รุ่นเยาว์ตระกูลถังทั้งสามตกตะลึงและนำมือกุมไว้ที่ใบหน้าด้วยความเจ็บปวด
หลิงฮันปรากฏตัวแล้วจริงๆ แถมยังลงมือกับพวกเขาด้วย
ที่จริงเรื่องที่หลิงฮันจะปรากฏตัวนั้นพวกเขาไม่ได้ประหลาดใจเท่าไหร่ ตราบใดที่คนเราไม่ใช่รูปปั้นหินหากถูกยั่วยุขนาดนั้นแล้วย่อมไม่มีใครทนไหว แต่ที่พวกเขาตกตะลึงและยอมรับไม่ได้การโจมตีของหลิงฮันทรงพลังจนพวกเขาไม่อาจตอบโต้ทัน
แค่จอมยุทธระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?
“จะ เจ้ากล้าทำร้ายพวกข้า?” หนึ่งในสามรุ่นเยาว์ตระกูลถังตั้งสติได้และคำรามใส่หลิงฮัน ชื่อของเขาคือถังปิงเป็นจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด
เขายอมรับไม่ได้ ตัวเขาเป็นถึงราชาระดับสามและมีพลังบ่มเพาะสูงกว่าหลิงฮัน เหตุใดถึงไม่สามารถตอบโต้การโจมตีของอีกฝ่าย?
“ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าเป็นฝ่ายยั่วยุข้าเอง?” หลิงฮันแสยะยิ้ม
“พวกเราไม่ได้ฝ่าฝืนกฎของที่นี่เสียหน่อย” ถังปิงกล่าว พวกเขาแค่นำโลหิตสุนัขมาราดทิ้งเท่านั้น หุบเขาวารีครามไม่มีกฎที่ลงโทษการกระทำเช่นนี้ของพวกเขา
ที่จริงเหล่าคนที่จะมาอยู่ในหุบเขาวารีครามได้ล้วนแต่ต้องเป็นราชาในหมู่ราชา เพราะงั้นพวกผู้อาวุโสคงไม่มีใครคิดหรอกว่าจะมีราชาที่ทำเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้
แต่การกระทำของหลิงฮันนั้นต่างออกไป ที่นี่มีกฎว่าห้ามปะทะกับคนอื่นโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอม
จุดประสงค์ที่รุ่นเยาว์ตระกูลสามยั่วยุหลิงฮันก็เพื่อต้องการให้หลิงฮันฝ่าฝืนกฎและขุมอำนาจฝ่ายที่ไม่เปิดรับคนนอกจะจับกุมหลิงฮันทันทีโดยไม่สนใจความเห็นของฝ่ายเปิดรับ
เมื่อตกมาอยู่ในกำมือพวกเขาแล้ว แล้วหลิงฮันจะสามารถเก็บกุมความลับใดๆได้?
สำหรับจอมยุทธที่บ่มเพาะอำนาจแห่งเต๋าจนบรรลุระดับสูง การตรวจสอบวิญญาณนั้นทำได้ง่ายราวพลิกฝ่ามือ
เพียงแต่ความลับของหลิงฮันนั้นจะไม่ตกไปอยู่ในมือของตระกูลถังเพียงฝ่ายเดียวแต่ต้องแบ่งกับดินแดนต้องห้ามอื่นๆที่อยู่ฝ่ายไม่เปิดรับคนนอกด้วย แต่ไม่ว่าอย่างไรตระกูลถังก็จะได้ทั้งแก้แค้นและได้ทักษะบ่มเพาะระดับราชานิรันดร์ ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะต้องรู้สึกไม่พอใจ
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดกฎก็ไม่อาจถูกฝ่าฝืน เจ้าจะต้องถูกลงโทษเพราะการกระทำอันชั่วร้ายของเจ้า!” ถังปิงกล่าวด้วยความสะใจ ที่เจ้าบังอาจซัดหน้าข้า เจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต!
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ข้าฝ่าฝืนกฎไปเพียงเล็กน้อย แต่อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะได้เห็นข้าฝ่าฝืนกฎอย่าแท้จริงแล้ว จริงสิ เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียรึไม่?”
“ฮ่าๆๆ เจ้ากล้าสังหารข้า?” ถังปิงหัวเราะด้วยใบหน้าเหยียดหยาม ข้างกายเขามีคนของตระกูลถังอยู่ด้วยถึงสองคน แถมคราวนี้เขาก็ตั้งตัวเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว ไม่มีทางที่จะถูกซัดลอยกระเด็นแบบเมื่อครู่
“นั่นคือคำสั่งเสียสุดท้าย?” หลิงฮันส่ายหัวด้วยสีหน้าเวทนา
รอบข้างพวกเขามีราชารุ่นเยาว์คนอื่นๆกำลังมองดูอยู่แต่ไม่มีใครสักคนที่เอ่ยกล่าวอะไรออกมา ทุกคนรู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือความบาดหมางของผู้อาวุโสในพันธมิตร แม้พวกเขาจะเป็นอัจฉริยะก็ไม่กล้าแทรกแซง
ที่หลิงฮันทำร้ายคนอื่นนั้นบทลงโทษไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร หากขุมอำนาจฝั่งเปิดรับคนนอกอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบ เพียงแค่หลิงฮันกล่าวขอโทษสักสองประโยคเรื่องก็จะจบลงอย่างง่ายดาย แต่หากขุมอำนาจฝ่ายปิดรับคนนอกกำลังได้เปรียบ แม้แต่บทลงโทษเบาๆก็กลายเป็นบทลงโทษแสนสาหัสได้
“หลิงฮัน เจ้ามันช่างอวดดี!” ถังปิงกล่าวเย็นชาและหัวเราะลั่น “เจ้าเป็นเพียงแค่คนนอกเท่านั้น ต่อให้ผู้อาวุโสส่วนหนึ่งจะเห็นดีเห็นชอบเจ้าแต่ก็ใช่ว่าเจ้าจะทำทุกอย่างได้ตามใจโดยไม่สนกฎ!”
“คนอย่างเจ้าสมควรได้รับบทลงโทษสถานหนัก!”
หลิงฮันเลิกพล่ามไร้สาระ เขานำดาบอสูรนิรันดร์ออกมาและฟาดฟันออกไป
ฉัวะ!
หัวมนุษย์ลอยกระเด็นขึ้นฟ้า น้ำพุโลหิตสาดออกมาจากร่างไร้หัวและล้มลงสู่พื้น หัวที่ลอยอยู่บนฟ้ามีสีหน้าตกตะลึง ยังไม่ทันที่ถังปิงจะได้ถอดวิญญาณออกจากร่างเพื่อหลบหนีดวงวิญญาณของเขาก็ถูกดาบอสูรนิรันดร์ทำลายไม่เหลือซาก
ถังปิงตายแล้ว…
ร่างของทุกคนที่ดูอยู่ชะงักแน่นิ่งและพูดอะไรไม่ออก
บ้าไปแล้ว หมอนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เขากล้าสังหารคนในหุบเขาวารีคราม
ความผิดก่อนหน้านี้ที่หลิงฮันฝ่าฝืนกฎโดยการทำร้ายคนอื่นนั้น ขอแค่มีผู้อาวุโสสักคนออกหน้า เขาก็สมควรโดนลงโทษเพียงแค่ให้กล่าวขอโทษสองสามครั้งเนื่องจากไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ตอนนี้สถานการณ์ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเพราะว่ามีคนเสียชีวิต!
“จะ จะ เจ้า…” รุ่นเยาว์ตระกูลถังสองคนที่เหลือชี้นิ้วใส่หลิงฮันและพูดอะไรไม่ออก
“พวกไร้สมอง คิดว่าแค่แผนการอ่อนหัดของพวกเจ้าจะได้ผล?” หลิงฮันส่ายหัว “หากข้าไม่สังหารพวกเจ้าบทลงโทษของข้าก็จะเบาเกินไป พวกเจ้าคิดจริงๆหรือว่าแค่ข้าซัดหน้าพวกเจ้าเบื้องบนจะลงมือกับข้า?”
ร่างของรุ่นเยาว์ตระกูลถังทั้งสองสั่นสะท้าน ที่หลิงฮันพูดก็มีเหตุผล! ไม่เช่นนั้นเวลาก็ผ่านมาพอสมควรแล้ว เหตุใดผู้ฝฝึกสอนถึงยังไม่ลงมืออีก?
แต่ทั้งๆที่รู้เช่นนั้นอยู่แล้วหลิงฮันยังลงมือสังหาร? นี่เขาบ้าไปแล้วรึไง?
หลิงฮันยิ้ม “ข้าไม่ได้บ้า แค่กำจัดขยะไร้ประโยชน์สามชิ้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร! หลายวันที่พวกเจ้ามาก่อปัญหา ข้าได้มอบโอกาสให้พวกเจ้าล่าถอยแล้ว แต่ในเมื่อพวกเจ้ายังยืนกรานที่จะตายข้าก็ไม่รังเกียจที่จะส่งพวกเจ้าไปยังเส้นทางที่พวกเจ้าเลือก!”
เขากวัดแกว่งดาบและกระตุ้นใช้งานรูปแบบอาคมสังหารทั้งยี่สิบเจ็ดในร่างกาย
‘ฉัวะ ฉัวะ’ ศีรษะของคนสองคนลอยขึ้นท้องฟ้า ร่างไร้หัวมีโลหิตสาดออกมาจากคอราวกับน้ำพุ
ทุกคนรอบข้างชะงักแข็งค้าง รุ่นเยาว์ตระกูลถังทั้งสามคนนี้แม้เทียบกับพวกเขาแล้วจะจัดอยู่ในลำดับล่างๆ แต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เป็นคนของดินแดนต้องห้ามและเป็นอัจฉริยะ พวกเขาไม่ใช่กลุ่มคนที่จะถูกสังหารราวกับหมูหมาไร้ค่า
ความกล้าหาญเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม แต่หากเลือดร้อนเกินไปจะเป็นการนำภัยพิบัติมาใส่ตัวแทน
“ฮึ่ม!” เสียงคำรามอันเย็นชาดังขึ้นพร้อมอำนาจอันทรงพลัง ทันใดนั้นคลื่นแสงแห่งเต๋าก็พวยพุ่งเข้ามา คนที่ปรากฏตัวไม่ใช่แค่จ้าวอสูรระดับเหลืองอย่างเดียวแต่จ้าวอสูรระดับดำก็มาเช่นกัน
“หลิงฮัน เจ้าช่างหาญกล้านัก!” คนที่คำรามคือเย่ซิ้งจาง เป็นเขากับเจิ้งจิ่งที่ทำหน้าที่ดูแลเรื่องต่างๆให้หลิงฮันในตอนนี้ที่เพิ่งมาถึงที่นี่
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “สำหรับจอมยุทธแล้ว ความตายเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง”
“เจ้ามันตัวสร้างปัญหาจริงๆ!” เจิ้งจิ่งเองก็มาด้วย เขากล่าวด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ตัวเขานั้นเป็นคนของฝ่ายเปิดรับคนนอก เพียงแต่จ้าวอสูรระดับดำเช่นเขาย่อมไม่มีสิทธิ์ที่จะแทรกแซงความผิดในระดับที่ถึงกับสังหารคนอื่นตาย
ขอแค่ไม่สังหารใคร ต่อหลิงฮันจะฝ่าฝืนกฎอย่างไรเขาก็สามารถช่วยเหลือได้ แต่ตอนนี้น่ะรึ… ฮึ่ม!