“เขตแดนลี้ลับมหาสมุทรสวรรค์กำลังจะเปิดออกแล้ว!”
ไม่รู้ว่าใครเอ่ยขึ้นมา แต่ทุกคนก็แหงนหน้ามองทองฟ้าพร้อมกัน
หลิงฮันที่มองขึ้นไปก็พบกับท้องฟ้าสีครามเช่นเดิม แต่ในทันใดนั้นเองท้องฟ้าที่ว่างเปล่าก็เกิดรอยร้าว ภายในรอยร้าวนั้นมีมหาสมุทรอันกว้างใหญ่อยู่
คลื่นที่กระหน่ำอยู่ในมหาสมุทรนั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก แค่จ้องมองก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัวแล้ว
‘ครืนน’ บนพื้นปรากฏช่องว่างมิติขนาดใหญ่ น้ำจากมหาสมุทรไหลทะลักลงมาจากรอยร้าวกลายเป็นน้ำตกจากฟากฟ้า และน้ำที่ไหลตกลงมาจากฟากฟ้าก็ไหลกลับขึ้นไปด้านบนอีกครั้ง
น้ำตกได้กลายเป็นทางเชื่อมต่อเข้าไปยังเขตแดนลี้ลับ
เสียงน้ำตกนั้นดังก้องกังวลไปทั่วบริเวณจนไม่สามารถได้ยินแม้แต่เสียงพูดจากคนรอบข้าง
หลิงฮันที่มองอยู่รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก น้ำตกที่ไหลลงมานั้นหากไม่วนกลับขึ้นไปยังท้องฟ้า เป็นไปได้ว่าแม้แต่ดาวดวงนี้ก็อาจจะพังทลายได้
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขตแดนลี้ลับแห่งนี้ถึงถูกเรียกว่า “มหาสมุทรสวรรค์”
ทุกคนในตอนนี้ต้องใช้สัมผัสสวรรค์ในการพูดคุยกันเนื่องจากสิ่งที่พวกเขาได้ยินผ่านหูมีเพียงเสียงจากน้ำตก
“นั่นคือมหาสมุทรสวรรค์ ไม่มีใครที่เข้าไปยังรอยร้าวนั่นแล้วมีชีวิตกลับมา” หลินยู่กล่าว “เคยมีปรมาจารย์ระดับดาราควบคุมเรือรบลอยเข้าไปหามหาสมุทรนั่น แต่ผลลัพธ์ก็คือเรือรบถูกบดขยี้เป็นเศษซาก ปรมาจารย์ผู้นั้นเองก็ไม่สามารถหลบหนีมาได้แม้แต่จิตวิญญาณ”
ณ ดาวดวงนี้จอมยุทธระดับดาราคือตัวตนที่ไร้พ่าย หากแม้แต่จอมยุทธระดับดารายังไม่สามารถเข้าไปได้ เช่นนั้นมหาสมุทรบนรอยร้าวนั่นก็คงเป็นเขตต้องห้ามจริงๆ
“ดูนั่น!”
“มีอะไรร่วงลงมาด้วย!”
ใครบางคนชี้ขึ้นไปยังน้ำตกที่เชื่อมต่อท้องฟ้ากับปฐพี
หลิงฮันจ้องไปที่ตำแหน่งนั้น ตรงคลื่นน้ำตกที่ไหลสู่ทางเข้าเขตแดนลี้ลับมีบางสิ่งที่ส่องแสงสว่างอยู่ แต่เขาไม่สามารถมองออกว่ามันคืออะไร
หลิงฮันโคจรเนตรแห่งสัจธรรมถึงจะเห็นว่าแสงสว่างสีขาวนั่นคืออะไร
“มันคือก้อนโลหะ!”
“โลหะสีขาว!”
“ไม่น่าเชื่อ คลื่นน้ำตกนั่นสามารถบดขยี้ได้แม้แต่เรือรบและสังหารปรมาจารย์ระดับดารา แต่ก้อนโลหะนั่นกลับสามารถลอยอยู่ได้โดยไม่ถูกกัดกร่อน”
“โลหะนั่นจะต้องทนทานมากแน่ๆ”
“แร่โลหะระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง มันสามารถใช้หลอมเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก! หากแม้แต่อำนาจกัดกร่อนของมหาสมุทรสวรรค์มันยังต้านทานได้ งั้นในโลกนี้ก็คงไม่มีสิ่งใดที่จะทำลายมันได้!”
จอมยุทธระดับสูงหลายคนอุทานออกมา… แร่โลหะชิ้นนี้มีค่าเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการออก
ภายในพริบตา แววตาของทุกคนก็ลุกโชน
หลิงฮันเองก็หวั่นไหวเหมือนกัน แร่โลหะเช่นนั้นใครจะไม่อยากได้?
ยิ่งกว่านั้นแม้คนอื่นจะไม่สามารถหลอมแร่โลหะชิ้นนั้นได้ แต่เขาที่มีหอคอยทมิฬจะทำไม่ได้งั้นรึ?
“หอคอยน้อย เจ้าสามารถหลอมมันได้รึไม่?” หลิงฮันเอ่ยถาม
“ข้าไม่เห็นมันแล้วข้าจะรู้ไหม?” หอคอยน้อยเค้นเสียง “แต่ว่าตราบใดที่มันยังเป็นแร่โลหะระดับศักดิ์สิทธิ์ มันก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องยาก”
หลิงฮันจับใจความบางอย่างได้และกล่าว “ยังมีแร่โลหะที่เหนือกว่าระดับศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเจ้าไม่สามารถหลอมได้ด้วยงั้นรึ?”
“แน่นอน เจ้าคงคิดไม่ถึงแน่ว่าหอคอยทมิฬสร้างขึ้นจากโลหะระดับใด!” หอคอยน้อยกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“แร่โลหะระดับใดกัน?” หลิงฮันถามด้วยความสงสัย
“แร่โลหะนิรันดร์!” หอคอยน้อยไม่กล่าวคำพูดอย่างเคยที่ว่าเจ้ามีพลังบ่มเพาะต่ำเกินไป รู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ “แร่โลหะระดับนิรันดร์คือแร่โลหะที่เหนือกว่าแร่โลหะระดับศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้แร่โลหะระดับศักดิ์สิทธิ์จะมีหลายระดับ แต่แร่โลหะระดับนิรันดร์มีเพียงระดับเดียวเท่านั้น”
ในขณะที่เขากำลังพูดคุย แร่โลหะสีขาวก็ร่วงลงไปยังทางเข้าเขตแดนลี้ลับ
“เขตแดนลี้ลับมหาสมุทรสวรรค์เปิดออกแล้ว ทำไมพวกเรายังไม่เข้าไปอีก?”
“ถ้าไม่เข้าตอนนี้แล้วจะเข้าตอนไหน!”
“พวกเจ้าต้องหาแร่โลหะระดับศักดิ์สิทธิ์นั่นให้ได้!”
“ใครก็ตามที่นำแร่โลหะนั่นกลับมาให้ข้าได้ ข้าจะตอบแทนให้อย่างงาม”
ตัวตนระดับสูงคนหนึ่งกล่าวกับทุกคน เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าไปยังเขตแดนลี้ลับเองได้เขาจึงทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับรุ่นเยาว์เหล่านี้
“ไปกันเถอะ!” หลิงฮันคว้ามือสุ่ยเยี่ยนยวี่เอาไว้ ไม่เช่นนั้นเมื่อเข้าไปยังเขตแดนลี้ลับแล้วพวกเขาก็จะแยกกันไปคนละที่
“เจ้าโง่ รอคุณหนูผู้นี้ด้วย!” หลีเหว่ยเหว่ยรีบไล่ตามไป
“คุณหนูสี่!” ถังเฟยรีบหยุดหลีเหว่ยเหว่ยเอาไว้เพราะต้องการอยู่สองต่อสองกับหลีเหว่ยเหว่ย
“ช่างกล้า!” หลีเหว่ยเหว่ยลงมือโจมตี แม้พลังต่อสู้ของนางจะไม่สามารถคุกคามถังเฟยได้ แต่สร้อยประคำที่นางสวมอยู่ที่คอทำให้ฝ่ามือที่นางปล่อยออกไปโจมตีถังเฟยจนกระอักโลหิตออกมา
อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์!
ถังเฟยอุทานในใจ นี่ต้องเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ผิดแน่ ไม่เช่นนั้นจอมยุทธระดับทลายมิติเช่นนางคงไม่สามารถทำอะไรเขาได้ มันคงเป็นอุปกรณ์ที่ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายในนางเอาไว้เพื่อป้องกันตัว
……
หลิงฮันที่คว้ามือสุ่ยเยี่ยนยวี่เอาไว้กระโดดเข้าไปในน้ำตก
น้ำตกที่ว่านั้นคลื่นได้ถูกซัดขึ้นสู่ท้องฟ้า แต่ทางเข้าเขตแดนลี้ลับกลับอยู่ด้านล่าง ถ้าหากจอมยุทธคนใดไม่มีความสามารถพอก็จะไม่สามรถเข้าไปยังเขตแดนลี้ลับได้
หลิงฮันแสดงพลังที่ฝืนสวรรค์ออกมา ด้วยพลังต่อสู้ติดตัวยี่สิบดาวและกายหยาบที่แข็งแกร่งของเขา คลื่นน้ำที่ไหลผ่านทำให้เขารู้สึกแค่เหมือนกับกำลังถูกนวด
“เจ้าช้าเกินไป!” เสียงของสุ่ยเยี่ยนยวี่ดังขึ้นผ่านสัมผัสสวรรค์ “เจ้าเข้าไปยังอุปกรณ์มิติเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าลงไปเอง”
หลิงฮันอดยิ้มไม่ได้ เมื่อเขาซ่อนตัว หอคอยทมิฬจะย่อขนาดลงจนเล็กกว่าเศษฝุ่นแถมยังไม่ปลดปล่อยกลิ่นอายใดๆออกมาให้ตรวจจับได้
หากเขาเข้าไป สุ่ยเยี่ยนยวี่จะพาเขาไปได้อย่างไร?
“ในเมื่อเจ้าต้องการแบบนั้นเจ้าก็พาข้าไปตรงๆเลย เพราะอย่างไรหนังของข้าก็หนาอยู่แล้ว แม้เจ้าจะเคลื่อนที่เร็วแค่ไหนคลื่นน้ำตกเหล่านี้ก็ไม่สามารถทำให้ข้าบาดเจ็บได้” เขาไม่ได้อธิบายความสามารถของหอคอยทมิฬให้นางฟัง
สุ่ยเยี่ยนยวี่หันหน้า นางคว้าข้อมือเขาเอาไว้แน่นและเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง