ในที่สุดชายหนุ่มคนนั้นก็เผยสีหน้าตกตะลึงออกมา และจ้องมองไปที่หลิงฮันขณะพูดว่า “เจ้าสามารถต่อกรกับข้าได้? ไม่เลว จงบอกชื่อของเจ้ามา เจ้ามีคุณสมบัติที่จะให้ข้าต้องจดจำชื่อของเจ้าเอาไว้!”
“สมองของเจ้ามีปัญหาหรือเปล่า?” หลิงฮันพูดออกมาอย่างเย็นชา ชายหนุ่มคนนี้คิดว่าตัวมันเองเหนือกว่าผู้ใด และทุกอย่างหมุนรอบตัวมันงั้นรึ?
“สามห้าว!” ชายหนุ่มคนนั้นโกรธและโจมตีอีกครั้ง ทันใดนั้น เปลวเพลิงที่มีรูปร่างคล้ายกับพยัคฆ์ยี่สิบสามตัวปรากฏออกมาและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน เปลวเพลิงพยัคฆ์แต่ละตัวนั้นเพียงพอที่จะสยบจอมยุทธระดับบุปผาผลิบานขั้นเก้าทั่วไปได้ ดังนั้นเปลวเพลิงพยัคฆ์ยี่สิบสามตัวจึงน่าสะพรึงกลัวมาก
พยัคฆ์อัคคียี่สิบสามตัว!
หลิงฮันรู้สึกแปลกใจ แม้เขาจะสร้างปราณดาบได้สิบเก้าเล่ม แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับสร้างได้มากกว่า อย่างไรก็ตาม เขาเพียงแค่เค้นเสียงออกมาอย่างเย็นชาและปล่อยกำปั้นมังกรคชสารเงินสิบเจ็ดตัวออกไป
ปัง มังกรคชสารเงินและพยัคฆ์อัคคีปะทะกันและกัดกัน มันสามารถต่อสู้กับพยัคฆ์อัคคีได้สิบสามตัวเท่านั้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าพยัคฆ์อัคคีนั้นเหนือกว่า และพยัคฆ์อัคคีที่เหลืออีกสิบตัวยังคงพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
หลิงฮันใช้ทักษะย่างก้าวเทพธิดาปีศาจล่าถอย นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยจิตวิญญาณต่อสู้และพูดว่า “รับอีกหมัดของข้าซะ!”
หลิงฮันปล่อยหมัดออกไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาใส่เจตจำนงเข้าไปด้วย พลังของมังกรสิบเจ็ดตัวเพิ่มขึ้นหลายเท่าและทำให้ชายหนุ่มคนนั้นต้องถอยร่น
“น่าสนใจดีนิ!” ชายหนุ่มสะบัดมือ และพยัคฆ์อัคคียี่สิบสามตัวปรากฏออกมาอีกครั้งพร้อมกับส่งเสียงคำราม
ตู้ม!
ครั้งนี้ มังกรคชสารสิบเจ็ดตัวปะทะกับพยัคฆ์อัคคีได้สิบเจ็ดตัว ส่วนพยัคฆ์อัคคีที่เหลืออีกหกตัวยังคงพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
ไม่มีทาง ชายหนุ่มคนนี้มีความเข้าใจในวิถีวรยุทธมากกว่าหลิงฮัน เมื่อรวมกับระดับบ่มเพาะพลังที่เหนือกว่าหลิงฮัน ทำให้มันเป็นฝ่ายได้เปรียบ
ยิ่งไปกว่านั้นฝ่ายเองก็เป็นอัจฉริยะ และเป็นอัจฉริยะที่เหนือกว่าอัจฉริยะทั่วไป
หลิงฮันตะโกนและใช้ทักษะเคลื่อนที่ปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าฝ่ายตรงข้าม เพื่อต่อสู้ระยะประชิด
“เจ้าต้องการต่อสู้ระยะประชิดกับข้า เจ้าไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหน?” ชายหนุ่มแสยะยิ้มใส่หลิงฮันและความเร็วของมันรวดเร็วมากยิ่งขึ้น
โดยปกติแล้วจอมยุทธจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ระยะประชิดเพราะพวกเขาสามารถปล่อยพลังออกมาจากฝ่ามือได้ในพริบตา และจอมยุทธทุกคนต่างฝึกฝนบ่มเพาะพลัง ดังนั้นร่างกายจึงไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก
เมื่ออยู่ในระยะโจมตีที่ไกลพอ จอมยุทธสามารถโจมตีผู้อื่นได้ในระยะไกลเพียงแค่ใช้ฝ่ามือหรือกวัดแกว่งดาบ
อย่างไรก็ตาม ฝีมือต่อสู้ระยะประชิดของฝ่ายตรงข้ามเองก็ยอดเยี่ยมมากไม่แพ้หลิงฮัน
นี่เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามเองก็มีร่างกายที่แข็งแกร่งด้วยเช่นเดียวกัน
หลิงฮันส่งเสียงคำรามออกมาและต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างดุเดือด ปัง ปัง ปัง พวกเขาปะมือซึ่งหน้าทั้งยังรวดเร็วมาก โดยที่แต่ละฝ่ายไม่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมแต่อย่างใด
การต่อสู้ครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายสู้กันได้อย่างสูสี
กายาของหลิงฮันแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย มันเป็นเพราะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์และทักษะกายาเก้ามังกรทรราช แต่กายาของอีกฝ่ายไม่ได้แข็งแกร่งเท่าหลิงฮัน รวมถึงพละกำลังด้วย แต่เป็นเพราะพลังก่อเกิดของมันที่ทำให้ลบข้อด้อยนี้ได้
“ดูเหมือนว่าข้าจะดูถูกเจ้ามากเกินไป!” ชายหนุ่มคนนั้นกลายเป็นเย็นชาและดวงตาเผยให้เห็นถึงจิตสังหาร พรึบ พลังปราณที่สะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างของมันและกลายเป็นดาบเพลิงหนึ่งพันเล่มพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
แม้ร่างกายของหลิงฮันจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ยังคงถอยร่นเพื่อสร้างระยะห่าง
“ฮ่าฮ่าฮ่า อีกสิบลงหายใจเจ้าจะต้องคุกเข่าต่อหน้าข้า!” ชายหนุ่มหัวเราะและกระหน่ำปล่อยฝ่ามือ
หลิงฮันเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สามารถพลิกโฉมการต่อสู้ไม่ได้ นั่นเป็นเพราะดาบกำเนิดมารและทักษะดาบลึกลับสามพันเล่มคือไพ่ลับของเขา ซึ่งที่แห่งนี้คือภูมิภาคกลาง หากเขาใช้ทักษะดาบลึกลับสามพันเล่มออกมามันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อปีศาจเฒ่าแห่งนิกายดาบสวรรค์ปรากฏตัวออกมา?
“หยุด!” เสียงที่เย็นชาดังขึ้นจากด้านบนของพระราชวัง “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือสถานที่ใด?”
เสียงนั่นทั้งหนักแน่นและน่าเกรงขาม หลิงฮันและชายหนุ่มคนนั้นหยุดต่อสู้กันทันที หากไม่เชื่อฟังพวกเขาจะต้องได้รับบทเรียนอย่างแน่นอน
หลังจากนั้น ชายหนุ่มผู้หยิ่งยโสยังคงจ้องมองไปที่หลิงฮันอย่างเย็นชาก่อนที่จะเลิกให้ความสนใจแล้วหันหน้าไปมองเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพร้อมกับพูดว่า “ข้าคือซวนหยวนจื่อกวง ข้าอยากได้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า!”
เขาคือซวนหยวนจื่อกวง!
ไม่แปลกใจเลยทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบไปหลบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหลิงฮันอย่างรวดเร็ว และแลบลิ้นใส่ซวนหยวนจื่อกวงเพียงแค่คิดว่าอีกฝ่ายน่ารำคาญ
หลิงฮันจ้องมองไปที่ซวนหยวนจื่อกวงด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจ ชายหนุ่มคนนี้ไม่รู้ว่านางเป็นจอมยุทธระดับสวรรค์ แม้ว่าตอนนี้นางจะความจำเสื่อม แต่เมื่อวันใดที่ความทรงจำของนางกลับมา อีกฝ่ายจะต้องลำบาก
เมื่อซวนหยวนจื่อกวงเห็นเช่นนั้น มันจึงหันไปมองหลิงฮันด้วยจิตสังหาร นางทำตัวใกล้ชิดกับหลิงฮันเกินไปหรือเปล่า? มันรู้สึกทนไม่ไหว และต้องการที่จะฆ่าหลิงฮันทิ้ง
“ออกไปให้พ้น เจ้าศพเดินได้” มันชี้นิ้วไปที่หลิงฮัน
หลิงฮันเพียงแค่ยิ้มออกมาและพูดว่า “งั้นเจ้าคงต้องรอไปตลอดชีวิตข้าถึงจะออกไป!”
ซวนหยวนจื่อกวงไม่ได้คาดหวังอะไรกับหลิงฮัน มันเค้นเสียงออกมาและพูดว่า “แล้วเจ้าจะได้เห็นดีกัน!”