“เจ้าจะปฏิเสธ?” หลิงฮันถามด้วยรอยยิ้ม
โดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ เขาเดินเข้าไปหามันและดึงเส้นผมของมันมา จากนั้นโยนใส่เข้าไปในขวดหยกอีกครั้ง แล้วพูดออกมาว่า “คิดให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกมา”
น่าจือเหยียนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่กลับไม่มีน้ำตา ก่อนที่จะถูกสาปรอบสองมันก็รู้สึกหวาดกลัวแล้ว โดยเฉพาะครั้งที่สองทำให้มันสูญเสียจิตใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
เห็นได้ชัดว่าหลิงฮันสามารถสาปมันได้ทุกเมื่อ และตอนนี้มันถูกหลิงฮันดึงเส้นผมไปหลายเส้นแล้ว และไม่รู้ว่าจะต้องตายไปสักกี่ครั้งกันถึงจะหมด
ยิ่งไปกว่านั้น ใครบอกว่าคำสาปมีเพียงแค่ทำให้มันรู้สึกปวดท้องและต้องการที่จะตายสองอย่างกัน?
“ข้าจะทำ! มันเป็นความสุขของข้าผู้นี้ที่ได้ทำงานให้กับนายน้อยฮัน!”  น่าจือเหยียนรีบพูดออกมาทันที
หลิงฮันตบไหล่ของมันและพูดว่า “นั่นแหละที่ข้าอยากได้ยิน เป็นลูกผู้ชายต้องพูดออกมาด้วยความซื่อสัตย์”
“ขอรับ นายน้อยฮันกล่าวได้ถูกต้อง!” น่าจือเหยียน
จากนั้นหลิงฮันได้ตบหน้ามัน ทำให้มันสลบทันทีแล้วพาตัวออกมาจากหอคอยทมิฬ แม้ว่าเขาจะสามารถควบคุมคำสาปได้ แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ความลับของหอคอยทมิฬ เขาต้องเก็บมันไว้เป็นความลับจากคนนอก
หลังจากกลับไปที่เมืองจักรพรรดิพร้อมกับน่าจือเหยียน หลิงฮันได้ปลุกมันให้และพูดว่า “ไปตามทางของเจ้า และอย่าคิดว่าเจ้าจะหนีข้าพ้น หลังจากผ่านไปสามวัน ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกหวาดกลัวอีกครั้ง”
“นายน้อยฮัน ข้าเชื่อในตัวท่านว่าจะไม่พยายามทำแบบนั้น” น่าจือเหยียนรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว
“แล้วจะให้ข้าทำเช่นไร? ข้าจะพิสูจน์ความจริงใจของข้าได้อย่างไร?” หลิงฮันรู้สึกไม่มีความสุข
การข่มขู่คนอื่นมันแสดงให้เห็นถึงความจริงใจหรือไม่?
น่าจือเหยียนทำได้แค่ทำตามคำสั่งของหลิงฮัน นั่นจะเป็นโอกาสที่มันจะมีชีวิตรอด ตราบใดที่เฉวียนคงหยุนมึนเมาก็จะไม่รู้ว่ามันทำอะไรลงไป
คำสาปทำให้คนตาย? ฮ่าฮ่าฮ่า ใครจะไปเชื่อว่าเรื่องแบบนั้นมีจริง?
เหมือนกับที่มันต้องการฆ่าตัวตายก่อนหน้านี้ ถ้ามันตายจริง ใครจะเชื่อว่านั่นเป็นเพราะคำสาป?
อย่างไรก็ตาม มันยังคงมีข้อสงสัยบางอย่าง ถ้าห่างจากหลิงฮันไปหนึ่งแสนแปดหมื่นไมล์ คำสาปมันจะยังคงส่งผลอยู่หรือไม่? มันต้องยืนยันเรื่องนี้ให้ได้ก่อน มิฉะนั้นแม้ว่ามันจะไม่โกหกเฉวียนคงหยุน แต่ก็ยังคงโดนคำสาปอยู่ดีสุดท้ายยังไงมันก็ต้องตาย
ผ่านไปสามวัน มันออกเดินทางตลอดเวลาไม่หยุดพักเพื่อออกห่างจากหลิงฮันให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้และเพื่อทดสอบว่าสมบัติของหลิงฮันสามารถฆ่าคนได้โดยที่ไม่ต้องมองเห็นหรือไม่
น่าจือเหยียนรีบดิ่งลงไปในทะเลอย่างรวดเร็วแทนที่จะบินอยู่บนท้องฟ้า
เมื่อมันลงไปในทะเล ขาของมันได้หายไปอย่างน่าอัศจรรย์และกลายเป็นหางปลา เมื่อหางของมันสะบัด ความเร็วของมันก็เพิ่มสูงขึ้นทันทีและว่ายลึกลงไปในทะเล ซึ่งรวดเร็วกว่าบินบนอากาศเสียอีก
เผ่าใต้ทะเลเหมาะสมที่จะอาศัยอยู่ในทะเลจริงๆ และพลังต่อสู้ของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นในทะเล
ก้นบึ้งของทะเลนั้นมืดมาก แต่มันก็ไม่ได้มีปัญหาสำหรับจอมยุทธระดับบุปผาผลิบาน ฉากที่มันเห็นตลอดทางนั้นช่างคุ้นเคยและมีเผ่าใต้ทะเลหลายเผ่าปรากฏ จอมยุทธระดับบุปผาผลิบานไม่ได้ถือว่าเป็นตัวตนระดับสูงสุดของเผ่าใต้ทะเล แต่ก็ถือเป็นตัวตนระดับสูง ดังนั้น เมื่อมันเดินทางผ่าน เผ่าใต้ทะเลหลายเผ่าต่างมอบของขวัญให้กับมัน
หญิงสาวเผ่าใต้ทะเลบางคนนั้นมีเสน่ห์มาก และมีชื่อเสียงในด้านความงามและการดึงดูด
“เกิดอะไรขึ้น อ๊ากกก!” ภายในใจของน่าจือเหยียนรู้สึกทรมาน หัวของมันกระแทกเข้ากับก้นทะเล และปล่อยฟองอากาศออกมาจากปากขณะพูดออกมาว่า “ข้าเป็นแมลง ข้าสมควรตาย!”
ดวงตาของมันเผยให้เห็นถึงความตกใจ
คำสาป!
จากนั้นชั่วครู่ น่าจือเหยียนไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และคิดออกเพียงอย่างเดียวเท่านั้นว่าถ้ามันไม่ทำตามที่หลิงฮันสั่ง มันจะต้องตายอย่างแน่นอน
……
หลิงฮันไม่ได้สนใจน่าจือเหยียนและเฉวียนคงหมิงมากนัก นั่นเป็นเพราะเมื่อน่าจือเหยียนนำผิวหนังหรือเส้นผมของเฉวียนคงหมิงกลับมาได้ เขาก็จะเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่ข้างเดียว แต่ถ้ามันไม่ได้ผล เขาก็จะไปที่ภูมิภาคกลางและปล่อยให้เฉวียนคงหมิงไล่ตามเขามาด้วยตัวมันเอง
เมื่อหลิงฮันกลับไปที่บ้าน เขาใช้เวลาอยู่กับครอบครัวสองสามวัน ถ้าหากสามารถแก้ไขปัญหาระหว่างเผ่าใต้สมุทรได้อย่างน่าพึงพอใจ ตระกูลหลิงก็จะไม่ต้องย้ายถิ่นฐานอีกครั้ง
หลังจากนั้นสองสามวัน เขาได้เดินทางไปที่เมืองจักรพรรดิอีกครั้งเพราะเขาต้องมารอพบน่าจือเหยียนในช่วงสิบวันนี้
หลังจากที่อยู่เมืองจักรพรรดิได้แค่วันเดียว น่าจือเหยียนก็กลับมาและยื่นกระเป๋าให้กับหลิงฮันและพูดว่า “นายน้อยฮัน ข้านำเกล็ดผิวหนังของนายท่านคงหมิงกลับมาได้แค่สามชิ้นเท่านั้น” มันกลัวว่าหลิงฮันจะไม่พอใจและรีบกล่าวออกมาทันทีว่า “นายท่านคงหมิงเป็นเหมือนปีศาจใต้ท้องทะเล เกล็ดผิวหนังของเขาเป็นสมบัติสำหรับสร้างเกราะ ซึ่งเป็นเรื่องยากกว่าจะได้รับมันมา”
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันเป็นเกล็ดผิวหนังของมัน”
จากนั้นหลิงฮันตบตีน่าจื่อเหยียนจนสลบและพามันเข้าไปในหอคอยทมิฬ จากนั้นเขาได้นำขวดหยกคำสาปออกมา แล้วบดขยี้เกล็ดผิวหนังของเฉวียนคงหมิงก่อนที่จะใส่เข้าไปในขวดและเปิดใช้งานรูปแบบอาคมคำสาปทันที
ทันใดนั้น ดอกไม้ก็เบ่งบาน
นี่หมายความว่าคำสาปสามารถได้ใช้ผล มิฉะนั้นถ้าระดับของอีกฝ่ายสูงเกินไปคำสาปก็จะไร้ผลและดอกไม้จะไม่เบ่งบาน
จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาแม้จะอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ก็สามารถถูกคำสาปฆ่าตายได้?
ตั้งแต่ที่คำสาปใช้ได้ผล หลิงฮันจึงกลับไปที่บ้านของเขาและตั้งใจที่จะอยู่ในเหมืองหยางสวรรค์อีกสองเดือน แล้วเข้าร่วมกับหยินหงและจูเสวี่ยนเอ๋อเพื่อเดินทางไปที่ภูมิภาคกลาง
แต่ทว่าวันเวลาที่สงบสุขกลับสั้นยิ่งนักเพียงแค่สิบห้าวัน
ในขณะนั้น ท้องทะลไหลเชี่ยวและเกิดความวุ่นวายขึ้น
แม้ว่าตระกูลหลิงจะกบดาลอยู่ในเมือง แต่ก็มีผู้คนเดินอยู่รอบที่พวกเขาอาศัยอยู่ และในไม่ช้าก็พบผู้ลี้ภัยเข้าในเมืองมากขึ้น เมื่อถามถึงสถานการณ์ พวกเขาได้บอกกับหลิงฮันว่ามันมีกองทัพปรากฏตัวออกมาจากทะเลและกำลังมุ่งหน้าตรงมาที่เมืองจักรพรรดิ
กองทัพ?
หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจ ไม่ใช่เฉวียนคงหมิงอยู่ในกำมือเขาแล้วหรอกหรือ? เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาและฮูหนิวรีบมุ่งหน้าไปที่เมืองจักรพรรดิทันที
เมื่อเขามาถึง กองทัพยังมาไม่ถึง ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ทะเล หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน กองทัพทหารก็ปรากฏให้เห็นอยู่ในสายตา
ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีความแตกต่างกันมากนักระหว่างกองทัพของเผ่ามนุษย์กับเผ่าใต้ทะเล พวกมันทุกคนต่างเป็นทหารราบ และมีจำนวนหลายคน ทหารที่อยู่ด้านหน้าแต่ละกลุ่มกำลังถือธงอยู่และร่างกายเป็นเมล็ด มันดูแตกต่างเล็กน้อย และอาวุธของพวกมันส่วนใหญ่คือหอกและขวาน
นอกจากนี้ นิ้วมือและขาของพวกมันหลายคนเชื่อมติดกันและไม่ใส่รองเท้า ซึ่งสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
เผ่าใต้สมุทร!