ถึงแม้ฮ่าวเฟยจะหดหู่เล็กน้อย แต่เขาก็ยังมั่นใจในศักยะภาพของตนเอง
เขาผ่านการทดสอบชั้นที่เจ็ดไปได้ถึงสองส่วน เขาไม่สามารถรับการโมตีสิบกระบวนท่าของฉือเหลินได้ทั้งหมด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังมีช่องว่างให้ขัดเกลาตนเองเพิ่มได้อยู่ดี ตราบใดที่เขาได้เรียนรู้ทักษะต่อสู้หรือทักษะลับต่างๆของสำนัก พลังต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกแน่นอน
แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกหดหู่ก็คือผู้คนรอบข้างแทบจะทุกคนจ้องมองไปยังหอคอยดาราขาวด้วยความตื่นเต้นราวกับไม่ได้สังเกตุเห็นดาวเด่นเช่นเขา
นั่นเพราะนอกจากเขาแล้วยังมีอีกสองคนที่ผ่านไปยังหอคอยชั้นหก!
เดี๋ยวก่อน นอกจากสองคนในหอคอยแล้วก็ยังมีหม่าชิงอยู่อีก…
ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วไม่ใช่แค่เขาจะไม่ใช่อันดับที่สอง แต่เขาอาจจะยังถูกเขี่ยออกจากอันดับที่สามไปยังเป็นอันดับที่สี่เลยก็ได้
รู้อย่างงี้เขาน่าจะรอไปทดสอบในอีกห้าปีถัดไปดีกว่า เขาไม่เชื่อว่าในอีกห้าปีข้างหน้าจะมีอัจฉริยะปรากฏตัวขึ้นเหมือนกันครั้งนี้ แต่ตอนนี้เขาแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ที่ทำได้ก็มีเพียงรอคอยและภาวนาไม่ให้อัจฉริยะสองคนในหอคอยชั้นหกโดดเด่นไปกว่าเขา
แต่หลังจากนั้นไม่นาน หอคอยชั้นที่เจ็ดก็ส่องสว่าง!
ครั้งนี้ทุกคนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
ผ่านไปยังหอคอยชั้นเจ็ดได้ มันหมายถึงอะไร?
อัจฉริยะสามดาว!
คนที่ผ่านไปถึงชั้นเจ็ดได้นั้นต้องมีศักยภาพไม่อ่อนด้อยไปกว่าหม่าชิง! หม่าชิงนั้นมีคุณสมบัติจะกลายเป็นอัจฉริยะสามดาวในอนาคตเพราะศักยะภาพแห่งราชาของเขา แต่ตอนนี้กลับมีศิษย์คนหนึ่งสามารถเป็นอัจฉริยะสามดาวได้โดยตรง
ยิ่งกว่านั้นศักยภาพแห่งราชานั้นไม่ใช่สิ่งที่ติดตัวมาแต่เกิด จอมยุทธที่หมั่นฝึกฝนสามารถครอบครองมันได้
ใครกันถึงขึ้นไปยังชั้นเจ็ดได้?
ทุกคนรออยู่ชั่วครู่ก็มองเห็นสตรีชุดขาวเดินออกมาจากหอคอย ผมของนางนั้นยาวสลวยราวกับน้ำตก ใบหน้าของนางงดงามราวกับเทพธิดา
“พี่สาวหยุน!” หลี่เหว่ยเหว่ยรีบวิ่งไปทักถาม “ยินดีด้วยพี่สาวหยุนที่ผ่านไปยังชั้นเจ็ดได้ หากท่านบรรลุระดับบ่มเพาะของพระเจ้าเมื่อไหร่ ท่านจะเป็นอัจฉริยะสามดาว!”
คนอื่นๆหยักหน้า คนที่ผ่านขึ้นไปยังหอคอยชั้นเจ็ดได้นั้นไม่ปรากฏมาเป็นเวลานานแล้ว
จอมยุทธที่ผ่านขึ้นไปยังหอคอยชั้นเจ็ดได้นั้นแม้แต่ในจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่อย่างจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะก็นับว่าหาได้ยากยิ่ง ในหลายพันปีจะปรากฏขึ้นเพียงคนเดียวเท่านั้น
ใบหน้าอันงดงามของจื่อหยุนเอ๋อหม่นหมองและกล่าว “ข้าไม่ได้ผ่านหอคอยชั้นที่เจ็ด ข้าพ่ายแพ่ในส่วนที่สาม”
“อะไรกัน!” หลี่เหว่ยเหว่ยอุทาน
“อะไรกัน!” จอมยุทธคนอื่นก็อุทานออกมาเหมือนกัน
ไม่ใช่จื่อหยุนเอ๋อจริงๆงั้นรึ!
เป็นไปได้อย่างไร!
หลี่เหว่ยเหว่ยกำหมัดแน่นและกระทืบเท้า “ไม่อยากจะเชื่อ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด เจ้าโง่นั่นผ่านชั้นเจ็ดได้อย่างไร! อ้ากก ข้าอยากจะทุบตีเขาให้น่วมจริงๆ!” นางไม่คาดคิดว่าคนที่ผ่านชั้นเจ็ดได้จะเป็นหลิงฮัน
จอมยุทธจางโลกใบเล็กนั้น ในสายตาของจอมยุทธบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์พวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับมดปลวก
แต่หลี่เหว่ยเหว่ยก็ระงับอารมณ์ได้ในที่สุด หลิงฮันคือคนที่สร้างประวัติศาสตร์ การที่สามารถเปิดสวรรค์ขึ้นมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้เขาจะธรรมดาได้อย่างไร?
“เหว่ยเหว่ย เจ้ารู้จักคนผู้นั้นด้วยรึ?” จื่อหยุนเอ๋อเอ่ยถามทันที
หลี่เหว่ยเหว่ยพยักหน้าและกล่าว “เขาคือจอมยุทธจากโลกใบเล็กที่มาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์เมื่อสิบวันก่อน”
จื่อหยุนเอ๋อ “…”
จอมยุทธจากโลกใบเล็ก?
เป็นไปได้อย่างไร? โลกใบเล็กนะรึจะมีสภาพแวดล้อมที่ดีต่อการบ่มเพาะพลังไปมากกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์? ทรัพยากรเองก็น้อยนิด โจมยุทธจากโลกใบเล็กนะรึจะสามารถเทียบกับจอมยุทธของดินแดนศักดิ์สิทธิ์?
แต่จอมยุทธที่มาจากโลกเช่นนั้นกลับสามารถผ่านหอคอยชั้นที่เจ็ดได้จริงๆ!
พรสวรรค์เช่นนั้นสามารถจัดอันดับอยู่ในระดับต้นๆตั้งแต่สำนักนภาสีชาดก่อตั้งมา
ผู้อาวุโสของสำนักฝ่ายซ้ายรู้สึกตื่นเต้น ในปีนี้พวกเขาได้ได้ศิษย์ที่มีพรสวรรค์มามากมาย
สำนักฝ่ายเหนือ… กำลังถึงยุคสมัยที่จะรุ่งโรจน์!
เพียงแต่ว่าความตกตะลึงยังไม่จบแค่นี้
ผ่านไปอีกชั่วขณะหอคอยชั้นที่แปดก็ส่องสว่าง
“พระเจ้าช่วย นี่ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?”
“เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราทุกคนจะตาฝาดพร้อมกัน… ชั้นปีแปดส่องสว่างแล้วจริงๆ!”
“สี่… อัจฉริยะสี่ดาว!”
ในตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสของสำนักฝ่ายเหนือก็ไม่สามารถสงบสติได้อีกต่อไป พวกเขาเดินมายังด้านหน้าหอคอยดาราขาวเพื่อรอคอยสุดยอดอัจฉริยะผู้นี้
อัจฉริยะสี่ดาวหมายถึงอะไร?
ตำแหน่งที่เป็นรองลงมาเพียงผู้อาวุโสซ้ายขวา เหล่าเจ็ดขุนพลล้วนแต่เป็นอัจฉริยะสี่ดาว! ในจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ พวกเขาเรียกได้ว่าเกือบจะเป็นตัวตนที่อยู่ระดับบนสุด
ทุกคนตกลึงมากกว่าจะรู้สึกตื่นเต้น คนคนนี้จะสามารถผ่านชั้นเก้าและกลายเป็นอัจริยะห้าดาวในตำนานได้หรือไม่
“เป็นไปไม่ได้!” หลี่เหว่ยเหว่ยพึมพำราวกับว่านางทำใจเชื่อไม่ลงว่าเจ้าโง่นั่นจะเป็นอัจริยะสี่ดาวจริงๆ แค่นางเห็นใบหน้าที่มั่นใจอยู่ตลอดของเขาก็ทำให้นางรู้สึกโกรธจนอยากจะชกหน้าแล้ว
ภายในหอคอย ทางขึ้นสู่ชั้นเก้าเปิดขึ้นเบื้องหน้าหลิงฮัน แต่หลิงฮันหยุดเท้าไว้เพียงแค่ตรงนี้และครุ่นคิดในใจ “จะขึ้นไปชั้นเก้าดีหรือไม่? ไม่ดีกว่า… แค่เท่านี้ข้าก็น่าจะเป็นอันดับหนึ่งแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องแสดงพรสวรรค์ทั้งหมดของข้าให้ทุกคนรู้”
“ตอนนี้ข้าคืออัจฉริยะสี่ดาว สำนักจะต้องมุ่งเน้นมาฟูมฟักข้าแน่นอน ในประวัติศาสตร์ของสำนักใช้ว่าจะไม่เคยมีอัจฉริยะสี่ดาวปรากฏตัว”
“แต่ถ้าข้าเป็นอัจฉริยะห้าดาว… คงจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่”
อัจฉริยะห้าดาวนั้นอาจจะทำให้เมืองจักรพรรดิแห่งนี้ตื่นตระหนัก บางทีพวกเขาอาจจะจับเขาไปตรวจสอบเลยก็ได้ว่าเขามีความลับอะไรอยู่ ทำไมจอมยุทธจากโลกใบเล็กเช่นเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้
ที่จริงแล้วหลิงฮันอยากจะหยุดอยู่ที่ชั้นเจ็ดด้วยซ้ำ แต่เพียงอัจฉริยะสามดาวอาจจะไม่โดดเด่นไปหว่าหม่าชิงเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงต้องเป็นอัจฉริยะสี่ดาว
ในขณะที่คิดได้เช่นนี้ เขาก็หันหลังไม่ขึ้นไปยังหอคอยชั้นที่เก้า