จักรพรรดิเพลิงอัสนีรู้สึกไม่พอใจและพูดว่า “เจ้ายังไม่ได้ทำอะไรให้ข้าเลย แต่ก็หวังที่จะใช้ประโยชน์จากข้าแล้ว?”
เขาไม่เคยเห็นชายคนไหนที่หน้าด้านแบบนี้มาก่อน!
หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ข้าจะมาที่นี่! ผู้อาวุโสบนดินแดนแห่งนี้ข้าสามารถรับประกันได้เลยว่าคนที่สามารถมาที่นี่มีจำนวนไม่เกินห้านิ้วมือ และถ้าเกิดอะไรขึ้นกับข้า ผู้อาวุโสอาจจะต้องรอคอยอีกร้อยวันพันปี”
จักรพรรดิเพลิงอัสนีไม่ไหวติง แต่ที่หลิงฮันพูดเป็นเรื่องจริงอยู่บ้าง หลังจากนั้นชั่วครู่ เขาพูดว่า “ย่อมได้ ข้าสามารถมอบทักษะที่ใกล้เคียงกับทักษะลับให้กับเจ้าได้ แต่ว่ามันสามารถส่งต่อได้แค่จากมือของข้าเท่านั้น และอาจเป็นเรื่องยากที่เจ้าจะเข้าใจ”
“โปรดแนะนำข้าด้วยท่านผู้อาวุโส” หลิงฮันกล่าวด้วยความเคารพ
จักรพรรดิเพลิงอัสนีคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “เจ้าอยากเรียนรู้ทักษะแบบไหน? ข้าเชี่ยวชาญทักษะลับทุกประเภทไม่ว่าจะเป็น กระบี่ ดาบ กระบองและฝ่ามือ  แม้ว่าอาจจะมีบางอย่างที่ข้าไม่ได้เรียนรู้ แต่เพียงแค่ข้าเรียนรู้อยู่ในใจก็เพียงพอที่จะทำให้โลกสั่นสะเทือน”
หลิงฮันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดจาโอ้อวดหรือไม่ เขาพูดว่า “ข้าอยากเรียน…รูปแบบอาคม!”
ในการต่อสู้ระยะประชิด เขามีทักษะผนึกพลิกปฐพีแล้ว ซึ่งเป็นทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์ ในการต่อสู้ระยะปานกลางเขามีทักษะสามดาบเร้นลับ ซึ่งเพียงพอที่จะใช้ไปจนถึงระดับทลายมิติ ส่วนในการต่อสู้ระยะไกล เขามีทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดาราแล้ว ซึ่งก็เป็นทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน
ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องการเรียนรู้คือรูปแบบอาคม เพราะเขาไม่สามารถเรียนรู้จากที่ไหนได้และปรมาจารย์ที่เชี่ยวชาญรูปแบบอาคมก็มีน้อยมากจนน่าสงสาร
ประเด็นสำคัญคือรูปแบบอาคมสามารถจับคู่ได้กับทุกทักษะ เพียงแค่ติดตั้งมันและก็ไม่จำเป็นต้องกังวลที่จะควบคุมมันอีกต่อไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าช่างเป็นคนที่โชคดียิ่งนัก!” จักรพรรดิเพลิงอัสนีกล่าว “ข้าจะมอบรูปแบบอาคมมังกรน้ำแข็งทลายปฐพีให้กับเจ้า มันเป็นรูปแบบอาคมที่เก่าแก่ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรที่จะมอบให้เจ้า!” รูปปั้นหินส่องแสงและมีลูกบอลแสงลอยออกมา
หลิงฮันสังเกตอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะยื่นนิ้วออกไป
ปัง ในจิตใต้สำนึกของเขาภาพของรูปแบบอากาศหลั่งไหลเขามาอย่างต่อเรื่อง ด้วยกฎที่ยอดเยี่ยมและข้อมูลบางอย่างก็ปรากฏออกมา ซึ่งบอกเขาเกี่ยวกับข้อมูลพื้นฐานของรูปแบบอาคมนี้
รูปแบบอาคมนี้มีชื่อว่าข่ายอาคมมังกรน้ำแข็งทลายปฐพี หลังจากที่สร้างรูปแบบอาคมเสร็จมัน รูปแบบอาคมจะสามารถควบแน่นพลังของสวรรค์และปฐพีก่อตัวเป็นมังกรน้ำแข็งที่มีพลังระดับทลายมิติ
นี่มันโกงเกินไปแล้ว!
จักรพรรดิเพลิงอัสนีสมควรที่จะเป็นจอมยุทธจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ทักษะที่เขาเชี่ยวชาญน่าจะเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด
ด้วยรูปแบบอาคมนี้ไม่ว่าศัตรูจะเป็นจอมยุทธระดับทลายมิติก็ตาม ด้วยรูปแบบอาคมนี่เขาก็จะสามารถจัดการศัตรูคนนั้นได้อย่างแน่นอน
แต่เดี๋ยวก่อน แม้ว่าเขาจะได้รับรูปแบบอาคมระดับศักดิ์สิทธิ์มา แต่เขาก็ไม่มีวัตถุดิบที่จะสร้างแก่นรูปแบบอาคม
ตอนนี้เขาไม่มีสมบัติระดับสิบที่จะนำออกมาใช้เป็นแก่นอาคมได้ ดังนั้นเขาทำได้แค่รวบรวมวัตถุดิบอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตาม เขาต้องเชี่ยวชาญสร้างรูปแบบอาคมระดับสิบให้ได้ก่อน แต่บางทีเขาอาจจะรวบรวมวัตถุดิบได้เพียงพอก่อนที่จะสร้างรูปแบบอาคมนี้ได้
ท้ายที่สุด ถ้าเขาต้องการที่จะรวมสี่ภูมิภาคให้กลายเป็นหนึ่ง เขาจะต้องหาสมบัติระดับสิบให้พบ บางทีเขาอาจขอให้เฟิงโป๋วหยุนช่วยเหลือ โดยการดึงดวงดาวลงมา และบางทีเขาอาจจะเก็บเกี่ยวแร่เหล็กระดับสิบได้
“ไร้สาระ ข้ามีชามพลิกสวรรค์อยู่ แร่เหล็กระดับสิบแล้วมันทำไม? ตราบใดที่ข้ามีวัตถุดิบมากพอ ข้าก็สามารถยกระดับพวกมันทีละขั้นตอนได้!” หลิงฮันพูดอยู่ในใจ
จักรพรรดิเพลิงอัสนีแสยะยิ้มอยู่ในใจ แม้ว่าเขาจะมอบรูปแบบอาคมระดับสิบของจริงให้กับหลิงฮันไปแล้วก็ตาม แต่อีกฝ่ายเป็นแค่เด็กน้อยที่เป็นจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาจะมีความสามารถในการรวบรวมวัตถุดิบได้อย่างไร?
แม้ว่าจะรวบรวมได้ แต่ก็ต้องจารึกรูปแบบอาคมบนแร่เหล็กระดับสิบ ซึ่งเป็นกระบวนการที่ยากเย็นมาก!
กล้าที่จะลองดีกับข้าผู้นี้ แม้เจ้าจะได้ของกินไป แต่เจ้าก็ไม่สามารถกินได้!
แต่เขาไม่รู้ว่าหลิงฮันมีชามพลิกสวรรค์ที่สามารถ “สร้าง” แร่เหล็กระดับสิบได้และเป็นการดำรงอยู่ที่ท้าทายสวรรค์เหมือนกับหอคอยทมิฬ ตราบใดที่เขามีวัตถุดิบ การลงจารึกรูปแบบอาคมจะยากแค่ไหนกัน?
ในทางตรงกันข้าม มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะทำความเข้าใจรูปแบบอาคมระดับศักดิ์สิทธิ์
“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส” หลิงฮันพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าฮ่าฮ่า คนอย่างข้าไม่ใช่พวกขี้งก เนื่องจากเจ้ากำลังทำงานเพื่อข้าผู้นี้ ข้าก็จะไม่ปฏิบัติกับเจ้าอย่างเลวร้าย!” จักรพรรดิเพลิงอัสนีส่งเสียงหัวเราะ
เขาหยุดและพูดว่า “ส่วนเด็กสาวตัวน้อยจะต้องอยู่กับข้าที่นี่ นางจะได้รับการสั่งสอนอย่างดีจากข้า และจะกลายเป็นอัจฉริยะที่อยู่เหนือผู้ใด และกวาดสายตามองโลกเบื้องล่าง!”
“ใครอยากจะเป็นศิษย์ของเจ้ากัน!” ฮูหนิวพูดด้วยน้ำเสียงดุเดือด อีกฝ่ายต้องการให้นางเป็นศิษย์ของเขาอย่างนั้นรึ?
หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “ท่านผู้อาวุโส นางยังเด็กอยู่ เรื่องรับนางเป็นศิษย์เอาไว้พูดทีหลังดีกว่า เพราะยังไงสำหรับท่านเวลาแค่หนึ่งร้อยปีก็เหมือนแค่อึดใจเดียว”
จักรพรรดิเพลิงอัสนีรู้สึกไม่พอใจ แต่ตอนนี้เขาไม่ควรทำอะไรให้หลิงฮันไม่พอใจ ในความคิดเห็นของเขา หลังจากที่หลิงฮันหาสมบัติทั้งสี่ชิ้นให้เขาได้แล้ว เขาก็จะสามารถแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าและสามารถที่จะจัดการหลิงฮันได้อย่างง่ายดาย
ในเวลานั้น เด็กสาวตัวน้อยไม่มีทางที่จะหนีพ้นเอื้อมมือของเขาอย่างแน่นอน และนางก็จะตกลงเป็นศิษย์ของเขา
“ท่านผู้อาวุโสช่วยบอกเรื่องเกี่ยวกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ให้ข้าฟังได้หรือไม่?” หลิงฮันพูดอีกครั้ง
“ฮึ่ม ข้าได้มอบสิ่งที่เจ้าต้องการไปแล้ว แต่เจ้ายังคิดจะใช้ประโยชน์จากข้าอีกทั้งที่เรื่องที่เจ้ารับปากยังทำไม่สำเร็จ? เมื่อเจ้าก้าวเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เจ้าก็จะรับรู้เอง แล้วรู้ช้าหรือรู้เร็วมันจะแตกต่างกันยังไง?” จักรพรรดิเพลิงอัสนีพูดด้วยความหงุดหงิด “ไปได้แล้ว!”
ถ้ารูปปั้นเคลื่อนไหวได้ เขาคงถูกจับโยนออกไปแล้ว
หลิงฮันรู้ว่ารูปปั้นนี้ไม่ใช่ร่างกายที่แท้จริงของจักรพรรดิเพลิงอัสนี และแม่น้ำเพลิงอัสนียังคงไหลอยู่ใต้กำแพงภูเขา หรือว่าร่างกายที่แท้จริงของเขาจะอยู่ก้นบึ้งของหุบเขา? น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะถูกจองจำหรือได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง เขาก็คงไม่มีทางเปิดเผยความจริงให้กับหลิงฮันอย่างแน่นอน
“ถ้างั้นท่านผู้อาวุโส ข้าคงต้องขอตัวลา!” หลิงฮันกล่าว เขาจับมือฮูหนิวและหันหลังกลับไป
ฮูหนิวยังคงรู้สึกไม่พอใจ และเมื่อนางหันหลังกลับไปแล้ว นางก็ยังคงหันหน้ามาเยาะเย้ยรูปปั้นก่อนที่จะจากไป
และเหมือนกับก่อนหน้านี้ นางเป็นคนนำทางและพาหลิงฮันออกไป
หลังจากที่ทั้งสองคนหายไปแล้วมีสัมผัสสวรรค์อยู่ในบ้านหิน “แปลกมาก เด็กสาวคนนั้นเป็นใครกันถึงสามารถเพิกเฉยต่อพลังปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้งห้าของข้าได้? เห็นได้ชัดว่าระดับพลังของนางต่ำมาก ถึงแม้ข้าจะไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด และยังคงติดอยู่ในระดับจ้านเฉิน
“อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาไม่เข้ามา ข้าคงควบคุมพลังของตัวเองไม่อยู่อีกต่อไป พลังปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้งห้าไม่เพียงแค่จะปกป้องข้าเท่านั้น แต่ยังกลายเป็นกุญแจมือที่กักขังตัวเอง แต่โชคดีที่ข้าได้พบกับเด็กสาวประหลาดคนนั้น ในที่สุดข้าก็เห็นแสงของความหวังอีกครั้ง”
“ห้ามตายเด็ดขาด เด็กสาวตัวน้อย!”
……
ในไม่ช้า หลิงฮันก็เดินออกมาจากถ้ำและประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง และตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมาก
“ในทวีปฮงเทียนมีปีศาจเฒ่าน่ากลัวแบบนั้นซ่อนตัวอยู่กี่คนกันแน่?” หลิงฮันหันไปมองด้านหลังและพูดพึมพัม