กำปั้นของอิลาฮันซึ่งอ่านข้อความที่โผล่ขึ้นมาทีละอันสั่นสะท้านด้วยความปีติยินดี
“ในที่สุด…!”
ยิ่งไปกว่านั้น ข้อความนั้นยังไม่หมด
 
 
ผ่านเควสต์ลับที่อิลาฮันประสบความสำเร็จไม่ใช่การเป็น ‘ครึ่งปีศาจ ครึ่งมนุษย์’ แต่เป็น ‘ปีศาจที่แท้จริง’
เขาประสบความสําเร็จที่ไม่ใช่กลายเป็นครึ่ง แต่เป็นปีศาจโดยสมบูรณ์
โดยพื้นฐานแล้วในแง่ของพลังการต่อสู้ไม่มีแง่มุมใดที่ปีศาจที่แท้จริงนั้นดีกว่าครึ่งปีศาจ ครึ่งมนุษย์
อย่างไรก็ตาม ภายในพื้นที่ที่เรียกว่าอาณาจักรปีศาจ ปีศาจที่แท้จริงมีเงื่อนไขที่จะเติบโตได้เร็วกว่าครึ่งปีศาจ ครึ่งมนุษย์
เนื่องจากความจริงที่ว่าปริมาณของค่าประสบการณ์และปริมาณของพลังงานปีศาจที่เขาได้รับนั้นสูงขึ้น 1.5 เท่า เมื่อเทียบกับผู้เล่นคนอื่น มันจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ยอดเยี่ยมสำหรับการเติบโตความเร็วสูง
อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่ามีการสูญเสียอย่างมากเมื่อมีการแลกเปลี่ยน
‘จิ๊ มันก็ดีแหละ แต่ว่าฉันเสียดายนิดหน่อยที่ฉันต้องทิ้งอาชีพนักดาบเวทย์มนตร์และฉันต้องเสียกิลด์ด้วย…’
อาชีพ ‘นักดาบเวทย์มนตร์’ ซึ่งให้อิลาฮันเข้าสู่อันดับที่ 1 ในการจัดอันดับที่ไม่เป็นทางการจนถึงปัจจุบันได้หายไปเมื่อเผ่าของเขาเปลี่ยนไป
เห็นได้ชัดว่าสกิลและความชำนาญที่เกี่ยวข้องกับอาชีพของเขาก็หายไปเช่นกัน ดังนั้นนี่จึงเป็นอันตรายถึงชีวิตอย่างมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องเสียกิลด์ ‘ดาร์ครูน่า’ ที่แข็งแกร่งที่สุดของเซิร์ฟเวอร์เกาหลีซึ่งเป็นแหล่งเงินทุนของเขาจนถึงปัจจุบัน
นี่อาจเป็นความสูญเสียที่สำคัญจนถึงจุดที่เป็นไปไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ แม้ว่าข้อดีทั้งหมดที่เขาได้รับจากการกลายเป็นปีศาจถูกรวมเข้าด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าอิลาฮันจะไม่ได้แคร์สักเท่าไหร่
นี่เป็นสถานะการณ์ที่อยู่ในการคำนวณของเขาเรียบร้อยแล้ว
เนื่องจากเขาได้ส่งมอบตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ของกิลด์ดาร์ครูน่าให้กับผู้เล่นคนอื่นแล้ว
“ถ้างั้น เราไปรับอาชีพใหม่กันเลยไหม?”
อิลาฮันที่ยืนนิ่งอยู่ในความมืดเริ่มเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่หนักแน่น
มันเป็นความมืดมิดสุดเหวี่ยงที่เขาไม่สามารถมองเห็นจมูกของเขาได้ แต่ไม่มีอะไรที่ทำให้เขาลังเลใจ
“อืมม… มันควรถึงเวลาที่มันจะปรากฏขึ้นแล้วนะ”
วินาทีที่คำพูดของอิลาฮันจบลง ข้างหน้าของเขาเริ่มสว่างขึ้นมา
และสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าของเขาคือสระลาวาที่ยื่นออกมาบางจนถึงจุดที่มันหนาถึงครึ่งมือ
เส้นที่ทำจากลาวาปล่อยแสงสีซีดออกมาในความมืดขณะที่วาดลวดลายที่ซับซ้อน
ดวงตาของอิลาฮันเปล่งประกาย
‘เอาล่ะ ทางนี้แหละ! ฉันแน่ใจ!’
เมื่อพบเป้าหมายของเขาก็เดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ
และสถานที่ที่เขาไปถึงก็คือสถานที่ที่มีลักษณะคล้ายยอดเขาที่ต่ำๆประมาณเอวของเขา
มีดาบยักษ์เล่มหนึ่งติดอยู่ตรงกลางขณะที่ลาวาไหลออกมาจากที่ซึ่งดาบอยู่
ดวงตาทั้งสองของอิลาฮันเปล่งประกาย
“ดาบที่ถูกผนึก…! ในที่สุดฉันก็เจอมัน!”
อิลฮานผู้พึมพำด้วยเสียงที่เบา แต่ทรงพลังได้จับที่ด้ามดาบใหญ่ซึ่งติดอยู่ในลาวาอย่างแน่นหนา
เมื่อเขาทำอย่างนั้น ข้อความระบบโผล่ขึ้นมาต่อหน้าของอิลาฮัน
 
 
พูดง่ายๆก็คือ ‘คลื่นมอนสเตอร์’ ของอาณาจักรปีศาจที่จะเข้าหาผู้เล่นจะเร่งเร็วขึ้น 30 วันเนื่องจากระดับความยากจะเพิ่มมากขึ้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็หมายความว่าถ้าอิลาฮันเป็นผู้เล่นปกติ มันเป็นดาบที่เขาไม่ควรดึงออกมา
“ฮ่าๆ มันยอดไปเลย”
อย่างไรก็ตาม อิลาฮันดึงดาบออกมาทันทีโดยไม่ลังเล
Cla-cla-clang-!
พร้อมกับเสียงที่ดังและหนักหน่วง ดาบที่ถูกผนึกก็ถูกดึงออกมา
ณ เวลาเดียวกัน ข้อความเริ่มโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง
กริ๊ง-
 
 
และลำธารของลาวาที่กระจายอยู่รอบๆอิลลาฮานก็เริ่มเปล่งประกายสีแดงออกมา
Kuoooh-!
แสงที่พุ่งออกมาจากลำธารลาวาเหล่านั้นถูกดูดเข้าไปในดาบที่ผนึกไว้ซึ่งอิลาฮันถืออยู่ มีพลังที่น่ากลัวและมือของอิลาฮานซึ่งถือดาบนั้นก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง
“อั๊ก…!”
Whoong-!
5 นาทีต่อมา
แสงที่พันไว้รอบๆดาบของอิฮานก็ปะทุเปลวไฟขึ้นมาบนอากาศ
Hwa-reu-reuk-!
และข้อความระบบโผล่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
 
 
Ku-reu-reu-
หลังจากนั้น รอยแตกขนาดยักษ์ก็เกิดขึ้นบนยอดที่อิลาฮันยืนอยู่ด้านบน
Cra- Cra-crack-!
และหลังจากนั้นไม่นาน ข้อความระบบเพิ่มเติมโผล่ขึ้นมา
 
 
* * *
 
เอียนซึ่งออกมาจากเมืองแห่งความโกรธเกรี้ยว พบกับผู้ติดตามของเขาที่กำลังรออยู่ด้านนอกประตูป้อมปราการและเริ่มมุ่งหน้าไปยังประตูของโซน 100
เป็นไปตามที่คาด ไคซาร์แสดงท่าทางงุนงงทันทีที่เขาเห็นยันโค
“เกิดอะไรขึ้นเจ้าหนูลอร์ด? ปีศาจตัวนี้มาเป็นผู้ติดตามของเจ้าได้ยังไง?”
เมื่อไคซารงุนงง เอียนแสดงท่าทางพึงพอใจขณะที่เขาตอบกลับ
“ฮ่าๆ อืม นายไม่คิดว่ามันเป็นไปได้เพราะร่างนี้ช่างน่าทึ่งงั้นเหรอ?”
“…!”
และไคซาร์ซึ่งยังงุนงง ยันโคเดินเข้ามาหาเขาและยื่นมือออกมา
“ข้าหวังว่าจะได้รับความร่วมมืออย่างดีจากเจ้า ข้าเห็นว่าเจ้าคือนักรบที่ต่อสู้กับข้าในเวลานั้น”
“ชะ ใช่”
ไคซาร์สะดุ้งเล็กน้อย แต่เขาจับมือที่ยื่นออกมาแล้วก็เขย่าช้าๆ
เขารู้สึกตามสัญชาตญาณว่ายันโคแข็งแกร่งกว่าเขา
เอียนเฝ้าดูท่าทางแบบนั้นที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะขณะที่ยันโคค่อยๆคุ้นเคยกับผู้ติดตามของเอียน
อย่างไรก็ตามจากนั้น สิ่งมีชีวิตที่มีรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูแตกต่างทำให้มันดูเหมือนขนมสายไหมที่ดึงดูดสายตาของยันโค
ยันโคตาเบิกโพลงขณะที่เขาพูดกับเอียน
“โอ้…! ท่านเอียน ท่านหาเจ้าปุกปุยนี่มาจากไหน?”
เมื่อเขาถาม คนที่งุนงงคือเอียนแทน
“ห้ะ? นายรู้จักเจ้าสิ่งมีชีวิตไร้ประโยชน์นี่ด้วยหรอ?”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้น กาก้าผ้าฝ้ายที่อยู่ระหว่างพวกเขาก๊มีสีหน้าไม่พอใจ
“ท่านหมายความว่ายังไงสิ่งมีชีวิตไร้ประโยชน์น่ะ นั่นมันมากเกินไปนะเจ้านาย”
“ฉันไม่ผิด นอกจากความน่ารักของแก แกมีอะไรบ้างล่ะ?”
กาก้าไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม
“ข้าไม่ได้น่ารัก!”
และในขณะที่ทั้งคู่ทะเลาะกัน ยันโคเข้าหากาก้าจนกระทั่งเขาอยู่ตรงหน้าเขา
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นทายาทแห่งความมืด คากะแฟนท่อม… ใช่ไหม?”
กาก้าตอบกลับด้วยการแสดงออกถึงชัยชนะ
“ฮ่าๆ ในที่สุดก็มีคนที่รู้จักข้า ใช่แล้ว ข้าเป็นทายาทแห่งความมืด… คากะแฟนท่อม”
ยันโคพยักหน้าขณะที่เขาพูดราวกับว่าเขาพีมพัม
“เป็นไปตามที่คาด… ข้าได้ยันมาว่าเจ้าน่ารักอย่างมาก”
“อึก!”
ในขณะเดียวกัน เอียนก็แสดงออกอย่างเต็มความคาดหมายเพราะดูเหมือนว่ายันโคจะรู้เรื่องของกาก้า
“ยันโคมีข้อมูลอะไรที่นายรู้จักเกี่ยวกับคากะแฟนท่อมไหม?”
เมื่อเอียนถาม ยันโคพยักหน้า
“ข้าไม่รู้อะไรมากหรอก แต่ว่าข้าได้อ่านเกี่ยวกับเผ่าของพวกเขาในหนังสือเก่าๆมาก่อน”
“อย่างนั้นหรอ?”
เมื่อเอียนถามกลับ ยันโคพูดต่อ
“ถูกต้อง รูปลักษณ์ของพวกเขานั้นน่ารักอย่างมากและข้าได้ยินมาว่าพวกเขาเป็นทายาทแห่งความมืด พวกเขาจะไม่นอนหลับ”
เอียนหน้าบึ้งทันที
“ใช่ ไม่มีทางที่จะทำให้เขานอนหลับสักนิดเลยหรอ?”
“ทำไมท่านถึงต้องทำเช่นนั้น?”
“ในบรรดาความสามารถของเจ้านั่น มีพลังแฝงที่เรียกว่า ‘แม่มดโลภยามค่ำคืน’”
“…ความสามารถของแม่มดซึ่งเป็นปีศาจแห่งความฝันที่ไม่เข้ากับคากะแฟนท่อมอย่างสมบูรณ์ไปอยู่กับเขาได้ยังไง?”
“เฮ้อ ฉันก็อยากจะถามเหมือนกัน…”
เอียนจ้องไปที่กาก้าและกาก้าหัวเราะเยาะขณะที่เขาบินไปรอบๆเอียน
อย่างไรก็ตามจากนั้น คำที่ไม่คาดคิดออกมาจากปากของยันโค
“เขาเป็นคนที่น่าสนใจเล็กน้อย แต่ความสามารถนี้มันไม่ใช่ความสามารถที่ไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์ครับ ท่านเอียน”
“ห้ะ?”
ยันโคมองไปที่กาก้าขณะที่เขาพูดอีกครั้ง
“มีเพียงท่านที่สามารถปลุกขึ้นมาได้”
“นายหมายความว่าอะไร?”
“คากะแฟนท่อมซึ่งเป็นทายาทแห่งความมืดได้กลายเป็นทายาทแห่งค่ำคืน ถ้ามันตื่นขึ้นมา ทายาทแห่งค่ำคืนจะสามารถนอนหลับได้”
“อ่อ…”
เขาไม่มีความสุขอย่างเหลือเชื่อหรืออะไรแบบนั้น แต่เอียนก็ได้รับการปลอบโยนในแบบของเขา
“เจ้าสามารถปลุกเขาได้ยังไง?”
“ข้าก็ไม่รู้”
เอียนจ้องไปที่กาก้า แต่กาก้าส่ายหัวเช่นกัน
“ข้าไม่รู้เช่นกัน เจ้านาย”
“เฮ้อ…”
เอียนซึ่งแบ่งปันบทสนทนาที่ไม่น่าพอใจกับยันโคและกาก้าเช่นนั้นก็สามารถมาถึงประตูของโซน 100 ได้โดยไม่นานเกินไป
และเอียนซึ่งมาถึงด้านหน้าของประตูก็กลืนน้ำลายขณะที่เขาพูดพึมพำ
“ฉันน่าจะผ่านที่นี่ได้ด้วยอำนาจของปีศาจระดับสูงใช่ไหม…?”
อย่างไรก็ตามก่อนที่เอียนจะเข้าสู่ประตู ยันโคก็ได้ให้การตอบกลับ
“ท่านไม่สามารถผ่านประตูของโซน 100 ได้ แม้ว่าท่านจะเป็นราชาปีศาจหาก ท่านต้องการผ่าน ท่านต้องผ่านการทดสอบ”
เอียนหน้าบึ้งอีกครั้ง
 
* * *
 
“อืมม… คุณกำลังบอกว่าฉันต้องช่วยคุณด้วยเควสต์ที่เรียกว่าการทดสอบของราชาปีศาจหรืออะไรก็ตามใช่ไหม?”
เมื่อฮูนี่ย์ถาม ซีลรอนพยักหน้า
“ถูกต้อง ในบรรดาเงื่อนไขของเควสต์ มีส่วนที่บอกไว้ว่าเราจะต้องรวมผู้เล่นทุกอาชีพไว้ในปาร์ตี้เดียว ดังนั้น…”
ฮูนี่ย์และคาโนเอลได้รับความช่วยเหลือจากผู้เล่นกิลด์ไททั่นรวมถึงอัศวินโชติช่วงซีลรอนและสามารถเคลียร์เควสต์เมืองแห่งความโกรธเกรี้ยวได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ช่วยพวกเขาแบบฟรีๆ
ทันทีที่เควสต์จบลง พวกเขาขอให้ฮูนี่ย์ช่วย
และเขาก็ไม่สามารถเรียกมันว่าเป็นข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวเช่นกัน มันเป็นข้อเสนอที่แม้จากมุมมองของฮูนี่ย์ก็ไม่มีอะไรเลวร้ายเพราะเขาจะได้รับเควสต์ลับฟรี
ฮูนี่ย์ถามอีกครั้ง
“เควสต์ใช้เวลาเท่าไหร่?”
ซีลรอนตอบกลับทันที
“เวลาที่ใช้ในการลองแต่ละครั้งประมาณหนึ่งในสี่ของวันและแม้ว่าคุณจะทำเควสต์ล้มเหลวก็ไม่มีเหตุการณ์ที่คุณจะต้องตายหรืออะไรทำนองนั้น ดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้คุณกังวลในแง่นี้”
“อืมม…”
ฮูนี่ย์ครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง
‘มันไม่ใช่ข้อเสนอที่ไม่ดี แต่… ฉันต้องการพบกับพี่เอียนก่อน… ฉันต้องอยู่กับสัตว์ประหลาดคนนั้นเพื่อที่จะได้ประโยชน์ที่ตกทอดมา’
ขณะที่มองไปยังฮูนี่ยซึ่งกำลังลังเล ซีลรอนพูดเสริมอีกเล็กน้อย
“เราต้องการความช่วยเหลือจากนักเวทย์มนตร์มืดอย่างยิ่ง แม้ว่าจะเป็นกิลด์อันดับที่ 2 ของเซิร์ฟเวอร์ แต่ก็ไม่มีผู้เล่นนักเวทย์มนตร์มืดคนใดที่โดดเด่นเท่าคุณเลย ฮูนี่ย์”
และการโจมตีของซีลรอนนั้นถูกจังหวะ
คนที่อ่อนแอต่อการชมเชยมากเท่ากับฮูนี่ย์นั้นหายาก
“เอาล่ะ ฟังดูดีนะ คุณช่วยพวกเราออกมาเช่นนี้ด้วยการทำเควสต์สาธารณะ ดังนั้นฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงความสามารถของฉัน”
ท่าทางของซีลรอนสดใสขึ้นทันที
“โอ้ ขอบคุณนะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร คุณจะเข้าร่วมกิลด์ไททั่นของเราไหม?”
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ ฮูนี่ย์ก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
“ขอโทษนะ ฉันอยากจะเล่นแบบเดี่ยว ดังนั้น…”
“อะแฮ่ม นั่นน่าผิดหวังเล็กน้อย แต่ฉันเดาว่ามันช่วยไม่ได้”
“ฉันขอโทษนะ”
ซีลรอนซึ่งเลียริมฝีปาก ค่อยๆพูดอีกครั้ง
“เอาล่ะ ก่อนอื่น ฉันจะแชร์เควสต์กับคุณ”
ฮูนี่ย์พยักหน้า
“ครับ แชร์กับผมได้เลย”
เมื่อฮูนี่ย์พูดจบ ข้อความระบบก็โผล่ขึ้นมา
กริ๊ง-
 
 
อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาอ่านข้อความที่มีการแชร์เควสต์กับเขา จู่ๆฮูนี่ย์ก็นึกถึงฝันร้ายของเควสต์ของผู้อมตะตั้งแต่ครั้งที่แล้ว
‘มะ… ไม่ใช่ว่าฉันจะแชร์กับพี่เอียนเหมือนครั้งที่แล้วใช่ไหม?’
และครั้งนี้ก็เช่นกัน เป็นไปตามที่คาด คำที่พูดว่า ‘ไม่ใช่ว่า’ นั้นกลายเป็นจริงโดยไม่ต้องสงสัย