“จุดเล็กๆในห้วงมิติทุกจุดคือโลกใบเล็กเหมือนทวีปพวกเรางั้นรึ?”
“เป็นไปได้อย่างไร โลกเหล่านั้นมีรูปทรงเป็นวงกลม หากยืนอยู่บนดวงดาวเช่นนั้นคนจะไม่ล่วงลงหรอกรึ?”
“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ช่างกว้างใหญ่นัก อาณาเขตของมันกว้างขวางไร้ที่สิ้นสุด!”
ทุกคนอุทาน พวกเขาเคยคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมของโลกเดิมซึ่งก็คือบนทวีปฮงเทียน แต่พอพวกเขาล่องลอยออกมาจากโลกใบเดิม สภาพแวดล้อมของพวกเขาก็พบกับดวงดาวที่มีรูปร่างกลม เรื่องนี้ได้ทำลายความเชื่อเดิมของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง
“แล้วลูกบอลเพลิงขนาดมหึมานั่นคืออะไร? ดวงอาทิตย์งั้นรึ? ทำไมดวงอาทิตย์ถึงได้ใหญ่ขนาดนั้น!”
“ดวงดาวทุกดวงคือโลกใบเล็กหนึ่งทวีป ทวีปนั้นมีรูปทรงกลมนี่เอง!”
ทวีปฮงเทียนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงลอยผ่านดวงดาวนับไม่ถ้วนจนในไม่ช้าความเร็วก็ค่อยๆชะลอช้าลง
เบื้องหน้าพวกเขาปรากฏดวงดาวขนาดมหึมา ดวงดาวดวงนี้พื้นที่ส่วนใหญ่คือผืนดินสีน้ำตาล บริเวณที่เป็นน้ำทะเลนั้นกินพื้นที่แค่หนึ่งในห้าของดวงดาวเท่านั้น
ทวีปฮงเทียนลอยเข้าไปในดาวดวงนั้น หากจะพูดว่าทวีปฮงเทียนมีขนาดใหญ่แล้ว แต่เมื่อเทียบกับดวงดาวข้างหน้า ทวีปฮงเทียนกลับมีขนาดเล็กมาก หากเทียบแล้วทวีปของพวกเขามีขนาดเพียงหนึ่งในหมื่นเท่านั้น
‘ตูม’ ผืนดินของทวีปฮงเทียนสงเสียงกระทบพื้นดินเป็นสัญญาณว่าทวีปของพวกเขาได้ผสานเข้ากับดาวดวงนี้แล้ว จอมยุทธมากมายสัมผัสได้ถึงความหนาแน่นของพลังวิญญาณของสวรรค์และปฐพี พวกเขาบางคนถึงกลับทะลวงผ่านระดับพลังในทันที พลังวิญญาณของดาวดวงนี้หนาแน่นเกินไป ต่อให้แค่ทำการหายใจสิบกว่าครั้ง จอมยุทธก็สามารถเลื่อนระดับพลังได้
ร่างของหลิงฮันส่งสัญญาณถึงการทะลวงผ่าน เพราะอย่างไรตอนนี้เขาก็มีพลังบ่มเพาะระดับทลายมิติขั้นเก้าแล้ว เขาพร้อมที่จะทะลวงผ่านระดับพลังทุกเมื่อ หลิงฮันเลือกที่จะระงับการทะลวงผ่านเอาไว้ก่อน แม้แต่การจะขัดเกลาพลังต่อสู้ติดตัวให้ถึงระดับทลายมิติยี่สิบดาวนั้นจะเป็นเรื่องยากในโลกใบเล็ก แต่ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้เขายังมีวาสนาที่จะได้พบเจอกับทรัพยากรมากมาย
“จงเจริญ!”
“จักรพรรดิจงเจริญ!”
จอมยุทธทั่วทั้งทวีปฮงเทียนส่งเสียงร้อง ตอนนี้พวกเขาหนีพ้นชะตาจากการที่ต้องถูกใช้เป็นวัตถุดิหลอมเม็ดยาและกลายเป็นประชากรของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว คุณภาพชีวิตของพวกเขาดีขึ้นซึ่งจะได้เห็นในอนาคต
เหนือทวีปฮงเทียน ธงสัญลักษณ์หอคอยทมิฬปลดปล่อยออร่าที่หนาแน่นและองอาจมากขึ้น พลังวิญญาณจำนวนมหาศาลถูกดูดเข้าไปในธงสัญลักษณ์
การเปิดสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้ทำให้เขาได้รับการยอมรับจากสวรรค์และปฐพี
ในขณะเดียวกันหลิงฮันก็พบว่าพลังต่อสู้ของเขาเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ระดับทลายมิติสิบสี่ดาว… สิบห้าดาว… สิบหกดาว!
ในไม่ช้าเวลาก็ผ่านไปสองวัน
พลังต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้นจนเกือบจะข้ามผ่านระดับทลายมิติสามสิบดาว! ยิ่งกว่านั้นเขายังสัมผัสได้อีกว่ากายหยาบของเขามีการเปลี่ยนแปลง รากฐานวิญญาณในตันเถียนส่องแสงสว่างอันรุ่งโรจน์
การเปิดสวรรค์ทำให้โชคชะตาของเขาเปลี่ยนแปลง
โชคชะตาคือสิ่งที่ไม่แน่นอนและไม่สามารถมองเห็น
ทั่วทั้งทวีปเต็มไปด้วยความสุข วันนี้คือวันที่ยิ่งใหญ่ของประชาชนแห่งจักรวรรดิต้าหลิง
แต่ความสุขเช่นนี้ก็ไม่คงอยู่นาน ในไม่ช้าจอมยุทธของดาวดวงนี้ก็มาเยือนพวกเขา
“ใครคือผู้นำ?” เสียงอันยิ่งยโสดังขึ้น ร่างหนึ่งปราฏขึ้นที่ปราสาทจักรพรรดิ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
จอมยุทธผู้นี้… คือพระเจ้า!
แม้พลังต่อสู้ของหลิงฮันจะใกล้เคียงกับระดับทลายมิติสามสิบดาว แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายแค่แวบเดียวเขาก็รู้ตัวว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย
แตกต่างกันเกินไป
แม้อีกฝ่ายจะเป็นพระเจ้าที่อ่อนแอที่สุด แต่พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งกว่าอัจฉริยะระดับทลายมิติไม่รู้กี่สิบกี่พันเท่า! แถมตอนนี้ก็ไม่มีกำแพงกั้นระหว่างโลกคอยรั้งพวกเขาเอาไว้แล้วด้วย
หลิงฮันคิดรู้ก่อนเปิดสวรรค์แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ สีของของเขาจึงไม่เปลี่ยนแปลง “ข้าเอง!”
“โอ้?” ชายคนนี้สวมชุดคลุมขาวและดูอายุราวๆสามสิบปี เขาไม่ปกปิดพลังของตนเองและจงใจเผยให้หลิงฮันเห็น ด้านหลังของเขามีเงาของภูเขาปรากฏอยู่
นี่หมายถึงอีกฝ่ายเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารี แต่ดูเหมือนจะบรรลุแค่ขั้นกลางส่วนเล็กเท่านั้น นั่นเพราะบนภาพเงาเบื้องหลังของเขามีแต่ภูเขาไม่มีสายวารี จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงสุดจะไม่มีสายวารีได้อย่างไร? บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์จอมยุทธเช่นนี้นับว่าอยู่ระดับล่างสุด แต่สำหรับผู้คนที่ขึ้นมาจากโลกเบื้องล่างแล้วเขานับว่าเป็นปรมาจารย์
“ข้าคือเหยียนยงอี่ ทูตพิเศษจากจักวรรดิช่องว่างแห่งตะวันออก ในเมื่อเจ้าเป็นผู้นำ เจ้าก็จงมอบอำนาจปกครองจักรวรรดิมาให้พวกข้าซะ!” เขากล่าวอย่างไม่แยแส
ในความคิดเขา ภารกิจครั้งนี้ไม่นับว่าสำคัญอันใด
จักวรรดิพิฆาตมิติทางตะวันออกมีพระเจ้าอยู่กี่คนกัน? หลายล้าน! แค่หนึ่งในพวกเขาลงมือก็บดขยี้โลกที่เพิ่งมาถึงนี้ได้ เช่นนั้นแล้วเขาต้องใส่ใจภารกิจครั้งนี้ด้วยรึ?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ประชาชนของเมืองจักรพรรดิก็อดแสดงท่าทีโมโหออกมาไม่ได้
หลังจากเปิดสวรรค์สำเร็จ ทุกคนก็มองว่าหลิงฮันต่างหากที่เป็นพระเจ้าที่แท้จริง จักรพรรดิของพวกเขาไร้เทียมทาน!
“เหอะ จักวรรดิช่องว่างแห่งตะวันออกรึจะสู้กับจักรวรรดิจักรวรรดิสายธารเงียบงันของข้าได้?” ร่างอีกร่างหนึ่งปรากฏตัวและคำรามใส่เหยียนยงอี่
“ฮ่าๆๆ พวกเจ้าลืมจักรวรรดิอัสนีบาตรซ่อนเร้นของข้าแล้วรึ?” พระเจ้าคนที่สามเดินเข้ามา
จากที่หลิงฮันได้ยินจากอี้ชวงชวง สำหรับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วผู้คนและพื้นที่อาณาเขตจะเป็นทรัพยากรสำคัญมากเนื่องจากสามารถช่วยเพิ่มอำนาจให้พลังแห่งจักรภพได้ ตอนนี้เหมือนมีโลกใหม่ปรากฏขึ้น ขุมอำนาจไหนบ้างจะไม่ต้องการยึดครองไว้เป็นของตนเอง?
หลิงฮันนิ่งเงียบ เขารู้มาก่อนแล้วว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือรอให้พวกเขาเสนอ ‘สิ่งตอบแทน’ มา แต่ที่สำคัญคือเขาต้องยกทวีปฮงเทียนให้กับขุมอำนาจที่แข็งแกร่งเพื่อเป็นสิ่งรับประกันความปลอดภัยของจักรวรรดิต้าหลิง
‘ครืนน’ ชั้นบรรยากาศเกิดการสั่นไหวพร้อมกับปรากฏเรือรบที่บินผ่านชั้นมิติออกมา
พระเจ้าทั้งสามมีสีหน้ามืดมนทันที
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เองก็มีกฎเกณฑ์ของมันเอง ความสามารถในการลอยบนท้องฟ้านั้นจำเป็นต้องมีอำนาจที่ทรงพลัง ส่วนอาวุธวิญญาณที่สามารถลอยได้นั้นเรียกได้ว่ามันต้องมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวมาก ไม่ต้องดูตัวอย่างจากที่ไหนไกล แค่พระเจ้าที่ปรากฏตัวก่อนหน้านี้นั้นพวกเขาต่างเดินทางมาด้วยสองขา ใครที่อาณาจักรอยู่ใกล้พวกเขาก็มาถึงก่อน
ด้านบนของเรือรบปรากฏชายชุดคลุมขาวที่ดูมีอายุยี่สิบเจ็ดปี ในแต่เมื่อเขาเป็นพระเจ้า แน่นอนว่ารูปลักษณ์ภายนอกย่อมไม่สามารถใช้ตัดสินอายุที่แท้จริงของเขาได้
เขาพกดาบไว้ด้านหลัง ชายคนนี้ไม่ปลดปล่อยออร่าใดๆออกมาทำให้ไม่สามารถรับรู้พลังบ่มเพาะของเขาหากมองจากภายนอก
“จักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ!” เมื่อเห็นสัญลักษณ์บนธงของเรือรบ เหล่าพระเจ้าก็อุทานออกมาและมีท่าทีเคารพ
บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็มีระดับชั้นเหมือนกับโลกใบเล็กอย่างเช่น นิกายหรือสมาคม คำนำหน้าเหล่านี้ไม่สามารถใช้โดยพลการได้ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็เช่นกัน จักรวรรดิหลวง จักรวรรดิราชวงศ์ และจักรวรรดิ คำนำหน้าเหล่านี้คือคำที่แสดงถึงอำนาจที่แตกต่างกันของแต่ละขุมอำนาจ
ผู้ก่อตั้งจักรวรรดิจำเป็นต้องมีพลังระดับสุริยันจันทรา ผู้ก่อตั้งจักรวรรดิราชวงศ์จำเป็นต้องมีพลังระดับดารา ส่วนจักรวรรดิหลวงนั้นจำเป็นต้องมีพลังระดับวารีนิรันดร์
“เจ้าคือผู้นำรึ?” ชายชุดขาวจ้องมองมายังหลิงฮันและยิ้ม “ข้าคือผู้อาวุโสฝ่ายซ้าย ผู้ติดตามของผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายแห่งจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ”
“โอ้ อาวุโสเซียงนี่เอง” หลิงฮันคารวะ บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้เขาต้องยอมละความยิ่งยโสและความดื้อรั้นทิ้งไป