จู่ๆการต่อสู้แย่งชิงกล่องก็หยุดชะงัก ทุกคนเริ่มสังเกตเห็นว่าภายในกล่องนี้ไม่มีสมบัติใส่เอาไว้แต่เป็นคลื่นมิติที่ผันผวน
นี่มัน… คืออะไรกัน?
กู่ต้าวอี้จ้องมอง ในฐานะอดีตนิรันดร์ระดับโลกียนิพพานเขาย่อมรับรู้ได้ว่าคลื่นผันผวนนี้คือทางเข้าสู่โลกจำลอง
สมบัติ! ต้องเป็นสมบัติของราชานิรันดร์ไม่ผิดแน่!
เขากระโดดเข้ากล่องไปเป็นคนแรก แม้กล่องจะมีขนาดไม่ใหญ่ แต่พอร่างของกระโดดเข้าไปก็ได้ถูกย่อส่วนและหายเข้าทางเข้าไปอย่างง่ายดาย
ทุกคนหันหน้ามองกันและกระโดดตาม ภายในนี้มีสมบัติซ่อนเอาไว้แน่ๆ ใครจะยอมถูกทิ้งเอาไว้ด้านหลัง? ยิ่งกว่านั้นกู่ต้าวอี้ก็ยังเป็นนำไปก่อนโดยไม่หวาดกลัวแล้วมีรึที่พวกเขาจะหวาดกลัว?
หลิงฮันลุกขึ้นยืน เขาต้องรีบตามไปและแอบลอบโจมตีกู่ต้าวอี้
เขากระโดดเข้าสู่โลกจำลองในกล่องและกลับมายังสถานที่ที่คุ้นเคย
“นี่มัน!”
ทุกคนอุทานทันทีที่เข้ามาในกล่อง พวกเขาจดจ้องไปยังกรงเล็บขนาดมหึมา
กรงเล็บเหล่านี้ดูไม่เหมือนของนกอมตะที่อยู่ด้านนอก แต่เพียงแค่จ้องมองทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงออร่าอันน่าสะพรึงกลัว
แค่กรงเล็บที่ถูกทิ้งไว้ยังน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เจ้าของกรงเล็บนี้ต้องเป็นตัวตนที่ทรงพลังขนาดไหนกัน?
ที่นี่… จะต้องมีสมบัติถูกซ่อนเอาไว้แน่นอน!
กู่ต้าวอี้เคลื่อนไหวเป็นคนแรก ร่างของเขาก้าวเดินไปยังยอดเขาของภูเขาหลัก
ทุกคนเดินตามกู่ต้าวอี้ไปอย่างเรียบง่าย แม้พวกเขาจะเป็นจอมยุทธระดับราชาที่ไม่หวาดกลัวต่อสรรพสิ่ง แต่กู่ต้าวอี้นั้นเป็นใคร? เขาคืออัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งยุคสมัยและเป็นลูกรักของสวรรค์และปฐพีที่จะนำพาไปพบวาสนา
ทว่าจู่ๆร่างของกู่ต้าวอี้ก็เริ่มเดินช้าลงเรื่อยๆ
“หืม?”
“อะไรกัน!”
เมื่อคนอื่นเดินขึ้นมายังอาณาเขตของภูเขาทุกคนต่างเผลออุทานออกมา ร่างกายของพวกเขาปรากฏรอยขีดข่วนเนื่องจากถูกสายลมพัดเข้าใส่ บางคนที่รีบร้อนเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็วนั้นถึงขนาดได้รับบาดเจ็บจนแขนขาดและกรีดร้องออกมา
พวกเขาสบถด่ากู่ต้าวอี้อย่างไรเหตุผลทันที เจ้ารู้อยู่แล้วว่าภูเขาแห่งนี้มีสายลมที่รุนแรง เหตุใดถึงไม่กล่าวเตือนกันบ้าง?
เมื่อมาถึงจุดนี้ กู่ต้าวอี้ได้ใช้พลังจำนวนมากมุ่งเน้นไปที่การป้องกัน แก่นกำเนิดนิรันดร์ไม่ได้ทำให้เขามีกายหยาบที่ทนทานแต่มันสามารถดูดซับการโจมตีเขาที่ได้รับ
เมื่อถูกสายลมของภูเขาพัดเข้าใส่ ผลกระทบที่เขาได้รับจึงลดเหลือราวๆครึ่งหนึ่งของทั่วร่างเท่านั้น แม้เขาจะไม่ได้ลำบากเหมือนคนอื่นแต่ก็ยังห่างไกลจากการที่จะเมินเฉยสายลมอย่างสมบูรณ์
ในขณะเดียวกัน ทางด้านของเทียนเซี่ยตี้เอ้อเขาเป็นดั่งเป็ดที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ ความเร็วของเขาเหนือยิ่งกว่ากู่ต้าวอี้!
เหตุผลนั้นง่ายมาก เขามีกายหยาบที่แข็งแกร่งทนทาน
“ให้ตายเถอะ เจ้าจะเดินเร็วแบบนั้นทำไม?” หลิงฮันโผล่มาจากอีกด้านหนึ่งของภูเขา เส้นทางที่เขาอ้อมมานี้เดินได้ยากลำบากกว่าทางเดินปกติมาก แต่ตัวเขานั้นแทบจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากสายลมของภูเขาเลย ต่อให้เส้นทางจะเดินยากแค่ไหนเขาก็เคลื่อนไหวได้เร็วกว่าคนอื่น
ตามแผนของหลิงฮัน เขาจะไปถึงตำหนักด้านบนก่อนและซ่อนตัวอยู่ด้านใน เมื่อกู่ต้าวอี้มาถึงตำหนักเขาก็จะแอบหาโอกาสลอบจู่โจมแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
ด้วยแรงกดดันจากกรงเล็บมหึมาทำให้กายหยาบของเขาได้เปรียบกว่ากู่ต้าวอี้ แถมออร่าของราชาเซียนก็ยังทำให้สัมผัสสวรรค์ถูกจำกัดอีกด้วย แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่กู่ต้าวอี้จะตอบโต้เขาได้ทัน
เมื่อนำกู่ต้าวอี้เข้าหอคอบทมิฬมาได้แล้วเขาก็จะแอบหลบต่ออีกสักพักหรือไม่ก็ย่องหนีกลับออกไปก่อนเพื่อไม่ให้ใครรับรู้ว่ากู่ต้าวอี้หายไปตั้งแต่เมื่อใด
แต่ที่ไม่คาดคิดคือเทียนเซี่ยตี้เอ้อจะมาทำให้แผนการของเขายุ่งเหยิง
เทียนเซี่ยตี้เอ้อเดินนำกู่ต้าวอี้ขึ้นมาได้ ทั้งสองสู้กันอย่างดุเดือดแต่เทียนเซี่ยตี้เอ้อก็เอาชนะมาได้ด้วยกายหยาบที่เหนือชั้นกว่า
เมื่อเทียนเซี่ยตี้เอ้อมาถึงยอดเขา กู่ต้าวอี้ยังเดินผ่านเส้นทางมาได้เพียงแค่สามในสี่เท่านั้น ส่วนคนอื่นๆนั้นไม่ต้องพูดถึง พวกเขายังเดินไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ
เทียนเซี่ยตี้เอ้อเข้าไปยังตำหนักและค้นพบห้องสมบัติ เขาไม่ทันระมัดระวังตัวเพราะคิดว่าตนเองมาถึงเป็นคนแรกและยิ่งไม่คิดเลยว่าจะมีคนดักรออยู่
หลิงฮันลอบลงมือจู่โจมเข้าใส่หลังคอของเทียนเซี่ยตี้เอ้ออย่างรวดเร็ว
เทียนเซี่ยตี้เอ้อคำรามอย่างเกรี้ยวกราดทันที แต่ทว่าสัมผัสสวรรค์ของเขาถูกจำกัดเอาไว้ด้วยออร่าของราชาเซียน ตัวเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนตาบอดแถมยังต้องแบ่งพลังบางส่วนไปใช้ป้องกันสายลมของภูเขาอีกด้วย เช่นนั้นแล้วเขาจะป้องกันการโจมตีที่รุนแรงและมีการคำนวนมาก่อนแล้วของหลิงฮันได้อย่างไร?
‘ตูม’ หลังคอของเขาถูกฝ่ามือของหลิงฮันกระแทกเข้าใส่จนสลบเหมือด
“สหาย ข้าขอโทษ!” หลิงฮันโยนร่างของเทียนเซี่ยตี้เอ้อเข้าไปในหอคอยทมิฬ รอให้เขาจัดการกู่ต้าวอี้เรียบร้อยก่อนเขาถึงจะปล่อยอีกฝ่ายออกมา ไม่เช่นนั้นหากปล่อยเทียนเซี่ยตี้เอ้อทิ้งไว้ข้างนอกแล้วอีกฝ่ายอาจจะตื่นมาเห็นตอนเขากำลังจัดการกู่ต้าวอี้
หลังจากรอไปนานพอสมควร เสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาของกู่ต้าวอี้ก็ค่อยๆใกล้เข้ามา
กู่ต้าวอี้ไม่ลังเลที่จะลงมายังห้องสมบัติใต้ดินแต่ความเร็วของเขานั้นทั้งเชื่องช้าและระมัดระวังเป็นอย่างมาก เขารู้ว่าเทียนเซี่ยตี้เอ้อต้องเข้ามาในนี้ก่อน จะไม่ให้เขาระวังตัวได้อย่างไร? อันที่จริงหากไม่มีออร่าราชาเซียนจากกรงเล็บมหึมาล่ะก็เขาย่อมไม่มีวันหวาดกลัวแน่นอน แต่ด้วยแรงกดดันจากกรงเล็บทำให้ตอนนี้เทียนเซี่ยตี้เอ้อสามารถเป็นภัยคุกคามต่อเขาได้
หลิงฮันหาโอกาสและลงมืออย่างรวดเร็ว
“เหอะ ข้าคิดไว้แล้ว!” กู่ต้าวอี้แสยะยิ้มและปล่อยหมัดตอบโต้โดยไม่แม้แต่หันไปมองผู้ที่โจมตีมา ‘พรึบ’ ร่างแยกทั้งเก้าของเขาปรากฏออกมาพร้อมกัน
เห็นได้ชัดว่าเขาได้ใช้ทักษะของชาติภพอื่นๆไปก่อนที่จะมาถึงที่นี่แล้วเพื่อที่จะเรียกร่างแยกทั้งเก้าออกมาและกำราบเทียนเซี่ยตี้เอ้อให้ไวที่สุด
ตูม!
หมัดของทั้งสองเข้าปะทะกัน สีหน้าของกู่ต้าวอี้เปลี่ยนไปทันที เมื่อใดกันที่เทียนเซี่ยตี้ทรงพลังขนาดนี้?
กู่ต้าวอี้กระอักโลหิตพร้อมกับทรุดร่างลงกับพื้น สุดท้ายเมื่อมองไปยังทิศทางที่การโจมตีพุ่งมา ดวงตาของเขาก็แข็งค้างและอ้าปากคำราม “หลิงฮัน!”