‘เจ้าพวกนี้จะตัวโตขึ้นตามเลเวลของมันงั้นหรอ? ดูเหมือนพวกมันจะยังแบเบาะอยู่ มันตัวเล็กมาก’
ถึงกระนั้นส่วนที่เขาสงสัยมากที่สุดมันเกี่ยวกับค่าสถานะของกริฟฟิน
เอียนเปิดหน้าต่างข้อมูลของกริฟฟินตัวหนึ่งจากสอง
 
กริฟฟิน
เลเวล: 1
ประเภท: สิ่งมีชีวิตลึกลับ
ระดับ: Legendary
บุคลิกภาพ: ดื้อรั้น
ไม่สามารถวิวัฒนาการได้
พลังโจมตี: 23
พลังป้องกัน: 10
ความว่องไว: 28
ความฉลาด: 8
พลังชีวิต: 475/475
มานา: 265/265
ความสามารถแฝง
ผู้พิทักษ์สายลม
หากได้รับการโจมตีประเภทสายลม พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น30%เป็นเวลา3นาที
เสียงคำรามแห่งราชา
เสียงคำรามของกริฟฟินมีพลังมหาศาล
หากกริฟฟินคำรามออกมาค่าความว่องไวของมิตรในระยะ50เมตรจะเพิ่มขึ้น30% ขณะเดียวกันความเร็วเคลื่อนที่ของศัตรูลดลง30%
จะมีผลเป็นเวลา10นาที
(คูลดาวน์30นาที)
บดขยี้
ด้วยการกระพือปีกอันรุนแรงจึงทำให้เกิดคลื่นลมพุ่งเข้าใส่ศัตรู
มีระยะเวลา10วินาที และทุกๆ0.5วินาที จะทำความเสียหายเพิ่มเติมให้แก่ศัตรู125%
(ระยะ15เมตรทางด้านหน้า จะถูกยิงออกไปในรูปแบบคล้ายๆพัดลม)
(คูลดาวน์10นาที)
สิ่งมีชีวิตลี้ลับระดับLegendary และก็เป็นผู้คุมกฏแห่งท้องฟ้าเช่นเดียวกัน
ขณะที่บินอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยพลังงานสายลม มันจึงว่องไวและแข็งแกร่งมาก
 
เมื่อเอียนดูค่าสถานะของกริฟฟินแล้ว แน่นอนว่าเขาอยากเปรียบเทียบค่าสถานะกับฮัลลิคานของเขา
‘ค่าสถานะเลเวล1ของฮัลลิคานมันเท่าไหร่นะ…ฉันเขียนเอาไว้ที่ไหนนาา’
เอียนหาสมุดโน๊ตของเขาในเวลาไม่นาน และเริ่มเทียบค่าสถานะของฮัลลิคานและกริฟฟิน
‘นอกจากพลังป้องกัน กริฟฟินก็มีค่าสถานะที่สูงกว่าหมด’
โดยเฉพาะความว่องไว กริฟฟินมีมากกว่าฮัลลิคานเกือบเท่าตัว
เอียนกลืนน้ำลาย
‘อ่า…ทำไมฉันถึงต้องเทียบด้วยเนี่ย…’
ถ้าหากว่าเขาต้องคืนกริฟฟินไปเพียงหนึ่งตัวจากสอง เขาก็คงจะไม่เสียใจอะไร
แต่ถ้าพูดให้ถูกแล้วเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคืนกลับไปหมด
อย่างไรก็ตามสำหรับแฝดที่เกิดมา
ความอยากได้สิ่งมีชีวิตลึกลับอย่างกริฟฟินนั้นมันมากเกินกว่าที่เขาจะคืนมันทั้งสองตัวได้
‘ตรวจสอบอีกตัวนึงด้วยดีกว่า’
เอียนเริ่มที่จะเทียบค่าสถานะของกริฟฟินทั้งสอง
ดูเหมือนว่าทั้งสองเป็นกริฟฟินเหมือนกัน ความสามารถแฝงของมันจึงเหมือนกัน
ถ้าหากเทียบความต่างของทั้งสองแล้ว มีเพียงแค่สกิลบดขยี้เท่านั้นที่ต่างกัน2%
อย่างไรก็ตามค่าสถานะต่อสู้ของตัวที่สองน้อยกว่าประมาณ2-3หน่วยในทุกๆค่าสถานะ
‘ถึงมันจะเป็นแฝดแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าค่าสถานะของมันจะเท่ากัน’
และดูเหมือนว่าพวกมันจะเป็นพี่น้องกัน พวกมันก็คนละเพศเช่นเดียวกัน
เอียนนั้นชอบพวกมันมากและความสามารถแฝงของมันด้วย
โดยเฉพาะ ‘เสียงคำรามแห่งราชา’ ที่เป็นสกิลAoEที่บัฟฝ่ายเดียวกันและดีบัฟศัตรูในเวลาเดียวกัน ขณะที่สกิล ‘บดขยี้’ เป็นสกิลโจมตีแบบAoEที่สามารถพูดได้เลยว่ามันดีกว่าสกิลพ่นไฟของเรคเสียอีก
เอียนคำนวนความเสียหายของสกิลบดขยี้
‘ถ้าหากความเสียหาย125%ทุกๆ0.5วินาทีเป็นเวลา10วินาทีละก็…’
เอียนอ้าปากค้าง
‘นี่มันบ้าชัดๆ…! หมายความว่ามันทำความเสียหาย2500%!’
พูดง่ายๆก็คือมันเป็นสกิลAoEที่ทำความเสียหายเกือบ25เท่าของพลังโจมตี
เทียบกับพ่นไฟของเรคแล้วมันทำความเสียหายประมาณ500%เท่านั้น บดขยี้นั้นเป็นสกิลAoEที่สามารถบอกได้เลยว่าน่าเกรงขามมาก
แน่นอนว่าเพราะสกิลของเรคนั้นเป็นสกิลที่ทำความเสียหายในทันที แต่กริฟฟินนั้นต้องใช้เวลาถึง10วินาที มันจึงไม่อาจเทียบกันได้แต่มันก็เป็นสกิลที่แข็งแกร่งอยู่ดี
‘เวลาคูลดาวน์ก็น้อยกว่าพ่นไฟอีก…’
เอียนหลับตาปี๊
หัวใจของเขาเอนเอียงไปข้างหนึ่งแล้ว
ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บนวิหารกับเอียนเลย
เพียงแค่เอียนไม่พูดก็ไม่มีใครอาจรู้ได้ ยกเว้นระบบเกมเท่านั้น
นี่มันคงเป็นโอกาสที่รับมาจากพระเจ้า
‘ยังไงฉันก็ไม่น่าโดนจับได้อยู่แล้ว’
เอียนวางมือไว้บนหัวของกริฟฟินตัวแรกที่มีค่าสถานะสูงกว่า
แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบที่ตัวที่มีค่าสถานะสูงกว่าจะเป็นตัวผู้ก็เถอะ
‘ยังไงค่าสถานะมันก็สำคัญกว่าเพศแหละนะ’
เมื่อเอียนวางมือบนหัวของกริฟฟิน มันก็แสดงท่าทางมีความสุขพร้อมกับกระพือปีก
Kkuruk- Kkuruk-!
กริฟฟินที่ฟักจากไข่โดยเอียนนั้น แน่นอนว่าค่าความสนิทกับเอียนก็ต้องเต็มอยู่แล้ว
เมื่อเอียนเรียบเรียงความคิดของตนได้แล้ว กริฟฟินก็เป็นสัตว์เลี้ยงของเขาแล้ว
เอียนพูดด้วยเสียงต่ำ
“จับ!”
Hoong- .
ในเวลาเดียวกันกับที่เอียนร่างสกิล ร่างของกริฟฟินก็กลายเป็นแสงสีขาวและเข้าไปในมือของเอียน
‘ตอนนี้ฉันจะถอยหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว’
เอียนอุ้มกริฟฟินอีกตัวเอาไว้และรีบออกจากวิหาร
มันถึงเวลาที่จะต้องกลับเมืองหลวงแล้ว
 
* * *
 
เควสต์ฟักไข่กริฟฟินของเอียนจบลงแบบนั้น แน่นอนว่ามันเป็นความลับที่มีเพียงเอียนเท่านั้นที่รู้
‘ฉันอยากรีบๆออกไปเพิ่มเลเวลกริฟฟินแล้ว แต่ทำไมราชายังไม่มาอีก?’
เอียนยังคงนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกเพื่อรอราชาเซเรียสมา
เขาอยู่กับอัศวินหลวงมาสักพักแล้ว เอียนที่ไม่อาจที่จะอัญเชิญกริฟฟินตัวใหม่ของเขาออกมาได้ก็อยากจะรีบๆจบเควสต์แล้วหนีไปทวีปทางเหนือแล้ว
มันเป็นเพราะว่าเขาต้องการที่จะเพิ่มเลเวลของกริฟฟิน แต่มันก็ยังมีเหตุผลอื่นอีก
‘ถ้าหากฉันถูกจับได้ละก็ ฉันก็ไม่น่าจะรอดออกไปจากที่นี่แน่ๆ’
เพียงแค่มายืนอยู่ในพระราชวังก็ทำให้เอียนกังวลมากแล้ว
มันไม่มีทางที่ราชาจะรู้ความจริงได้ว่าเอียนนั้นนำกริฟฟินไปหนึ่งตัว แต่เขาก็อาจขจัดความกังวลออกไปได้อยู่ดี
‘ฉันหวังว่าฉันจะจบทุกอย่างเร็วๆและไปจากที่นี่สักที…’
Deu-reu-reuk-
และราวกับเซเรียสอ่านความคิดของเขาได้ เขาได้เปิดประตูเข้ามาในห้องรับแขก
“โอ้ เอียน เจ้าทำได้ดีมาก”
ทันทีที่ราชาเจอเอียน เขาก็เดินเข้าหาเอียนและจับมือของเอียนทันที
และดูเหมือนว่าเอียนจะรู้สึกผิดต่อบาปของตน เขาจับมือราชาด้วยความเคารพมากกว่าทุกครั้ง
“ไม่หรอกครับท่าน อัศวินของท่านแข็งแกร่งมาก ผมก็ได้กำไรจากพวกเขาด้วยเช่นกัน”
เขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปเลย เอียนพูดกับราชาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
“เยี่ยมมาก กริฟฟินที่เจ้านำกลับมาจะถูกดูแลโดยซัมมอนเนอร์ของราชวัง ต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ พวกเราถึงสามารถนำสิ่งมีชีวิตผู้พิทักษ์ของอาณาจักรรัสเปลไปแสดงให้แก่สาธารณะชนในวันเฉลิมฉลองได้”
เซเรียสพูดด้วยท่าทางที่ดีใจแบบสุดๆ
และเอียนที่ได้เห็นท่าทางแบบนั้นแล้ว ก็ค่อนข้างโล่งใจ
‘เห้อ โล่งใจจริงๆ’
“ถ้าหากทางประเทศรู้ละก็ว่ากริฟฟินถูกคุ้มครองโดยราชวงศ์พวกเขาจะต้องดีใจมากแน่ๆ”
เอียนยังคงเยินยอต่อไป
เมื่อใดก็ตามที่เขาเยินยอNPCเขามักจะได้รางวัลที่ดีกว่าเดิม แต่คำเยินยอของเขาตอนนี้นั้นมาจากสัญชาตญานเอาตัวรอดของตน
เซเรียสพยักหน้าด้วยท่าทีพอใจ
“แน่นอน ทำดีมาก”
และเมื่อเขาพูดจบข้อความที่น่าชื่นใจก็ได้แจ้งเตือนแก่เอียนว่าเขานั้นได้สำเร็จเควสต์แล้ว
ท่านทำเควสต์อาณาจักรรัสเปล ‘ฟักไข่กริฟฟิน’ สำเร็จ ระดับการเคลียร์: S ท่านได้รับค่าประสบการณ์19,912,000หน่วย เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นเป็น 103 ท่านได้รับค่าชื่อเสียง100,000หน่วย
เอียนได้รับรางวัลจำนวนมหาศาลจากเควสต์อาณาจักร
และเขาก็เกือบที่จะหลุดหัวเราะออกมาแล้ว
‘เลเวลเพิ่มขึ้นมา3เลเวลภายในสองวัน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาให้ค่าชื่อเสียงหนึ่งแสนหน่วยงั้นหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้เล่นระดับสูงมีค่าชื่อเสียงเกินหนึ่งล้านกันหมด’
ค่าชื่อเสียงของผู้เล่นระดับสูงเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจเข้าใจได้ในตอนที่เขายังไม่ได้รีเซ็ตตัวละครมา จนกระทั่งตอนนี้ที่ทำให้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว
ในเมื่อพวกเขาให้รางวัลที่ดีที่สุดของเควสต์อาณาจักรเพียงครั้งเดียวต่อหนึ่งอาชีพ ค่าชื่อเสียงมันถึงได้สูงแบบนั้น
ในทางตรงกันข้าม เขาก็รู้สึกอีกครั้งว่าสิ่งที่เพิ่มยากมากที่สุดสำหรับการเล่นแบบธรรมดานั้นก็คือ ค่าชื่อเสียง
มูลค่าของค่าชื่อเสียงแสนหน่วยนั้นจากการที่ทำเควสต์แบบปกติมันไม่มีทางเลยที่จะทำได้ยกเว้นจะทำเพียงเควสต์ที่ได้ค่าชื่อเสียงเท่านั้นโดยไม่ทำอย่างอื่น
อย่างสุดท้าย เอียนไม่ลืมที่จะคุกเข่าเพื่อที่ล่อให้เขาได้เควสต์ต่อไปอีก
“ถ้าหากมีอะไรที่ผมทำได้อีก สามารถเรียกผมได้ทุกเวลาเลยนะครับ”
ถ้าหากเป็นเควสต์ที่ได้รางวัลแบบนี้ละก็ เขาสามารถที่จะทำได้อีกเป็นสิบครั้งหรือมากกว่านั้นซะอีก
“แน่นอน ถ้าหากเป็นเจ้าละก็ข้าเชื่อใจเจ้าสำหรับงานในอนาคต”
“ขอบคุณครับ”
ราชาค่อยๆลุกขึ้นจากจุดที่เขาอยู่
เอียนก็ยืนขึ้นเช่นเดียวกัน
‘ในที่สุดมันก็จบเสียที’
อย่างไรก็ตามมันต่างจากที่เอียนคิดเอาไว้ มันมีบางอย่างเหลืออยู่อีก
“และสำหรับการยกระดับของรางวงศ์รัสเปล นี่เป็นของขวัญที่ข้าอยากมอบให้แก่เจ้า”
เมื่อได้ยินคำว่าของขวัญเอียนก็ตาเป็นประกาย
มันทำให้ความอยากที่จะออกไปพระราชวังของเอียนต้องพับเก็บไปก่อน
‘อะไรเนี่ย? เขาวางแผนที่จะให้ไอเทมระดับLegendaryงั้นหรอ? ถ้าหากเป็นของขวัฐจากราชามันน่าจะเป็นอะไรประมาณนั้นใช่มั้ย?’
เอียนหวังสูงไปมาก
ของขวัญที่เซเรียสมอบให้นั้นแตกต่างจากที่เอียนคิด
Whoong-
พร้อมกับเสียงสะท้อนเบาๆ มือขวาของเซเรียสเริ่มที่จะเรืองแสง
‘อะไร? นี่มันอะไร?’
เอียนค่อนข้างกังวลเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจออะไรแบบนี้
และเซเรียสก็ได้สะบัดมือไปทางเอียน เมื่อเขาทำเช่นนั้นสัญลักษณ์สีทองก็ได้สว่างขึ้นมาในอากาศ
มันไม่ใช่สิ่งอื่นใด มันคือสัญลักษณ์ของอาณาจักรรัสเปล รูปของกริฟฟิน
และแสงกริฟฟินที่ได้ออกมาจากมือของเซเรียสค่อยๆหายเข้าไปในร่างของเอียน
Ring-
เนื่องจากท่านทำเควสต์อาณาจักรด้วยระดับS ท่านจึงได้รับของขวัญเป็นฉายา ‘บารอน’ (ถ้าหากค่าชื่อเสียงถึงจำนวนที่กำหนด ท่านสามารถได้รับการเลื่อนขั้นให้ฉายามีระดับสูงขึ้นได้) จากนี้ไปท่านสามารถมีNPC 20คนเป็นผู้ช่วย (ถ้าหากNPCของท่านถูกฆ่า ค่าชื่อเสียงของท่านจะถูกลดลงอย่างน้อยหนึ่งแสนหน่วย ดังนั้นท่านโปรดตัดสินใจอย่างระวัง) ท่านได้กลายเป็นขุนนางของอาณาจักรรัสเปล นอกจากว่าท่าจะได้รับฉายา ‘กษัตริย์’ ท่านจะไม่สามารถเปลี่ยนสัญชาติได้ จากนี้ไปท่านจะมีความสัมพันธ์อันไม่เป็นมิตรกับอาณาจักรไคม่อน
ข้อความระบบเด้งขึ้นมาไม่หยุด เอียนตกอยู่ในภวังค์ความสับสน
‘มันน่าจะเป็นเรื่องดีสินะ?’
เอียนนั้นไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับการได้รับฉายาขุนนาง
เนื้อหาของมันดูเผินแล้วมันก็ดูดีไปหมด แต่เอียนต้องการที่จะตรวจสอบแต่ละอย่างให้ชัดเจน
ในส่วนที่เอะใจเอียนก็คือ เขาจะมีความสัมพันธ์อันไม่เป็นมิตรกับอาณาจักรไคม่อน
‘เมื่อฉันออกจากเมืองหลวงนี้แล้ว ฉันควรจะล็อกเอ้าท์ออกไปหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งนี้ซะหน่อย’
เซเรียสค่อยๆเดินเข้ามาหาเอียนที่กำลังวุ่นวายกับการจำข้อความระบบ
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
“ฮ่าฮ่า…เป็นยังไงบ้างละ เอียน ไม่สิ เซอร์เอียน? ชอบของขวัญของข้ามั้ย?”
และนอกจากความต้องการของเอียนแล้ว ร่างของเขาก็ทำงานเองและเริ่มที่จะปรับตัวเข้ากับมารยาทของขุนนางต่อหน้าราชาเซเรียส
Chuck- .
เอียนสับสน
‘อะไร นี่มันอะไร? ทำไมร่างกายมันถึงเคลื่อนที่ของมันเอง?’
เอียนพยายามที่จะขยับร่างของเขาอย่างถึงที่สุด แต่นอกจากการเคลื่อนที่ของร่างกายเขาแล้ว ตอนนี้ปากของเขาเริ่มที่จะขยับไปเองอีกด้วย
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งขอรับ กระผมจะจงรักภักดีต่อท่าน”
‘อะไรว้ะเนี่ย? ระบบเกมมันทำให้ฉันขยับเองได้ด้วยงั้นหรอ?’
แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่สำหรับเอียนที่ไม่รู้มารยาทต่อรางวงศ์มากนักเขาก็คิดว่ามันก็ถือว่าทำให้เขาสบายใจมากกว่า
‘อะไรก็ชั่งเถอะ ขอแค่มันจบดีก็พอ’
และเควสต์อาณาจักรอันแรกของเอียนก็จบลงอย่างปลอดภัย