หานเซิ่นออกมาจากสถานล้างบาปแห่งสรวงสวรรค์และคืนมันให้กับซีโร่
 
“เอ็กซ์ตรีมคิงไม่ง่ายเลยจริงๆ เรายังบุกไปที่อาณาจักรของกษัตริย์ไม่ได้ แต่มันควรจะไม่ยากจนเกินไปถ้าเราจะช่วงชิงทรัพยากรของเอ็กซ์ตรีมคิง”
หานเซิ่นพักอยู่ในสเปชการ์เด้นอยู่หลายวัน ขณะที่เขากำลังพักพื้นนั้น เขาก็หาข้อมูลเกี่ยวกับทรัพยากรที่เอ็กซ์ตรีมคิงครอบครองอยู่
 
นอกจากอาณาจักรกษัตริย์แล้ว มันยังมีสถานที่อื่นในเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงที่มีทรัพยากรจำนวนมาก หานเซิ่นพยายามมองหาที่ที่เหมาะสมสำหรับนางฟ้าที่สุด
 
มันมีซีโน่เจเนอิคสเปชหนึ่งที่ถูกเรียกว่าไลท์เวลล์ ในซีโน่เจเนเอิคสเปชนั้นมีบ่อน้ำที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังธาตุแสง และภายในบ่อยังมีพืชซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอยู่ภายใน ซึ่งมันมีชื่อเรียกว่าดอกบัวไลท์เวลล์
 
เนื่องจากเดิมทีไลท์เวลล์ไม่ได้เป็นของเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง แต่เป็นสถานที่ของเผ่าพันธุ์อื่นๆที่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงไปยึดมา เรื่องของไลท์เวลล์จึงเป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายรู้
 
หลังจากที่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงเข้ายึดครองที่นั่น พวกเขาก็ปิดไม่ให้ใครเข้าออก พวกเขาส่งทหารไปประจำการอยู่เป็นจำนวนมากเพื่อคอยปกป้องมัน ข้อมูลบอกว่ามันมียอดฝีมือระดับเทพเจ้าที่แข็งแกร่งมากๆคนหนึ่งประจำการอยู่ที่นั่นด้วย ด้วยเหตุนั้นเผ่าพันธุ์ธรรมดาจึงไม่กล้าจะบุกไปที่ไลท์เวลล์ แต่หานเซิ่นไม่ได้สนใจเรื่องแบบนั้น เขาจะบุกเข้าโจมตีไลท์เวลล์
 
ในช่วงเวลาที่หานเซิ่นพักฟื้นอยู่นั้น เขาเห็นสิ่งมีชีวิตขั้นทรูก็อตของจักรวาลต่างพากันไปท้าสู้กับเทพสปิริต แต่ส่วนใหญ่ทำไม่สำเร็จ มีนักสู้เพียงแค่สามคนเท่านั้นที่เป็นฝ่ายชนะในการต่อสู้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือโกสต์คาร์
 
จากพวกเขาทั้งสาม มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่เลือกจะนำธงพระเจ้าลงมาเพื่อกลายเป็นเทพสปิริตคนใหม่
 
ทุกคนท้าสู้กับแค่เทพสปิริตขั้นเดสทรัคชั่นเท่านั้น พระเจ้าชั่วพริบตาเป็นเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่น ด้วยเหตุนั้นจึงไม่มีใครท้าสู้กับเธอ
 
ที่จริงแล้วแค่เทพสปิริตขั้นดิแซสเตอร์ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนจะสู้ได้แล้ว เทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
 
ทหารของเอ็กซ์ตรีมคิงประจำการอยู่ในปราการอวกาศเหมือนกับทุกที พวกเขาสแกนบริเวณรอบๆไลท์เวลล์ตลอดเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครบุกรุกเข้ามาได้
 
ตลอดหลายปีที่ผ่านมามันไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนที่กล้าบุกเข้ามา พวกเขาจึงไม่ได้อยู่ในสภาวะตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาอีกแล้ว
 
ทหารที่มีหน้าที่คอยจับตาดูทางเข้าผ่านกล้องวงจรปิดพูดขึ้นมา
“แปลกจริงๆ ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งมาที่ทางเข้าของไลท์เวลล์”
 
“เจ้าพูดเล่นใช่ไหม? มันจะมีบางสิ่งมาถึงทางเข้าของไลท์เวลล์ได้ยังไง? เจ้าคิดว่าจะมีบางสิ่งที่ผ่านการป้องกันของดาวเทียมและยานรบของปราการอวกาศของเอ็กซ์ตรีมคิงมาได้อย่างนั้นหรอ?” ทหารอีกคนหัวเราะและพูดด้วยสีหน้าดูถูก
 
พวกเขาอยู่ในป้อมปราการด่านสุดท้ายของไลท์เวลล์ ซึ่งการป้องกันด่านแรกยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่ามันจะมีบางสิ่งมาถึงทางเข้าของไลท์เวลล์ได้
 
“มันมีบางสิ่งจริงๆ… ชุดเกราะสีดำนั่น… เดี๋ยวก่อนนะ… นั่นมัน… นั่นมันดอลลาร์…” หลังจากที่ทหารคนนั้นซูมเข้าไปดูใกล้ๆ เขาก็เห็นคนๆหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าทางของเข้าไลท์เวลล์ เมื่อเขาเห็นคนๆนั้นชัดๆ เขาก็ส่งเสียงตะโกนอย่างตกใจ
 
“ดอลลาร์? ดอลลาร์ไหน?” ทหารคนอื่นๆสับสน
 
ทหารคนนั้นตอบกลับทันทีว่า “มันยังมีดอลลาร์คนไหนอีกล่ะ? เขาก็คือดอลลาร์คนที่เข้าร่วมการประลองบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนน่ะสิ”
 
หลังจากนั้นทหารคนอื่นๆก็หันไปมองภาพในกล้องวงจรปิดและเห็นชายในชุดเกราะคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าของไลลท์เวลล์
 
ก่อนที่พวกเขาจะเห็นได้อย่างชัดเจน คนในชุดเกราะก็ชกใส่ทางเข้าป้อมปราการของไลท์เวลล์ ทางเข้าถูกเปิดออกในหมัดเดียวและเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในไลท์เวลล์
 
หานเซิ่นมองไปรอบๆและเห็นว่าไลท์เวลล์นั้นเป็นอวกาศที่ไม่มีดาวเคราะห์ มันมีเพียงแค่อุกกาบาตรูปกรวยหงายที่ลอยอยู่ในอวกาศ
 
เขาสังเกตเห็นว่าอุกกาบาตนี้มีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าดาวเคราะห์ปกติ ผิวของอุกกาบาตนั้นเต็มไปด้วยรูวงกลมที่ภายในเต็มไปด้วยแสงสว่าง มันดูเหมือนกับไฟฉายที่ถูกเปิด
 
ในบางรูจะมีดอกบัวไลท์เวลล์อยู่ ภายใต้แสงสว่างมันดูโปร่งใสและเปล่งประกาย มันดูเหมือนกับดอกไม้คริสตัลที่ออกมาจากความฝัน
 
ไลท์เวลล์นั้นมีพลังงานอยู่เป็นจำนวนมาก แต่แสงสว่างของรูส่วนใหญ่นั้นมัวหมองและไร้สีสัน ดูเหมือนว่าพลังงานของพวกมันถูกใช้ไปจนหมดแล้ว
 
มันมีรูบนไลท์เวลล์เพียงแค่ส่วนน้อยเท่านั้นที่ยังคงส่องสว่างและมีดอกบัวไลท์เวลล์อยู่
 
มันมีบ่อพลังงานที่ใหญ่ที่สุดอยู่ที่ใจกลางของไลล์เวลล์ หลังจากที่มองเข้าไปข้างใน หานเซิ่นก็เห็นว่าดอกบัวไลท์เวลล์ที่อยู่ภายในนั้นมีขนาดใหญ่โตพอๆกับปราการอวกาศ
 
เมื่อหานเซิ่นสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตมหาศาลจากดอกบัวไลท์เวลล์นั้น เขาก็พูดขึ้นมาด้วยความดีใจ “พืชซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อต”
 
หานเซิ่นคิดว่ามันยากมากที่เขาจะได้รับดอกบัวไลท์เวลล์ขั้นทรานส์มิวเทชั่นหรือขั้นลาร์วากลับไป เขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะมีพืชซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อตอยู่ที่นี่
 
“ใครกันที่กล้าบุกเข้ามาในไลท์เวลล์?” มีเสียงของชายแก่ดังขึ้นมา
 
หานเซิ่นมองตามเสียงนั้นไปและเห็นชายแก่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนดอกบัวไลท์เวลล์ขนาดใหญ่ ร่างกายของเขาอาบในแสงสว่างของไลท์เวลล์ ดูเหมือนว่าครึ่งหนึ่งของเขาเป็นเพียงแค่แสงสว่าง มันทำให้เขาดูเหมือนไม่มีตัวตนจริงๆ
 
“เจ้าไม่รู้จักข้าอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นประหลาดใจกับความจริงที่ว่าชายแก่บนดอกบัวนั้นไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ในตอนนี้มันมีผู้คนไม่มากนักที่ไม่รู้จักเขา
 
“ทำไมข้าต้องรู้ด้วยว่าเจ้าเป็นใคร?” ชายแก่ถาม
 
“ไม่สำคัญว่าเจ้าจะรู้หรือไม่ เจ้าแค่จำเป็นต้องรู้ว่าดอกบัวไลท์เวลล์นั่นตกเป็นของข้าแล้ว” หลังจากที่พูดหานเซิ่นก็เรียกหอกสกายไวน์แรดิชก็อตออกมา
 
“อาวุธประจำตัวพระเจ้า!” สีหน้าของชายแก่เปลี่ยนไป แต่เขาไม่ได้ออกมาจากบ่อพลังงาน เขาแค่เอาร่มโลหะสีเขียวออกมา ซึ่งแสงจากร่มโลหะสีเขียวนั้นปกป้องทั้งดอกบัวไลท์เวลล์
 
หานเซิ่นไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร เขาแค่ใช้หอกแทงเข้าใส่ชายแก่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงคนนั้น ด้วยพลังของหอกสกายไวน์แรดิชก็อต แม้แต่สิ่งมีชีวิตขั้นทรูก็อตก็ป้องกันไม่ได้
 
ชายแก่ไม่ได้พยายามจะหลบหลีก เขาใช้ร่มโลหะสีเขียวเพื่อป้องกันหอกของหานเซิ่น
 
ภายใต้การโจมตีของหานเซิ่น แสงของร่มโลหะสีเขียวเริ่มสั่นไหว แต่มันไม่ได้ถูกทำลาย ดอกบัวไลท์เวลล์ขนาดยักษ์ที่อยู่ข้างใต้ก็สั่นไหวเช่นกันและแสงสว่างของมันมัวลงไปเล็กน้อย
 
หานเซิ่นขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้น เขาจ้องไปที่ร่มโลหะของชายแก่และดอกบัวไลท์เวลล์ขนาดยักษ์ ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่าง
 
ชายแก่พูดขึ้นมา “ร่มโปรเซสของข้าเป็นส่วนหนึ่งของดอกบัวไลท์เวลล์เรียบร้อยแล้ว ถ้าเจ้าทำลายร่มโปรเซสนี้ ดอกบัวไลท์เวลล์ก็จะถูกทำลายไปด้วย ข้าขอแนะนำให้เลือกเอาดอกบัวไลท์เวลล์อื่นไป ไม่อย่างนั้นเจ้าจะไม่ได้อะไรกลับไปสักอย่าง”