อย่างไรก็ตามทันใดนั้นพื้นที่เพาะพันธุ์อันแสนสงบในเมืองโลตัสก็ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด
“ฮาริน ฉันเสร็จแล้ว!”
ในจังหวะที่บุ๊กค์ได้ยินเสียงนั้นมันก็รีบกินมีตบอลตรงหน้าไปทั้งลูกในคราเดียว
Bboo-Bbook-
และเพื่อที่จะไม่ให้จินซุงสนใจ ฮารินรีบลุกขึ้นยืนทันที
“โอ้ จินซุงนายมาแล้วหรอ?”
เธอยิ้มอย่างสดใสเข้าหาเอียน
ถึงกระนั้นแม้เธอจะพยายามแล้ว เอียนก็หันไปสนใจอย่างอื่นแทน
“บุ๊กค์”
เอียนพูดด้วยเสียงต่ำ
บุ๊กค์ที่กำลังเคี้ยวมีตบอลในปากของมันอยู่ก็ถึงกับตัวแข็งทื่อราวกับน้ำแข็ง
เอียนค่อยๆเข้าไปหาบุ๊กค์
“แกไม่คิดจะตอบฉันงั้นหรอ? บุ๊กค์?”
ไม่ใช่ว่าบุ๊กค์ไม่ตอบ แต่มันตอบไม่ได้เพราะว่ามีตบอลยังคงอยู่ในปากของมันอยู่
บุ๊กค์พยายามที่จะกลืนมีตบอลในปากของมันลงไปทั้งลูกก่อนที่เอียนจะจับมันได้
อย่างไรก็ตามมันกินมีตบอลเข้าไปห้าลูกในครั้งเดียวมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำแบบนั้นเลย
“บุ๊กค์แกกินข้าวเที่ยงแล้วใช่มั้ย?”
ราวกับว่าบุ๊กค์มันได้ยินเสียงของยมทูตมันหลับตาปี๋
เสียงของเอียนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ บุ๊กค์ยิ่งกระวนกระวายมากขึ้นไปอีก
และเอียนก็ยืนด้านหลังของมัน บุ๊กค์ก็ใช้ได้ที่พึ่งสุดท้ายของมัน
Bbook-!
มันพยายามที่จะหลบเข้าไปในกระดอง
แต่เพราะว่ามีตบอลห้าลูกที่อยู่ในปากของมันจึงทำให้มันหดเข้าไปในกระดองไม่ได้
เอียนเมื่อเห็นเช่นนั้นแล้วก็ยิ้มออกมา
“แกพยายามจะทำอะไรน่ะเพื่อน”
หลังจากเข้าหาบุ๊กค์แล้ว เขาก็ยกกระดองของมันขึ้นมาและเขย่ามันโดยไม่สงสารแม้แต่น้อย
“อะไรที่อยู่ในปากแกกันแน่? แกคงไม่มีทางที่จะกินทุกอย่างแล้วไม่เหลือให้พี่คนนี้เลยใช่มั้ย บุ๊กค์?”
บุ๊กค์รู้สึกว่ามีตบอลที่อยู่ในปากของมันพร้อมจะหล่นออกจากปากทุกเมื่อ แต่มันก็พยายามที่จะกลืนมันลงไปอยู่ดี
เพราะว่าถ้าเขากลืนมันลงไปทั้งหมด เขาก็หวังว่าเอียนจะปล่อยมันไปเพราะไม่มีหลักฐาน
แต่ทันใดนั้น
สถานการณ์ที่อยู่นอกเหนือการคาดเดาของบุ๊กค์ก็เกิดขึ้น
เอียนวางบุ๊กค์ลง
และคำที่ออกจากปากของเอียนมันก็ทำให้บุ๊กค์ถึงกับตกอยู่ในความสิ้นหวัง
“หืม บุ๊กค์ฉันคิดว่าน้ำหนักของแกขึ้นจากปกติประมาณ200กรัม แสดงว่าแกจะต้องกินมัตบอลไปมากกว่า5ลูกแน่นอน”
ราวกับเขารู้จำนวนจริงๆของมัน เขาคำนวนได้เป๊ะมาก
จากนั้นบุ๊กค์ที่ตกใจก็เผลอทำมีตบอลหล่นออกจากปากโดยไม่รู้ตัว
Bboo-Kkook- .
ตั้งแต่ที่มันติดตามเอียนและออกมาดูโลกภายนอก บุ๊กค์เคยเห็นความสามารถมากมายของเขาแต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่มันรู้สึกว่าเอียนมีความสามารถที่น่าพิศวงไปมากกว่านี้อีกแล้ว
แม้แต่ฮารินก็ตกใจขณะที่จ้องมองไปยังเขา ด้วยความสามารถ ‘เหนือมนุษย์’ ของเอียน
แน่นอนว่าเอียนแค่ประเมินคร่าวๆเท่านั้น
“บุ๊กค์”
เมื่อเอียนเรียกบุ๊กค์ บุ๊กค์ก็กลืนมีตบอลลงไปทั้งหมดก่อนที่มันจะรู้ตัวและตอบด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
Bbook…
เอียนพูดต่อ
“ในเมื่อแกกินมีตบอลไปเกิน5ลูก ดังนั้นแกจะโดนตัดโควต้ามีตบอลของแกในแต่ละมื้อของแกไปเป็นเวลาห้าวัน”
การตัดสินใจอันเลือดเย็นและไร้หัวใจของเอียน มันทำให้ตาทั้งสองของบุ๊กค์เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
Bboo-Bbook!
บุ๊กค์พยายามที่จะเถียงกับเอียน แต่เอียนนั้นเลือดเย็นกว่าที่คิด
“ถ้าหากแกไม่ฟังฉัน ฉันจะลดจำนวนมีตบอลของแกในทุกๆครั้ง”
เมื่อได้ยินคำขู่นั้นบุ๊กค์ก็คอตกด้วยความจำใจยอมรับ
Bbookbbook .
บุ๊กค์หดหู่ลงทันที
มันเสียใจที่มันไม่ยอมลิ้มรสมีตบอลให้ดีและรีบๆกินมันเข้าไปให้หมดให้เร็วที่สุดเท่านั้น
ถ้าหากมันรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้มันจะกินมีตบอลแค่สองลูกและลิ้มรสมันให้เต็มที่ดีกว่า
ถ้าหากเป็นแบบนั้นมันก็คงจะกลายเป็นมื้อเที่ยงที่ดี
เอียนเมื่อสั่งสอนบุ๊กค์อย่างทุกครั้งแล้วก็หันหน้าไปหาฮาริน
“วันนี้จะไปที่ไหนฮาริน?”
“เอ๊ะ..เอ่อ? แปปนึงนะ!”
ฮารินที่กำลังมองไปที่บุ๊กค์และเอียนอย่างสับสนก็ตกใจเมื่อเอียนเรียกเธอ
เพราะว่าเธอถึงกับสมองตื้อขึ้นมาทันทีจนถึงเมื่อครู่นี้
หลังจากคิดสักครู่หนึ่ง ฮารินก็ตอบ
“อืม…วันนี้ไปที่หุบเขานอร์แมน”
“หุบเขานอร์แมน?”
“ใช่แล้ว!”
จริงๆแล้วเหตุผลที่ฮารินรอเอียนอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าวันนี้เอียนมีหน้าที่พาฮารินไปรวบรวมวัตถุดิบ
ฮารินเลือกหุบเขานอร์แมนที่มีวัตถุดิบมากมายที่เธอต้องการและเส้นทางมันค่อนข้างไกล
มันเป็นเพราะว่าเธอมั่นใจว่าเธอจะได้ใช้เวลากับเอียนมากที่สุด
หลังจากคิดครู่หนึ่งเอียนก็พูด
“ฮารินถ้าจะไปที่นั่นงั้นไปที่ที่ราบสูงฟอลาสดีกว่ามั้ย? มันไม่มีวัตถุดิบที่อยากได้งั้นหรอ?”
“ที่ราบสูงฟอลาสมันอยู่ที่ไหนงั้นหรอ?”
“ที่ราบสูงมันเลยหุบเขานอร์แมนไปนิดหน่อยแต่มันก็เป็นที่ที่เธอยังไม่เคยไป มอนสเตอร์โดยเฉลี่ยแล้วจะอยู่ที่เลเวล120”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นฮารินก็ตอบกลับด้วยความกังวล
“ห้ะ? มันจะดีหรอที่จะไปที่ที่อันตรายแบบนั้น?”
เอียนพยักหน้า
“แน่นอนว่าไม่เป็นไร ที่นั่นเลเวลมันค่อนข้างสูงแต่จำนวนมอนสเตอร์มันค่อนข้างน้อยดังนั้นมันจึงไม่มีปัญหาอะไรที่ฉันจะคอยปกป้องเธอ”
ฮารินก็รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินคำว่า ‘ปกป้อง’ เธอก็ไม่คิดอะไรอื่นอีกและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ได้สิ! ไปที่นั่นกัน!”
ตอนนี้ฮารินอยู่ที่เลเวลประมาณ90
เธอสามารถตายได้ทันทีถ้าหากถูกโจมตีด้วยมอนสเตอร์เลเวล120 แต่แม้ว่าเธอจะคิดถึงเรื่องนั้นเธอก็ยังยิ้ไม่หุบอยู่ดี
“เธอไปตอนนี้ได้เลยมั้ย?”
ฮารินพยักหน้าโดยไม่ลังเล
“แน่นอน!”
การเดทอันสุดแสนจะอันตรายของทั้งสองก็ได้เริ่มต้นขึ้น
 
* * *
 
YouCast เว็บไซต์อัพโหลดวิดีโอที่โด่งดังและใหญ่ที่สุดในโลก
ในYouCastก็มีวิดีโอหลากหลายประเภทเด้งขึ้นมาแต่ในหมู่พวกนั้นวิดีโอที่ได้รับการอัพโหลดมากที่สุดก็เป็นวิดีโอของเกม ‘ไคลัน’
เพราะว่าไคลันกำลังจะครบรอบหนึ่งปีหลังจากเปิดตัวออกมา ข่าวนี้มันก็ได้กระจายออกไปทั่วโลกและกลายเป็นกระแสที่ใครๆก็ต้องรู้
แม้กระทั่งในอเมริกาใต้ที่เป็นเซิฟเวอร์ล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวไป ไคลันก็กลายเป็นเกมที่ถูกอัพโหลดมากกว่า50%อีก มันจึงเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก
“หืม…หลังๆมานี้มันไม่มีแหล่งข้อมูลดีๆบ้างเลยงั้นหรอ?”
โซจิน ชื่อของผู้อัพโหลดในYouCast ผู้เป็นฟรีแลนส์ที่ปกติแล้วจะเป็นนักตัดต่อวิดีโอและCGมืออาชีพ
อย่างไรก็ตามตั้งแต่ที่ไคลันเปิดตัวขึ้นมาเธอก็กลายเป็นมืออาชีพในการตัดต่อวิดีโอของไคลันและอัพโหลดพวกมันลงในYouCast และวิดีโอที่เธอได้ทำนั้นก็โด่งดังเป็นอย่างมาก จึงทำให้เธอเลือกที่จะเปลี่ยนอาชีพของเธอมาเป็นคนอัพโหลดวิดีโอลงYouCastแทน
แน่นอนว่าในหมู่เกมนั้นเธอเชี่ยวชาญในหมวดของไคลัน
“ฉันคิดว่าฉันจะสามารถสร้างเงินได้จากสงครามดินแดนของกิลด์ใหญ่ๆในเดือนนี้แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีอะไรที่ฉันคาดหวังเอาไว้เลย”
หลังจากที่ได้รับข้อมูลมาว่าการป้องกันของกิลด์ยักษ์ใหญ่ทั้งหมดจะหมดลงพร้อมกันทั้งหมด โซจินก็หวังไว้อย่างมากว่าเธอจะได้ตัดต่อวิดีโอพวกนั้นและอัพโหลดพวกมัน
และเธอก็มีสัญญาพิเศษกับกิลด์วาเลี้ยน (Valiant ผู้กล้า) ที่เป็นกิลด์อันดับ5 เธอก็หวังว่าจะได้รับวิดีโอดีๆจากสงครามกิลด์วาเลี้ยน
และคราแรกนั้นเธอหวังไว้มากกับเรื่องพวกนี้เพราะว่ากิลด์ใหญ่ๆต้องโจมตีกันเองแน่ๆ เธอก็หวังจะได้วิดีโอดีๆมาบ้างและเธอก็จะได้สร้างมูลค่าให้แก่วิดีโอเหล่านั้น
แต่กระนั้นหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปมันก็ยังคงเป็นเหมือนก่อนหน้าที่การป้องกันจะหมดลง กิลด์ทั้งหมดยังคงเงียบ
โดยเฉพาะการต่อสู้ของกิลด์ใหญ่ที่น้อยครั้งที่จะเกิดขึ้น และโซจินก็ต้องการมันมาก
เพราะว่านอกจากพลังที่ต่างกันแล้วมันก็เป็นผลมาจากสงครามดินแดนที่เกิดขึ้นในหลายวันมานี้ที่มันจะเป็นการยากสำหรับกิลด์โจมตีที่จะชนะกิลด์ฝ่ายป้องกันได้
นั่นจึงทำให้เธอหมดความกระตือรือร้น เธอหวังกับมันน้อยลงและพยายามหาวิดีโอประเภทอื่นแทน
“มันไม่มีแหล่งอื่นเลยที่พอจะทำให้มันกลายเป็นประเด็นขึ้นมาได้…”
แต่ทันใดนั้น
ขณะทืี่หาวิดีโอด้วยคีย์เวิร์ด ‘สงครามดินแดน’ ก็มีบางสิ่งเตะตาเธอ
 
สงครามดินแดนของกิลด์ระดับไดม่อนในไคลัน (โลตัส vs โพราริส) อันแสนจะบ้าคลั่ง (1VS30)เมื่อสองวันก่อน ตำนวนคนดู 58,291 คน เป็นเรื่องราวอันบ้าคลั่งของซัมมอนเนอร์ที่ชื่อว่า ‘เอียน’ ของกิลด์โลตัสผู้ที่ครองตำแหน่งอันดับสูงของดันเจี้ยนฟอลันเลเวล100เอาไว้ มันเป็นกล้องส่วนตัวที่ถ่ายจากสมรภูมิผู้กล้า ดูให้สนุกนะครับ ^^
 
โซจินเมื่อได้อ่านข้อความที่ขึ้นมาบนหน้าจอเธอแล้วก็บ่นกับตัวเองด้วยความตกตะลึง
“สงครามดินแดนระดับไดม่อน พวกเขาสู้กันแบบ1ต่อ30? ถ้าหากพวกเขาชนะ30คนได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่ใช่ว่าผู้เล่นคนนั้นจะอยู่เลเวลประมาณ130แล้วฆ่าผู้เล่นเลเวลประมาณ80งั้นหรอ?”
แต่เมื่อเธอเห็นว่ามันบอกถึง ‘ซัมมอนเนอร์’ เธอก็กลายเป็นขมวดคิ้วทันที
เพราะว่าถ้าหากเป็นซัมมอนเนอร์ที่เธอรู้จักแล้วละก็ไม่ต้องพูดถึงเลเวล130เลย แค่เลเวล100ก็มีน้อยคนที่จะไปถึงได้
‘มันจะต้องวิดีโอที่สู้กับพวกผู้เล่นใหม่เลเวลต่ำกว่า50แน่ๆ หลังๆมากนี้ทุกอย่างมันก็กลายเป็นเรื่องบ้าไปหมดแล้ว”
แต่กระนั้นมันก็สักพักนึงแล้วที่ไม่มีอะไรมาเตะตาเธอ เธอจึงไม่สามารถข้ามมันไปได้
‘งั้นในเมื่อฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ลองเข้าไปดูกันหน่อยดีมั้ย?’
เธอไม่ได้หวังว่ามันจะเป็นวิดีโอที่ดีอะไรแต่ส่วนที่สำคัญก็คือ1ต่อ30ที่น่าสนใจมาก
“โอ้-โห?”
คุณภาพของวิดีโอและท่าทางก็คงจะดีที่สุดเท่าที่คนทั่วไปจากพื้นที่ผู้ชมสามารถถ่ายมาได้แล้ว
อย่างไรก็ตามเมื่อวิดีโอได้เริ่มขึ้นดวงตาทั้งสองของโซจินที่กำลังดูผู้เล่นของทั้งสองฝั่งอยู่ก็ถึงกับเบิกโพลง
“ห้ะ? เลเวลของฝ่ายที่มีสามสิบคนมากกว่า90ทั้งหมด”
มีเพียงผู้เล่นไม่กี่คนที่เปิดให้เห็นเลเวลได้ ผู้เล่นคนอื่นก็ดูจะไม่ใช่ผู้เล่นระดับมือใหม่กันหมด
เมื่อเห็นความน่าตื่นเต้นแล้วเธอก็เริ่มที่จะจดจ่อกับวิดีโอมากยิ่งกว่าเดิม
‘บ้าอะไรเนี่ย? พวกเขาจะสามารถชนะได้ด้วยพลังต่อสู้อย่างเดียวเลยงั้นหรอ?’
เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ซัมมอนเนอร์ที่ยืนอยู่คนเดียวก็เริ่มที่จะอัญเชิญมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนสัตว์เลี้ยงของเขาออกมา
และตาของโซจินก็เบิกโพลงอีกครั้งเมื่อได้เห็นแต่ละตัว
เพราะว่าพวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก แต่มอนสเตอร์ที่ดูเหมือนเสือขาวมีลายสีแดงนั้นเป็นเพียงตัวเดียวที่เธอรู้จัก
‘นั่น…อย่างบอกนะว่ามันคือฮัลลิคาน?’
ฮัลลิคานมอนสเตอร์ระดับที่มีระดับHeroicที่ผู้เล่นระดับสูงสามารถฆ่ามันได้ด้วยความยากลำบากในทวีปเหนือ
ยิ่งไปกว่านั้นเธอจำได้ว่าเห็นวิดีโอที่พวกเขาได้รับพลังทำลายอันมหาศาลและโชคดีที่เคลียร์มันได้สำเร็จ มันจึงค่อนข้างมีเหตุผลมากพอที่จะทำให้เธอตกใจ
ดูเหมือนมันจะมีขนาดเล็กกว่าฮัลลิคานที่เป็นมอนสเตอร์ระดับบอสเล็กน้อย แต่รูปร่างภายนอกมันก็ยังเป็นฮัลลิคานอยู่ดี
‘นี่มันบ้าไปแล้ว! เขาไปได้มอนสเตอร์ระดับHeroicเลเวลมากกว่า150มากได้ยังไง? การที่จะจับมันได้มันเป็นไปไม่ได้เลย…’
แต่ไม่ว่าเธอจะสงสัยเท่าไหร่มันก็ไม่มีทางที่เธอจะหาเหตุผลมาได้ เธอจึงเลิกคิดเรื่องนั้นก่อนและเริ่มที่จะจดจ่อกับวิดีโอ
และในวิดีโอการฆ่าล้างฝ่ายเดียวของเอียนก็เริ่มต้นขึ้น
“วะ ว้าว..!”
โซจินอุทานออกมาก่อนที่เธอจะรู้ตัวเสียอีก
กรามของเธอตกลงมาโดยอัตโนมัติขณะที่ดูความต่อเนื่องของสกิลAoEที่สร้างขึ้นมาและการควบคุมสัตว์เลี้ยงของเขา เช่นเดียวกันกับการที่เอียนนั้นไม่ยอมให้NPCตายโดยใช่เหตุ
เนื่องจากหลุมอเวจีของดุ๊กเดและลมหายใจของเรคตั้งแต่เริ่มรวมถึงการต่อเนื่องของสกิลAoE บดขยี้ของพินด้วย มันเป็นการต่อสู้ที่ฆ่าล้างศัตรูไปได้การครึ่งตั้งแต่เริ่ม แต่การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปหลังจากนั้นมันก็ยังคงมีแผนที่ละเอียดและน่าประทับใจพอที่จะทำให้โซจินอุทานออกมาอีกครั้ง
‘เดี๋ยวนะแล้วทำไมวิดีโอนี้มันถึงโดนรังแกอยู่แบบนี้ละ?’
โซจินที่ได้ดูวิดีโอที่ยาวกว่า20นาทีขฯะที่กลั้นหายใจ ก็รีบดูจำนวนคนดูของวิดีโอ
จำนวนคนดูนั้นประมาณห้าหมื่นเท่านั้น
มันก็ไม่ได้ถือว่าน้อยแต่มันก็ไม่ได้เยอะ
“ฉันจะต้องซื้อลิขสิทธิ์ของวิดีโดนี้เดี๋ยวนี้!”
โซจินรีบกดไปที่ไอดีของผู้อัพโหลดทันที และพบกับช่องทางการติดต่อ
เธอรีบกดเบอร์โทรลงในมือถือของเธออย่างรวดเร็วด้วยท่าทางตื่นเต้น
“นี่มัน…แจ็คพอตของแท้เลย!”
หลังจากตัดต่อวิดีโอแล้วและกลายติดอันดับยอดคนดู เธอก็วางแผนที่จะตามหาผู้เล่นที่ชื่อ ‘เอียน’ และทำสัญญากับเขาให้ไวที่สุด
เพราะว่าผู้เล่นระดับสูงในตอนนี้ได้ทำสัญญากับบริษัทและผู้เชี่ยวชาญหมดแล้ว สำหรับเธอที่มาเริ่มทีหลังนั้นเธอไม่มีผู้เล่นระดับสูงที่เธอจะสามารถแลกเปลี่ยนวิดีโอได้เลย
มันเป็นการลงทุนที่ยิ่งใหญ่กว่าที่คาดคิดเอาไว้ ดวงตาทั้งสองของเธอก็ส่อแววคาดหวังอย่างมาก