ปัง!
กรงเล็บของเรดบลัดเดม่อนฉีกผ่านร่างกายของหานเซิ่น แต่ร่างกายของเขาระเบิดเหมือนกับลูกโป่งน้ำ
 
วินาทีต่อมา น้ำที่แตกกระจายออกไปก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง มันก่อตัวกันเป็นร่างกายของหานเซิ่น แต่ก่อนที่ร่างน้ำของหานเซิ่นจะก่อตัวได้อย่างสมบูรณ์ กรงเล็บของเจ้าซีโน่เจเนอิคก็แทงเข้ามาใส่เขาอีกครั้งหนึ่ง โซ่สสารสีแดงที่มาพร้อมกับการโจมตีปะทุราวกับภูเขาไฟ
 
หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจ เขาใช้ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์เพื่อเอาตัวรอดจากการโจมตีแรก แต่ตอนนี้ร่างกายของเขายังคงก่อตัวไม่เสร็จ ถ้าเขาถูกโจมตีอีกครั้ง เซลล์ทั้งหมดของเขาที่เปลี่ยนเป็นน้ำก็จะไม่เหลืออะไร แม้แต่ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ก็ไม่สามารถชุบชีวิตของเขาเป็นครั้งที่สองได้
 
หานเซิ่นไม่ลังเลอีกต่อไป ในจังหวะนั้นร่างกายของเขาก็เรืองแสงสีขาวบริสุทธิ์ออกมา ขณะที่เขาเข้าสู่โหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอด โซ่สสารสีแดงที่ดูเหมือนกับภูเขาไฟนั้นพุ่งผ่านร่างของเขาไปโดยอย่างไม่เป็นพิษเป็นภัย
 
แต่ในจังหวะที่หานเซิ่นเริ่มจะใช้ร่างเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอด พลังประหลาดบางอย่างก็บังคับให้เขากลับสู่ร่างเดิมของตัวเอง
 
หานเซิ่นรู้สึกแย่ขึ้นมา เนื่องจากหว่านเอ๋อร์ยังคงอยู่ในหอคอยแห่งโชคชะตา ทำให้เขาไม่สามารถใช้โหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดได้ดังใจ
 
เรดบลัดเดม่อนไม่เหลือเวลาให้หานเซิ่นได้คิดแม้แต่นิดเดียว ร่างกายของมันกลายเป็นเงาสีเลือดที่พุ่งตรงเข้าไปหาเขาอีกครั้ง มันเคลื่อนที่เร็วเกินกว่าที่สายตาของหานเซิ่นจะมองตามได้ทัน
 
ถึงแม้จะมองตามไม่ทัน หานเซิ่นก็เทเลพอร์ตหนีไปอยู่ดี เนื่องจากเขาไม่ได้พยายามจะหนีออกไปจากเจลเดม่อนฮอล์ ระบบป้องกันของสิ่งก่อสร้างจึงไม่ได้ขัดขวางเขา
 
แต่เมื่อหานเซิ่นปรากฏตัวอีกครั้ง ใบหน้าที่ประหลาดของเรดบลัดเดม่อนก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา และมันก็มาโผล่ตรงหน้าของหานเซิ่น กรงเล็บสีแดงทั้งห้าแทงออกไปข้างหน้าเพื่อฉีกหัวใจของเขา
 
ดวงตาของหานเซิ่นแว็บแสงสีแดง และสีแดงก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา หลังจากนั้นเขาก็หายวับไป เขาเข้าไปอยู่ในดวงตาของเรดบลัดเดม่อน
 
หานเซิ่นถูกไล่ต้อนจนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้วิญญาณอสูรบลัดอายอีวิลก็อต
 
การทำแบบนี้อาจจะทำให้เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อรู้ถึงความลับของวิญญาณอสูร แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น หานเซิ่นไม่สามารถปล่อยให้เรดบลัดเดม่อนฆ่าเขาได้
 
ในดวงตาของเรดบลัดเดม่อน รอบๆตัวของหานเซิ่นเป็นสีแดงสนิท มันดูแตกต่างไปจากดวงอื่นๆที่หานเซิ่นเคยเข้าไปก่อนหน้านี้
 
หานเซิ่นรู้สึกโล่งใจอยู่ชั่วขณะ ในจังหวะที่เขาคิดว่าหนีจากอันตรายได้แล้ว เขาก็เห็นสีแดงรอบๆตัวเริ่มจะเดือด พลังพลุ่งพล่านรอบๆตัวของเขาราวกับเปลวไฟสีเลือดที่น่ากลัว พลังนั้นเปลี่ยนภายในดวงของเจ้าซีโน่เจเนอิคเป็นทะเลเพลิง
 
เมื่อหานเซิ่นสัมผัสได้ถึงพลังภายในเปลวเพลิงสีเลือด และเขาก็ไม่กล้าจะอยู่ในนั้นอีกต่อไป เขารีบเทเลพอร์ตออกมาจากดวงตาของเรดบลัดเดม่อน
 
“เจ้าตัวนี้มันรับมือได้ยากจริงๆ!” หลังจากที่หานเซิ่นเทเลพอร์ตออกมา เจ้าซีโน่เจเนอิคก็พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับโซ่สสารสีแดง มันมาถึงตรงหน้าของหานเซิ่นในชั่วพริบตา
 
ดวงตาหานเซิ่นเปลี่ยนเป็นสีม่วงและเริ่มจะหมุนเป็นวงกลม เขาคิดใช้วิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงเพื่อมองการเคลื่อนไหวของเรดบลัดเดม่อน
 
ในตอนนี้หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรที่มีอยู่โดยไม่ลังเลอีกต่อไป เขาใช้อาณาเขตภูเขาของวิญญาณอสูร และเขายังใช้อาณาเขตของศาสตร์ตงเสวียน เขาใช้ทั้งกายหยกและวิชาโลหิตชีพจร เขาใช้ทุกอย่างที่มีเพื่อจะต่อต้านซีโน่เจเนอิคตัวนั้น เขาผลักดันพลังทั้งหมดจนถึงขีดจำกัด
 
นอกจากเสื้อคลุมวิญญาณราชานกยูงที่ไม่สามารถสวมใส่ร่วมกับเซ็ตอะพอลโลแล้ว หานเซิ่นก็ใช้วิญญาณอสูรทั้งหมดที่เขามีอยู่
 
ถึงอย่างนั้นพลังและความเร็วของหานเซิ่นก็ยังต่างชั้นกับเรดบลัดเดม่อน เขาแทบจะหลบการโจมตีครั้งต่อไปไม่พ้น
 
ในตอนที่เรดบลัดเดม่อนโจมตีใส่เขาเป็นครั้งที่สาม หานเซิ่นก็หลบไม่ทัน โซ่สสารสีแดงเฉี่ยวซี่โครงด้านขวาของเขาไป ซี่โครงสามซี่ของเขาถูกหักในทันทีและเนื้อหนังของเขาก็ฉีกขาด
 
“ต้องต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอดอีกครั้ง!” ในจังหวะนั้นจิตใจของหานเซิ่นยังคงสงบนิ่ง
 
การคิดมากเกี่ยวกับสิ่งต่างๆไม่ได้ช่วยอะไรเขาในตอนนี้ เขาจำเป็นต้องสงบนิ่ง เขาใช้พลังทั้งหมดอย่างเต็มประสิทธิภาพเพื่อจะต่อสู้กับเจ้าซีโน่เจเนอิค เขาต้องถ่วงเวลาเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อรอความช่วยเหลือ
 
“เจลเดม่อนฮลล์มีระบบป้องกันที่จะตัดขาดตัวเองจากโลกภายนอก? ทางเวรี่ไฮจะต้องรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นแน่ เราแค่จำเป็นต้องเอาตัวรอดจนกระทั่งคนของเวรี่ไฮมาถึง” หานเซิ่นพยายามปลอบตัวเอง
 
แต่หานเซิ่นลืมไปอย่างหนึ่ง เอาท์เตอร์สกายนั้นกว้างใหญ่เกินไป และมันก็มีเวรี่ไฮอาศัยอยู่เพียงไม่มาก เจลเดม่อนฮอลล์อยู่ห่างไกลจากที่ที่เวรี่ไฮส่วนใหญ่อยู่อาศัย และโดยปกติแล้วมันไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะต้องแวะมาที่นี่ ถึงแม้ทางเวรี่ไฮจะสังเกตได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติ มันก็ใช้เวลาพวกเขากว่าครึ่งชั่วโมงก่อนที่มาถึงที่นี่ หานเซิ่นไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่รอดได้นานถึงขนาดนั้นหรือเปล่า
 
ในเวลาเดียวกัน หลี่อวี้เจินและหลี่เสวี่ยเฉิงกำลังโฟกัสความสนใจไปที่เจลเดม่อนฮอลล์ ในตอนที่พวกเขาเห็นว่าประตูของเจลเดม่อนฮอลล์ยับยั้งแสงของเรดบลัดเดม่อน พวกเขาก็รู้ตัวว่าแผนการของพวกเขาสำเร็จ เรดบลัดเดม่อนนั้นคลุ้มคลั่งและกระตุ้นระบบป้องกันของเจลเดม่อนฮอลล์ พวกเขากักขังหานเซิ่นเอาไว้ภายในร่วมกับเรดบลัดเดม่อนที่บ้าคลั่ง
 
“มันใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงก่อนคนที่รับผิดชอบเจลเดม่อนฮอลล์จะมาถึงที่นี่ และภายในครึ่งชั่วโมงนั้น ข้าไม่คิดว่ามันจะเหลือซากอะไรของหานเซิ่นให้ช่วยเหลือ” หลี่อวี้เจินพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
 
หลี่เสวี่ยเฉิงมองไปที่หลี่อวี้เจินและถาม “นี่มันจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”
 
“อย่าได้กังวล ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร จีโนฟลูอิดสำหรับการรักษาที่หานเซิ่นใช้เป็นประจำนั้นหมดไปแล้ว ด้วยเหตุนั้นทางคลังสมบัติจึงมีแค่จีโนฟลูอิดสำหรับการรักษาระดับสูง มันไม่มีใครรู้ว่าจีโนฟลูอิดนั่นจะกระตุ้นพลังของเรดบลัดเดม่อน และถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่ามันเป็นเพราะบลัดแมร์โรวจีโนฟลูอิดที่ไปกระตุ้นความคลุ้มคลั่งของเรดบลัดเดม่อน พวกเขาก็มาเอาผิดข้าไม่ได้ มันเป็นเพียงแค่เหตุการณ์ที่โชคร้าย”
 
“นั่นเยี่ยมไปเลย” หลี่เสวี่ยเฉิงพูดกับตัวเองด้วยความโล่งใจ เขายิ้มและพูดต่อ
“เอ็กซ์ควิสิทเพิ่งจะมอบจีโนฟลูอิดอื่นให้กับเขาอีกด้วย ดังนั้นนางจะไม่มาที่นี่เป็นเวลาอีกสองวันเป็นอย่างน้อย ซึ่งเขาคงจะตายไปเรียบร้อยแล้วเมื่อถึงตอนนั้น เขาเป็นอัจฉริยะ น่าเสียดายที่เขาต้องตาย แต่มันเป็นความผิดของเขาเองที่มาเป็นศัตรูกับพวกเรา”
 
เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อกำลังฝึกวิชาใต้นภาโดยพยายามใช้ประสบการณ์ของหานเซิ่น
 
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของพวกเธอทั้งคู่ก็ดังขึ้นพร้อมๆกัน เมื่อพวกเธอเห็นหมายเลข พวกเธอก็ต้องแปลกใจ
 
“ทำไมฝ่ายตรวจการถึงได้ติดต่อมาหาพวกเรา?” หลี่เคอเอ๋อถามด้วยความสับสน เธอรีบรับโทรศัพท์
 
หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของหลี่เคอเอ๋อและเอ็กซ์ควิสิทก็เปลี่ยนไป หลี่เคอเอ๋อร้องตะโกน “อะไรนะ? ระบบป้องกันของเจลเดม่อนฮอลล์ถูกกระตุ้นให้ทำงาน?”
 
เนื่องจากระบบป้องกันของเจลเดม่อนฮอลล์ถูกทำงาน พวกเขาก็ไม่มีทางรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นข้างในได้ แม้แต่พลังของเวรี่ไฮเซ้นส์ก็ถูกตัดขาด ด้วยเหตุนั้นแม้แต่ฝ่ายตรวจการก็ไม่สามารถบองถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายในได้
 
ในตอนที่พวกเขารู้ว่าใครที่เป็นคนรับหน้าที่สังหารเรดบลัดเดม่อน พวกเขาก็ติดต่อไปหาเอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อ พวกเขาถามผู้หญิงทั้งสองว่าพวกเธอรู้ไหมว่าหานเซิ่นอยู่ข้างในหรือเปล่า เพราะระบบป้องกันเพิ่งจะทำงานเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้
 
“มันจบสิ้นแล้ว…” เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อรู้สึกหนาวขึ้นมา ในตอนนี้มีเพียงแค่หานเซิ่นเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปล่าภายในเจลเดม่อนฮอลล์ ดังนั้นเขาเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างในนั้น ถ้าเรดบลัดเดม่อนกระตุ้นการทำงานของระบบป้องกัน หานเซิ่นก็คงจะเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้มันทำแบบนั้น
 
หลังจากที่พวกเธอทั้งสองพูดกับฝ่ายตรวจการ พวกเธอก็ใช้ก็อตส์วอนเดอร์เพื่อเดินทางไปยังเจลเดม่อนฮอลล์ พวกเธอหวังเล็กๆว่าหานเซิ่นไม่ได้อยู่ข้างในนั้น
 
แต่ยิ่งพวกเธอเข้าไปใกล้เจลเดม่อนฮลล์มากขึ้นเท่าไหร่ พวกเธอก็รู้สึกหนาวขึ้นมา นั่นเป็นเพราะพวกเธอสัมผัสถึงหานเซิ่นไม่ได้ บางสิ่งขัดขวางความสามารถในการสัมผัสของพวกเธอ ซึ่งมันมีพลังไม่มากนักที่จะตัดการเชื่อมต่อของพวกเธอกับหานเซิ่น พลังของระดับป้องกันที่ใช้เพื่อกักขักซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตในเจลเดม่อนฮอลล์นั้นเป็นสิ่งเดียวที่จะทำแบบนั้น ด้วยเหตุนั้นมันมีโอกาสแปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่หานเซิ่นจะถูกกักขังอยู่ในเจลเดม่อนฮลล์ และเขาอาจจะตายไปเรียบร้อยแล้ว