หลังจากเข้าไปในตำหนัก พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องโถงและมีบันไดพาขึ้นไปสู่ชั้นสอง จากความสูงของตำหนักแล้วที่นี่น่าจะมีทั้งหมดห้าชั้น
“อาวุธที่เจ้าใช้คืออะไร?” เสียงบางอย่างดังเข้ามาในหูของหลิงฮัน
“ใคร?” หลิงฮันหันไปมองทุกคน “พวกเจ้าได้ยินเสียงนั้นหรือไม่?”
“ข้าได้ยิน เสียงนั่นถามว่าข้าใช้อาวุธอะไร” ทุกคนกล่าว
หลิงฮันพยักหน้าและพูดว่า “ดาบ!”
พรึบ หลังจากพูดจบ ร่างของเขาหายไปจากห้องโถงแล้วปรากฏตัวอยู่ในห้องปิดตายที่ประตูถูกปิดอย่างแน่นหนาแสดงให้เห็นว่าเขาถูกส่งมาที่นี่โดยตรง
ถ้าเป็นจักรวรรดิยุคโบราณ วิธีการแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
หลิงฮันไม่รู้สึกตื่นตระหนก ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกคนจะถูกส่งไปคนละห้องที่แตกต่างกันเพราะอาวุธที่พวกเขาใช้นั้นไม่เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม คนที่ใช้ดาบเหมือนกันทำไมไม่ปรากฏตัวในห้องเดียวกัน?
นี่อาจเกี่ยวกับศักยภาพของเขาก่อนหน้านี้ ยิ่งอันดับสูงเท่าไหร่ ระดับของห้องก็อาจจะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น
หลิงฮันเหลือบมองรอบด้านและพบว่ามันเป็นแค่ห้องหินที่ว่างเปล่า มีเพียงแค่โต๊ะอยู่ตรงกลางห้องกับดาบที่อยู่ในฝักอยู่บนโต๊ะ แม้ว่าดาบจะยังไม่ถูกชักออกมาจากฝัก แต่หลิงฮันก็สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวพร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรงออกมาจากมันแล้ว
หลิงฮันรู้สึกตกตะลึง เขาไม่เคยเห็นดาบอย่างมันมาก่อน แม้ว่าเขาจะมีอาวุธวิญญาณระดับสิบอยู่ในมือ แต่ในแง่ของกลิ่นอายดาบกำเนิดมารด้อยกว่าดาบเล่มนี้มาก
ราวกับว่าดาบเล่มนี้เกิดมาเพื่อฆ่าฟันโดยเฉพาะ
หลิงฮันเดินตรงเข้าไป แต่เมื่อเขาอยู่ห่างจากมันประมาณหนึ่งไมล์ ดาบถูกชักออกมาจากฝักโดยอัตโนมัติแล้วโจมตีใส่เขาทันที เหมือนเป็นการข่มขู่และถ้าเขาเดินเข้าไปหามันอีกก้าวมันจะฆ่าเขาทันที
พลังของดาบเล่มนี้ยังอยู่ในระดับตัวอ่อนวิญญาณ ซึ่งเป็นระดับเดียวกับเขา แน่นอนว่าหลิงฮันไม่หวาดกลัว และยกแขนขึ้นมาป้องกัน
ฉึก!
หลิงฮันถูกบังคับให้ถอยหลังออกไปเจ็ดก้าว และแขนของเขาปรากฏบาดแผลเจ็ดจุดพร้อมกับโลหิตที่พุ่งออกมา
หลิงฮันรู้สึกทึ่งมาก กายหยาบของเขาแข็งแกร่งแค่ไหน? ตามทฤษฎีแล้วมันแข็งแกร่งยิ่งกว่าแร่เหล็กระดับแปด แม้แต่การโจมตีจากจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาเองยังเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ แต่แสงดาบเมื่อครู่เป็นเพียงแค่การโจมตีระดับตัวอ่อนวิญญาณ แต่ก็สามารถทำให้เขาต้องหลั่งเลือดได้ แล้วจะไม่น่าทึ่งได้อย่างไร?
พลังไม่ได้หมายถึงพลังต่อสู้และไม่ได้หมายถึงพลังทำลายล้าง
หลิงฮันรู้เรื่องนี้ดี
ตัวอย่างเช่น ถ้าออกแรงเท่ากันโดยใช้แท่งเหล็กเคาะไม้ กับใช้ขวานตัดไม้ ผลลัพธ์ของความเสียหายจะเทียบเคียงกันได้หรือไม่?
พลังเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น
หลิงฮันยิ้มออกมา ถ้าเขาอยากได้ดาบเล่มนี้ เขาจะต้องพิชิตดาบเล่มนี้ให้ได้ก่อน?
น่าสนใจดีนิ!
เขาเป็นจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณ ดังนั้นดาบเล่มนี้จึงแสดงแค่พลังของระดับตัวอ่อนวิญญาณต่อสู้กับเขา แต่พลังต่อสู้ไม่จำเป็นต้องอยู่ในระดับเดียวกัน แสงดาบเล่มนี้เต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง ถ้าร่างกายของเขายังเป็นกายาเหล็ก แขนและขาของเขาคงขาดไปแล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า การได้ต่อสู้ในระดับเดียวกัน นั่นเป็นการเปรียบเทียบที่ดี!” หลิงฮันกระโจนไปข้างหน้า เขารู้สึกสนใจดาบเล่มนี้มาก หรือว่ามันเองก็เป็นอาวุธวิญญาณระดับสิบถึงสามารถสร้างแสงดาบที่ทรงพลังขนาดนั้นได้
พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ แสงดาบพุ่งเข้าหาเขาทีละระลอกเพื่อที่จะสะบั้นเขา
หลิงฮันป้องกันแสงดาบด้วยหมัดของเขา พลังของแสงดาบนั่นบรรลุถึงจุดสูงสุดของระดับตัวอ่อนวิญญาณ ทำให้พลังทำลายล้างของมันรุนแรงมาก แม้กระทั่งกายหยาบของเขายังได้รับบาดเจ็บ
เขาจ้องมองไปที่ดาบ มันมีเส้นบางอย่างหลายเส้นมากบนดาบ แต่นั่นไม่ใช่เจตจำนงแห่งเต๋า แต่เป็นอักขระอาคม
แม้ว่าความเชี่ยวชาญด้านรูปแบบอาคมของเขาจะไม่สูงมากนัก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะตัดสินใจเช่นนี้
นี่ไม่ใช่อาวุธวิญญาณ แต่เป็น…แก่นรูปแบบอาคม?
ในตอนนี้หลิงฮันรู้สึกตกตะลึงมาก หรือว่าดาบเล่มนี้จะเป็นรูปแบบอาคมอย่างหนึ่งและมันต้องการที่จะฆ่าเขา?
ตึก ตึก ตึก เลือดไหลออกมาจากร่างกายของหลิงฮันอยู่ตลอดเวลา ดาบเล่มนี้น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง เขาไม่สามารถเข้าใกล้และไม่สามารถหยุดไม่ให้เลือดหยุดไหลได้ แล้วเขาจะเอามันมาได้อย่างไรถ้าไม่เข้าไปใกล้?
หลิงฮันจึงใช้ทักษะอสนีเก้าทิวา แล้วพุ่งออกไปด้วยย่างก้าวเทพธิดาปีศาจ เขาจะไม่เผชิญหน้ากับมันโดยตรงอีกต่อไป ในแง่ของความแข็งแกร่ง ดาบเล่มนี้โดดเด่นมากและเขาทำได้แค่ตกตะลึงเท่านั้น
พรึบ แสงดาบสว่างเจิดจ้าไปทั่วทุกที่ แต่หลิงฮันสามารถหลบได้อย่างคล่องแคล่ว ทำให้ระยะห่างระหว่างเขากับดาบเริ่มแคบลงเรื่อยๆ
แต่เมื่อหลิงฮันอยู่ห่างจากดาบเพียงแค่หนึ่งก้าว เขาเห็นดาบตั้งขึ้นมาและส่องแสงสว่างเจิดจ้าไปทั่วท้องฟ้า
ภายใต้แรงกดดันของหลิงฮัน ดาบเล่มนี้ได้แสดงพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมออกมา
พลังของมันยังคงอยู่ในระดับตัวอ่อนวิญญาณแต่พลังทำลายล้างของมันรุนแรงกว่าเดิมมาก
แขนของหลิงฮันถูกฟันอีกครั้ง ครั้งนี้บาดแผลของเขาลึกกว่าก่อนหน้านี้มากจนเกือบจะเห็นกระดูก
ดาบเล่มนั้นลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของมันและปลายดาบชี้ไปที่หลิงฮัน
“รูปแบบอาคมนี่อยู่ในระดับไหนกัน?” หลิงฮันจ้องมองไปที่อักขระอาคมบนดาบ เขาไม่รู้จักรูปแบบอาคมนี้เลยแม้แต่น้อย มีเพียงสองจุดเท่านั้นที่สามารถระบุได้ หนึ่ง พลังของมันน่าสะพรึงกลัวมาก ถ้ามันใช้พลังทั้งหมดแม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติก็ยังถูกกำจัด สอง รูปแบบอาคมนี่มีข้อบกพร่อง มันยังไม่สมบูรณ์แบบ
มันน่าอัศจรรย์มาก แม้จะไม่ใช่รูปแบบอาคมที่สมบูรณ์แต่ก็น่าสะพรึงกลัวแล้ว แล้วถ้ามันสมบูรณ์จะทำให้มันน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน?
“ข้าจะทำให้เจ้ายอมรับ!” หลิงฮันกล่าวด้วยความภาคภูมิใจแล้วนำดาบกำเนิดมารออกมา ซึ่งเจตจำนงของมันยังไม่ฟื้นฟูดี และโจมตีออกไปด้วยดาบทักษะดาาบลึกลับสามพันเล่มทันที
แต่ทว่าดาบกำเนิดมารในตอนนี้ยังไม่ทรงพลังพอ พลังของดาบเล่มนั้นยังคงอยู่ที่ระดับตัวอ่อนวิญญาณ แต่พลังทำลายล้างของมันนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก หลิงฮันคาดเดาว่าดาบเล่มนี้สามารถกำจัดศิษย์ของสำนักสวรรค์ได้ทั้งสำนัก
หลิงฮันปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา ไม่ว่าจะเป็นเนตรแห่งสัจธรรม ทักษะอสนีเก้าทิวา นี่ทำให้เขาเหนือกว่าจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณไปแล้ว หรือแม้กระทั่งเทียบได้กับจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาขั้นสูง แต่นี่ทำให้เขาสู้ได้สมน้ำสมเนื้อกับมันเท่านั้น
ยิ่งดาบเล่มนี้ทรงพลังมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการมันมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
และตราบใดที่มันไม่ใช่อาวุธวิญญาณ เขาสามารถนำมันเข้าไปในหอคอยทมิฬได้ และมันจะกลายเป็นเรื่องง่ายทันทีที่จะสยบมัน