แม้ว่าหอคอยทมิฬจะสามารถปลูกสมุนไพรได้ แต่มันถูกจำกัดด้วยความแข็งแกร่งของหลิงฮัน ตอนนี้นอกเหนือจากโสมโลหิตมังกรทรราชแล้ว มีสมุนไพรระดับสูงอยู่ไม่กี่ชนิดเท่านั้น ซึ่งทำให้หลิงฮันรู้สึกหดหู่มากเพราะสมุนไพรส่วนใหญ่มันไร้ประโยชน์สำหรับเขา
ยิ่งไปกว่านั้น สมุนไพรไม่เพียงแค่ช่วยยกระดับรากฐานบ่มเพาะพลัง แต่ยังส่งผลกระทบอย่างอื่นด้วยเช่นกัน
ดังนั้น หลิงฮันจึงค่อนข้างให้ความสนใจกับสมุนไพรที่เติบโตอยู่ที่นี่เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหญ้าโลหิตมังกร เพราะเขาบ่มเพราะทักษะกายาเก้ามังกรทรราช และถ้าเขาสะกัดพลังของหญ้าโลหิตมังกรได้ บางทีมันอาจทำให้กายาของเขายกระดับมากขึ้นก็เป็นได้
“แต่โอกาสมักมาาพร้อมกับอันตรายอยู่เสมอ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับมันมา” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนส่ายหน้า
“นั่นไม่ใช่เรื่องที่แน่นอนเสมอไป” หลิงฮันกล่าว
พวกเขาเดินตรงเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังคงมีแม่น้ำอยู่สองฝั่งไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าขนาดของมันกว้างขึ้นจากเดินมาก ตอนแรกมันมีความกว้างประมาณสิบฟุต แต่ตอนนี้มันกว้างถึงหนึ่งร้อยฟุตและมีแนวโน้มว่าจะขยายกว้างออกไปอย่างต่อเนื่อง
หลิงฮันฉุดขึ้นเรื่องบางอย่างขึ้นได้ และพูดว่า “นี่คือการเปลี่ยนแปลงของเผ่ามังกร ถ้างั้นแม่น้ำโลหิตนี่…คือเส้นโลหิตของเขาใช่หรือไม่?”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพยักหน้า “ก่อนที่พวกเราจะอยู่ที่ปลายเส้นโลหิต มันมีขนาดเล็กมาก แต่เมื่อเข้าใกล้เส้นโลหิตมากขึ้น แน่นอนว่ามันจะต้องมีขนาดใหญ่ขึ้น”
หลิงฮันพูดด้วยความสงสัย “นี่น่ะหรือโลหิตมังกร? น่าเสียดาย ที่มันเต็มไปด้วยอำนาจกัดกร่อนและไม่สามารถดูดซับพลังได้”
“ข้าเคยได้ยินมาจากท่านพ่อของข้าว่าจะมีพื้นที่หนึ่งหรือสองแห่งเท่านั้นที่เป็นโลหิตบริสุทธิ์ และมันสามารถดูดซับได้” ดวงตาของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกำลังเปล่งประกาย
สำหรับนางคนที่มีสายเลือดมังกร ถ้าได้ดูดซับพลังจากโลหิตมังกรจะเป็นอะไรที่ล้ำเลิศมาก แม้ว่ามันจะไม่กี่หยดก็ตาม
หลิงฮันพยักหน้า ถ้ำมังกรผีไม่มีใครรู้ว่าดำรงอยู่มากี่ปีแล้ว แม้จะเปิดทุกห้าร้อยปีก็ตาม แต่หลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานทำให้ตระกูลเฮ่อเหลียนมีข้อมูลมากพอ
พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักหนึ่งและเห็นเซียนหยู่ช่ายหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา ราวกับว่านางกำลังรอพวกเขาอยู่
เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ เซียนหยู่ช่ายพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ข้าไม่ได้รอเจ้าหรอกนะ ข้าแค่รู้สึกเหนื่อยและหยุดพักเท่านั้น”
หลิงฮันไม่สนใจนางเพียงแค่เดินผ่านไป เมื่อเห็นเช่นนั้นเซียนหยู่ช่ายอยากจะนำดาบออกมาสะบั้นใส่หลิงฮันอีกครั้ง ถ้าอีกฝ่ายไม่แข็งแกร่งเกินไป นางคงจะกระโจนใส่และตัดหัวหลิงฮันไปแล้ว แต่นางอ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาทั้งสามคน ทำได้แค่เดินตามหลิงฮัน แม้ว่านางจะทนงตัว แต่ก็รู้ว่าที่นี่อันตราย ถ้าอยู่กับหลิงฮันอย่างน้อยมันก็ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้น
โอ้ว!
ทันใดนั้นมีแม่น้ำขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ตรงเบื้องหน้าพวกเขา และสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีวัตถุสีแดงบางอย่างกระพริบอยู่ แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ว่ามันคืออะไร
หลิงฮันใช้เนตรแห่งสัจธรรม และมองเห็นเงาบางอย่างที่มีลำตัวยาวอยู่ใต้น้ำ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นงู แต่ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วมากและหายไปจากวิสัยทัศน์ของเขาทันที
อย่างไรก็ตาม หลิงฮันไม่ล้มเลิกที่จะมองหามันต่อ ทว่าเขากลับเห็นบางอย่างอยู่ที่ก้นแม่น้ำ แล้วพูดว่า “หญ้าโลหิตมังกรมันมีลักษณ์ยังไง?”
“ต้นของมันจะมีสีแดง โดยปกติมันจะมีสามใบและมีลวดลายคล้ายกับมังกรอยู่บนใบ และยิ่งมีอายุมากเท่าไหร่ จำนวนใบของมันก็จะยิ่งเยอะมากขึ้นเท่านั้น และยังมองเห็นลวดลายได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนตอบกลับ
สีหน้าของหลิงฮันดูเปลี่ยนไปและพูดว่า “หญ้าโลหิตมังกรเติบโตบนบกใช่หรือไม่?”
“ใช่!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพยักหน้า
เซียนหยู่ช่ายที่ยืนอยู่ด้านหลังได้ยินที่พวกเขาพูดอย่างชัดเจน ช่วยไม่ได้ที่นางจะแสดงสีหน้าบูดบึ้งออกมา สมองของเผ่ามนุษย์นี่มีปัญหาหรือไม่ ถึงเอาแต่ก้มหน้าจ้องมองลงไปในน้ำมันจะไปมองเห็นอไร
หลิงฮันชี้ไปที่แม่น้ำและพูดว่า “ข้าเห็นหญ้าโลหิตมังกรอยู่ตรงนั้น ลักษณะของมันเป็นเหมือนที่เจ้าพูด มันมีสามใบและมีลวดลายมังกรอยู่บนใบพวกนั้น”
“หืม!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนอุทาน “มันจะเป็นไปได้ยังไง หญ้าโลหิตมังกรมันจะเติบโตอยู่บนบกเท่านั้น!”
หลิงฮันครุ่นคิดและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าพบหญ้าโลหิตมังกรแต่บนบก เพราะเจ้าไม่เคยมองลงไปที่ก้นแม่น้ำเพื่อที่จะมองหามัน”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนคิดว่าแม่น้ำในโลหิตมังกรนั้นมีอำนาจกัดกร่อนที่น่าตกตะลึง แม้แต่ผู้คนอย่างนางที่มีสายเลือดมังกรยังไม่สามารถต้านอำนาจกัดกร่อนนั้นได้ เพียงแค่ใช้เวลาไม่นานผิวหนังและกระดูกของพวกเขาก็คงถูกกัดกร่อนและละลายในที่สุด
โดยปกติ แม่น้ำโลหิตถือเป็นพื้นที่ต้องห้าม และมีสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ในน้ำ ดังนั้นพวกเขาจึงลังเลมากยิ่งขึ้นที่จะลงไป
เซียนหยู่ช่ายยังคงแสดงสีหน้าเย้ยหยัน ความประทับใจครั้งแรกของนางกับหลิงฮันนั้นเลวร้ายมาก และรู้สึกขบขันเรื่องทุกอย่างที่เขาพูดออกมา – ก้นแม่น้ำมีหญ้าโลหิตมังกรเนี่ยนะ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?
แม่น้ำโลหิตนี่ปิดกั้นวิสัยทัศน์ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ว่ามีอะไรอยู่ในน้ำ แต่เจ้ามองเห็นมันเนี่ยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า!
“รอข้าอยู่ที่นี่” หลิงฮันกำลังจะกระโดดลงไปในน้ำ
“ระวังตัวด้วย!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบพูด แม้ว่าการกัดกร่อนของแม่น้ำโลหิตจะไม่รวดเร็วนัก แต่มันก็ยังคงมีอำนาจกัดกร่อน และไม่มีอะไรที่สามารถต่อต้านอำนาจกัดกร่อนของมันได้ และเผ่าใต้สมุทรรู้ว่ายิ่งแม่น้ำโลหิตมีขนาดกว้างเท่าไหร่ อำนาจการกัดกร่อนก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น
หลิงฮันพยักหน้าแล้วกระโดดลงไปในแม่น้ำโลหิต
ช่วยไม่ได้ที่เซียนหยู่ช่ายจะรู้สึกประหลาดใจ เผ่ามนุษย์คนนี้เป็นคนที่โง่เขลาอย่างแท้จริง เขากล้าที่จะกระโดดลงไปในแม่น้ำ ไม่ใช่ว่ามันเป็นการรนหาที่ตายหรอกหรือ? นางเค้นเสียงและพูดว่า “ข้าเกรงว่าเขาคงจะไม่กลับออกมาแล้ว!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เซียนหยู่ช่ายที่ข้าไม่พูดถึงเจ้าตลอดทางไม่ใช่เพราะข้ากลัวเจ้า แต่ข้าไว้หน้าตระกูลเซียนหยู่ของเจ้าต่างหาก แต่ถ้าเจ้าสร้างปัญหาไม่หยุด เจ้าคิดว่าข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้าอย่างนั้นรึ?”
ช่วยไม่ได้ที่เซียนหยู่ช่ายจะรู้สึกโมโห แต่อีกฝ่ายเป็นถึงไข่มุกที่ล้ำค่าที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์ของมหาสมุทรเหนือ ทั้งยังมีสายเลือดของนางนั้นบริสุทธิ์มากและทำให้นางรู้สึกอับอายเมื่อเทียบกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน
แต่ว่านางยังคงมีความภาคภูมิใจในตัวเองและปฏิเสธที่จะยอมรับความจริง “ข้าพูดอะไรผิด? นี่คือแม่น้ำโลหิตที่เป็นโลหิตของเผ่ามังกรที่เป็นตัวแทนของความตาย อีกฝ่ายเป็นแค่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาไม่จำเป็นต้องพูดถึงว่าจะรอด แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติก็ยังต้านอำนาจการกัดกร่อนของมันไม่ได้!”
“นั่นเป็นคนอื่น!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพูดอย่างเย็นชา
เซียนหยู่ช่ายรู้สึกแปลกใจ สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อคือหลิงฮันสามารถทำได้ที่แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติยังทำไม่ได้? ความมั่นใจนั่นมันอะไรกัน? หึ่ม หญิงสาวคนนี้ก็โง่เขลาเหมือนกับเขา หลงใหลผู้ชายจนตาบอด แม้ความจริงจะปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่กลับมองไม่เห็น
ตู้ม!
ในขณะนั้น พวกนางเห็นคลื่นโลหิตซัดเข้ามา แล้วเห็นร่างของหลิงฮันยืนอยู่บนคลื่นขณะจับดาบสังหารอยู่ในมือ
ตู้ม ร่างเงาที่มีลำตัวสีแดงยาวเองก็กระโจนออกมาจากน้ำเช่นกัน เมื่อมองแวบแรกจะเห็นว่ามันเป็นอสรพิษยักษ์ที่มีลำตัวยาวประมาณสามสิบฟุต แต่ถ้ามองให้ดีจะเห็นว่าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ไม่มีตา ไม่มีจมูกและไม่มีหู มีเพียงแค่ปากเท่านั้น และมันกำลังอ้าปากเผยให้เห็นฟันที่แหลมคม