EG บทที่ 820 หลี่จิงเหว่ยตกที่นั่งลำบาก
ขณะที่เฝิงหยู่กำลังรอฟังข่าวนั้น หลินฉีฉู่ก็บินกลับประเทศเพื่อพบกับหลี่จิงเหว่ยและรายงานเกี่ยวกับแผนการการจัดตั้งสมาคมเครื่องดื่มด้วยตัวเอง
หลังจากหลี่จิงเหว่ยได้ยินหลินฉีฉู่เล่าซ้ำ ในใจของเขาก็คิดหาวิธีอื่น
หลี่จิงเหว่ยได้ก่อตั้ง Jianlibao ตั้งแต่เริ่มต้น แต่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทนี้ ถ้าพูดตรง ๆ หลี่จิงเหว่ยเป็นแค่พนักงานในบริษัทคนหนึ่ง！
แต่เขาเป็นคนทำงานที่ดีมาก พูดได้ว่าถ้าไม่มีเขาก็ไม่มี Jianlibao ในพื้นที่ท้องถิ่นของเขาเขายังเป็นฮีโร่!
หลี่จิงเหว่ยไม่ต้องการเป็นที่รู้จักในฐานะฮีโร่ แต่เขาต้องการสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สิน ทุกคนยอมรับว่าไม่มีเขาไม่มี Jianlibao แต่เมื่อเขามีอำนาจมากขึ้นในบริษัท เขาไม่พอใจกับข้อจำกัดที่กำหนดโดยรัฐบาล
รัฐบาลบังคับใช้กฎข้อบังคับที่ Jianlibao ต้องว่าจ้างอย่างน้อย 40% ของคนในท้องถิ่น และผู้บริหารระดับกลางคือผู้ที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ของรัฐ สิ่งเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาของ Jianlibao อย่างรุนแรง
หลี่จิงเหว่ยคิดว่าถ้าหากไม่มีคนเหล่านี้ Jianlibao ก็จะประสบความสำเร็จมากขึ้นเขายังคงให้ความสำคัญกับการพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายในประเทศและต่างประเทศ ช่องทางการจัดจำหน่ายภายในประเทศของพวกเขาไม่สามารถเทียบได้กับ Lehaha และ Lebashi!
บริษัทใช้เวลามากมายในการพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่าย ทำไมช่องทางการขายจึงยังไม่พัฒนาหล่ะ ? พวกเขายังคงต้องพึ่งพาผู้จัดจำหน่าย หากมีสิ่งใดผิดพลาดผู้จัดจำหน่ายการขายของ Jianlibao จะลดลง หากช่องทางการจัดจำหน่ายของ Jianlibao ได้รับการพัฒนาเช่น Lehaha พวกเขาสามารถกีดกันเครื่องดื่มอื่น ๆ ไม่ให้พัฒนา
ทุกปีรัฐบาลจะนำผลกำไรก้อนโตของ Jianlibao ไปใช้ ทำให้เงินของ Jianlibao ไม่เพียงพอ หลี่จิงเหว่ยต้องการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อยู่เสมอ พวกเขาควรลงทุนเพื่อทำกำไรในการวิจัยและพัฒนาตั้งแต่แรก
ความฝันของเขาคือใช้ Jianlibao เป็นผลิตภัณฑ์ชั้นนำเช่นโคคา โคล่า Jianlibao จะเป็นผลิตภัณฑ์หลักของบริษัทและเครื่องดื่มอื่น ๆ จะเสริมพวกเขา ด้วยวิธีนี้บริษัทจะมีการแข่งขันมากขึ้น
แต่ว่าตอนนี้บริษัท Jianlibao ยังมีผลิตภัณฑ์เพียงอย่างเดียว ผู้นำรัฐบาลบอกว่าไม่ต้องการผลิตภัณฑ์อื่น เป็นพียงผลิตภัณฑ์เดียวที่เพียงพอและนำเงินทุนพัฒนาผลิตภัณฑ์ของบริษัท เมื่อหลายปีก่อน Jiaolibao วางแผนที่จะพัฒนาเครื่องดื่มชา แต่เป็นเพราะรัฐบาล ก็เลยทำให้ Lehaha ก้าวนำหน้าพวกเขาไป!
หลี่จิงเหว่ยปล่อยให้บริษัทพัฒนาสาขาในสหรัฐอเมริกาและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่เพื่อป้องกันไม่ให้รัฐบาลนำเงินออกไปใช้
ตั้งแต่ปี1980 รัฐไม่ได้ขัดขวางการมีส่วนร่วมของภาคเอกชนหรือแม้แต่การเข้าซื้อกิจการของรัฐวิสาหกิจ ทำให้คนส่วนใหญ่เรียกว่า”การล่าถอยและความก้าวหน้าระดับชาติ” สิ่งนี้ทำให้หลี่จิงเหว่ยมีความหวัง
หลี่จิงเหว่ยคิดว่าเขาได้ให้การสนับสนุนที่สำคัญแก่ Jianlibao และรัฐบาลจะสนับสนุนข้อเสนอของเขาเพื่อให้คำจำกัดความที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิทธิความเป็นเจ้าของของบริษัท ท้ายที่สุดบริษัทของรัฐหลายแห่งก็ทำเช่นนี้ พวกเขาให้คนที่มีส่วนร่วมมากที่สุดให้กับบริษัทบางหุ้น! รัฐบาลท้องถิ่นของเขาให้รางวัลและเพิ่มเงินเดือนเล็กน้อย
ในสถานการณ์แบบนี้ หลี่จิงเหว่ยควบคุมการเติบโตของ Jianlibao เพราะเขารู้ว่าถ้า Jianlibao ประสบความสำเร็จมากขึ้นความเป็นไปได้ที่เขาและทีมของเขาจะได้รับส่วนแบ่งของบริษัทจะยิ่งมีโอกาสน้อยลง
หลี่จิงเหว่ยต้องการสร้างตึกระฟ้าในเซินเจิ้นและย้ายสำนักงานใหญ่ Jianlibao ไปที่นั่น เขาต้องการย้ายบริษัทออกจากเขตเล็ก ๆ เขตที่ตั้งอยู่นั้นตั้งอยู่นอกสถานที่และจำกัดการเติบโตของบริษัท
สำหรับวิธีการซื้อหุ้นเขาก็คิดว่าเป็นวิธีที่ดี งั้นก็ให้ Jianlibao ออกสู่ตลาด
เจ้าหน้าที่ของรัฐชอบที่จะเห็นบริษัทที่อยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขาได้รับการจดทะเบียน เมื่อ Jianlibao จดทะเบียนแล้วมูลค่าตลาดจะเพิ่มขึ้นและจะเป็นเครดิตของพวกเขา
หลี่จิงเหว่ยรู้สึกว่าเขาจะสามารถโน้มน้าวรัฐบาลให้ทีมผู้บริหารระดับสูงกลายเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัท !
แต่ความเป็นจริงอยู่ห่างไกลจากสิ่งที่หลี่จิงเหว่ยคาดหวังไว้มาก
ก่อนปีใหม่หลี่จิงเว่ยเสนอให้ Jianlibao เป็นบริษัทจดทะเบียนและถูกปฏิเสธ ผู้นำรัฐบาลท้องถิ่นยังประณามเขาเพราะเบี่ยงเบนความสนใจจากสังคมนิยมและไม่ต้องการมีส่วนร่วมในประเทศ ยังพูดคุยเกี่ยวกับการอุทิศบริจาคอีกด้วย
บริจาคบ้าอะไรกัน สิ่งที่ฉันทำมาหลายปีที่ผ่านมายังไม่ใช่การบริจาคอีกเหรอ?
หลี่จิงเหว่ยโมโหเขาพยายามอย่างมากและไม่ได้อะไรตอบแทน แผนงาน “รายชื่อและตึกระฟ้า” ของเขาไม่ได้รับการอนุมัติ ไม่มีทางที่เขาจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทเขาผิดหวังอย่างที่สุด
และในเวลานี้ชุดรายงานข่าวทำให้หลี่จิงเหว่ยโกรธมากยิ่งขึ้น!
หลี่จิงเหว่ยผู้ก่อตั้งของ TCL ได้ลงนามข้อตกลงกับรัฐบาลท้องถิ่น ทีมของหลี่ตงเชิงจะรับประกันว่าบริษัทจะเติบโตขึ้น 10% ต่อปี และรัฐบาลจะอนุญาตให้ทีมผู้บริหารซื้อหุ้นของบริษัทตามสัดส่วน
ในเมืองที่อยู่ไม่ไกลจาก Jianlibao บริษัทผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าถูกขายให้กับผู้ก่อตั้งและทีมงาน
ยังมีหลายบริษัทมีรายงานข่าวที่คล้ายกันหลายรายการ ทีมผู้บริหารของบริษัทที่รัฐเป็นเจ้าของจำนวนมากได้รับหุ้นของบริษัท บางทีมมีจำนวนหุ้นมากและบางทีมก็น้อยกว่า แต่หลี่จิงเหว่ยไม่สามารถรับส่วนแบ่งเดียวใน Jianlibao ได้!
รายได้ของรัฐบาลท้องถิ่นส่วนใหญ่มาจาก Jianlibao และหลี่จิงเหว่ยเป็นผู้ที่ช่วยให้ผู้นำได้รับการโปรโมต!
แต่ตอนนี้เจ้าหน้าที่ของรัฐได้ขัดความหวังสุดท้ายของหลี่จิงเหว่ยสิ่งนี้ทำให้หลี่จิงเหว่ยโกรธมาก ไม่กี่ปีที่ผ่านมาในช่วงที่ผลิตภัณฑ์เสริมสุขภาพพุ่งสูงขึ้นเจ้าหน้าที่เหล่านี้ต้องการให้ Jianlibao ทำเช่นเดียวกัน
เจ้าหน้าที่ต้องการให้ Jianlibao ส่งเสริมผลิตภัณฑ์เสริมสุขภาพ พวกเขาต้องการให้ Jianlibao ออกวางตลาดในฐานะเครื่องดื่มที่ ‘รักษา‘ ความเจ็บป่วยและโรคภัยไข้เจ็บทั้งหมด
ในจุดนี้หลี่จิงเหว่ยไม่เห็นด้วยกับแนวคิดนี้ ในขณะนั้นแม้จะมีอาหารเสริมเพื่อสุขภาพก็ตาม รายรับเพิ่มขึ้นหลายเท่าและกลายเป็นบริษัทที่มีมูลค่ามากกว่า 2 พันล้านหยวนภายในหนึ่งปี เขาไม่ได้ยอมแพ้ต่อสิ่งล่อใจเหล่านี้และยังมีจิตสำนึกของเขา
ต่อมาอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพถูกCCTVรายงานและอุตสาหกรรมทั้งหมดได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง เจ้าหน้าที่ของรัฐเหล่านั้นตระหนักว่าหลี่จิงเหว่ยนั้นถูกต้องตั้งแต่แรกและภาพลักษณ์ของ Jianlibao ก็ดีขึ้นเช่นกัน
หลี่จิงเหว่ยรู้สึกว่าถ้าเขาปล่อยให้คนเหล่านั้นจัดการ Jianlibao บริษัทคงจะหายไปหลายปีแล้ว
มีเพียงบริษัทอาหารเสริมเพื่อสุขภาพสองแห่งคือ Lebashi และ Lehaha ที่รอดชีวิตมาได้นับตั้งแต่อุตสาหกรรมล่มสลายและบริษัทเหล่านี้เปลี่ยนมาผลิตเครื่องดื่ม ในบรรดาสองบริษัทใหญ่ๆนั้น Lehaha เป็นภัยคุกคามต่อ Jianlibao!
ในเวลานี้ผู้ถือหุ้นหลักของ Lehaha ต้องการความร่วมมือในการเปิดตลาดต่างประเทศ หลี่จิงเหว่ยไม่ต้องการเห็นด้วยในตอนแรกเนื่องจากทั้งสองบริษัทนี้เป็นบริษัทคู่แข่ง
แต่ว่าในตอนนี้หลี่จิงเหว่ยกำลังคิดว่าเขาควรพบะพูดคุยกับเฝิงหยู่ ละถ้าเขาสามารถได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากเถ้าแก่เฝิงละก็…….
 
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23