ด้วยความเร็วของหลิงฮันในตอนนี้ ดาวเหอหนิงไม่นับว่าอยู่ไกลมากนัก หลังบรรลุเป็นเซียนระดับสูง ขีดจำกัดของแสงอัสนีก็ยกระดับสูงขึ้น แม้ความเร็วของทักษะจะยังเท่าเดิมแต่ระยะเวลาในการคงสภาพของทักษะนั้นเพิ่มมากขึ้น
แต่เดิมที่คาดการณ์ว่าจะถึงดาวเหอหนิงในหนึ่งปี เขาย่นระยะเวลาลงมาได้เหลือเก้าเดือน
เมื่อกลับมาถึงจักรวรรดิต้าหลิง หลิงฮันไม่ได้แสดงตัวให้เป็นเรื่องเอิกเกริก เพียงแต่เมื่อพี่ชายของเขาอย่างเฟิงโปหยุนและคนอื่นๆรู้ว่าเขาบรรลุเป็นเซียนแล้ว พวกเขาก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมากและจัดงานเลี้ยงฉลองให้แก่พวกเขา หลังจากข่าวเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ปรมาจารย์จากดวงดาวใกล้เคียงก็รีบมาหาทันที เหตุผลแรกที่มาคือพวกเขาอยากจะยืนยันให้แน่ใจด้วยตัวเอง สองคือใครบ้างจะกล้าไม่มา
หากไม่มาร่วมแสดงความยินดีด้วยไม่เท่ากับว่าพวกเขาไม่ไว้หน้าเซียนรึไง?
งานเลี้ยงจำเป็นต้องมีการเตรียมการ หลิงฮันจึงใช้เวลาช่วงนี้เตรียมตัวย้ายถิ่นฐาน
แน่นอนว่าหลิงฮันไม่ได้เชื่อใจทุกคน นอกจากสหายสนิทแล้วเขาไม่สามารถยอมให้คนอื่นๆล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของหอคอยทมิฬได้ เพราะเหตุนี้หลิงฮันถึงต้องเริ่มสร้างอุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์ เมื่อถึงเวลาเขาก็แค่นำคนอื่นๆเข้าสู่อุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ ซึ่งเขาไม่ได้คิดจะพาคนเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนไปกับเขามากเท่าไหร่
ห้าวันต่อมา เหล่าปรมาจารย์ของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะก็มาถึงเป็นกลุ่มแรก ทั้งผู้อาวุโสซ้ายขวาและแม่ทัพคนอื่นๆนั้น ในอาณาเขตดวงดาวแห่งนี้พวกเขาคือตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุด แต่วันนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงฮัน พวกเขาไม่สามารถทำได้แม้แหงนหน้ามอง
เซียน… คือตัวตนที่ไม่ต่างอะไรจากมังกรที่ทะยานผ่านเก้าชั้นสวรรค์!
การกลับมาของหลิงฮันคราวนี้ยิ่งทำให้ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายรู้สึกเสียใจยิ่งขึ้นไปอีก ในตอนแรกเขาเป็นคนกล่าวเตือนหลิงฮันเองว่าอย่าได้ใกล้ชิดบุตรสาวของตนเกินไป หากเขารู้ก่อนว่าหลิงฮันจะกลายเซียนล่ะก็มีรึที่เขาจะทำเรื่องเช่นนั้น?
ไม่เช่นนั้นตอนนี้เขาคงได้เป็นพ่อตาของเซียนไปแล้ว
เพียงแต่สิ่งที่เขาไม่รู้สึกความสัมพันธ์ระหว่างหลิงฮันกับหลี่เหว่ยเหว่ยนั้นคือมิตรสหายอันบริสุทธิ์ที่ไม่มีความรักใดๆเข้ามาเกี่ยวข้อง เป็นผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายเองที่เข้าใจผิด หลี่เหว่ยเหว่ยยังคงปฏิบัติกับหลิงฮันอย่างเคย เมื่อมาถึงนางได้ตะโกนออกมา “หลิงฮัน! หลิงฮัน!”
“เจ้า!” ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายใบหน้าเปลี่ยนสี เขารีบคว้าร่างบุตรสาวตนเองเอาไว้ทันที “อีกฝ่ายคือเซียน เจ้าต้องคารวะอย่างนอบน้อม!”
หลี่เหว่ยเหว่ยบุ้ยปาก นางรู้สึกว่าหลิงฮันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเสียหน่อยทำไมนางต้องคารวะเขาด้วย? แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของบิดา ดูจากสีหน้าของบิดานางในตอนนี้ หากนางยังเรียกหลิงฮันแบบเดิมอีกครั้ง บิดาของนางคงหมดสติเป็นแน่
ในขณะที่นางกำลังจะโค้งตัวคารวะ หลิงฮันก็ได้เดินเข้ามาหานางและยื่นมือออกมาเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าไม่จำเป็น
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “เจ้าจะสุภาพกับข้าไปเพื่ออะไร?”
“ใช่แล้ว!” หลี่เหว่ยเหว่ยที่ไม่ได้ต้องการคารวะอยู่แล้วก็รีบคว้าโอกาสไว้ทันที
หลิงฮันหัวเราะ กับมิตรสหายแล้วเขาย่อมไม่คิดอะไรมาก
จื่อหยุนเอ๋อเองก็มาเช่นกัน นางทักหลิงฮันด้วยรอยยิ้ม ในหมู่สามสตรีงามแห่งเมืองจักพรรดิ มีเพียงนางกับหลี่เหว่ยเหว่ยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งด้วยการที่ทั้งสองสนิทสนมกับหลิงฮันด้วยแล้ว ขุมอำนาจมากมายจึงมีความคิดอยากให้พวกนางแต่งเข้าตระกูลเป็นอย่างมาก
หากแต่งงานกับทั้งสองได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะได้อยู่ภายใต้ร่มเงาของหลิงฮันไปด้วยหรอกรึ?
แน่นอนว่าพวกเขาทำได้เพียงแค่คิดและไม่มีใครกล้ายุ่งกับพวกนางจริงๆ เพราะกลัวว่าหลิงฮันกับสตรีทั้งสองจะมีสายสัมพันธ์บางอย่างที่พวกเขาไม่รู้ หากทั้งสองเป็นคนรักของหลิงฮัน ขุมอำนาจของพวกเขาคงจบสิ้น
ครึ่งเดือนต่อมา เหล่าปรมาจารย์จากดาวดวงอื่นก็มาถึง และอีกครึ่งเดือนงานเลี้ยงฉลองก็เริ่มขึ้น
หลิงฮันนั่งอยู่บนบัลลังก์สูงสุดโดยมีผู้คนนับแสนแหงนมอง ข้างกายเขามีพี่ชายทั้งสองอย่างเฟิงโปหยุนและมู่หลงชิงนั่งขนาบ ลุงฝั่งมารดาของเขาอย่างเย่วเซิงฉางและญาติพี่น้องอย่างเย่วไค่หยู่ก็นั่งอยู่ข้างๆเช่นกัน
ทั้งสองคนตกตะลึงเป็นอย่างมาก ในตอนแรกหลิงฮันเป็นราชาของทวีปฮงเทียนที่เปิดสวรรค์นำพาทุกคนขึ้นสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลิงฮันจะกลายเป็นตัวตนไร้เทียมทานที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ แถมตอนนี้ก็กำลังจะย้ายเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียน!
ดินแดนแห่งเซียน… ดินแดนที่สามารถมีอายุขัยอันเป็นนิรันดร์!
“หลิงฮัน!” จักรพรรดินีเอ่ยคำพูดผ่านสัมผัสสวรรค์หาหลิงฮันจากภายในหอคอยทมิฬ
หลิงฮันนำของจักรพรรดินีออกมา
“น้องสะใภ้!” เฟิงโปหยุนและมู่หลงชิงกล่าวทักทาย พวกเขารู้ว่าจักรพรรดินีเก็บตัวอยู่ในหอคอยทมิฬ เย่วไค่หยู่เองก็กล่าวทักทายโดยที่ไม่กล้าเหลือบมอง น้องสะใภ้ของเขาคนนี้งดงามเกินไป
จักรพรรดินีพยักหน้า หากไม่ใช่เพราะทั้งสามคนเป็นพี่ชายของหลิงฮัน ด้วยนิสัยหยิ่งยโส นางคงไม่มีกล่าวตอบ
“จะทะลวงผ่าน?” หลิงฮันถาม
“อืม” จักรพรรดินีพยักหน้า “เดี๋ยวข้ากลับมา” นางก้าวเท้าพุ่งทะยานขึ้นสู่ห้วงอวกาศ ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของนางเองก็น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ในการทะลวงผ่านเซียนระดับสูงของนางรุนแรงยิ่งกว่าทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของราชาเซียนคนอื่นๆเสียอีก หากไม่รีบออกจากที่นี่โดยเร็ว ดาวเหอหนิงคงไม่หลงเหลืออีกต่อไป
“องค์จักรพรรดินี!” ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายและคนอื่นๆรีบคุกเข้าอย่างรวดเร็ว เทียบกับหลิงฮันแล้วพวกเขาหวาดกลัวจักรพรรดินีมากกว่าเนื่องจากพวกเขาอยู่ภายใต้อำนาจของจักรพรรดินีมามากกว่าล้านปี
‘ครืนนน’ พริบตานั้นเองเมฆสายฟ้าขนาดใหญ่ก็ก่อตัวรวมกัน ต่อให้ทุกคนจะไม่ได้อยู่ใกล้ก็ยังมองเห็นได้ชัดเจน
ยักษ์อัสนีร่างสูงราวกับหอคอยค่อยๆปรากฏและรุมโจมตีจักรพรรดิกลางห้วงอวกาศ อำนาจของคลื่นอัสนีนับไม่ถ้วนราวกับมหาสมุทรสายฟ้าได้ทำให้ใบหน้าของทุกคนกลายเป็นซีดเผือด แม้จะยืนอยู่ห่างไกลขนาดนี้พวกเขายังสัมผัสถึงความน่าสะพรึงกลัวของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ได้
“องค์จักรพรรดินีเองก็บรรลุเป็นเซียนแล้ว!” พวกผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายอุทานด้วยความตะลึง แต่ในมุมมองของพวกเขาที่เป็นคนของจักรพรรดินี ยิ่งจักรพรรดินีแข็งแกร่งเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
“จักรพรรดินีจงเจริญ!” เหล่าคนของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะหมอบกราบ
ในขณะเดียวกัน เหล่าคนของจักรวรรดิต้าหลิงฮันต่างยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ไม่ว่าจักรพรรดินีจะแข็งแกร่งขนาดนั้น นางก็เป็นสตรีของราชาของพวกเขา!
หลิงฮันทะยานร่างตามขึ้นไปยังห้วงอวกาศ เขาต้องการแทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของจักรพรรดินีเพื่อเก็บเกี่ยวหยดสายฟ้าสวรรค์ แม้จักรพรรดินีจะสามารถต้านทานทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ระดับนี้ได้ แต่นางก็ไม่สามารถขึ้นไปยังส่วนลึกของเมฆสายฟ้าเพื่อเก็บเกี่ยวหยดสายฟ้าสวรรค์
นั่นเป็นเพราะกายหยาบของจักรพรรดินีไม่แข็งแกร่งเหมือนกับเขา จึงไม่สามารถต้านทานการโจมตีของราชาเซียนนับล้านล้านได้ แต่หากเป็นตอนนี้ที่นางบรรลุเป็นราชาเซียน บางทีนางอาจจะทำได้ก็เป็นได้
แค่น่าจะเท่านั้น
หลิงฮันผลักฝ่ามือเข้าใส่ยักษ์อัสนี ‘ตูม’ ด้วยพลังทำลายจากฝ่ามือของเขา ร่างยักษ์อัสนีได้แหลกสลายทันที พริบตานั้นสวรรค์และปฐพีก็เกรี้ยวกราด เมฆสายฟ้าก้อนใหม่เริ่มก่อตัวเกิดเป็นทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์อีกอัน
เหล่าคนที่อยู่บนดาวเหอหนิงชะงักและกลายเป็นไร้คำพูด
ในโลกนี้มีคนที่เป็นฝ่ายยั่วยุทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์เองด้วย?
‘ครืนน!’
หลิงฮันพุ่งทะยานร่างเข้าสู่ส่วนลึกของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ทันทีเพื่อที่จะสะสางให้จบโดยเร็ว