ท่ามกลางสายตาที่มองมาของทุกคน หลิงฮันเผยรอยยิ้มและกล่าว “บัญญัติเทพกระบี่? น่าสนใจไม่เลว ทักษะของเจ้าพอจะทำให้ข้ารู้สึกมึนเล็กน้อย”
พรวด!
ทุกคนสำลักออกมาด้วยความตะลึง
ถึงแม้จอมยุทธที่ฝีกฝนทักษะโจมตีทางวิญญาณจะมีอยู่น้อย แต่ก็ใช้ว่าทุกคนจะไม่รับรู้ถึงความน่ากลัวของทักษะประเภทนั้น กระบี่ไร้เทียมทานของกู่ต้าวอี้นั้นเพียงแค่จ้องมองจากระยะที่ห่างไกล จิตวิญญาณของพวกเขาก็ยังสั่นสะท้าน
แต่ทั้งๆที่ถูกกระบี่นั่นจู่โจมเข้าไปตรงๆ หลิงฮันเพียงแค่มึนเล็กน้อยเท่านั้น?
ไม่เพียงกายหยาบอย่างเดียวที่แข็งแกร่งดั่งสัตว์ประหลาด แต่แม้กระทั่งจิตวิญญาณก็เช่นกัน!
แม้กระทั่งสุดยอดราชาอย่างหลงเซียงเยว่กับซื่อเฉินเฟิงก็ยังเปลี่ยนสีหน้า พวกเขาไม่ต้องการปะทะกับคู่ต่อสู้ที่ฆ่าไม่ตายอย่างหลิงฮัน หากต้องสู้กันจริงๆเป้าหมายของพวกเขาคงไม่ใช่ตัวหลิงฮันแต่เป็นแผ่นหินใต้เท้า
กู่ต้าวอี้หัวเราะลั่นก่อนจะมองไปยังหลิงฮันอยู่พักหนึ่งและกล่าว “เช่นนั้นก็ลองรับทักษะจากชาติภพที่สี่ของข้าดู เพลิงผลาญสวรรค์!”
‘ครืนน’ ร่างของเขาปลดปล่อยคลื่นเปลวเพลิงอันไร้ขีดกำจัดออกมาราวกับมหาสมุทร
เมื่อสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของเปลวเพลิงนี้ แม้แต่ซื่อเฉินเฟิง เทียนเซี่ยตี้เอ้อ หงหม่าและราชาคนอื่นๆก็ล้มเลิกความคิดที่จะปะทะกับกู่ต้าวอี้ตรงๆ พวกเขาต้องโจมตีไปยังแผ่นหินของอีกฝ่ายเพื่อเอาชนะ
ท่ามกลางเปลวทะเลเพลิง หัวของสัตว์ตนหนึ่งได้ปรากฏออกมาจากการควบแน่นของรูปแบบอาคมศักดิ์สิทธิ์ มันคือสัตว์อสูรแปลกประหลาดที่หลิงฮันไม่เคยเห็นมาก่อน
ทักษะของกู่ต้าวอี้คือทักษะระดับนิรันดร์ สัตว์อสูรตนนี้ก็อาจจะมีรูปแบบมาจากสัตว์อสูรในดินแดนแห่งเซียน
หลิงฮันเผยรอยยิ้ม ตัวเขานั้นฝึกฝนหลักการกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านด้วยเพลิงนิรันดร์ และเพลิงนิรันดร์นั่นก็ไม่ใช่เพลิงนิรันดร์ทั่วไปแต่เป็นเพลิงของวิหคเพลิงอมตะ
แม้เขาจะไม่สามารถสลายเพลิงของกู่ต้าวอี้ได้ แต่การป้องกันตนเองก็ไม่ใช่เรื่องยาก
เขาปลดปล่อยปราณก่อเกิดออกมาคุ้มกันแผ่นหินใต้เท้าเอาไว้และพุ่งจู่โจมกู่ต้าวอี้
บ้าไปแล้ว!
ผู้คนที่อยู่ด้านล่างตกตะลึงอ้าปากค้าง เปลวเพลิงนั่นแค่จ้องมองพวกเขาก็ขนลุกแล้ว หลิงฮันโง่รึเปล่าที่บุกเข้าไปในเปลวเพลิงที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนั้นด้วยตัวเอง?
“ไม่สิ แต่เขาดูเหมือนมีความมั่นใจอย่างมาก!”
“พระเจ้า เปลวเพลิงที่น่าสะพรึงกลัวนั่นเหตุใดถึงดูเหมือนจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย!”
“ไม่เพียงแค่นั้น แต่เปลวเพลิงยังมีท่าทีเป็นมิตรกับเขาอีกด้วย”
“สามารถทำให้เพลิงที่ศัตรูปลดปล่อยออกมาเป็นมิตรได้ หมอนั่นต้องเป็นสัตว์ประหลาดประเภทใดกัน!”
กู่ต้าวอี้เองก็ตกตะลึงจนดวงตาแทบถลนเช่นกัน
หลิงฮันคำรามพร้อมกับปล่อยหมัดออกไป
เขาไม่ได้มีทักษะมากมายเหมือนกับกู่ต้าวอี้ก็จริง แต่หมัดที่เขาชกออกไปก็ไม่ใช่หมัดธรรมดา หมัดของเขาประทับเอาไว้ด้วยเจตจำนงดาบมากมายนับไม่ถ้วน
ตัวข้าคือดาบ!
หลักการนี้คือสิ่งที่หลิงฮันเรียนรู้มาจากบัญญัติเทพกระบี่ วิถีดาบไม่ได้ถูกจำกัดอยู่เพียงแค่รูปร่างของดาบ พลังของมันสามารถใช้ออกมาได้หลายรูปแบบอย่างเช่นอำนาจแห่งกฏเกณฑ์
ความเข้าใจในวิถีดาบของเขาค่อยๆมั่นคงขึ้นและเกิดการเปลี่ยนแปลง
คราวนี้กู่ต้าวอี้ตกตะลึงอย่างแท้จริง ในระหว่างต่อสู้เจ้ายังสามารถรู้แจ้งได้?
เจ้าหนูนี่ไม่มีพรสวรรค์สูงทัดเทียมเขา ไม่ได้มีศักยภาพโดยกำเนิดทัดเทียมเขา กล่าวได้ว่าทุกๆอย่างแทบจะด้อยกว่าเขาทั้งหมด
แต่วิถีวรยุทธนั้นมีความเป็นไปได้อันไร้ที่สิ้นสุด ตราบใดที่ยังไม่สิ้นชีพเสียก่อนอัจฉริยะเช่นเขาย่อมสามารถขัดเกลาพลังบ่มเพาะได้จนถึงขีดจำกัด แต่สิ่งเดียวที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงคือความสามารถในการหยั่งรู้
กล่าวคืออัจฉริยะเช่นเขานั้นมีจุดเริ่มต้นที่รวดเร็วทำให้สามารถขึ้นนำทิ้งคนอื่นไว้ด้านหลัง แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งเขาก็ต้องขึ้นไปถึงขีดจำกัดของตัวเอง ซึ่งขีดจำกัดนี้ไม่สามารถทำลายได้ด้วยพรสวรรค์หรือศักยะภาพแต่กำเนิด แต่เป็นการหยั่งรู้
คนที่มีความสามารถในการรับรู้และทำความเข้าใจอันล้ำเลิศต่างหากที่จะสามารถทำลายขีดจำกัดได้!
คนประเภทนี้… ไม่อาจปล่อยให้มีชีวิตอยู่!
กู่ต้าวอี้ปลดปล่อยจิตสังหารออกมารุนแรงยิ่งกว่าเดิม เส้นทางสู่จุดสูงของเขาต้องไม่มีผู้ใดมาเป็นคู่แข่งหรือแย่งยิ่งไปเด็ดขาด
ฆ่า!
“ทักษะพิภพที่ห้า ไม้เท้าพลิกสวรรค์!” กู่ต้าวอี้คำราม เขาควบแน่นปราณก่อเกิดเป็นไม้เท้าสีทองในมือพร้อมกับจู่โจมเข้าใส่หลิงฮัน เปลวเพลิงที่ถูกปลดปล่อยออกมาก่อนหน้านี้สลายไปทันทีเนื่องจากเขาไม่สามารถโคจรทักษะถึงสองทักษะพร้อมกันได้
‘ครืนน’ อำนาจอันทรงพลังของไม้ทำส่งผลให้ท้องฟ้าพังทลาย!
จักรพรรดิพิรุณอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคันไม้คันมือ เขาอยากจะเข้าไปต่อสู้แทนที่หลิงฮันเหลือเกิน
หลิงฮันกล่าวอย่างหยิ่งยโส “ต้องแบบนี้ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!” เขายกมือขึ้นควบแน่นปราณก่อเกิดให้กลายเป็นดาบและตอบโต้ไม้เท้าพลิกสวรรค์
ตูม!
ดาบกับไม้เท้าที่เข้าปะทะกันก่อให้เกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรง เส้นผมของหลิงฮันกับกู่ต้าวอี้ยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงแถมเสื้อผ้าก็ขาดแหว่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้มีฝ่ายไหนที่ยอมล่าถอยแม้แต่ก้าวเดียว
แม้กู่ต้าวอี้จะเป็นราชาระดับสาม แต่ด้วยพลังบ่มเพาะที่ถูกลดลงมาทำให้พลังต่อสู้ของเขาไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าหลิงฮัน การต่อสู้ของทั้งสองดำเนินไปอย่างดุเดือด
ตุบ! ตุบ!
ทั้งสองคนกระโดดถอยหลังกลับมายังแผ่นหินพร้อมกัน ตอนนี้แผ่นหินของพวกเขาตาละคนเริ่มปรากฏรอยร้าวขึ้นแล้ว หากทั้งสองยังคงต่อสู้กันต่อไปโดยที่ตัดสินผู้ชนะไม่ได้ในระยะเวลาหนึ่ง พวกเขาก็ต้องตกลงสู้ล่างหุบเขาไปด้วยกัน
แต่ก็อย่างที่เห็น หากทั้งสองยังคงสู้กันแบบนี้ต่อไปคงไม่สามารถตัดสินผู้แพ้ชนะได้ในเวลาสั้นๆแน่นอน
หลิงฮันหัวเราะ เขาสะบัดมือฟาดฟันคลื่นดาบที่รุนแรงราวกับคลื่นมหาสมุทรเข้าใส่กู่ต้าวอี้
แววตาของกู่ต้าวอี้เปิดกว้างพร้อมกับกล่าว “คิดวี่มเพียงเจ้าคนเดียวที่ใช้ดาบเป็น?” ดาบสองเล่มปรากฏขึ้นในมือของเขาและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
ทักษะชาติภพที่หก ‘ดาบบุปผาลอยล่อง!’