บรรยากาศภายในร้านอาหารกลายเป็นเงียบงันในพริบตา
เขาคือเชี่ยตงหลาน!
แม้ทุกคนจะรู้ดีว่ามีกฎห้ามต่อสู้กันเองภายในเมืองเขี้ยวหมาป่า แต่ใครอยากจะตกเป็นเป้าหมายของเชี่ยตกหลานกันล่ะ? นี่อาจหมายถึงมีความบาดหมางกับแม่ทัพเชี่ย แล้วจะมีใครกล้าแบกรับผลที่ตามมาเลวร้ายแบบนั้น?
นอกจากนั้น เชี่ยตงหลายยังเป็นจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงและเป็นอัจฉริยะคนหนึ่ง โอกาสที่เขาจะทะลวงผ่านระดับดารานั้นมีสูงมาก ซึ่งมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้ามีปัญหากับเขา
เชี่ยตงหลายกวาดสายตามอง แต่ก็ไม่มีใครกล้าสบตาเขาแม้แต่คนเดียว ราวกับจักพรรรดิที่ยิ่งใหญ่และอยู่ยงคงกระพัน
เขายิ้มอย่างเย้ยหยัน คนพวกนี้ทั้งที่กล้านินทาหลับหลัง แต่เมื่ออยู่ตรงหน้ากลับปิดปากเงียบ ถ้าที่นี่ไม่ใช่เมืองเขี้ยวหมาป่า เขาคงสังหารทุกคนที่อยู่ที่นี่ไปแล้ว
หืม?
เชี่ยตกหลานดูประหลาดใจ เพราะมีชายหนุ่มคนหนึ่งยังคงนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจ ราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา
ชายหนุ่มคนนั้นดูโดดเด่นมาก เพราะรอบโต๊ะเขาไม่มีใครเลย ในขณะที่ส่วนอื่นของร้านเต็มไปด้วยผู้คน
เชี่ยตงหลานเดินเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้นพร้อมกับชายชราสองคนที่เป็นผู้ติดตาม แต่ทั้งสองคนค่อนข้างเว้นระยะห่างจากเชี่ยตงหลานและตามอยู่ห่างๆ
เขานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของหลิงฮัน และปลดปล่อยแรงกดดันของจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงออกมาเพื่อกดทับหลิงฮัน
แม้ภายในใจของหลิงฮันจะเต็มไปด้วยจิตสังหาร แต่เขาก็ไม่สามารถลงมือฆ่าอีกฝ่ายที่นี่ได้ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงแค่อยากสร้างความโกรธแค้นให้อีกฝ่ายสักเล็กน้อย
ในเมื่อเจ้ากล้าคิดจะแย่งภรรยาของข้า ข้าก็จะไม่ให้ค่าเจ้า
“ข้าควรเรียกเจ้าว่าอะไรดี?” เชี่ยตงหลายถามด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เพราะชายหนุ่มคนนี้ถูกแรงกดดันของเขากดทับเอาไว้ แต่ก็ยังไม่ไหวติ่ง ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นแค่จอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นต้นเท่านั้น แต่ทำไมจิตใจของเขาถึงหนักแน่นเพียงนี้?
“หนี่ป้า” หลิงฮันกล่าวอย่างไม่แยแส
นี่แสดงให้เห็นว่าสติปัญญาของเชี่ยตงหลานไม่ธรรมดา ทันทีที่ได้ยินหลิงฮันพูด เขาก็เผยสีหน้าโกรธเกรี้ยวทันที เจ้าหมอนี่กล้าพูดจาดูถูกข้าอย่างนั้นรึ? เขาเค้นเสียงและพูดว่า “หากปากของเจ้ามีเลือดกลบปาก เจ้าจะว่าอะไรหรือไม่?”
“เจ้าทึ่ม เจ้านั่งลงเองโดยที่ไม่ขออนุญาตข้า แล้วยังจะมาหาเรื่องข้าอีกงั้นรึ?” หลิงฮันกล่าว เขาไม่คิดเลยว่าจะขัดแย้งกับอีกฝ่ายเร็วขนาดนี้ แต่ใครขอให้เชี่ยตงหลายมาพูดกับเขาเองล่ะ?
แววตาของเชี่ยตาหลายหดแคบลงด้วยจิตสังหาร เจ้าหมอนี่กล้ามากที่ดูเขา ทั้งที่เขาคือหลานชายของตระกูลเชี่ย
“นายน้อย!” ชายชราสองคนที่ยืนอยู่ตรงบันไดรีบวิ่งเข้ามา แล้วยืนอยู่ด้านหลังเชี่ยตงหลานและกระซิบกระซาบกัน
ถ้าลงมือในเมืองเขี้ยวหมาป่า ทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บจะได้รับผลที่ตามมาสิบเท่า และถ้าสังหารอีกฝ่ายก็จะต้องจ่ายด้วยชีวิต
นี่คือกฎที่ตั้งขึ้นมาโดยจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์หลายคน ถึงจะเป็นเชี่ยตงหลายก็ตามก็ไม่สามารถฝ่าฝืนกฎดังกล่าวได้ แม้สถานะบุตรชายแม่ทัพเชี่ยจะมีประโยชน์มาก แต่ไม่ใช่กับเมืองเขี้ยวหมาป่าแห่งนี้
-ในกรณีเดียวกัน ถ้าแม่ทัพเชี่ยสังหารใครบางคนที่นี่ คงมีจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์หลายคนเข้ามาหยุดการกระทำของเขา แต่คงไม่มีใครต่อสู้เป็นตายกับแม่ทัพเชี่ย
ในทำนองเดียวกัน ถ้าเมืองเขี้ยวหมาป่าฆ่าเชี่ยคงหลาย ถึงจะเป็นแม่ทัพเชี่ยก็ไม่สามารถเผชิญหน้ากับจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์หลายคนเพื่อปกป้องเชี่ยตงหลายได้
ดังนั้นกฎบางข้อก็ยังมีข้อดี
แน่นอนว่าเชี่ยตงหลายเข้าใจความจริงพวกนั้น ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่สยบเปลวเพลิงแห่งความโกรธในใจ คนที่กล้าไม่เชื่อฟังเขานั้นหาได้ยากมาก แต่ถึงจะมีคนแบบนั้นอยู่บ้าง หลุมศพของคนพวกนั้นก็คงเต็มไปด้วยต้นหญ้าไปแล้ว
ก่อนหน้านี้สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะก็ยังกล้าหลบหนีไปจากเขา  แล้วตอนนี้ยังมีชายหนุ่มคนนี้อีกที่กล้าพูดจาดูถูกเขา หรือว่าโลกมันจะพลิกกลับไปแล้ว?
เชี่ยตงหลายลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและพูดว่า “ข้าจะจดจำเจ้าเอาไว้!”
หลิงฮันยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ถ้างั้นเจ้าก็รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ได้แล้ว มันทำให้ข้าอยากอาหารน้อยลง”
สีหน้าของเชี่ยตงหลายมืดมนด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามที่นี่คือเมืองเขี้ยวอสูร เขาไม่สามารถลงมือทำอะไรได้ ดังนั้นหากอยู่ที่นี่ต่อไปก็จะมีแต่หัวเสียมากยิ่งขึ้น
เชี่ยตงหลายกำหมัดแน่นและเดินหันหลังออกไปจากที่นี่ ชายชราสองคนเองก็จ้องมองหลิงฮันทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินตามเชี่ยตงหลายไป
หลังจากนั้นไม่นานบรรยากาศภายในร้านอาหารก็กลับมาคึกครื้นอีกครั้ง แต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้หลายคนพูดเสียงเบาลงมาก ในขณะที่พวกเขาพูด พวกเขาก็หันไปมองหลิงฮันเป็นครั้งคราว และคิดว่าชายหนุ่มคนนี้กล้าหาญมากที่กล้าเผชิญหน้ากับตระกูลเชี่ย
“อนิจจา โชคดีที่เจ้าหนุ่มคนนี้อยู่ในเมืองเขี้ยวหมาป่า เชี่ยตงหลายจึงไม่กล้าลงมือทำอะไร แต่เขาคิดจะซ่อนตัวอยู่ในเมืองเขี้ยวป่าหมาไปตลอดชีวิตหรือไม่?” ชายชราคนหนึ่งส่ายหัวและคิดว่าการกระทำของหลิงฮันนั้นไม่ค่อยฉลาดนัก
หลิงฮันไม่ได้มาที่นี่เพื่อกินและดื่ม แต่มาเมื่อรับข่าวสารปัจจุบัน เมื่อเขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ร้านอาหารนี้อีกต่อไป และเดินออกจากร้านไปที่โรงประมูล
อีกแค่สองวันเท่านั้นงานประมูลก็จะเริ่ม
โสมเฒ่าและเจ้ากระต่ายเป็นเหมือนกับปลาในน้ำ พวกมันเที่ยวเล่นอยู่ด้านนอกตลอดทั้งวันและยังไม่กลับมา แต่หลิงฮันก็ไม่ลังเล เพราะพวกมันทั้งสองตัวต่างก็มีความเร็วที่น่าทึ่ง เว้นแต่จอมยุทธระดับดาราจะเคลื่อนไหว มิฉะนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจับพวกมันได้
สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลิงฮันนำศิลาวิญญาณปฐพี เม็ดยาไปที่โรงประมูล แม้ก่อนหน้านี้เขาจะนำมาให้โรงประมูลแล้ว แต่มูลค่าของมันมากเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงให้หลิงฮันเก็บไว้กับตัวแล้วค่อยนำมามอบให้ในวันประมูล
เขาเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ภายในห้องโถงหลักและขอให้อีกฝ่ายติดต่อคนที่รับผิดชอบงานประมูลของตระกูลจิน แต่ระหว่างที่รอ เขาก็เห็นคนคุ้นเคย ถ้าไม่ใช่เชี่ยตงหลายแล้วจะเป็นใครได้?
ด้วยฐานะของเชี่ยตงหลายจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะเข้าร่วมงานประมูลครั้งนี้ สำหรับเขาแล้วผลึกศิลาวิญญาณปฐพีที่มีขนาดเท่าฝ่ามือนั้นมีค่ามากที่จะทำให้เขาทะลวงผ่านระดับดาราได้รวดเร็วขึ้น ดังนั้นเขาจะต้องประมูลมันมาให้ได้
“เจ้า?” เมื่อเชี่ยตงหลายสังเกตเห็นหลิงฮัน ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมนและพูดอย่างเย้ยหยันว่า “ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนโรงประมูลของตระกูลจินจะตกต่ำขนาดถึงให้หมาให้แมวเข้าร่วมงานประมูลเลยอย่างนั้นรึ?”
“นายน้อยเชี่ย ท่านพูดอะไร-” ถัดจากเชี่ยตงหลายคือสมาชิกตระกูลจิน เนื่องจากสถานะที่สูงส่งของเชี่ยตงหลาย โรงประมูลตระกูลจินจึงให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษและได้ส่งบุคคลสำคัญออกไปต้อนรับ
คนที่อยู่ด้านเขาคือจินซวน เขาเป็นคนที่ทะเยอทะยาน ดังนั้นเขาเลยเสนอตัวให้การต้อนรับเชี่ยตงหลาย ถ้าเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลเชี่ยได้ สถานะของเขาในตระกูลจินของเขาก็จะสูงขึ้นกลายเป็นเส้นตรง
“ข้าเกลียดเจ้าหมอนี่!” เชี่ยตงหลายชี้นิ้วใส่หลิงฮัน
“ข้าเข้าใจแล้ว!” จินซวนพยักหน้าและรีบพูดกับผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านซ้ายและด้านขวาว่า “นี่พวกเจ้ามัวทำอะไรอยู่ รีบโยนชายคนนี้ออกไปจากที่นี่ซะ!”
เขาไม่เคยเห็นหลิงฮันมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่ทราบว่าหลิงฮันเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่นำศิลาวิญญาณปฐพีมาประมูลที่นี่ มิฉะนั้นเขาคงไม่มีทางพูดแบบนั้นออกมา
แต่ตอนนี้ เขาได้ทำความผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้ว