มังกรเหมันต์ระดับทลายมิติ!
ตามหลักทฤษฎีแล้ว มังกรเหมันต์ตนนี้ถือว่าเป็นอมตะ นั่นเพราะมันถูกสร้างขึ้นโดยรูปแบบอาคม ตราบใดที่รูปแบบอาคมยังคงอยู่มันก็ไม่มีวันตาย มีเพียงแค่การที่รูปแบบอาคมพังทลายเท่านั้นมังกรเหมันต์จึงจะสลายไป
แล้วรูปแบบอาคมจะถูกทำลายง่ายๆ?
หลิงฮันขอให้เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนโจมตีใส่แกนของรูปแบบอาคมในขณะที่เขาควบคุมไม่ให้มังกรเหมันต์จู่โจมเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน
‘ตูม!’
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนโจมตีอย่างรุนแรง
ตอนนี้นางบรรลุระดับสวรรค์ขั้นปลายแล้ว แต่การจะทะลวงผ่านระดับนั้นยากลำบากเกินไป นางจึงต้องติดคอขวดอยู่ที่ระดับพลังนี้ คอขวดนี้อาจจะทำให้จอมยุทธหลายคนติดอยู่เป็นเวลาสามถึงห้าปี หรือไม่ก็สามสิบปีถึงห้าสิบปี บางคนอาจจะสามร้อยปีหรืออาจจะทะลวงผ่านไม่ได้เลยตลอดช่วงชีวิต
ความต่างของระดับทลายมิติและระดับสวรรค์มีมากเกินไป การจะทะลวงผ่านไม่ใช่เรื่องง่าย
การโจมตีของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนนั้นรุนแรงจนทั่วปราสาทแทบจะพังทลาย จอมยุทธระดับทลายมิติสามารถบดขยี้ได้แม้แต่ดวงดาว แล้วจะแปลกอะไรหากจอมยุทธระดับสวรรค์เป่าปราสาทให้กระจุยได้?
‘ปัง ปัง ปัง’ การโจมตีปะทะเข้ากับแก่นรูปแบบอาคมจนทั่วทั้งรูปแบบอาคมถูกเป่ากระเด็นไปหลายร้อยฟุต แต่ว่าแก่นรูปแบบอาคมทั้งหนึ่งร้อยแปดเล่มยังอยู่ในสภาพเดิมไร้รอยขีดข่วน เบื้องหลังของหลิงฮันก็ยังคงปรากฏมังกรเหมันต์ที่ปล่อยกลิ่นอายเย็นยะเยือกออกมาอยู่
“ข้าโจมตีสุดกำลังแล้วแต่ก็ไม่สามารถทำลายรูปแบบอาคมได้!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนตกตะลึง ด้วยทักษะกายาที่ทรงพลังและพรสวรรค์ของนาง ถึงแม้นางจะไม่มีพลังต่อสู้เทียบกับจอมยุทธระดับทลายมิติแต่มันก็ไม่ได้ห่างไกลกันมาก
หลิงฮันรู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่ง รูปแบบอาคมระดับสิบไม่ว่ายังไงก็ยังคงเป็นระดับสิบ จอมยุทธระดับสวรรค์ไม่มีทางทำลายได้
“ให้ข้าลองบ้าง!” อี้ชวงชวงปรากฏตัว แววตาของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากลอง
“เจ้าน่ะรึ?” หลิงฮันครึ่งคิดอยู่ชั่วขณะ “ไปบนฟ้าดีกว่า ข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่สามารถควบคุมพลังได้และทำลายปราสาทของข้า เจ้าก็รู้ว่าตราสัญลักษณ์ของข้าเพิ่งสร้างเสร็จ!”
เหนือปราสาทของหลิงฮันมีเงาขอหอคอยส่องแสงสลัวๆลอยอยู่ มันคือเงาเสมือนจริงของตราสัญลักษณ์แห่งจักรวรรดิต้าหลิง แต่มันเป็นเพียงแค่ตราสัญลักษณ์ที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นมา จากที่อี้ชวงชวงกล่าว หลังจากที่ประชากรเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เงาเสมือนจริงจะค่อยๆเป็นรูปร่างมากขึ้นและจะกลายเป็นสิ่งที่คุ้มกันอาณาจักรไปตลอดกาล
เมื่อทั้งสองคนทะยานขึ้นไปบนฟ้า หลิงฮันก็ควบคุมมังกรเหมันต์เพื่อให้อี้ชวงชวงโจมตี ที่เขาต้องทำอะไรเช่นนี้ก็เพื่อทดสอบพลังป้องกันของรูปแบบอาคม
“การโจมตีแรก ระดับทลายมิติหนึ่งดาว” อี้ชวงชวงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี นางยกฝ่ามือขึ้นมาและโจมตีใส่รูปแบบอาคม
ตูม!
หลังจากถูกโจมตีรูปแบบอาคมก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง แต่มังกรเหมันต์ยังคงอยู่
“การโจมตีที่สอง ระดับทลายมิติสองดาว”
……
“การโจมตีที่สาม ระดับทลายมิติสามดาว”
……
จนถึงการโจมตีที่ห้า รูปแบบอาคมก็พังทลายเนื่องจากไม่สามารถทนพลังทำลายของระดับทลายมิติห้าดาวได้ แก่นอาคมทั้งหนึ่งร้อยแปดเล่มกระจัดกระไปทั่วบริเวณ
นี่คือขีดจำกัดของรูปแบบอาคม
หลิงฮันเก็บรวบรวมแก่นอาคมกลับมาจัดใหม่อีกครั้งก่อนจะกล่าว “ต่อไปข้าจะลองใช้มังกรเหมันต์โจมตีดู ข้าอยากจะรู้ว่ามันมีพลังต่อสู้ระดับทลายมิติกี่ดาว”
อี้ชวงชวงลดระดับพลังของตนเองลงและคอยรับการโจมตีของมังกรเหมันต์ จากนั้นก็ค่อยเพิ่มพลังต่อสู้ขึ้นเรื่อยๆทีละหนึ่งดาว
“ระดับทลายมิติเจ็ดดาว”
นี่คือขีดจำกัดของมังกรเหมันต์ นั่นเพราะเมื่ออี้ชวงชวงเพิ่มพลังต่อสู้ของตนเองเป็นแปดดาว มังกรเหมันต์ก็ไม่สามารถคุกคามนางได้อีกต่อไปและถูกจัดการอย่างรวดเร็ว
หลิงฮันพึงพอใจอย่างยิ่ง ถึงแม้ในตอนนี้จะมีจอมยุทธระดับทลายมิติอยู่ไม่น้อย แต่จะมีซักกี่คนเชียวที่มีพลังต่อสู้เกินเจ็ดดาว? จากที่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน เล่า ในตระกูลเฮ่อเหลียนของนางมีเพียงสามคนเท่านั้น
คราวนี้ถ้าหากตระกูลเซียนหยู่ส่งจอมยุทธระดับทลายมิติมา หลิงฮันย่อมไม่หวั่นเกรงอีกต่อไป แค่รูปแบบอาคมมังกรน้ำแข็งทลายปฐพีก็เพียงพอที่จะต่อต้านแล้ว
“ทำไมเจ้าถึงยอมช่วยเหลือข้าหลายๆอย่าง?” หลิงฮันเอ่ยถามอี้ชวงชวง
“เพราะข้าตกหลุมรักเจ้าไงล่ะ เหตุผลนี้เป็นไง?” อี้ชวงชวงพยายามเลี่ยงตอบคำถาม
“ฮ่าๆๆ!” หลิงฮันยิ้ม แม้อีกฝ่ายจะพูดหยอกล้อแต่เขาก็ยังตอบกลับ “นั่นก็ไม่แปลก เพราะข้าเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาและมีพรสวรรค์ล้ำเลิศ หญิงสาวพันหมื่นคนหลงรักข้า”
“เหอะ!” อี้ชวงชวงเค้นเสียงเยาะเย้ยและกล่าว “เจ้าเป็นเพียงกบในกะลาที่ไม่รู้ว่าพรสวรรค์ล้ำเลิศที่แท้จริงคืออะไร! ข้าจะบอกให้เจ้าฟังว่าบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นมีจอมยุทธมากมายที่บรรลุระดับทลายมิติได้ในช่วงอายุยี่สิบปี อย่างข้าคนนี้ก็บรรลุระดับทลายมิติในตอนที่อายุยี่สิบเจ็ดปี!”
หลิงฮันอุทาน ‘โอ้’ ออกมาก่อนที่จะชี้นิ้วไปยังอีกฝ่าย “ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับแล้วว่าเจ้ามาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์!”
อี้ชวงชวงเชิดหน้าสูงเผยให้เห็นลำคออันงดงามราวกับหงส์และกล่าว “แล้วจะทำไม? เจ้าจะกัดข้างั้นรึ?”
หลิงฮันถอนหายใจ ทำไมสตรีผู้นี้ถึงได้ไร้ยางอายเช่นนี้? เขาถามกลับไปอย่างสงสัย “ทำไมเจ้าไม่กลับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แต่เลือกที่อยู่ช่วยเหลือข้า? อย่าบอกเชียวว่าเพราะเจ้าเป็นคนดี ข้าไม่มีทางเชื่อแน่นอน!”
อี้ชวงชวงเบ๊ะปากและกล่าว “ทำไม? ข้าจะเป็นคนดีไม่ได้รึไง?”
“ตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงส่วนลึกข้างในร่างเจ้า ไม่มีส่วนใดบ่งบอกว่าเป็นคนดีแม้แน่นิดเดียว” หลิงฮันส่ายหัว
“เจ้ากล้าพูดอย่างไรว่าเห็นไปถึงภายในข้า? เจ้าแอบดูภายในข้าตั้งแต่เมื่อใด?” อี้ชวงชวงชูนิ้วขึ้นมาและยิ้มจะกล่าวต่อ “เจ้าเชื่อรึไม่ว่าสามนิ้วของข้าสามารถทำให้เจ้าหายไปได้”
“ถ้าเจ้าจะทำอะไรข้า เจ้าคงทำไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้ด้วย?” หลิงฮันกล่าว “ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องมีแผนการอะไรอยู่แน่นอน”
อี้ชวงชวงเชิดคางและกล่าว “สำหรับจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาแล้ว ความกล้าหาญของเจ้านับว่ายิ่งใหญ่มาก เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใครแต่กลับกล้าพูดจาเช่นนี้! ก็ได้ เห็นแก่ความกล้าของเจ้าข้าจะบอกให้ ที่ข้าช่วยเหลือเจ้าเพราะข้ารู้สึกว่าเจ้ามีความลับอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่และข้าต้องการจะทำให้เจ้าเปิดเผยมันออกมา!”