Alchemy Emperor of the Divine Dao ตอนที่ 1041
หลิงฮันไม่รีบออกจากหอคอยทมิฬและศึกษาทักษะดาบอย่างคร่าวๆหนึ่งวัน สองวัน สามวัน…“ฝืนกฎแห่งธรรมดาเพื่อเพิ่มความเร็วอย่างไร้ขีดจำกัด เมื่อสะบั้นดาบออกไปศัตรูจะไม่มีทางหยุดยั้งได้”หลิงฮันพึมพำ ร่างของเขาลอยขึ้นและกวัดแกว่งดาบเมื่อสะบั้นดาบออกไป คลื่นดาบก็ถูกปลดปล่อยออกมาราวกับกระแสสายฟ้า แต่มันก็ทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ที่ขาซ้าย เมื่อมองลงไปเขาก็พบว่าเท้าซ้ายของเขานั้นบิดเบี้ยวผิดรูปร่าง ขาของเขาแตกหักหมุนเป็นเกลียว“อืม นี่คือผลลัพธ์ของการที่เราฝืนกฎธรรมชาติ?”หลิงฮันพึมพำพร้อมโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เพื่อฟื้นฟูบาดแผล“ข้าทำผิดพลาด ถึงแม้ความเร็วจะเพิ่มขึ้นแต่มันก็ทำให้ร่างกายพังทลาย”“เพียงแต่ว่าที่กระดูกข้าแตกหักเช่นนี้เป็นเพราะอยู่ในหอคอยทมิฬ พลังที่ใช้ออกไปได้จึงมากกว่าปกติ หากเป็นข้างนอกเป็นไปไม่ได้เลยที่พลังดาบที่ใช้ออกไปจะทำให้กระดูกของข้าแตกหักเช่นนี้”“ข้าจะฝึกในนี้ไม่ได้”หลิงฮันออกจากหอคอยทมิฬและพบว่าแรงดันที่รุนแรงได้หายไปแล้วจะบอกว่าหายไปก็ไม่ถูก แรงดันน้ำจากใต้สมุทรยังคงมีอยู่ แต่แรงดันน้ำธรรมดาเช่นนี้ไม่ต่างอะไรกับฝนที่หยดใส่ร่างเขา เป็นไปไม่ได้เลยที่ร่างกายของเขาจะถูกบดขยี้“อืม อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์จะสามารถใช้ได้รึไม่?”หลิงฮันนำอุปกรณ์บินแหวกเมฆาออกมา พาหนะของเขาทะลวงคลื่นมหาสมุทรและภายในเวลาไม่กี่ลมหายใจเขาก็ลอยผ่านผิวมหาสมุทรขึ้นสู่ท้องฟ้า“อย่างที่คาด!!”หลิงฮันเรียกสุ่ยเยี่ยนยวี่ออกมาและเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“เซียนดาบไร้พ่าย?” สุ่ยเยี่ยนยวี่ประหลาดใจ นางไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนแต่นั่นก็เป็นเพราะจอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดบนดาวดวงนี้ก็คือระดับดาราเท่านั้น บางทีในอดีตกาลอาจจะมีอัจฉริยะที่สามารถทะลวงผ่านระดับสร้างสรรพสิ่งได้ แต่จอมยุทธที่ว่าก็คงตกตายไปแล้วกาลเวลาที่ยาวนานสามารำระล้างได้ทุกสิ่ง จอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งนั้นไม่ได้เป็นอมตะ“น่าเสียดายที่เจ้าไม่สามารถเรียนรู้ทักษะดาบสี่บัญญัติได้” หลิงฮันผิดหวัง“ใครบอกว่าข้าจะเรียนรู้มันไม่ได้!” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าวอย่างขึงขังเขาไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว อะไรก็ตามที่ดีเขาก็พร้อมจะแบ่งปันกับพวกพ้องพวกหลิงฮันมาถึงเกาะเล็กๆด้วยอุปกรณ์บินแหวกเมฆา เขาตัดสินใจพักที่นี่ก่อนและจะฝึกฝนทักษะบัญญัติดาบเร็วเขาศึกษาทักษะดาบกับสุ่ยเยี่ยนยวี่ แต่สุ่ยเยี่ยนยวี่นั้นมึนงงมากและไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนที่จริงหลิงฮันก็สับสนไม่แพ้กัน แต่เมื่อเขาพบเจอกับทางตัน ก้อนพลังงานในตันเถียนของเขาก็จะปลดปล่อยพลังบางอย่างออกมาเพื่อช่วยเหลือเขาให้ก้าวผ่านไปได้นั่นเพราะก้อนพลังคืออำนาจแห่งกฎเกณฑ์ที่หลงเหลืออยู่ของตัวตนระดับสร้างสรรพสิ่งหลิงฮันไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย แต่ด้วยความช่วยเหลือของมันเขามันทำให้เขาค่อยๆเชี่ยวชาญทักษะบัญญัติดาบเร็วขึ้นทีละน้อยเพราะงั้นตามหลักแล้วแม้เขาจะยังไม่สามารถฝึกฝนทักษะดาบนี้ได้ แต่พระเจ้าได้มอบโชคให้เขา ตำแหน่งที่กล่องหยกตกลงไปดันบังเอิญไปเป็นตำแหน่งที่จ้าวอสูรหลับใหลอยู่ เขาที่มีหอคอยทมิฬก็สามารถสยบเจตจำนงของจ้าวอสูรได้และเขาที่ฝึกฝนคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์จะมีกายหยาบที่แข็งแกร่ง เมื่อรวมทุกอย่างเข้าด้วยกันแล้วจึงมีผลลัพธ์เช่นนี้ต่อให้เป็นแบบนั้น การพัฒนาของหลิงฮันก็ยังเป็นไปอย่างเชื่องช้ามากเมื่อลองใช้ทักษะออกไป หลิงฮันก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่อาจบรรยายได้ ทั้งมือ เท้า ข้อมือ ทุกๆส่วนของร่างกายเขาบิดเบี้ยวไปหมดเขาค่อยก้าวผ่านความผิดพลาดและความเร็วของดาบก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่ทุกๆครั้งที่เร็วขึ้น ร่างกายเขาก็จะรับภาระหนักตาม ทุกๆครั้งที่ดาบถูกฟันออกไป กระดูกของเขาส่งเสียงสั่นสะท้านอย่างแรง ถ้าหากเป็นสุ่ยเยี่ยนยวี่ กระดูกทั่วร่างนางคงแหลกไปแล้ว“เร็วมาก!” สุ่ยเยี่ยนยวี่มองการพัฒนาของหลิงฮันอยู่ทุกวัน ดาบของเขาจะเคลื่อนไหวเร็วขึ้นทุกครั้ง ในตอนแรกสายตาของนางยังมองคลื่นดาบของหลิงฮันได้ทันอยู่ แต่ตอนนี้นางมองไม่เห็นแล้วมันรวดเร็วเกินกว่าสามัญสำนึกทั่วไปไม่น่าแปลกใจทำไมจอมยุทธคนนั้นถึงถูกเรียกว่าเซียนดาบไร้พ่าย ทักษะดาบของเขาแข็งแกร่งฝืนสวรรค์อย่างแท้จริง“นี่คือหนึ่งในสี่ทักษะดาบสี่บัญญัติ แล้วทักษะบัญญัติอื่นๆจะเป็นอย่างไร?” ทั้งหลิงฮันและสุ่ยเยี่ยนยวี่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นหนึ่งเดือนต่อมาในที่สุดหลิงฮันก็บรรลุทักษะบัญญัติดาบเร็วส่วนต้น ในด้านพลังบ่มเพาะของเขานั้นด้วยการช่วยเหลือของก้อนพลังงาน เขาบรรลุระดับภูผาวารีขั้นกลางชั้นกลางเรียบร้อยแล้ว นอกจากนั้นเขาก็ยังแบ่งเวลาไปฝึกฝนการหลอมเม็ดยา“เอาล่ะ ไปล่าโจรสลัดเพิ่มกันเถอะ” หลิงฮันหัวเราะ เขาฝึกฝนทักษะดาบสำเร็จแล้ว แต่นอนว่าหากจะให้ใช้อย่างเชี่ยวชาญเขาก็ต้องลองไปฝึกฝนของจริงพวกเขาขึ้นอุปกรณ์บินแหวกเมฆาโดยไม่ต้องกังวลจะไปพบเจอกับศัตรูระดับสุรันยันจันทรา เนื่องจากอุปกรณ์บินเพียงพอที่จะช่วยพวกเขาหลบหนีแม้มหาสมุทรดาราจะเปลี่ยนแปลงไปก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อธุรกิจของตระกูลหยาง ในทางกลับกันธุรกิจของพวกเขารุ่งเรืองมากขึ้นด้วยซ้ำเพราะว่าในมหาสมุทรแห่งนี้ไม่มีแรงโน้มถ่วงแล้ว จอมยุทธมากมายจึงออกทะเลเพื่อล่าสมบัติก่อนหน้านี้มีต้องเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีเป็นอย่างน้อยถึงจะออกทะเลได้ แต่ตอนนี้แม้แต่ระดับทลายมิติหรือระดับสวรรค์ก็สามารถทำได้ แรงกดดันน้ำลึกพันฟุตไม่ได้คุกคามใดๆต่อพวกเขา แต่แน่นอนว่าสัตว์อสูรใต้มหาสมุทรก็ยังคงเป็นภัยอันตรายที่ใหญ่หลวงอยู่ดี ถ้าพบเจอกับสัตว์อสูรในขณะที่กำลังหาสมบัติอยู่พวกเขาก็ทำได้เพียงยอมรับในความโชคร้ายของตัวเองเมื่อไม่มีพลังอำนาจของจ้าวอสูร อุปกรณ์บินแหวกเมฆาจึงสามารถแสดงประสิทธิ์ภาพออกมาอย่างเต็มที่ พวกเขาใช้เวลาเพียงหนึ่งวันในการวนรอบมหาสมุทรหลังจากลอยอยู่เหนือมหาสมุทรได้สองสามวัน อุปกรณ์บินแหวกเมฆาก็ลอยเข้าสู่เส้นทางการเดินเรือของตระกูลหยางที่หยางเทียนเฉินเคยพวกเขาแล่นผ่าน“ตรงนั้น!” เขาควบคุมอุปกรณ์บินให้ต่ำลงและมองเห็นการต่อสู้อันดุเดือดบนเรือขนาดใหญ่มันคือเรือใหญ่ของตระกูลหยาง ซึ่งมีจอมยุทธระดับสุริยันจันทราเป็นคนดูแล ฝ่ายโจรสลัดเองก็ส่งจอมยุทธระดับเดียวกันไปปะทะกันอยู่เหนือผิวมหาสมุทรแต่ก่อนการสู้บนผิวน้ำอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่มีแรงโมถ่วงแล้ว มันจะเป็นเรื่องยากอะไรหากปรมาจารย์ระดับสุริยันจันทราจะเดินอยู่บนผิวน้ำได้?หลิงฮันลงไปบนเรือพร้อมกับสุ่ยเยี่ยนยวี่และเข้าร่วมต่อสู้ ทั้งสองกระหน่ำโจมตีใส่เหล่าโจรสลัด“เจ้าหนู ตายซะ!” จู่ๆโจรสลัดคนหนึ่งก็แทงกระบี่เข้าใส่หลิงฮัน เขาเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นกลางชัน้สูงสุดหลิงฮันยิ้มและปลดปล่อยทักษะบัญญัติดาบเร็ว‘ฉัวะ’ โจรสลัดกำลังแทงกระบี่เข้ามา ทันใดนั้นเขาก็พบว่าแขนตอนตัวเองหลุดออกจากไหล่ จากนั้นร่างของเขาก็ถูกหั่นออกเป็นหลายส่วนในพริบตาเขาตกตะลึงมาก ทำไมเขาถึงได้เห็นร่างของตัวเองถูกฟันจนแยกออกเป็นหลายส่วน? นี่เขาถูกฟันคอขาดแล้วงั้นรึ? นี่เขาไปโดนฟันตอนไหน? ทำไมเขาถึงไม่เห็นอีกฝ่ายขยับเลย!นี่คือความคิดสุดท้ายของชีวิตโจรสลัดคนนี้
คอมเม้นต์