ปัญหาอยู่ที่ว่าสายลมของภูเขาแห่งนี้มีแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเกินไป พลังบ่มเพาะของพวกเขาจึงถูกกำราบเอาไว้หลายส่วน เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วพวกเขาจะเอาชนะจักรพรรดินีที่หินต้นกำเนิดสวรรค์ได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าพวกเขาอ่อนแอ แต่สภาพแวดล้อมของที่นี่ช่วยเกื้อหนุนจักรพรรดินีมากเกินไป
“ฮึ่ม พวกเราไปที่อื่นกันก่อน ตราบใดที่ทั้งสองยังอยู่ที่ภูเขาแห่งนี้ พวกเราค่อยหาโอกาสกลับมาจัดการ!” ฮูช่านเสนอให้ล่าถอย ต่อให้เขาจะมีพลังบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด เขาก็ไม่กล้าประมาทหลิงฮันกับจักรพรรดินี
โดยเฉพาะหลิงฮัน แปลกประหลาดมาก… ราวกับว่าเขาไม่ได้รับผลกระทบจากสายลมของภูเขาโดยสิ้นเชิง
“หืม พวกเจ้าคิดจะไปไหน?” หลิงฮันยืดตัว “พวกเรากำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานด้วยกันอยู่เลย นี่พวกเจ้าคิดจะจากไปโดยที่ไม่แม้แต่กล่าวคําร่ำลา?”
ใครกำลังพูดคุยอย่างสนุกกับเจ้ากัน?
ฮูช่านสส่ายหัว “ไม่ต้องไปสนใจ พวกเราไปกันเถอะ!”
หากต่อสู้กันที่นี่ต่อ พวกเขาย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
ทั้งเจ็ดคนกำลังจะหันหลังก้าวเดิน แต่จู่ๆหลิงฮันก็กระโดดมาขวางทางไม่ให้พวกเขาก้าวลงจากภูเขา
เมื่อเห็นหลิงฮันกระโดดข้ามเหนือหัวพวกเขา ทั้งเจ็ดคนก็เผยสีหน้าตกตะลึงอย่างปิดไม่มิด
เจ้ามันสัตว์ประหลาด!
สายสมของภูเขาแห่งนี้มีแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมากจนแม้แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วอิสระ หากเคลื่อนไหวโดยประมาทแม้แต่นิดเดียวร่างของพวกเขาอาจจะถูกบดขยี้เป็นเศษเนื้อทันที เพราะงั้นก่อนหน้านี้ทั้งฮูปิงและฮูจิ้งจึงไม่หลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามา
แต่หลิงฮันกลับกระโดดข้ามพวกเขาด้วยความเร็วสูงโดยที่ร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลยแม้แต่รอยขีดข่วน
เหตุการณ์นี้ทำให้ทั้งเจ็ดคนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง หมอนี่ขัดเกลากายหยาบด้วยวิธีใดกันแน่ถึงได้มีพลังป้องกันที่น่าหวาดกลัวเพียงนี้?
หรืออีกฝ่ายจะมาจากดินแดนต้องห้ามสักแห่งจริงๆ?
ก่อนหน้านี้ทั้งเจ็ดมั่นใจเป็นอย่างมากว่าดินแดนต้องห้ามต้าหลิงนั้นไม่มีอยู่จริงแน่นอน แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มหวั่นไหวเปลี่ยนความคิดแล้ว บางทีอาจจะมีดินแดนต้องห้ามที่พวกเขาไม่รู้จักอยู่จริงๆ?
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “พวกเราทุกคนต่างเป็นพี่น้องจากดินแดนต้องห้าม มานั่งพูดคุยกันก่อนจะเป็นไรไป?”
ฮูช่านที่เป็นผู้นำของทั้งเจ็ดคนเอ่ย “ในเมื่อพวกเราเป็นพี่น้องของดินแดนต้องห้ามเหมือนกันก็ไม่เห็นต้องรีบคุยเลย เอาไว้รอให้ถึงเวลาแล้วไปคุยกันที่ดินแดนต้องห้ามแปดศิลาเป็นดีกว่า”
เจ้ากล้ารึไม่?
หากเจ้าไปก็อย่าได้หวังว่าจะกลับออกมาได้ ความลับทุกอย่างที่เจ้ากุมเอาไว้ต้องคายออกมาให้หมด
“ไม่มีปัญหา ข้าจะไปแน่นอน แต่ข้าไม่คุ้นเคยกับดินแดนต้องห้ามแปดศิลา คงจะดีไม่น้อยหากเจ้าอธิบายดินแดนต้องห้ามของเจ้าให้ข้าฟังคร่าวๆ” หลิงฮันยิ้ม เขาแค่ต้องการรู้เฉยๆว่าดินแดนต้องห้ามแปดศิลามีต้นกำเนิดอย่างไรกันแน่
หากไม่มีขุมอำนาจที่ทรงพลังอยู่เบื้องหลังก็คงไม่สามารถฝึกฝนให้มีรุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้พร้อมกันถึงเจ็ดคน
ฮูช่านกล่าวตอบโต้ “ข้าก็ไม่เคยได้ยินดินแดนต้องห้ามต้าหลิงมาก่อนเหมือนกัน เจ้าควรจะอธิบายให้พวกเราฟังเช่นกัน
ต่างฝ่ายต่างเผยรอยยิ้ม
หลิงฮันครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “ในอดีตเหล่าตัวตนที่ไล่ล่าราชันวารีสวรรค์คงเป็นดินแดนต้องห้ามแปดศิลาของพวกเจ้า?”
เขาลองคาดเดาเท่านั้น ต่อให้ความคิดนี้จะผิดก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่ผลลัพธ์คือใบหน้าของพวกฮูช่านเปลี่ยนสีเล็กน้อย
จากสีหน้าของพวกเขาหลิงฮันพอจะประติดประต่อเรื่องราวได้แล้ว ในอดีตราชันวารีสวรรค์ถูกไล่ล่าโดยตัวตนที่ทรงพลังมากมาย จากร่างของนกอมตะทั้งสามที่อยู่ด้านนอก เหล่าคนที่ไล่ล่าราชันวารีสวรรค์จะต้องเป็นราชาเซียนไม่ผิดแน่
ทั้งๆที่ราชาเซียนคือตัวตนที่ทรงพลังที่สุดแล้ว พวกเขายังจะไล่ล่าแย่งชิงอะไรจากราชันวารีสวรรค์?
สมบัติที่เกี่ยวข้องกับดินแดนแห่งเซียน!
แต่จอมยุทธของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะรับรู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนแห่งเซียนได้อย่างไร? อย่างเซียนซิงฉากับเวียนหวู่เซียงนั้น พวกเขาต่างคิดว่าจุดสูงสิทธิ์ของวิถีวรยุทธคือราชาเซียน
ถ้าเป็นแบบนั้น… ความเป็นไปได้ก็มีอยู่อย่างเดียว!
หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “พวกเจ้าถูกขับไล่ออกมาจากดินแดนแห่งเซียน?”
พริบตาที่คำพูดนี้ถูกกล่าวออกไป พวกฮูช่านทั้งเจ็ดก็ก็ไม่สบอารมณร์ทันที
“ไร้สาระ พวกเราน่ะรึจะถูกขับไล่?”
“ในดินแดนแห่งเซียนทีขุมอำนาจมากมายที่อยู่ฝั่งต่อต้าน เพราะพ่ายแพ้พวกเราถึงต้องหลบหนีออกมาจากดินแดนแห่งเซียน!”
“พวกเราจะหวนคืนสู่ดินแดนแห่งเซียนและนำทุกสิ่งที่เป็นของพวกเรากลับคืนมา!”
ฮูช่านจ้องมองหลิงฮันอย่างเย็นชา “ในเมื่อเจ้ารู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนแห่งเซียน เจ้าก็คงเป็นผู้รับเคราะห์ของมหาโศกนาฏกรรมเช่นกัน”
ณ ตอนนี้เขาชื่อแล้วว่าหลิงฮันมาจากดินแดนต้องห้ามต้าหลิงจริงๆ ไม่เช่นนั้นนอกจากคนจากดินแดนต้องห้ามแล้ว จะมีคนนอกรู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนแห่งเซียนและมหาโศกนาฏกรรมได้อย่างไร
หลิงฮันกระแอมและกล่าว “ในดินแดนต้องห้ามแปดศิลาของเจ้ามีราชาเซียนอยู่กี่คน?” เขารู้สึกสงสัยถึงพลังอำนาจของดินแดนต้องห้าม
ในตอนแรกคงมีขุมอำนาจจำนวนหนึ่งถูกขับไล่หรือหลบหนีออกมาจากดินแดนแห่งเวียน คนเหล่านั้นอาจจะก่อตั้งขุมอำนาจที่ในตอนนี้ถูกเรียกว่าดินแดนต้องห้ามขึ้นมา แต่ก็มีบางส่วนที่รอดพ้นออกมาได้เพียงคนหรือสองคนอย่างเช่นเผ่าสวรรค์บรรพกาลและจักรพรรดินี
“เหอะ คิดจะล้วงข้อมูลของพวกข้า?” ฮูช่านแสยะยิ้ม “แต่จะบอกไปก็ไม่เสียหาย ดินแดนต้องห้ามแปดศิลาของพวกข้าคือหนึ่งในดินแดนห้องห้ามที่ทรงพลังที่สุด”
อีกฝ่ายไม่ได้บอกชัดเจนว่าในดินแดนต้องห้ามแปดศิลามีราชาเซียนอยู่กี่คน แต่ดูแล้วคงมีมากกว่าหนึ่งแน่นอน
หลิงฮันยิ้ม “เขตแดนลี้ลับแห่งนี้มีความสำคัญมาก ดังนั้นข้าคงต้องขอให้พวกเจ้าติดตามพวกเรามาด้วย”
ฮูช่านและคนอื่นๆใบหน้าบูดบึ้ง ก่อนหน้านี้พวกเราตั้งใจจะให้หลิงฮันกับจักรพรรดินีติดตามมาด้วยเพื่อไม่ให้อยู่นอกสายตา แต่พริบตาเดียวสถานการณ์กลับกลายเป็นคนตรงกันข้ามเสียได้
“เจ้าคิดจะกักขังพวกข้า?” ฮูจิ้งกล่าวด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม
“ฮ่าๆ ทำไมต้องทำหน้าตาบูดบึ้งเช่นนั้นได้?” หลิงฮันยิ้ม “แต่ก็อย่างที่พวกเจ้าคิดนั่นล่ะ”
สีหน้าของฮูช่านเปลี่ยนเป็นเย็นชาและกล่าว “ถ้าเช่นนั้นคงมีเพียงต้องปะทะกัน!”