EG บทที่ 779 พี่คีภาคภูมิใจ
 
เฝิงหยู่และเอเลน่าออกไปวิ่งด้วยกันในเช้าวันรุ่งขึ้น เอเลน่ามีความสุขมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกไปข้างนอกกับเฝิงหยู่สองต่อสอง แม้ว่ามันจะเป็นแค่การวิ่งจ๊อกกิ้งในชุมชนก็ตาม
ซูซานและคนอื่นๆที่มุ่งเป้าไปที่เฝิงหยู่กำลังเตรียมหาโอกาส”ทักทาย” แต่ในเวลานี้พวกเขาต้องตะลึง
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? ใบหน้างดงาม รูปร่างผอมเพรียว ผิวดูอ่อนเยาว์นั่น ผู้หญิงคนนั้นโผล่มาจากไหน?
แม้ว่าซูซานและคนอื่นๆค่อนข้างมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง แต่ยังเทียบกับเอเลน่าไม่ได้อยู่ดี ไม่น่าแปลกใจเลยที่เศรษฐีคนนี้ไม่ชายตาแลพวกเธอ เพราะว่าเขามีแฟนสาวเยาว์วัยที่สวยสะพรึง
แต่มีผู้หญิงบางคนยังไม่ยอมแพ้ พวกเธอคิดว่าตัวเองมีหน้าอกสะบึม บางทีคนรวยคนนี้อาจจะต้องตาก็เป็นได้?
เป็นน่าเสียดายที่จนแล้วจนเล่าพวกเธอยังคงถูกเมินเฉย นอกจากจะไม่ได้ทำความรู้จักกับเศรษฐีคนนั้น ยังถูกบอดี้การ์ดมาขวางแล้วยังถูกเตือน
เอเลน่าเห็นว่ามีผู้หญิงหลายคนจะเข้ามาแล้วถูกบอดี้การ์ดขวางเอาไว้ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยฉลาดและไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ เธอก็เข้าใจว่าคุณเฝิงกำลังประกาศให้ผู้หญิงเหล่านี้รู้ว่าเธอเป็นแฟนสาวของเขา
เธอมีความสุขมากแม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ไม้กันหมา แต่เธอก็พึงพอใจมาก ต่อให้คุณเฝิงประกาศว่าเธอเป็นแฟนเพียงช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม
“เอเลน่า ครั้งนี้คุณวางแผนจะมาเที่ยวนานแค่ไหน?” เฝิงหยู่ถาม
เอเลน่าส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่ได้เจอคุณเฝิงสักครั้งก็พอแล้ว ฉันกลับพรุ่งนี้เลยก็ได้”
เฝิงหยู่ลูบหัวเอเลน่า “ผมไม่ได้ผลักไสคุณ ถ้าคุณชอบ คุณจะอยู่ที่นี่นานขึ้นก็ได้ ผมจะกลับประเทศจีนหลังวันปีใหม่ คุณค่อยกลับมอสโคว์ตอนนั้นดีไหม? อาจจะยืดเยื้อการเต้นของคุณ แต่คุณคงไม่รังเกียจหรอกนะ?”
ดวงตาของเอเลน่าเปล่งประกายแล้วพยักหน้า “เอเลน่าจะฟังคุณเฟิงค่ะ”
“ต่อไปเรียกผมว่าเฝิงหรือเฝิงหยู่นะ ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว มันห่างเหิน”
“ค่ะ” เอเลน่ายิ้มเป็นจนปากเหมือนพระจันทร์เสี้ยว
“เฝิง พวกคุณกินข้าวกันแล้วไม่เรียกผมเลย” เสียงของคิริเลนโกะดังขึ้นด้านหลังของเฝิงหยู่
เอเลน่าจะยืนขึ้นแต่เฝิงหยู่กดไหล่ของเธอเบาๆ คิริเลนโกะเองก็ไม่สนใจเช่นกัน เขาเลื่อนเก้าอี้มานั่งที่โต๊ะอาหาร ยื่นมือหยิบพายแล้วกัดกินหลายคำก่อนจะกลืนลงท้อง
“อร่อยดีนี่ แต่มันเล็กไปหน่อย” คิริเลนโกะกินไปพลาง แสดงความคิดเห็นไปพลาง
คิริเลนโกะทำตัวเหมือนที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง แสดงออกว่าเฝิงหยู่เป็นเพื่อนแท้ เฝิงหยู่เลยมีความสุขมาก คิริเลนโกะไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์อะไร เฝิงหยู่จึงสบายใจและผ่อนคลายมากเมื่ออยู่กับเขา
“พี่จ้าว เตรียมเยอะๆหน่อย พี่จีกินจุน่ะ” เฝิงหยู่ตะโกนไปในครัว
“โอเค เดี๋ยวจะเสร็จแล้วค่ะ” พี่จ้าวเสิร์ฟไข่ทอดและไข่ต้มแล้วไปอบขนมพายจีนต่อ
เอเลน่าปอกเปลือกไข่ต้มแล้ววางลงในจานด้านหน้าของเฝิงหยู่ เธอกินน้อยมากเพื่อรักษารูปร่างที่เพรียวบาง
คิริเลนโกะแอบรู้สึกความสุขเมื่อเห็นว่าเฝิงหยู่เข้ากันได้ดีกับเอเลน่า เขาคงเป็นผู้เฒ่าใต้แสงจันทร์*อย่างที่คนจีนเขาว่ากันใช่ไหม? (กามเทพ)
“เฝิง คุณมาที่เมริกาเพื่อลงทุนบริษัท Microsoft หรือ?” คิริเลนโกะถามขณะดื่มโจ๊กไข่เยี่ยวม้า
“ผมตั้งใจมาลงทุนกับ Microsoft เป็นหลัก และวางแผนจะลงทุนอย่างอื่นด้วยครับ ตอนนี้ซื้อหุ้นของ Microsoftยากมาก เพราะทุกคนไม่ยอมขายกันเลย หรืออาจจะมีคนขายก็คงน้อยอยู่ดี แต่คุณซื้อหุ้นในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกันได้นะครับ” เฝิงหยู่กล่าว
คิริเลนโกะกล่าวอย่างเหยียดหยาม “ไมโครซอฟท์ไม่เห็นจะมีดีอะไร ก็แค่ผู้ผลิตซอฟต์แวร์ ชาวอเมริกันมีความรู้แคบกันจริงๆ ซอฟต์แวร์รัสเซียของเราต่างหากที่ดีที่สุดในโลก เพราะเรามีทั้งนักคณิตศาสตร์และวิศวกรระดับโลก นักวิเคราะห์หุ้นของผมก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ”
เฝิงหยู่ขมวดคิ้ว สหภาพโซเวียตในอดีตเป็นหนึ่งในอันดับต้นๆของโลกในการวิจัยด้านวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ รัสเซียที่ได้รับสินทรัพย์ส่วนใหญ่ของอดีตสหภาพโซเวียตจึงสามารถเป็นที่หนึ่งที่สองในโลกได้อย่างไม่เป็นปัญหา แต่คนเก่งที่สุดล้วนรับใช้รัฐบาลและทหารไม่ใช่เหรอ?
ทำไมคำพูดของคิริเลนโกะเหมือนกับจะหมายความว่าเขาจ้างคนเก่งเหล่านี้แล้ว? คนเหล่านี้มารับงานเอกชนแล้วหรือ? หรือว่าคิริเลนโกะใช้เส้นของพ่อเขาเพื่อดึงคนเหล่านี้มา?
“พี่คี คุณจะบอกว่านักวิเคราะห์หุ้นของคุณเป็นคนทำซอฟต์แวร์เหรอครับ?”
“เปล่าหรอก นักคณิตศาสตร์และวิศวกรต่างหาก แต่เดิมพวกเขาคำนวณวิถีโคจรของจรวดและพัฒนาซอฟต์แวร์ที่สอดคล้องกัน ต่อมาสหภาพโซเวียตล่มสลาย งานวิจัยด้านอวกาศของเราจึงชะลอตัวลงมาก เลยไม่จำเป็นต้องมีอัจฉริยะมาทำงานมากนัก ผู้คนจำนวนมากจึงตกงาน ผู้ช่วยผมจึงแนะนำให้ผมจ้างพวกเขาแล้วให้พวกเขาคาดการณ์ตลาดหุ้นนิวยอร์ก เพราะผู้ช่วยของผมพบว่าเส้นกราฟของตลาดหุ้นและการคำนวณวิถีโคจรเส้นทางการบินนั้นคล้ายกันมาก”
เฝิงหยู่อ้าปากค้าง นักคณิตศาสตร์และวิศวกรที่ศึกษาเส้นทางการบินของจรวดสามารถวิเคราะห์ตลาดหุ้นนิวยอร์กได้หรือ? เขาเคยได้ยินเรื่องของนักวิศวกรซอฟต์แวร์ชาวรัสเซียคนหนึ่งซึ่งเคยเป็นนักคณิตศาสตร์และวิศวกรของรัฐบาลและทหาร แต่เขาไม่รู้จริงๆว่าคนเหล่านี้ศึกษาเรื่องเหล่านี้ด้วย
จรวดเกี่ยวข้องกับตลาดหุ้นด้วยหรือ?
“พวกเขาสามารถแสดงเส้นกราฟของตลาดหุ้นให้ผมดูหน่อยได้ไหม?” เฝิงหยู่ถาม คนของคิริเลนโกะเป็นศึกษาเรื่องนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ให้เฝิงหยู่ดู เขาก็จะไม่พูดอะไรเลย
คิริเลนโกะพูดอย่างมีความสุข “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวผมจะโทรให้พวกเขาส่งไปยังที่อยู่อีเมลของคุณ คนเหล่านั้นยังไม่มากันเลย เดี่ยวถ้าพวกเขามาแล้ว คุณจะต้องชื่นชมความสามารถของพวกเขาอย่างแน่นอน”
เฝิงหยู่จึงรู้ว่าคิริเลนโกะเดินทางมาเมริกาอย่างมีเป้าหมาย นั่นคือเขาเห็นความสามารถในการวิเคราะห์ตลาดหุ้นของวิศวกรเหล่านี้ จึงตั้งใจจะสร้างรายได้มหาศาลในตลาดหุ้นอเมริกา
“พี่คี แล้วคนพวกนี้ทำซอฟต์แวร์อื่นๆได้ไหมครับ?” เฝิงหยู่จำได้ว่าแคสเปอร์สกี้เป็นบริษัทซอฟต์แวร์ของรัสเซียที่น่าประทับใจที่สุด ในอดีตมันสามารถแอนตี้ไวรัสได้อย่างดีเยี่ยม แต่รวนระบบปกติได้ง่ายแช่นกัน
ในเวลานั้นแคสเปอร์สกี้ครองส่วนแบ่งขนาดใหญ่ของอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ป้องกันไวรัสโลก และมีชื่อเสียงมากในประเทศจีน แต่พอเวลาเปลี่ยนแปลงไป ซอฟต์แวร์ป้องกันไวรัสส่วนบุคคลในประเทศจีนส่วนใหญ่ได้เปิดให้ใช้ฟรี ธุรกิจซอฟต์แวร์ป้องกันไวรัสส่วนบุคคลจึงยากที่จะทำกำไรอีก แคสเปอร์สกี้เลค่อยๆเปลี่ยนทิศทางเป็นการรักษาความปลอดภัยขององค์กรแทน แม้จะไม่เป็นที่รู้จักของผู้ใช้มากนัก แต่ก็ยังเป็นที่นิยมอยู่
“ซอฟต์แวร์อื่นๆ? คุณหมายถึงอะไร? ซอฟต์แวร์Office? ซอฟต์แวร์ป้องกันไวรัส? หรือซอฟต์แวร์มืออาชีพ? จะบอกอะไรคุณให้ฟังนะว่าไม่มีซอฟต์แวร์อะไรที่พวกเขาทำไม่ได้!” คิริเลนโกะกล่าวอย่างภูมิใจ
ขณะนี้อุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ของรัสเซียดีเลิศมากใช่ไหมล่ะ? น่าเสียดายที่รัฐบาลก่อนหน้านี้ไม่สนับสนุน มิฉะนั้น รัสเซียอาจกลายเป็นประเทศแห่งอุตสาหกรรมวิศวกรรมซอฟต์แวร์ชั้นนำของโลก แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ซอฟต์แวร์ของจีนอาจจะไม่อาจพัฒนาได้เลย
ก็เหมือนกับที่อเมริกาพัฒนาอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์แล้ว แคนาดาจึงไม่สามารถพัฒนาได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการแย่งตลาดกัน
“คุณทำระบบปฏิบัติการได้ไหมครับ?”
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23