ฉึก!
ปลายดาบทิ่มแทงไปที่หน้าอกของหลิงฮันผ่านตาข่าย
ใบหน้าของชายชราตระกูลหลัวปรากฏรอยยิ้มที่ช่วยร้าย แต่ในไม่ช้าสีหน้าของเขาก็กลายเป็นตกใจอย่างกะทันหัน เพราะดาบของเขาไม่ได้ทะลุผ่านหน้าอกของหลิงฮัน
มันเป็นไปได้ยังไง!
ชายชราตระกูลหลัวแทงดาบใส่หน้าอกของหลิงฮัน แต่ก็ไร้ประโยชน์กับกายหยาบของหลิงฮัน มันจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? ใบหน้าของชายชราดูตกตะลึงมาก แม้อีกฝ่ายจะถูกตาข่ายผนึกสีชาดจับกุมเอาไว้ แต่เขาก็ยังไม่สามารถจัดการมดปลวกจากโลกใบเล็กได้อย่างนั้นหรือ?
“ถ้าเจ้าโจมตีใส่ข้าอีกครั้ง อย่าหาว่าข้าทำตัวไม่สุภาพ” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“หึ่ม เจ้าติดอยู่ในตาข่ายผนึกสีชาด แล้วเจ้าจะออกมาได้ยังไง?” ชายชราตระกูลหลัวพยายามสงบสติอารมณ์ แม้กระทั่งจ้าวอสูรลาวายังต้องสยบต่อตาข่ายผนึกสีชาด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่มดปลวกจากโลกใบเล็กจะต้านทานได้
มิฉะนั้น ตระกูลหลัวของพวกเขาจะโง่ลงทุนมหาศาลไปกับตาข่ายผนึกสีชาดเพื่ออะไร?
“ลาวาใต้ดินที่นี่มีอุณหภูมิสูงมาก แม้แต่แร่เหล็กระดับศักดิ์สิทธิ์ยังต้องถูกหลอมละลาย แล้วทำไมพวกเขาไม่ลองโยนเจ้าเด็กนี่ลงไปในนั้นดูล่ะ?” หลัวเจี้ยนกล่าวเสนอ
“เป็นความคิดที่ดี!” ชายชราตระกูลหลัวปรบมือและส่งเสียงหัวเราะ
ทั้งสามคนจ้องมองไปที่หลิงฮันเพื่อสร้างแรงกดดันให้กับอีกฝ่าย
ในความเป็นจริงหากพวกเขาทำตามที่พูด หลังจากที่หลิงฮันถูกโยนลงไป แม้กระทั่งตาข่ายผนึกสีชาดก็ต้องถูกหลอมละลาย เมื่อตาข่ายผนึกสีชาดได้รับความเสียหาย หลิงฮันก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านและจมหายไปกับลาวา
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “พวกเจ้ากำลังทำให้ข้ากลัว? ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าเบื่อที่จะเล่นกับพวกเจ้าแล้ว!”
เขาเข้าไปในหอคอยทมิฬและปรากฏตัวออกมาอย่างรวดเร็ว
ความเร็วดังกล่าวทำให้ทั้งสามคนไม่สามารถจับภาพได้ทัน สิ่งที่เห็นคือตาข่ายร่วงตกลงสู่พื้นดิน โดยที่ไม่มีอะไรอยู่ด้านใน
เกิดอะไรขึ้น!
ทั้งสามคนรีบหันไปมองรอบด้าน นี่เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร?
ทั้งที่อีกฝ่ายอยู่ในตาข่ายผนึกสีชาด เขาจะออกมาง่ายดายขนาดนี้ได้อย่างไร?
“เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?” ทั้งสามคนจ้องมองไปที่หลิงฮัน ไม่สำคัญว่าหลิงฮันจะตอบหรือไม่ แต่ที่พวกเขาเห็นมันน่าทึ่งมากจนอดที่จะถามออกมาไม่ได้
“นั่นเป็นเพราะว่า….” หลิงฮันตอบคำถามด้วยท่าทางผ่อนคลาย “ข้ามีอุปกรณ์มิติระดับศักดิ์สิทธิ์ ข้าแค่หลบเข้าไปซ่อนตัวด้านในเท่านั้น แล้วแน่นอนว่าตาข่ายผนึกสีชาดก็จะตกลงสู่พื้น แล้วข้าก็ค่อยออกมา ผลลัพธ์ก็อย่างที่พวกเจ้าเห็น”
อุปกรณ์มิติระดับศักดิ์สิทธิ์!
เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว ทั้งสามคนแทบจะกัดลิ้นตัวเอง
สมบัติ สมบัติล้ำค่า!
แต่ในขณะนั้นเองพวกเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มดปลวกจากโลกใบเล็กมีสมบัติล้ำค่าแบบนั้นอยู่กับตัวได้อย่างไร? แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญที่สุดคือช่วงชิงมันมาให้เป็นสมบัติของตระกูลหลัว
หลิงฮันยกกำปั้นขึ้นมาและหัวเราะ “ในเมื่อพวกเจ้ารู้ความลับของข้าแล้ว พวกเจ้าคิดว่าข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าอย่างนั้นรึ? และยังคิดที่จะแย่งชิงสมบัติของข้าอีก”
ผู้คนจากตระกูลหลัวทั้งสามคนยิ้มอย่างบิดเบี้ยว มดปลวกจากโลกใบเล็กนี่มีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาและยังมีกายหยาบที่แข็งแกร่ง ในเขตแดนลี้ลับมหาสมุทรสวรรค์แห่งนี้ เกรงว่ามีเพียงแค่สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะคุกคามเขาได้
“หนี!” ทั้งสามคนรีบหันหลังกลับและวิ่งหนีทันที ตราบใดที่พวกเขาออกไปจากเขตแดนลี้ลับนี้ได้ ตระกูลหลัวของพวกเขาก็จะต้องจับกุมหลิงฮันและนำอุปกรณ์มิติระดับศักดิ์มาให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
บางทีสมบัติดังกล่าวอาจถูกสร้างขึ้นมาจากจอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งและอาจมีหนทางสู่ระดับสร้างสรรพสิ่งก็เป็นได้ – มันจะต้องเป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน มิฉะนั้นมดปลวกจากโลกใบเล็กจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร?
หากพวกเขาได้มันมาครอบครองและปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายสิบล้านปี จักรวรรดิราชวงศ์ทั้งหมดจะต้องจำนนต่อตระกูลหลัวของพวกเขาอย่างแน่นอน แม้กระทั่งจักรพรดินีเองก็จะกลายเป็นของเล่นของตระกูลหลัว!
หลิงฮันใช้ทักษะจิตเจ็ดสังหาร ทำให้หลัวเจี้ยนหยุดชะงักอย่างกะทันหัน แล้วพาอีกฝ่ายเข้าไปในหอคอยทมิฬ จากนั้นเขาก็ใช้ทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดารายิงออกไปกลายเป็นลำแสงที่พุ่งเข้าหาชายหนุ่มตระกูลหลัวอีกคนหนึ่ง ทันใดนั้นเองเขาก็ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและล้มลงกับพื้น
จากนั้น หลิงฮันก็ไล่ฆ่าชายชราที่เหลือรอดเป็นคนสุดท้าย
ชายชราหันกลับไปมองด้านหลัง และช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกขนหัวลุก แล้วพูดว่า “เจ้าหนู ตระกูลหลัวของข้าไม่ได้มีความขัดแย้งกับเจ้า!”
“เจ้ายังคิดที่จะชวนข้าดื่มน้ำชา?” หลิงฮันแสยะยิ้ม “ฝันไปเถอะ!”
หลิงฮันใช้ทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดาราอีกครั้งและยิงไปที่ชายชรา
นี่ไม่ใช่การโจมตีที่ทรงพลังที่สุด แต่จุดแข็งของเขาในปัจจุบันยังคงเป็นความเร็ว
ชายชราตระกูลหลัวรีบหลบหลีกไปมา ภายในถ้ำมีเสาหินจำนวนมาก เขาจึงใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศเพื่อหลบซ่อนตัว
“เจ้าคิดว่าสามารถหลบได้?” หลิงฮันยังคงยิงออกไปด้วยทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดาราออกไปไม่หยุด เมื่อลูกศรของเขากระทบกับเสาหินทำให้เกิดประกายไฟสว่างไปทั่ว แต่น่าเสียดายที่เสาหินพวกนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก มิฉะนั้นลูกศรของเขาคงจะทะลวงผ่านมันไปได้อย่างง่ายดาย
ชายชราตระกูลหลัวไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย ทั้งที่เขาเป็นอัจฉริยะระดับสี่และเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด ในทางทฤษฎีเขาสมควรที่จะเป็นตัวตนไร้พ่ายของที่นี่
แต่ตอนนี้เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะต่อกรกับหลิงฮัน
เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
หลิงฮันก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับดาบในมือและพูดว่า “สุนัขเฒ่า ออกมาสู้กันข้า”
เมื่อชายชราตระกูลหลัวเห็นว่าหลิงฮันไม่โจมตีด้วยลูกศรอีกต่อไป เขาจึงเลิกซ่อนและรีบวิ่งหลบหนีอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเอง หลิงฮันก็ใช้ทักษะจิตเจ็ดสังหาร ทำให้อีกฝ่ายหยุดชะงักอย่างกะทันหัน
หลิงฮันกระโจนเข้าหาและแกว่งดาบของเขาไปมา
นี่เป็นอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่งเหมือนกัน หลังจากที่กระตุ้นใช้งาน อักขระบนดาบก็แสดงพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา
ชายชราตระกูลหลัวหมดสภาพในการต่อสู้ ตอนนี้เขามีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น นั่นคือออกจากเขตแดนลี้ลับและบอกความลับของหลิงฮันให้ตระกูลหลัวทราบ
หลังจากนั้น หลิงฮันก็เหยียดมือออกไปและใช้พลังแรงโน้มถ่วง ทำให้ร่างของชายชราทรุดลงกับพื้นทันที
ภายใต้ความเร็วของหลิงฮันและการเปลี่ยนแปลงของแรงโน้มถ่วงอย่างกะทันหัน ชายชราไม่อาจตอบโต้ได้เลยแม้แต่น้อย
หลิงฮันจึงใช้โอกาสนี้ไล่ล่าอีกฝ่ายและโจมตีออกไปด้วยดาบ
ดาบลึกลับสามพันเล่ม!
ชายชราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันหลังกลับและตอบโต้ด้วยดาบของเขา
ตู้ม!
“เจ้าใช้ผลึกภูผาวารีในการทะลวงผ่านระดับภูผาวารี เจ้ายังไม่เข้าใจพลังแห่งกฎเกณฑ์แล้วคิดว่าชายชราอย่างข้าจะกลัวเจ้าหรอกรึ!” ชายชราคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและโจมตีออกไปด้วยดาบอย่างดุเดือด
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “พลังแห่งกฎเกณฑ์เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของพลังต่อสู้ ดังนั้นพลังต่อสู้จึงเป็นมากกว่าพลังแห่งกฎเกณฑ์” เขายังคงใช้งานพลังแรงโน้มถ่วงอยู่ตลอดเวลา ทำให้ร่างของชายชราถูกกดทับต่อเนื่อง