พระเจ้าดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่หานเซิ่นกำลังคิด เขาจึงพูดขึ้นว่า
“มันไม่มีประโยชน์ ทุกสสารนั้นมีธรรมชาติของมันอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างจะไม่ละทิ้งธรรมชาติของตัวมันเอง มันเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมาย แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จะมักจะกลับไปหาธรรมชาติของมัน”
หานเซิ่นเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังจะบอกอะไร เขาจะบอกว่าแต่เดิมแล้ว ผู้นำเผ่าเวรี่ไฮเป็นคนไร้ความรู้สึก และไม่สำคัญว่าหานเซิ่นจะทำอะไร เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผู้นำเผ่าเวรี่ไฮได้
 
“รู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นไฟ เป็นลมหรือเป็นน้ำน่ะ?”
หานเซิ่นไม่เห็นด้วยกับที่พระเจ้าพูด เขาหันสายตาไปมองพระเจ้าและสังเกตเห็นผู้นำเผ่าเวรี่ไฮที่นั่งอยู่ข้างๆ ร่างกายของเขาปลดปล่อยการกระเพื่อมออกมา ราวกับว่าทั้งร่างกายของเขาเชื่อมต่อกับท้องฟ้าและผืนดิน เขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับพวกมัน
 
ไม่สิมันไม่ควรจะพูดว่าเขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับพวกมัน มันเหมือนกับว่าผู้นำเผ่าเวรี่ไฮกลายเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องจักรขนาดใหญ่มากกว่า มันทำให้ออร่าของเขาดูเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือนกับว่าเขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิตสติปัญญาสูงที่มีความรู้สึกที่อ่อนไหวอีกต่อไป เขากลายเป็นเครื่องจักรที่ไร้ความรู้สึก
 
น่าประหลาดใจที่พระเจ้านั้นไม่ได้โต้แย้งสิ่งที่หานเซิ่นพูด เขาพูดบางสิ่งที่คลุมเครือแทน “ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาเป็นไฟ เป็นลมหรือเป็นน้ำกันแน่”
 
หานเซิ่นไม่เข้าใจว่าพระเจ้าหมายความว่าอะไร แต่ดูเหมือนว่าผู้นำเผ่าเวรี่ไฮจะเข้าใจเขา จิตเวรี่ไฮเซ้นส์ของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ มันแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว และตอนนี้จิตใจของเขาก็เกือบจะแข็งแกร่งเท่าระดับเทพเจ้าขั้นบัตเตอร์ฟลายแล้วในตอนนี้
 
แต่ถึงจิตใจของเขาจะแข็งแกร่งขึ้น ร่างกายของเขาก็ยังเป็นแค่ระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟเท่านั้น
 
หานเซิ่นคิดกับตัวเอง ‘ถึงแม้เวรี่ไฮเซ้นส์ของผู้นำเผ่าเวรี่ไฮจะพัฒนาขึ้นจนถึงระดับของเวรี่ไฮฟอร์เก็ตเลิฟ เขาก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าผีเสื้อสาว แถมเขาก็ยังเอาชนะผีเสื้อสาวที่เป็นระดับเทพเจ้าขั้นบัตเตอร์ฟลายไม่ได้อยู่ดี’
 
ถึงแม้หานเซิ่นจะมีวิธีที่จะจบการเดิมพันนี้ในทันที แต่การที่พระเจ้าอยู่ใกล้ๆ มันก็เป็นอะไรที่ยากจะใช้วิธีการนั้น
 
“มันไม่สำคัญอีกต่อไปว่าเจ้าจะใช้ความคิดมากขนาดไหน ทำไมเจ้าไม่ลองเดิมพันกับดวงของตัวเอง และรอดูว่าเขาจะเป็นไฟ เป็นลมหรือเป็นน้ำ?” พระเจ้ายิ้มให้กับหานเซิ่นขณะที่เขาพูด
 
“อย่างน้อยๆเจ้าบอกข้าได้ไหมว่าตอนจบเดิมเป็นยังไง?” หานเซิ่นถาม
 
“ถ้าเขาเลือกความรักและความสัมพันธ์ที่เล็กน้อย เขาจะได้กลายเป็นผู้นำเผ่าเวรี่ไฮอย่างนั้น? เจ้าควรรู้ในเรื่องนั้น” พระเจ้าพูด
 
หานเซิ่นพยักหน้า ความจริงเขาก็คาดเอาไว้อยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขายังคงคิดว่าผู้นำเผ่าเวรี่ไฮไม่ควรจะฆ่าผีเสื้อสาวได้เร็วขนาดนั้น แต่ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ตอนนี้เขาจำเป็นต้องเดิมพันกับดวงของตัวเอง
 
“ไม่ เราจะเดิมพันกับดวงไม่ได้ การใช้ดวงในการเดิมพันกับพระเจ้า ถึงแม้เราจะเดิมพันสักหมื่นครั้ง เราก็จะไม่ชนะเลยสักครั้ง เราจำเป็นต้องคิดแผนการที่จะรับประกันชัยชนะของเรา”
หานเซิ่นพยายามใช้สมอง แต่เขาไม่สามารถคิดแผนการอะไรขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้น
 
ด้วยการที่พระเจ้าอยู่ใกล้ๆ การใช้กำลังนั้นไม่ได้ผล แต่ในเรื่องการควบคุมคนอื่นด้วยคำพูด เขาก็ไม่ได้เก่งเหมือนอย่างพระเจ้า มันเป็นอะไรที่ยากเกินไปสำหรับเขาที่จะเอาชนะพระเจ้าด้วยวิธีนั้น
 
“ตอนนี้บอกข้าได้ไหมว่าหานจิงจือเอาชนะเจ้าได้ยังไง?” จู่ๆหานเซิ่นก็ถามขึ้นมา
 
พระเจ้าเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ “เขาไม่ได้ทำอะไร เขาแค่เลือกได้ถูกต้อง ด้วยเหตุนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายชนะ”
 
“เจ้าจะบอกว่าเขาเอาชนะการเดิมพันด้วยการใช้ดวงอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นไม่เชื่อในเรื่องนั้น
 
พระเจ้าพยักหน้าและพูด “มันเป็นแบบนั้นจริงๆ”
 
หานเซิ่นไม่เชื่อว่านั่นคือวิธีการที่หานจิงจือใช้ เขาคิดว่าพระเจ้าอาจจะพูดออกมาแบบนั้นก็เพื่อหลอกให้เขาเดิมพันด้วยการใช้ดวงของตัวเอง
 
“ในตอนนั้นพวกเจ้าเดิมพันอะไรกัน? มันเป็นการคาดเดาชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตเหมือนกันอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถาม เขาพยายามจะล้วงเอาข้อมูลมาให้ได้มากที่สุด
 
“ใช่แล้ว แต่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว พวกเราเดิมพันกันสิบเอ็ดครั้ง” พระเจ้าตอบ
 
หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัว “สิบเอ็ดครั้ง? จำนวนนั้นใกล้เคียงกับจำนวนคนในทีมเจ็ด นั่นหมายความว่า…”
 
หานเซิ่นพยายามกลั้นความตื่นเต้นในหัวใจ เขายิ้มและพูด
“พวกเจ้าเดิมพันกันหลายครั้ง? ถ้าข้ารู้แบบนั้น ข้าก็คงจะเลือกเดิมพันหลายๆครั้งบ้าง แบบนั้นข้าจะมีโอกาสที่ชนะมากขึ้น”
 
พระเจ้าส่ายหัวและพูด “พวกเราเดิมพันกันสิบเอ็ดครั้ง ถ้าเขาแพ้แม้แต่ครั้งเดียว เขาจะกลายเป็นทาสของข้า แต่เขาไม่แพ้เลยสักครั้ง”
 
“หานจิงจือชนะสิบเอ็ดครั้งติดต่อกัน? พวกเจ้าเดิมพันอะไรกัน? ทำไมเขาถึงชนะได้ง่ายๆแบบนั้น?” หานเซิ่นถามด้วยความแปลกใจ
 
หานเซิ่นไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหานจิงจือเอาชนะพระเจ้าได้ถึงสิบเอ็ดครั้งติดต่อกัน ขณะที่ตัวเขานั้นแค่จะเอาชนะพระเจ้าสักครั้งก็ลำบากแล้ว
 
“พวกเราเดิมพันกันว่ามนุษย์ทั้งสิบเอ็ดคนจะทำการอธิษฐานกับข้าหรือไม่ เขาบอกว่ามนุษย์สิบคนจะทำการอธิษฐานและหนึ่งคนจะไม่ทำการอธิษฐาน เขานั้นถูกต้อง มีเพียงแค่มนุษย์ที่เขาเลือกที่ไม่ทำการอธิษฐานกับข้า”
พระเจ้าพูด มันดูเหมือนกับว่าพระเจ้านั้นไม่ได้รู้สึกอับอายที่พ่ายแพ้การเดิมพัน
 
หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัว “มันต้องใช่แน่ๆ พวกเขาต้องเป็นคนจากทีมที่เจ็ด มนุษย์คนเดียวที่ไม่ได้ทำการอธิษฐานนั้นคือกู่ชิงเฉิง”
 
แต่หานเซิ่นยังไม่รู้ว่าหานจิงจือสามารถคาดเดาได้ยังไงว่าคนไหนที่จะทำการอธิษฐานและคนไหนที่ไม่ทำการอธิษฐาน
 
ตามหลักแล้วถ้าหานจิงจือเดาว่ามนุษย์คนไหนที่ทำการอธิษฐาน พระเจ้าก็จะพยายามไม่ไปยั่วยุพวกเขา ส่วนคนที่หานจิงจือคิดว่าจะไม่ทำการอธิษฐาน พระเจ้าก็จะต้องพยายามที่จะล่อลวงคนๆนั้น
 
ในสถานการณ์แบบนั้นหานจิงจือยังสามารถคาดเดาได้ถูกต้องทั้งหมด นั่นเป็นอะไรที่แปลกเกินไป
 
หานเซิ่นจำได้ว่าคนของตระกูลหนิงเคยบอกว่าหานจิงจือบอกให้เขาไม่ทำการอธิษฐาน แต่สุดท้ายลุงสองก็ทำการอธิษฐานออกไป หานจืงจือสามารถคาดเดาเรื่องนั้นได้ยังไง?
 
ขณะที่หานเซิ่นพูดกับพระเจ้า ดวงตาของผู้นำเผ่าเวรี่ไฮก็เปิดขึ้นมา ครั้งนี้ผู้นำเผ่าเวรี่ไฮดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
 
ถึงแม้หน้าตาและร่างกายของเขาจะไม่มีความเปลี่ยนแปลง และพลังของเขาก็ไม่ได้เพิ่มสูงขึ้น แต่ออร่าของเขาดูต่างออกไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง มันทำให้เขาดูเหมือนคนอื่น
 
ทุกการเคลื่อนไหวของผู้นำเผ่าเวรี่ไฮทำให้หานเซิ่นรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนกับว่าเขาเคยเห็นออร่านี่ที่ไหนมาก่อน ทันใดนั้นหานเซิ่นก็รู้สึกตกใจ
“ออร่านี้… ทำไมมันเหมือนกับคนที่คนที่อ้างตัวว่าเป็นพระเจ้า… นอกจากพระเจ้าคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเราแล้ว… เขายังดูเหมือนพระเจ้าที่เรียกตัวเองว่าราชาจุน”
 
หานเซิ่นพยายามตรวจเช็คผู้นำเผ่าเวรี่ไฮ ออร่าของเขาดูเหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้ามากๆ แต่มันยังคงมีความแตกต่างอยู่เล็กน้อย
 
“ถ้าเวรี่ไฮเซ้นส์ถูกฝึกจนสำเร็จ ผู้ฝึกจะกลายเป็นเหมือนกับเหล่าคนที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นคาดเดาในหัว “นั่นจะต้องถูกต้อง ยอดฝีมือของแต่ละเผ่าพันธุ์ที่เข้าไปในจีโนฮอลล์นั้นจะกลายเป็นเหมือนกับเหล่าพระเจ้า”
 
ขณะที่หานเซิ่นกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ผู้นำเผ่าเวรี่ไฮก็มองมาที่เขาและพูด
“การเดิมพันระหว่างพวกเราจบเพียงแค่นี้ ถือซะว่าข้าเป็นฝ่ายพ่ายแพ้”
 
เมื่อหานเซิ่นได้ยินแบบนั้น เขาก็รู้ว่าผู้นำเผ่าเวรี่ไฮหลุดพ้นจากอุปสรรคในจิตใจเรียบร้อยแล้ว
 
หลังจากที่พูดแบบนั้นผู้นำเผ่าเวรี่ไฮก็เดินเข้าไปหาผีเสื้อสาว