“เรามาถึงถูกที่ใช่ไหมบัลลัม?”
เมื่อฮูนี่ย์พูด อัศวินแห่งความตายบัลลัมก็พยักหน้า
 
 
คนที่เข้ามาในดันเจี้ยนโบราณสถานคนแรกไม่ใช่เอียนหรือชยาครานแต่เป็นฮานจิฮูนี่ย์แทน
ฮูนี่ย์เป็นคนสุดท้ายที่เข้าสู่ทวีปตอนกลาง แต่พลังแห่วความอมตะและบัลลัมผู้รู้ตำแหน่งที่แน่นอนทำให้เป็นไปได้ หากใช้พลังแห่งความอมตะมันเป็นไปได้ที่จะเคลื่อนที่เร็วขึ้นสามเท่าบนพื้นทราย
‘มันคือมงกุฎของโฮลดรีมใช่ไหม?’
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฮูนี่ย์กำลังมองหาคือสิ่งที่แตกต่างจากเอียนและชยาครานหลังจากนั้น
เป้าหมายของฮูนี่ย์คือทำเควสต์ลับให้เสร็จ
และเพื่อที่จะทำเช่นนั้น เขาต้องการ ‘มงกุฎของโฮลดรีม’
อย่างไรก็ตามจากนั้น บัลลัมเดินไปข้างหน้าเมื่อเขาเตือนฮูนี่ย์
 
 
ทันทีที่คำเหล่านั้นจบลง มอนสเตอร์ก็ปรากฏตัวพร้อมกับเสียงแปลกๆต่อหน้าพวกเขา
พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนมัมมี่ปกคลุมด้วยควันสีดำ
ฮูนี่ย์แสดงท่าทางที่แน่วแน่ ขณะที่เขากางคฑาไปข้างหน้า
“หุ่นเชิดของโฮลดรีมที่ถูกลืมหรอ… แกไม่รู้จักเจ้าแห่งความมืดคนใหม่ของแกหรอ??”
ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบใด ฮูนี่ย์ไม่เคยทิ้งความสนใจในบทบาทของเขา
และบัลลัมจ้องไปที่ฮูนี่ย์ด้วยความพึงพอใจ
ดนี่เป็นเพราะจากมุมมองของเขา มันเป็นคำพูดที่งดงาม
ฮูนี่ย์พูดต่อ
“ความแข็งแกร่งแห่งความมืดและพลังแห่งความอมตะ… จงแสดงตัวออกมา!”
เมื่อฮูนี่ย์ผู้ขะมักเขม้นที่จะเปล่งคำพูดออกมาจากปากของเขาซึ่งไม่จำเป็นจริงๆเลย เหวี่ยงคฑาไปรอบๆ นักรบโครงกระดูกจำนวนมากปรากฏขึ้นจากพื้นดิน
แกร๊ก- แกร๊ก-!
Keu-haeeel-.
พร้อมกับการประมาณคร่าวๆของนักรบโครงกระดูกที่ดูเหมือนว่าจะเป็นจำนวนมากและประมาณครึ่งหนึ่งเป็นนักเวทโครงกระดูก
ยิ่งไปกว่านั้นฮานจิฮูนี่ย์ซึ่งได้เรียกอัศวินแห่งความตายอีกสองคนที่มีเลเวลมากกว่า 130 กางคฑาของเขาไปทางด้านหน้าด้วยท่าทางพึงพอใจ
“ลงโทษคนนอกรีตผู้หยิ่งผยองทั้งหมด!”
และเช่นนั้น การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น
เลเวลของมอนสเตอร์ที่เรียกว่า ‘หุ่นเชิดของโฮลดรีมที่ถูกลืม’ นั้นมากกว่า 150 และมีมากกว่าสิบตัว
อย่างไรก็ตามกองทัพแห่งความมืดของฮูนี่ย์นั้นแข็งแกร่งและเขาสามารถฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดได้โดยไม่ได้รับความเสียหายมากมาย
ฮูนี่ย์จ้องไปที่ไอเทมพลังแห่งความอมตะเล็กน้อย ในขณะที่เขาจุดประกายความต้องการของเขาอีกครั้ง
‘ฉันต้องประสบความสำเร็จในการทำเควสต์นี้ให้จงได้ ถ้าฉันต้องการสร้างพลังแต่เพียงผู้เดียวของฉัน…’
ปัจจุบันฮูนี่ยอยู่ที่เลเวล 129
แม้จะพิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่านักเวทมืดมีอัตราการเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังอยู่ในเลเวลสูงที่สามารถถกเถียงกันว่าเป็นอันดับแรกหรือที่สองของเซิร์ฟเวอร์ในบรรดานักเวทมืด
อย่างไรก็ตามแม้จะมีพลังของอมนุษย์ที่ฮูนี่ย์อัญเชิญเป็นเลเวลที่นักเวทมืดในเลเวลนี้ไม่สามารถอัญเชิญได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่ว่าเขาสามารถอัญเชิญอัศวินแห่งความมืดสองตัวมาได้ ต้องขอบคุณพลังแห่งความอมตะที่เติมเวทมนต์มืดของเขาอยู่ตลอดเวลา
Bang- Ba-bang-!
และอัศวินแห่งความตายบัลลัมดูแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากอัศวินแห่งความตายสองตัวที่ ฮูนี่ย์เรียก
บัลลัมซึ่งอยู่ใกล้กับเลเวล 170 เผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนได้อย่างง่ายดาย
“ดูเหมือนว่าเราจะเส็จแล้วนะ”
 
 
“ถ้างั้นเราไปข้างในกันเลยมั้ย?”
อย่างไรก็ตามจากนั้นบัลลัมขวางฮูนี่ย์ที่พูดจบและเดินเข้าไปข้างใน
 
 
“หืมม…?”
เมื่อเหตุการณ์ไม่คาดคิด ฮูนี่ย์ครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง
‘อาจมีโบราณวัตถุมากมายจากมงกุฎของโฮลดรีมในซากปรักหักพัง…’
เขาไม่รู้ว่าจะมีสิ่งของประเภทใด แต่เป็นความคิดที่แน่นอนของมนุษย์ที่ไม่ต้องการแบ่งปันโบราณวัตถุแม้แต่ชิ้นเดียว
‘และพวกเขาบอกว่าไม่มีการลงโทษในทวีปกลางในการ PK ใช่ไหม?’
ยิ่งไปกว่านั้นถ้ามันเป็นสถานการณ์ที่มันไม่สำคัญเลยถ้า ‘ใครบางคน’ ที่เข้ามาในดันเจี้ยนนั้นเป็นผู้เล่นหรือ NPC …
ฮูนี่ย์เบะปาก
“บัลลัม”
 
 
“เราไม่มีทางเลือก มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจ แต่ถ้าเพื่อการกระทำที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ดูเหมือนว่าเราจะต้องฆ่าพวกเขา”
ฮูนี่ย์จริงจังเมื่อเขาหันหลังกลับและตามคำพูดของเขา บัลลัมพยักหน้าเมื่อเห็นด้วย
 
 
ฮูนี่ย์หันกลับมาในขณะที่เขาเตรียมที่จะเผชิญหน้ากับแขกที่ไม่น่าพอใจและบัลลัมก็ดึงดาบของเขาออกมา
และหลังจากนั้นไม่นาน ฮูนี่ย์ที่พบกับหน้าตาที่คุ้นเคยแสดงสีหน้างุนงง
“แก แกมัน…?”
แน่นอน ‘ใบหน้าที่คุ้นเคย’ นั้นคือเอียน
“เฮ้ย ดูสินี่ใคร ว่าไงเด็กน้อนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ?”
ณ ตอนนั้น ฮูนี่ย์ที่จำได้ถึงฝันร้ายที่ลานประลองลีกหน้าใหม่ได้กำหมัดแน่น
มันเป็นการเผชิญหน้าที่ไม่คาดคิด แต่ ฮูนี่ย์ก็ตะโกนด้วยความดีใจแทน
‘นี่เป็นโอกาสที่พระเจ้าจะได้แก้แค้นในครั้งนั้น! เพื่อพบไอเวรนี่ในโซน PK!’
“นี่มันเยี่ยมมากเอียน! ฉันไม่รู้เลยว่าฉันจะได้พบแกที่นี่ แต่เนื่องจากสถานการณ์เป็นเช่นนี้อย่างไรก็ตามฉันจะตอบแทนความอัปยศจากครั้งที่แล้ว!”
“…”
เมื่อฮูนี่ย์พูดยาวเหยียด เอียนก็ไม่มีอะไรจะพูด
และไคซาร์ที่เข้ามาที่หลังได้ถามเอียน
“ไอเด็กแปลกๆนั่นนายรู้จัดด้วยหรอ?”
เอียนพยักหน้า
“ใช่ นั่นเป็นบางคนที่ฉันรู้จัก แต่…”
เอียนเดินไปข้างหน้าเมื่อเขาพูดกับฮูนี่ย์
“ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอกใช่ไหม?”
ฮูนี่ไม่ยอมแพ้และกลับมาพร้อมกับการกลับมา
“ไอขี้ขลาด! ฉันไม่ได้เลวแบบแก!”
จากนั้นฮูนี่ย์ยกคฑาขึ้นเมื่อเขาตะโกน
“กำจัดพวกมันทั้งหมด!”
เอียนไม่คิดว่าฮูนี่ย์จะเสี่ยงต่อการถูกโจมตีโดยไม่มีเหตุผล แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ชอบที่จะยืนเฉยๆและโดนโจมตี
เอียนรีบถอยกลับอย่างรวดเร็วขณะที่เขาให้ดุกแดอยู่ข้างหน้าและเริ่มโจมตีโต้กลับ
“ดุ๊กเด หลุมอเวจี!”
Kuoooh-!
กระแสอากาศที่ไหลผ่านแขนขวาของดุกแดและพุ่งออกมา
และในไม่ช้าเอียนก็หยุด ไคซาร์ซึ่งกำลังจะพุ่งไปหาฮูนี่ย์
“ไคซาร์รอสักครู่”
“ทำไมล่ะ?”
“ฮูนี่ย์น่ะ อย่าฆ่าเขา”
“…?”
เอียนยิ้ม
“มีสิ่งที่ฉันต้องเอามาจากเขา”
 
* * *
 
15 นาทีต่อมา
“เด็กน้อยฮูนี่ย์ ฉันเข้าใจที่นายมีความสุขที่เจอฉัน แต่ทำไมต้องมายุ่งกับพี่ล่ะห้ะ?”
เอียนเดินไปด้วยก้าวใหญ่ๆที่ ฮูนี่ย์ผู้ซึ่งแสดงออกอย่างไม่พอใจในขณะที่เขาถูกรายล้อมไปด้วยอัศวินแห่งอาณาจักรและสัตว์เลี้ยงของเอียน
“ยะ อย่าเข้ามาใกล้นะ!”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ?”
เอียนซึ่งเดินเข้ามาหาฮูนี่ย์ด้วยท่าทางที่มีเลศนัยทันใดนั้นก็ยกคฑาขึ้น
“ฉันคิดว่าถ้านายได้รับการโจมตีอีกสักครั้ง จากนั้นนายก็จะตาย”
ขณะมองไปที่เอียนที่ขู่เขา ดวงตาทั้งสองของฮูนี่ย์สั่นคลอน
“อ๊า ไม่นะ… อย่าทำอย่างนั้น!”
มีเหตุผลที่แตกต่างว่าทำไมฮูนี่ย์จึงตัดสินใจ (?) แบบนี้
นี่เป็นเพราะช่วงเวลาที่ฮูนี่ย์เสียชีวิตในขณะดำเนินเควสต์ลับ เขาจะต้องกลับไปอย่างล้มเหลว
แน่นอนว่าบทลงโทษสำหรับการตายนั้นค่อนข้างมาก แต่ถ้ามันเป็นสถานการณ์ที่มันจะจบลงด้วยแค่ความตายเขาจะไม่กลัวอย่างนี้
‘มันเป็นเควสต์ที่ฉันทำงานอย่างหนักกว่าจะได้รับมา!’
ความจริงที่ว่าฮูนี่ย์ไม่แม้แต่จินตนาการในความฝันของเขาว่าเขาจะสามารถเอาชนะเอียนได้อย่างง่ายดาย
เอียนเองก็แข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดไว้ แต่นักดาบที่มีผมสีขาวซึ่งถือดาบใหญ่สีดำที่เก่งกาจนั้นเป็นหายนะอย่างแท้จริง
แม้แต่บัลลัมผู้ที่เขาไว้วางใจในนั้นก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างไร้ประโยชน์โดยนักดาบที่มีผมสีขาว
‘สำหรับบัลลัมที่มีเลเวลมากกว่า 170 ต้องรับความทุกข์ทรมานในทันที…’
สูญสลายไปกับพื้น ฮูนี่ย์ถอนหายใจอย่างแรง ขณะที่เขามองไปที่แถบพลังชีวิตของเขาที่กระพริบ
“เฮ้อ…”
และแอบเห็นว่าฮูนี่ย์แสดงท่าทางยินยอม เอียนเริ่มยื่นข้อเสนอ
“เฮ้ ฉันควรปล่อยนายไปดีไหม?”
“…!”
ตามข้อเสนอที่ดึงดูดของเอียน ฮูนี่ย์ก็สะดุ้งทันที
‘เขาพูดว่าฉันควรปล่อยนายไปดีไหม… ช่างน่าขายหน้าจริงๆ!’
อย่างไรก็ตาม มันมากเกินไปสำหรับเขาที่จะสูญเสียโดยความตายในขณะนี้ที่จะยืนหยัดในความภาคภูมิใจ
ฮูนี่ย์เศร้าเล็กน้อย แต่เขาก็แยกความภาคภูมิใจออกมาเล็กน้อยและถามเอียน
“นั่นคือเงื่อนไขใช่ไหม?”
เมื่อมีคำถามตอบกลับ เอียนยิ้มเมื่อเขาพยักหน้า
“ฉลาดดีนิ แน่นอน มันคือเงื่อนไข”
เอียนผู้พักหายใจได้พูดต่อ
“อย่างแรก นายต้องเข้ามาในปาร์ตี้ของพวกเรา”
ถ้าเขาเข้าร่วมปาร์ตี้ รางวัลบัฟผู้ค้นพบดันเจี้ยนครั้งแรกจะกลายเป็นแบ่งปันกัน
เพราะฮูนี่ย์รู้ว่าการแสดงออกของเอียนหมายถึงอะไร เขาจึงพยักหน้าอย่างอ่อนโยน
มาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่เขาจะเสีย
“แล้ว?”
เอียนพูดต่อ
“โบราณวัตถุทั้งหมดที่ปรากฏในดันเจี้ยน รวมถึงจอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีมต้องเป็นของฉัน”
เมื่อคำพูดเหล่านั้น ฮูนี่ย์สั่นเล็กน้อย
“ฉันไม่ทำอย่างนั้น”
นี่เป็นเพราะถ้าเขาไม่สามารถได้รับมงกุฎของโฮลดรีมก็ไม่มีประเด็นที่จะมีชีวิตรอดและช่วยเหลือพวกเขาในดันเจี้ยน
เอียนแสดงอาการงุนงง
“ทำไมล่ะ? นอกจากนายจะไม่ตายแล้วนายยังจะได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากอย่างไม่น่าเชื่อถ้านายมาปาร์ตี้กับเรา แม้แต่นายก็ไม่สามารถทำได้มากขนาดนั้นใช่ไหมล่ะ?”
ฮูนี่ย์พูดต่อดัวยท่าทางใจเสาะ
“มงกุฎของโฮลดรีม ให้ฉันแค่นั้นพอ”
เมื่อฮูนี่ย์พูด ทั้งสองตาของเอียนเปล่งประกาย
ในขณะที่มองฮูนี่ย์ผู้ชี้ให้เห็นโบราณวัตถุที่เขาไม่รู้ว่ามีอยู่ด้วยซ้ำ เอียนก็พยักหน้า
‘อย่างที่คาดไว้ ชายคนนี้เขารู้ข้อมูลเกี่ยวกับดันเจี้ยนนี้’
เอียนซึ่งคิดว่าเขาทำงานได้ดีปล่อยให้ฮูนี่มีชีวิตรอด เปิดตาทั้งสองข้างของเขาอย่างรุนแรง
“ทำไมนายถึงต้องการมัน?”
ฮูนี่ย์พูดจากใจจริง
“ฉันต้องการมันเพื่อเควสต์ของฉัน ถ้านายให้ฉัน ฉันจะให้สิ่งที่เหลือทั้งหมดเลย”
เอียนตอบด้วยท่าทางไม่แยแส
“ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง?”
อย่างไรก็ตามถึงแม้ฮูนี่ย์จะไม่ยอมแพ้มากกว่านั้น เขาก็ตอบโดยไม่ยอมแพ้
“ถ้าฉันโลภมากไปกว่านั้นนายก็สามารถฆ่าฉันได้ใช่ไหมล่ะ? นายจะยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้เมื่อฉันเอาไอเทมไปและถือมันไปรอบๆดีไหมล่ะ?”
“นั่นไม่จริง…”
เอียนที่ครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้า
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นหาจอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีมของพวกเราก่อนและร่วมมือกันในการค้นหาโบราณวัตถุอื่นๆรวมถึงมงกุฎ จากนั้นฉันจะช่วยนายค้นหามงกุฎของนายด้วย”
เพราะไม่มีทางเลือกมาก เขาเกาหลังหัวของเขา ฮูนี่ย์ถอนหายใจออกมาขณะที่เขาพยักหน้าอย่างช้าๆ
“เฮ้อ… เอาล่ะ เข้าใจแล้ว”
 
* * *
 
ในขณะเดียวกันภาคตะวันออกของทวีปกลาง
การเดินทางของกิลด์ไททั่นที่ประสบความสำเร็จในการฆ่ามอนสเตอร์ที่ท่วมท้นด้วยความเร็วสูงและไปยังทวีปกลางกำลังประสบปัญหาในการค้นหาโบราณสถานอย่างง่ายดาย
“ไม่นะ โบราณสถานอยู่ที่ไหนกันแน่?”
ซีลรอนซึ่งฆ่าพระและมัมมี่ที่เสียชีวิตไปแล้ว บ่นกับเอมิลี่ซึ่งกำลังร่ายเวทมนตร์อยู่ข้างๆเขา
“ถ้าฉันรู้ นายคิดว่าฉันจะเป็นแบบนี้ไหมล่ะ?”
ในความรู้สึกเพราะพวกเขาได้เข้าสู่ทวีปกลางอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่มีการเตรียมการอย่างละเอียด ไม่ว่ากิลด์ไททั่นจะมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด พลังชีวิตของพวกเขาก็หมดสิ้นไปตามกาลเวลา
การปลอบใจเพียงอย่างเดียวอาจเป็นค่าประสบการณ์จำนวนมากที่ไม่สามารถเทียบได้กับพื้นที่ล่าอื่นๆ
และสินค้า ‘คะแนนพิเศษ’ ที่พวกเขายังไม่รู้ก็ทำให้พวกเขาสบายใจ
“มันน่าจะอยู่แถวๆนี้สักที่หนึ่ง ทุกคนเข้มแข็งไว้อีกนิดนะ”
ชยาครานผู้ให้กำลังใจสมาชิกกิลด์ของเขา เริ่มฆ่ามอนสเตอร์ข้างหน้า
Bang-ba-ba-bang-!
ได้ยินเสียงระเบิดขนาดใหญ่ที่ทำจากสามโคลนนิ่งกลางอากาศ
และคลื่นพลังงานที่เหลือเชื่อที่เกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่งกระจัดกระจายไปด้านหน้า
Chwa-ra-rak-.
เอมิลี่ที่เห็นอย่างนั้นก็ได้ส่ายหน้า
“ดูเหมือนว่าชยาครานจะแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว”
ซีลรอนพยักหน้าเช่นกัน
“ฉันคิดว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมแน่นอน เขาได้ไอเทมใหม่ๆหรือบางอย่างแล้ว?”
ในขณะที่แบ่งปันการสนทนาเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ มันก็เป็นในขณะที่พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์
สมาชิกกิลด์ไททั่นที่อยู่ด้านหลังตะโกนไปหาซีลรอน
“ซีลรอน ตรงนั้นมีบางสิ่งด้วย!”
เมื่อได้ยินเสียงนั้นสายตาของทุกคนรวมถึงซีลรอนหันไปทางทิศทางที่พวกเขาชี้ไป
และเอมิลี่ที่เห็นอย่างนั้น ตะโกนด้วยเสียงแห่งความสุข
“ชยาคราน ดูเหมือนว่าเราจะเจอโบราณสถานแล้ว!”
ยอดแหลมสูงที่ยิงกลางทะเลทรายรวมถึงโครงสร้างที่ส่องประกายซึ่งล้อมรอบมัน…
อย่างไรก็ตาม ชยาครานผู้เห็นอย่างนั้นก็ได้ส่ายหน้า
“ไม่เอมิลี่ นั่นไม่ใช่โบราณสถาน”
“ห้ะ?”
อย่างไรก็ตามแตกต่างจากการแสดงออกของความผิดหวังของเอมิลี่, ชยาคาานแสดงออกอย่างตื่นเต้น
‘ถ้าข้อมูลที่ฉันมีอยู่ถูกต้อง นั่นคือหอคอยแห่งสงคราม เนื่องจากสถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไป แทนที่จะเป็นจอกศักดิ์สิทธิ์…!’