ในขณะนี้หากรีเมียร์ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เธอก็สามารถออกจากงานปาร์ตี้นี้ได้
เพราะยังไงก็ตาม เหตุผลที่ปาร์ตี้นี้ได้รับการไปต่อก็เพราะว่าปาร์ตี้ที่ล่ากับเอียนมีการเสพติดคล้ายกับยาเสพติด
‘มันเจ็บปวด แต่ถึงกระนั้นฉันจะสามารถล่าได้ขนาดนี้คนเดียวได้ซะเมื่อไหร่?’
จนถึงจุดที่ค่าประสบการณ์ ทอง ไอเทมและสิ่งที่เธอได้รับนั้นดูเหมือนว่าจะมีอีเวนต์บัฟสองเท่าที่ไคลันมอบให้โดยอัตโนมัติ
เมื่อใดก็ตามที่รีเมียร์ต้องการที่จะพังทลายลงพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านของเธอ หากเธอเพิ่งตรวจสอบคลังและข้อความระบบรวมถึงแถบค่าประสบการณ์ของเธอ เธอก็รู้สึกว่าสภาพจิตใจของเธอฟื้นตัวอีกครั้ง
‘แน่นอน แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว! แค่คราวนี้ เป็นเวลาสามวันเต็ม ฉันจะปาร์ตี้กับเจ้านี่ ฉันก็จะไม่ทำอีกแล้ว!’
อย่างไรก็ตาม นี่จะเป็นการล่าในปาร์ตี้ของรีเมียร์กับเอียนครั้งสุดท้ายหรือไม่ แม้ว่าเธอก็ไม่สามารถยืนยันได้
และเช่นนั้น สามวันก็ผ่านไป
 
* * *
 
“รีเมียร์”
“…”
“รีเมียร์ เธอหลับงั้นหรอ?”
ณ ที่ว่างที่อยู่ตรงมุมของโซน 57 แห่งอาณาจักรปีศาจ
ผู้หญิงสวมเสื้อสีดำนอนแผ่หราอยู่บนพื้นและผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอกำลังเกาหัวของเขา
แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเอียนและรีเมียร์
เอียนพูดกับบักค์ดัวยท่าทางจริงจัง
“บักค์ ดูเหมือนว่ารีเมียร์จะหลับไปแล้ว”
บักค์พยักหน้าขณะที่มันตอบกลับ
“ข้าก็คิดอย่างนั้นเจ้านาย ข้าคิดว่าเธอตกอยู่ในสถานะการนอนหลับ”
เอียนลูบคางของเขาขณะที่เขาพึมพำ
“อืมม… เราได้พักผ่อนมากในระหว่างการล่าแล้วทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้? เรากลับเข้าสู่ระบบอีกครั้งหลังจากนอนหลับไป 3 ชั่วโมงเมื่อวานนี้”
เมื่อเอียนพึมพัม ไลซึ่งอยู่ถัดจากเขาส่ายหน้าขณะที่เขาพูด
“ตามที่คาดไว้ นักเวทย์มนตร์นั้นอ่อนแอที่จะให้ออกไปหลังจากการล่ามากมายขนาดนี้”
บักค์โต้กลับ
“ไม่หรอกไล เจ้านายของเราเป็นเพียงเจ้านายที่ชั่วร้ายมากเกินไป ข้าไม่เคยเห็นการล่าของมนุษย์แบบนานขนาดนี้”
อย่างไรก็ตาม การโต้แย้งของไลก็ร้ายแรงเช่นกัน
“ไม่หรอ คิดจริงจังนะบักค์ว่าปกติเขาเป็นยังไง คราวนี้เราพัก 5 นาทีทุกๆ 3 ชั่วโมงและเมื่อวานเรานอน 3 ชั่วโมงด้วยซ้ำ มั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้อ่อนแอ”
รูม่านตาของบักค์เริ่มสั่นเทา
“ยะ อย่างนั้นหรอ?”
สัตว์เลี้ยงของเอียนเริ่มคุ้นเคยกับรูปแบบการล่าของเขาก่อนที่พวกมันจะรู้ตัว
แม้แต่คาร์เซอุสก็พยักหน้าเห็นด้วย
“ถูกต้องแล้ว ฉันก็พอใจกับการล่าครั้งนี้ คงจะดีถ้าเจ้านายปล่อยให้เราพักผ่อนอย่างนี้ตลอดเวลา มันเป็นสถานการณ์ที่น่ายินดีอย่างมาก”
ในขณะที่เอียนกำลังพูดถึงรีเมียร์ที่อยู่ข้างหลังเธอกับสัตว์เลี้ยงของเขา ร่างของรีเมียร์ซึ่งนอนอยู่ก็เริ่มอ่อนเปลี้ยขึ้นเรื่อยๆ
เอียนซึ่งเห็นอย่างนั้นก็เกาหัวของเขา
“ดูเหมือนว่าจะเป็นการออกจากระบบแบบบังคับ”
และทันทีที่เอียนพูดจบ ข้อความระบบปรากฏขึ้นมา
 
 
เอียนเลียริมฝีปากขณะที่ตรวจสอบครั้งหนึ่ง
“ไหนดูสิ เหลือเวลาอีกเท่าไหร่จนกว่าอาณาจักรปีศาจจะปิดตัวลง?”
 
 
เอียนซึ่งตรวจสอบเวลาได้พึมพัมในใจ
‘อืมม 3 ชั่วโมง 50 นาทีเหรอ… น่าผิดหวังจัง’
เอียนหันไปมองเล็กน้อย
“เราจะหยุดล่าหลังจากออกล่าอีกแค่ 3 ชั่วโมงสินะ?”
ไลตอบก่อน
“ฟังดูดีนะเจ้านาย เราสามารถล่าได้ถึง 4 ชั่วโมงด้วยซ้ำ”
คาร์เซอุสทำตามและตอบกลับ
“ข้าคิดว่า 3 ชั่วโมงนั้นดีที่สุดแล้วเจ้านาย”
เอียนซึ่งรวบรวมความคิดเห็นของสัตว์เลี้ยงของเขาอย่างกระตือรือร้นได้ให้ข้อสรุปที่ชัดเจน
“เอาล่ะ จากนั้นเราจะออกล่า 3 ชั่วโมง 30 นาทีก่อนที่เราจะพักผ่อน”
เอียนเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อีกครั้งในขณะที่เขาตรวจสอบสัตว์เลี้ยงและผู้ติดตามของเขาแต่ละคน
อย่างไรก็ตามจากนั้น เงาด้านหลังก็ทำให้เอียนจ้องมอง
Bbook- Bbook- Bboo-bbook-.
เขาได้ค้นพบบุ๊กค์อย่างลับๆล่อๆไปยังที่ไหนสักแห่ง
เอียนตะโกน
“บุ๊กค์ แกกำลังจะหนีไปอีกแล้วงั้นหรอ?”
และบุ๊กค์ที่ตกใจกับเสียงตะโกนของเอียนก็หยุดลงทันที
Bboo-kkuk-!
และบุ๊กค์ถึงกับสะอึกด้วยความตกใจ
บุ๊กค์หันหัวของมันขณะที่มันพูดด้วยสีหน้าเศร้าโศก
“เจ้านาย ฉันรู้สึกหดหู่ใจบุ๊กค์ ฉันรู้สึกได้ถึงพลังของสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่นั่น ดังนั้นฉันจึงไปหามันสักครู่บุ๊กค์’
เอียนหรี่ตาขณะที่เขาซักถามมัน
“อย่ามาตลกกับฉัน ฉันรู้ว่าแกคลานออกไปอย่างหลบๆซ่อนๆแบบนั้นตลอดเวลาเพื่อไปหาอะไรกินและเมื่อเราเริ่มต่อสู้ แกก็หายไปที่ไหนสักแห่งอีกครั้ง”
แทนที่จะตอบกลับ มีอาการสะอึกออกมาจากปากของบุ๊กค์
Bboo-kkuk-!
และเอียนที่รู้สึกสงสารร่างนั้นด้วยเหตุผลบางอย่างจึงพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ดูเหมือนว่าเขาเป็นคนใจกว้าง
“อืมม… ยังงั้นฉันจะปล่อยให้นายไปกินของที่นายบอกว่าเจอตรงนั้นในตอนนี้ รีบกลับมาเร็วๆและอย่าไปไกลกว่านั้นอีก”
ตามคำอนุญาตของเอียน บุ๊กค์ที่ดูบึ้งตึงก็สดใสขึ้นทันที
“เจ้านาย ขอบคุณบุ๊กค์! ฉันจะไปหามันและรีบกลับมาบุ๊กค์!”
ทันทีที่เขาพูดเสร็จบุ๊กค์ก็หันหลังกลับอีกครั้งและเริ่มคลานออกไป
Bbook- Bboo-bbook- Bbook-.
ขณะที่มองมันทำอย่างนั้น เอียนก็แสยะยิ้ม
‘เฮ้อ เอาจริงๆนะเมื่อพูดถึงเจ้านั่น มันให้ความรู้สึกเหมือนฉันเลี้ยงสัตว์มากกว่าที่จะเลี้ยงอย่างสัตว์เลี้ยง’
เอียนซึ่งปล่อยให้ซีเรียไปชั่วขณะเพื่อจับตาดูบุ๊กค์ เขาจ้องมองเต่าและเริ่มตรวจสอบสถานะของสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆของเขา
‘เอาล่ะ ทันทีที่เวลาคูลดาวน์ของลมหายใจของคาร์เซอุสหมดลง เราจะออกล่าทันที!’
และ 5 นาทีผ่านไป
ในขณะที่พวกเขากำลังจะเริ่มการต่อสู้อีกครั้งเสียงที่ลุกลี้ลุกลนของซีเรียสามารถได้ยินจากระยะไกล
“ท่านลอร์ด บุ๊กค์… บุ๊กค์มีท่าทีแปลกไป!”
“ห้ะ?”
เอียนหันไปทางที่ซีเรียอยู่ทันที
“มีอะไรเกิดขึ้น?”
“ทะ ทะ ท่านต้องมาดูเอง…!”
อย่างไรก็ตามจากนั้น
ข้อความของระบบสองข้อความปรากฏขึ้นต่อหน้าของเอียนโดยไม่คาดคิด
กริ๊ง-!
 
 
และจากกระดองของบุ๊กค์ซึ่งสามารถมองเห็นได้จากระยะไกลเริ่มเรืองแสงสีฟ้า