หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ดูเหมือนว่าครั้งนี้เจ้าก็ยังมีแต่ความคิดที่จะบาดหมางกับข้า!”
ดวงตาของหลิงฮันปลดปล่อยจิตสังหารออกมา เขาถูกเจียหมิงตามตอแยมาหลายคราแล้ว ถ้าหากต้องลงมือสังหารจริงๆเขาก็จะไม่ลังเล
เจียหมิงเค้นเสียง เขารู้แล้วว่าแม้จะด้วยระดับพลังบ่มเพาะที่มากกว่าถึงหนึ่งระดับใหญ่ก็ไม่สามารถสังหารหลิงฮันได้ เจียหมิงคำรามและเปล่งเสียงประหลาดออกมาจากลำคอ เส้นโลหิตทั่วร่างของเขาโป่งพองราวกับมีอะไรบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวกำลังจะออกมาจากร่าง
หลิงฮันไม่กล้าประมาท พลังของอีกฝ่ายนั้นได้รับการยอมรับจากแผ่นหินประเมินยุทธโดยให้อยู่ถึงอันดับที่ห้าสิบห้า ถึงแม้ตอนนี้เจียหมิงจะยังไม่ได้พัฒนาพลังต่อสู้ของตัวเองไปถึงจุดสุดยอด แต่เขาก็ไม่กล้าจะเมินเฉย
“สี่มารอสรพิษ!” เจียหมิงคำรามและใช้กระบี่โจมตีใส่ท้องของหลิงฮัน
หลิงฮันคิดจะปัดป้องข้อมือของอีกฝ่าย แต่ข้อมือของเจียหมิงนั้นราวกับเป็นแป้งทำขนม ข้อมือของเขาบิดหมุนเป็นวงกลมก่อนที่จะอ้อมจู่โจมใส่หน้าอกของเขา
หลิงฮันตกตะลึง นี่เจ้าหมอนี่มีกระดูกรึเปล่า? ทำไมถึงสามารถบิดข้อมือของตนเองให้เป็นเช่นนี้ได้?
นี่ไม่ใช่ความอ่อนนุ่ม แต่ต้องเป็นทักษะลับอะไรบางอย่าง
ราวกับว่าข้อมือของเจียหมิงเป็นเหมือนกับกระดูกของงูที่เลื้อยไปมาได้อย่างอิสระ!
ร่างของหลิงฮันพุ่งถอยหลัง การโจมตีเช่นนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จอมยุทธทั่วไปจะใช้ออกได้ด้วยปราณก่อเกิด มีเพียงร่างกายที่ฝึกฝนมาด้วยวิธีพิเศษเท่านั้นถึงจะทำได้
เจียหมิงปล่อยหมัดออกมาอีกครั้ง คราวนี้แขนของเขาได้เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นอสรพิษยักษ์ หัวของอสรพิษอ้าปากกว้างและพุ่งเข้ากัดหลิงฮัน
หมัดนี้รวดเร็วจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่หลิงฮันจะหลบหลีกได้ทัน ‘ฟุบ’ หมัดอสรพิษพุ่งเข้าใส่ร่างของหลิงฮัน
“หืม?” เจียหมิงขมวดคิ้ว หมัดของเขาโจมตีไม่โดนหลิงฮัน
‘ฟุบ’ ร่างของหลิงฮันกลายเป็นเส้นสายฟ้า เขาปรากฏตัวอีกครั้งในตำแหน่งที่ห่างออกไปสามฟุตและหัวเราะออกมา “เมื่อครู่เกือบไปเหมือนกัน! ทักษะของเจ้าไม่เลวเลย ถือว่าพอจะใช้ได้อยู่บ้าง”
ทักษะอัสนีบาตเก้าทิวา เขาฝึกฝนมันจนบรรลุระดับต้นแล้ว แน่นอนว่าความเร็วของเขาจะต้องเพิ่มขึ้น
“เพื่อสังหารเจ้า แค่ทักษะ ‘พอใช้ได้’ ก็เพียงพอแล้ว!” เจียหมิงเพิ่มพลังต่อสู้ของตนเองให้สูงขึ้นเพื่อสังหารหลิงฮัน
เขาคือสุดยอดอัจฉริยะของนิกายมังกรปฐพี แต่ทั้งๆที่เขามีระดับพลังบ่มเพาะที่สูงกว่าหลิงฮัน เขากลับมีพลังต่อสู้ที่ไม่ได้เปรียบหลิงฮัน แถมทักษะอัสนีบาตเก้าทิวาของหลิงฮันยังช่วยให้สามารถหลบการโจมตีของเขาได้อีก
“ยังไงวันนี้ก็ต้องเป็นวันตายของเจ้า!” เจียหมิงคำรามและหวังที่จะสังหารหลิงฮันให้ตายทันที
“พูดกับลงมือทำความยากมันต่างกัน” หลิงฮันกล่าวอย่างใจเย็น ก่อนหน้านี้เขาแค่ต้องการทดสอบพลังป้องกันของร่างกายตนเองเท่านั้น เขายังไม่ได้ใช้พลังต่อสู้ที่แท้จริงออกมา
“ประโยคนั่น ข้าจะนำมันไปสลักไว้บนหลุมศพของเจ้า! เมื่อเจ้าตายโลกจะได้รับรู้ว่ามีคนโง่ที่อวดดีเช่นเจ้าอยู่!” เจียหมิงหัวเราะ กระบี่ในมือของเขาปลดปล่อยกลิ่นอายอันเย็นชา
กระบี่ในมือของเจียหมิงเป็นสิ่งที่สามารถคุกคามพลังป้องกันของหลิงฮันได้ เพราะอย่างไรมันก็เป็นถึงอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด หากถูกใช้ด้วยพลังของเจียหมิง แม้แต่แร่เหล็กระดับแปดก็ยังสามารถถูกตัดขาด
หลิงฮันไม่คิดจะเป็นฝ่ายรับการโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป เขานำดาบสังหารออกมาและชี้ไปยังเจียหมิง “จงดูดาบของข้าเอาไว้!”
เจียหมิงมองไปยังดาบในมือหลิงฮันและอดที่จะแสดงสีน่าตกตะลึงออกมาไม่ได้ “รูปแบบอักขระของดาบนั่น!”
แม้อาวุธวิญญาณจะเป็นรูปแบบของดาบ แต่มันถูกสลักเอาไว้ด้วยรูปแบบอักขระนับไม่ถ้วน และรูปแบบอักขระเหล่านั้นก็ลึกลับเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
“การที่ได้ตายด้วยดาบเล่มนี้ นับว่าเจ้าไม่มีอะไรที่จะต้องเสียใจอีกแล้ว!” หลิงฮันสะบั้นดาบออกไป แม้ก่อนหน้านี้เขาจะไม่สามารถใช้อำนาจของรัศมีดาบได้อย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้สถานการณ์ได้ต่างออกไปแล้ว ดาบสังหารนั้นถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่เทียบได้กับแร่เหล็กระดับพระเจ้า แถมมันยังมีอักขระที่ทรงพลังสลักเอาไว้อีก รัศมีดาบที่ใช้ออกด้วยดาบเล่มนี้จึงมีพลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก
‘ครืนน’ เมื่อดาบถูกกวัดแกว่ง พลังมหาศาลของมันนั้นราวกับว่าจะสามารถทำลายได้แม้แต่ปฐพี
“เหอะ ข้าคือจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวา เกรงว่าเจ้าจะไม่มีทางทำเช่นนั้นได้!” เจียหมิงกำหมัดแน่นเพื่อสร้างอสรพิษและโจมตีใส่หลิงฮัน
‘พรึบ’ รูปแบบอักขระบนดาบสังหารส่องประกายเพียงเจ็ดเส้น แต่เพียงแค่นั้นอำนาจของมันก็น่ากลัวจนบดขยี้อสรพิษยักษ์แหลกเป็นเสี่ยงๆ
แบบหน้าของเจียหมิงเปลี่ยนเป็นมืดมน เขารู้ว่าดาบของหลิงฮันนั้นทรงพลัง แต่ไม่เคยคิดว่าจะขนาดนี้ พลังทำลายล้างของมันสามารถเปรียบได้ด้วยคำเพียงคำเดียวคือ ‘น่ากลัว’
เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีสมบัติเช่นนั้นอยู่บนโลก?
เจียหมิงคำรามอีกครั้งและปลดปล่อยกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา เงาเหมือนจริงรูปงูด้านหลังของเขาสลายหายไปและแทนที่ด้วยมังกรปฐพีที่แท้จริง การใช้ออกทักษะนี้ทำให้เขาต้องรับกับความเจ็บปวดมหาศาล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเส้นโลหิตที่ปวดบวมที่ราวกับว่าใกล้จะระเบิด
เมื่อคำรามเสร็จสิ้น เงามังกรด้านหลังของเขาก็มั่นคงพร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายแห่งบรรพกาลออกมา
มังกรนั้นแหงนหน้าของมันขึ้น บนใบหน้าของมันไม่มีอวัยวะใดๆให้เห็นนอกจากส่วนปาก ทั่วทั้งร่างและแขนขาของมันเป็นสีแดงเข้ม ซึ่งทำให้ผู้ที่พบเห็นสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยม
“ตาย!” เจียงหมิงชี้ไปยังหลิงฮัน หลังจากนั้นมังกรก็พุ่งเข้าใส่หลิงฮันทันที
เร็วมาก!
เจีมหมิงหัวเราะและกล่าว “หลิงฮัน ได้เวลาตายของเจ้าแล้ว!”
ใบหน้าของเขาซีดขาวเล็กน้อย แต่ก็ยังประดับไว้ด้วยรอยยิ้มที่เหี้ยมโหด
นี่คือไพ่ลับที่แท้จริงของเขาซึ่งมีความต้องใช้สายเลือดในการกระตุ้นใช้งาน ถึงแม้ว่าตอนนี้สายเลือดของเขาจะยังไม่บรรลุถึงจุดสุดยอดซึ่งทำให้เขาใช้กระบวนท่านี้ได้อย่างยากลำบากและต้องแบกรับผลกระทบที่สาหัส
แต่นั่นก็ช่างมันปะไร ถึงแม้มังกรตัวนี้จะเป็นเพียงเงาเสมือนจริงที่ไม่สามารถสร้างความเสียหายต่อกายหยาบได้ แต่มันก็ยังสร้างความเสียหายต่อสิ่งอื่นได้!
วิญญาณของหลิงฮันจะต้องถูกมังกรปฐพีกลืนกิน ถึงแม้จิตวิญญาณจะยังไม่สลายหายไป แต่ก็คงจะเหลือแค่เป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ด้วยวิญญาณเช่นนั้นเจ้าจะแสดงพลังต่อสู้ออกมาได้เท่าไหร่กันเชียว?
ภายใต้อำนาจอันทรงพลังของมังกรปฐพี เจียหมิงพุ่งออกไปราวกับคนบ้าเพื่อหวังสังหารหลิงฮันที่อยู่ตรงหน้า กระบี่ในมือของเขาพุ่งเล็กไปยังคอของหลิงฮัน
‘ตายไปซะ!’
มุมปากของเขาแสยะยิ้ม ในที่สุดเขาก็จะได้สังหารมารในจิตใจตรงหน้าเสียที