ฮูหนิวเป็นเหมือนลำแสง ความเร็วของนางรวดเร็วมากจนไม่อาจมองทันตัวตาเปล่า
อย่างน้อยที่สุด แม้แต่จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณยังเป็นเรื่องยากที่จะมองทัน
หยางอิงซือเพิ่งจะทะลวงผ่านระดับตัวอ่อนวิญญาณ แต่ต้องระมัดระวังเด็กสาวตัวน้อยอายุเจ็ดขวบ? นางไม่ได้ประเมินฮูหนิวสูงเกินไป แต่ความเร็วของเด็กสาวตัวน้อยนั้นรวดเร็วจนน่าทึ่ง
นางกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว และต้องการที่จะล่าถอย แต่ว่าหมัดของฮูหนิวต่อยมาที่คางของนางแล้ว
ปัง หยางอิงซือถูกต่อยกระเด็นและหมดสติ จากนั้นฮูหนิวจับไปที่เท้าของนาง ก่อนที่จะใช้มือจับไปที่หัวและบิด
แคร๊ก เสียงกระดูกแตกหัก นางสูญเสียพลังป้องกันจากพลังก่อเกิดไป ทำให้ร่างกายของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณนั้นบอบบางมากและฮูหนิวก็ดึงหัวของนาง
ทันใดนั้น หยางอิงซือตื่นขึ้นมา ดวงตาของนางเบิกกว้างและเผยให้เห็นสีหน้าตื่นตระหนก และร่างที่ไร้หัวกำลังลอยอยู่กลางอากาศ จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณนั้นตายยาก ถึงแม้หัวจะหลุดออกจากบ่า แต่ก็ยังไม่ตาย ถ้านางนำหัวกลับไปที่เดิม นางก็จะสามารถฟื้นฟูได้
ฮูหนิวร่อนลงบนพื้นและโยนหัวของนางออกไป
ร่างของหยางอิงซือรีบกระโจนตามไปทันที ขณะที่เลือดพุ่งออกมาจากคอไม่หยุด แต่หลังจากที่วิ่งไปได้ไม่กี่สิบก้าว ในที่สุดร่างของนางก็ล้มลงกับพื้นและชักกระตุกอยู่หลายครั้งก่อนที่จะแน่นิ่งไปตลอดกาล
เด็กสาวตัวน้อยสามารถเด็ดหัวจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณได้อย่างงายดาย ถึงขั้นฆ่าอีกฝ่ายได้!
คนที่จ้องมองกลายเป็นนิ่งเงียบ
ฉินหยีเย่ว เหอหลันหยุน โฉวจื่อเฟยและคนที่เหลือต่างพูดไม่ออก พวกเขาทั้งตัวสั่นและหวาดกลัว
เด็กสาวตัวน้อยคนนี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก!
“อ๊ากกก–” ในที่สุดหูชิ่งฟางและหยางอิงหยุนก็เรียกสติของตัวเองกลับมาได้และกระโจนเข้าไปในรถม้า “ไป! ไป!” เขาพูดตะคอกใส่สาวงามทั้งสี่คนที่ขับรถม้า
“เจ้าต้องการฆ่าฮูหนิวที่น่ารักคนนี้ แล้วคิดจะหนีงั้นหรือ!” ฮูหนิวกระโจนเข้าใส่ด้วยความเร็วเทียบเท่าสายฟ้า และปรากฏตัวอยู่เหนือรถม้าก่อนที่จะปล่อยหมัดใส่
ปัง มีม่านพลังแสงป้องกันหมัดของนางเอาไว้
นั่นเป็นเพราะม่านพลังแสงนี่เทียบได้กับระดับตัวอ่อนวิญญาณ และเด็กสาวตัวน้อยเป็นแค่จอมยุทธระดับบุปผาผลิบานขั้นสูงหมัดของนางจึงไม่อาจทะลวงผ่านม่านพลังนี้ได้
หูชิ่งฟางรู้สึกตกใจเล็กน้อยและถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “ฮ่าฮ่าฮ่า เข้ามา เข้ามาเลย อย่างเจ้าจะสังหารข้าได้นั้นต้องฝึกฝนอีกสิบล้านปี!”
ฮูหนิวโมโหและอ้าปากกัดไปที่ม่านพลังแสง
แคร๊ก แคร๊ก ม่านพลังแสงไม่อาจต้านทานการกัดของฮูหนิวได้ ทำให้มันพังทลายลงทันที อย่างไรก็ตาม ม่านพลังแสงนี่ถูกสร้างขึ้นมาจากผลึกก่อเกิด เมื่อมันพังทลายมันจะซ่อมแซมตัวเองทันที
ในเวลาอันสั้น ทั้งสองฝ่ายดูเหมือนจะถูกแยกกันอีกครั้ง
เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้หูชิ่งฟางรู้สึกกลัวตายขึ้นมาอีกครั้งและรีบตะโกนออกไปว่า “ไป! ไปได้แล้ว!”
สาวงามทั้งสี่คนรีบบังคับรถม้าและบินขึ้นไปในอากาศ
ในไม่ช้ารถม้าก็หายไปจากท้องฟ้า
ฉินหยีเย่วและคนอื่นยังคงนิ่งไร้การเคลื่อนไหว เรื่องที่เกิดขึ้นมันน่าทึ่งเกิดไปกว่าที่พวกเขาจะทำใจเชื่อ
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ พวกเขาก็เห็นฮูหนิวกลับมา นางดูไม่มีความสุขและบุ้ยปากพูดว่า “ไม่เห็นจะสนุกเลย พวกมันหนีไปแล้ว!”
นางแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญารและยังกัดม่านพลังระดับตัวอ่อนวิญญาณได้ เรื่องที่เกิดขึ้นนี้สามารถทำให้โลกทั้งใบต้องสั่นคลอน
ในตอนนี้พวกเขาไม่อาจมองฮูหนิวเป็นเด็กสาวตัวน้อยได้อีกต่อไป แต่เป็นปีศาจตัวน้อยที่สามารถฆ่าพวกเขาได้ทุกเมื่อ
“หนิวออกต่อสู้มา หนิวหิวแล้ว!” ฮูหนิวกระโจนเข้าหาหลิงฮันและพูดขอร้อง “หนิวของกินเนื้ออีกได้ไหม?”
“ไม่ วันนี้เจ้ากินมากพอแล้ว!” หลิงฮันส่ายหน้าปฏิเสธ
“หนิวกินไปแค่นิดเดียวเอง หนิวอยากกินอีก!” ฮูหนิวเถียงหลิงฮัน
“ไม่ได้!” หลิงฮันพูดด้วยความแน่วแน่
“หลิงฮันขี้งก!” ฮูหนิวบุ้ยปาก
ทุกคนเหงื่อแตกพลั่ก ปีศาจตัวน้อยนี่สามารถเด็ดคอจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณได้ แต่เขากลับกล้าที่จะขัดใจนาง นี่เขาไม่กลัวถูกนางเด็ดคอเลยหรือ?
ฮูหนิวทำตัวว่านอนสอนง่าย ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกใจ แต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็เกาะติดหลิงฮันและอ้อนวอน จนในที่สุดก็ได้เนื้อมากินอย่างมีความสุข
นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก!
พวกเขาทุกคนรู้สึกตกตะลึง มันกลายเป็นว่าเด็กสาวตัวน้อยคนนี้สามารถซื้อได้ด้วยอาหาร! แต่เมื่อมองย้อนกลับไป เด็กสาวตัวน้อยคนนี้มีพลังที่จะฆ่าจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นต้นแล้ว และถ้านางเติบโตขึ้นจนมีอายุสิบปีหรือยี่สิบปี นางจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?
นางจะต้องแข็งแกร่งกว่านี้มากอย่างแน่นอน!
ฉินหยีเย่วจ้องมองหลิงฮันด้วยความสงสัย ถ้าเด็กสาวตัวน้อยแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน?
“หญิงสาวอัปลักษณ์ เจ้าเอาแต่จ้องมองหลิงฮัน นี่เจ้ากำลังคิดเรื่องไม่ดีอยู่ใช่ไหม?” ฮูหนิวปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าฉินหยีเย่วด้วยท่าทางข่มขู่
ฉินหยีเย่วไม่ได้คิดเรื่องพวกนั้นแต่อย่างใด นางเพียงแค่ยิ้มให้ฮูหนิวและพูดว่า “หนิวหนิว ใครหน้าตาอัปลักษณ์หรือ?”
“ทุกคนเป็นคนอัปลักษณ์!” ฮูหนิวพูดจริงจังและชี้ไปที่จูเสวี่ยนเอ๋อ “ผู้หญิงคนนั้นก็อัปลักษณ์ หรือว่าเจ้าจะบอกว่าตัวเองไม่อัปลักษณ์?”
ช่วยไม่ได้ที่ฉินหยีเย่วจะแปลกใจ ความงามของนางมากกว่าจูเสวี่ยนเอ๋อตั้งหลายเท่า แต่นางไม่ได้พูดแบบนั้นออกมา แค่พูดว่า “หนิวหนิว หลิงฮันของเจ้าเป็นคนที่น่าทึ่งใช่ไหม?”
“แน่นอน หลิงฮันแข็งแกร่งเท่าหนิวเลย!” ฮูหนิวรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
“โอ้ว!” ดวงตาที่งดงามของฉินหยีเย่วเปล่งประกาย นางรู้อยู่แล้วว่าหลิงฮันไม่ธรรมดา