นี่คือลูกชายของเจ้า!
พรวด!
หลิงฮันสำลักและกล่าว “เดี๋ยวก่อนๆ แม้เราจะเป็นคนคุ้นเคยกันแต่เจ้าก็ไม่อาจพูดเล่นเช่นนั้นได้! ข้ายังเป็นชายบริสุทธิ์อยู่แล้วข้าจะไปมีลูกตอนไหน! แม้เจ้าจะอยากให้ข้าเลี้ยงดูลูกให้เจ้า เจ้าก็ไม่ควรกล่าวอะไรไร้สาระเช่นนั้น!”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนโมโห นางยกร่างของเด็กขึ้นมาและกล่าว “นี่เจ้าตาบอด? ไม่เห็นรึไงว่าลูกของเจ้าเหมือนเจ้าขนาดไหน?”
หลิงฮันจ้องมองเด็กใกล้ๆและไม่รู้จะกล่าวอะไรดี
นั่นเพราะในชีวิตนี้เขาไม่ค่อยได้ส่องกระจกบ่อยนักและเขาคุ้นเคยกับรูปร่างของตนเองในชีวิตที่แล้วมากกว่า
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนโมโหมากกว่าเดิม คราวนี้เจ้ายังจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก? “ฟังให้ดี นี่คือลูกของเจ้า ตงเลี้ยงดูเขาให้ดี ถ้าข้าพบว่าผมแม้แต่เส้นเดียวของเขาร่วงเมื่อข้ากลับมา ข้าจะนำเจ้าไปเป็นอาหารปลา!”
หลิงฮันส่ายมือและกล่าว “เข้าใจแล้วๆ ข้าเชื่อก็ได้ว่านี่คือลูกของข้า…”
“นี่คือลูกของเจ้า!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนคำราม
หลิงฮันถอนหายใจ “ข้าไม่เห็นจำได้ว่าเคยหลับนอนกับเจ้า”
ใบหน้าอันงดงามของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเปลี่ยนเป็นสีแดงและกล่าว “เจ้าลืมเหตุการณ์เมื่อตอนที่เจ้าได้รับทักษะศักดิ์สิทธิ์อัสนีบาตเก้าทิวาไปแล้ว?”
หลิงฮันตกตะลึง สาวน้อยงี่เง่าคนนี้เดินเข้าไปยังอาณาเขตสายฟ้าและเป็นเขาที่ต้องการจะดึงตัวนางกลับมา แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าพวกเขาถูกดึงเข้าไปในสายฟ้าและพัวพันกัน
หรือจะเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นที่ข้าทำให้นางท้อง?
ไม่จริง! ข้ายังบริสุทธิ์อยู่แท้ๆ!
หลิงฮันกรีดร้องในใจ ในชีวิตนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสูญเสียความเยือกเย็น เขากล่าวด้วยน้ำเสียงติดอ่าง “จะ…เจ้ามั่นใจแล้วสินะ แล้วเจ้ารู้ตัวว่าท้องตอนไหน?”
“เจ้าคิดว่าข้าต้องการให้มันเป็นอย่างนี้?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ นางยกมือขึ้นเพื่อจะทุบตีหลิงฮันแต่ก็ยั้งมือเอาไว้ “เมื่อข้ากลับไปยังเผ่าใต้สมุทร ก็เป้นหลังจากนั้นไม่นานที่ข้ารู้ตัวว่าท้อง ข้าหลบซ่อนตัวเพื่อที่จะได้คลอดลูกของข้าอย่างเงียบๆ แต่ความลับก็ถูกเปิดโปงและตอนนี้ข้าถูกตระกูลและสองขุมอำนาจใหญ่ตามล่าตัวอยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะให้เจ้าดูแลเด็กแทนข้ารึ?”
หลิงฮันไม่ได้ถามนางว่าทำไมนางถึงไม่ทิ้งเด็กไปซะ เขาตกตะลึงและมองไปยังเด็กอีกครั้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
เป็นลูกของเขาจริงๆ!
ในชีวิตที่แล้ว เขาทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการปรุงยา ถึงแม้จะมีสาวงามนับไม่ถ้วนเข้าหาเขา เขาก็ไม่ค่อยสนใจ แต่ตอนนี้เด็กที่มีสายเลือดของเขาได้เกิดมาแล้ว ราวกับว่าเขาเด็กกับมีจิตวิญญาณบางอย่างที่เชื่อมโยงกัน ซึ่งมันทำให้จิตใจของเขาตื่นเต้นจนหยุดไม่อยู่
“ข้ามีลูกแล้วจริงๆ?” เขามองไปยังเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน
“ขาขอโทษด้วยที่มีลูกให้เจ้าได้แค่คนเดียว” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวอย่างไม่พอใจในตัวเอง
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ไม่มีอะไรต้องคิดมาก ในอนาคตยังมีโอกาสอีก!”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนโมโหและคว้าร่างของหลิงฮัน “เจ้าคิดจะทำเช่นนั้นกับข้าอีก?”
ช่างเป็นสตรีที่หัวรุนแรงอะไรเช่นนี้!
หลิงฮันรู้สึกภูมิใจในตัวเองไม่น้อยที่ได้กลายเป็นอัศวินมังกรที่สยบมังกรสาวผู้นี้ได้! เขาจับมือเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนและกล่าว “เจ้ามีลูกกับข้าแล้ว ดังนั้นเจ้าจึงนับเป็นคนของตระกูลหลิง เจ้าไม่ต้องหลบหนีอีกต่อไปแล้วและดูแลลูกให้ดี!”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าทำไมข้าถึงมาหาเจ้า? การที่ข้าถูกตามล่าโดยสองขุมอำนาจใหญ่ก็หมายถึงเจ้าจะไม่ได้พบเจอข้าอีกแล้วในชีวิตนี้! เจ้าจงดูแลลูกให้ดีซะ ข้ารู้ว่าเจ้าครอบครองอาวุธวิญญาณที่สามารถให้สิ่งมีชีวิตเข้าไปอยู่ได้ เจ้าจะต้องดูแลลูกโดยที่ห้ามให้ใครตามตัวเจอ! ข้าจะเป็นคนล่อพวกเขาเอง… และถ้าข้าไม่ตายล่ะ ข้าจะกลับมาอยู่กับลูกของเราไปจนแก่เฒ่า!”
“พูดอะไรของเจ้า!” หลิงฮันไม่พอใจ “ลูกไม่ใช่ของข้าคนเดียว ในเมื่อเจ้าเป็นผู้หญิงของข้า คิดรึว่าข้าจะยอมดูเจ้าตาย?”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนสั่นไหวเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันที “อย่าใช้อารมณ์ของเจ้าตัดสิน เจ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตระกูลเฮ่อเหลียนแม้แต่น้อย พวกเขามีจอมยุทธระดับทลายมิติมากกว่าสามสิบคนและจอมยุทธระดับสวรรค์นับร้อย!”
ตระกูลเฮ่อเหลียนแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่เมื่อคิดว่าหากนับรวมจอมยุทธระดับทลายมิติของห้านิกายโบราณแล้วล่ะก็พวกเขาคงมีนับร้อยคน หลิงฮันจึงไม่รู้สึกหวาดหวั่นอะไร
หลิงฮันกล่าว “เจ้ารู้เพียงแค่ว่าข้ามีอาวุธวิญญาณที่สามารถนำสิ่งมีชีวิตเข้าไปได้ แต่เจ้าไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วอาวุธวิญญาณนั่นคืออะไร! เอาล่ะ อย่าต่อต้านข้าและข้าจะพาเจ้าไปดูมัน”
ถ้าเจ้าเข้าไปในหอคอยทมิฬ เจ้าก็จะคอยเลี้ยงดูลูกของเราได้!
แท้จริงแล้วถ้าเป็นไปได้เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเองก็ไม่อยากแย่งห่างกับลูก นางลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าว “ก็ได้!”
หลิงฮันโอบเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนและลูกของเขาเอาไว้ ‘พรึบ’ จากนั้นทั้งสามคนก็หายเข้าไปในหอคอยทมิฬ
“อะไรกัน!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนตกตะลึง เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีพื้นที่มิติที่ใหญ่ขนาดนี้? มันราวกับเป็นเขตแดนลี้ลับเลย!
“เป็นอย่างไร?” หลิงฮันยิ้ม “เมื่อข้าเข้ามาอยู่ในนี้ อาวุธวิญญาณจะย่อขนาดลงเหลือเท่าเศษฝุ่น ซึ่งแม้จะเป็นตัวตนระดับทลายมิติก็ไม่สามารถหาเจอ หากอยู่ที่นี่เจ้าต้องปลอดภัยแน่”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนไม่ตอบโต้ ไม่แปลกใจเลยที่ครั้งแรกเมื่อนางเจอกับหลิงฮันจู่ๆหลิงฮันก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ที่แท้ก็เป็นเพราะอาวุธวิญญาณนี้นี่เอง!
“เอาเช่นนั้นก็ได้ ข้าจะอาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อนและซ่อนตัวซักสิบถึงยี่สิบปีเพื่อรอให้เหตุการณ์สงบเสียก่อน” นางพยักหน้า
“แอ๊ๆ!” เมื่อเด็กตื่นขึ้นมาและพบว่าตนเองถูกอุ้มอยู่โดยคนแปลกหน้าเด็กก็ไม่ได้ร้องไห้ เด็กน้อยจ้องมองหลิงฮันด้วยดวงตาคู่โต จากนั้นก็นำมือเล็กๆเอื้อมขึ้นไปเพื่อจับใบหน้าของหลิงฮัน
ด้วยความรักของคนเป็นพ่อหลิงฮันจึงไม่ถือสาและเอนหน้าลงมาเพื่อให้ลูกเขาจับเล่นได้ถนัด
เจ้าตัวน้อยหัวเราะร่าเริงออกมาและจ้องมองใบหน้าของหลิงฮันราวกับเห็นของเล่น
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “พลังของเจ้าตัวน้อยแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก อนาคตของเขาจะต้องไร้ขีดจำกัด!” นี่ไม่ใช่คำกล่าวเล่นๆ พลังของเจ้าตัวน้อยนั้นมหาศาลเป็นอย่างมาก แค่พลังกายเพียวๆโดยที่ยังไม่บ่มเพาะพลังก็เทียบได้กับจอมยุทธระดับบ่มเพาะกายาขั้นเก้าแล้ว
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้ว สายเลือดมังกรที่แท้จริงของเขาบริสุทธิ์กว่าข้าเสียอีก!”
“นี่ต้องเป็นเพราะสายเลือดของตระกูลหลิงแน่ๆ!” หลิงฮันเมินเฉยคำพูดของนาง
ใบหน้าที่งดงามของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกระตุก ชายผู้นี้ช่างหน้าด้านยิ่งนัก พลังกายที่ทรงอำนาจเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะสายเลือดมังกรที่แท้จริง เผ่าพันธุ์มนุษย์จะไปมีพลังเช่นนั้นได้อย่างไร?
“แงงง!” จู่ๆเจ้าตัวน้อยก็ร้องไห้ออกมา
หลิงฮันกล่าว “เกิดอะไรขึ้น?”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนจ้องเขม็งมายังเขาและกล่าว “ลูกของข้าหิวแล้ว!” นางคว้าร่างของเจ้าตัวน้อยกลับมาและกำลังจะดึงเสื้อของนางขึ้น แต่ทันใดนั้นนางก็ชำเลืองไปยังหลิงฮัน “ทำไมเจ้ายังไม่หันไปอีก?”
“อะไร? ทำอย่างกับว่าข้าไม่เห็นมัน แถมหน้าอกที่แบนราบแบบนั้นใครจะไปอยากมอง!” หลิงฮันยักไหล่และหันหลัง
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกัดฟันแน่นพร้อมกับจิตสังหารที่ปะทุออกมา